Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 272/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku wydany w dniu 10 stycznia 2025 roku w sprawie o sygn. akt II K 471/24.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca oskarżonego w punkcie pierwszym (1) pisemnej apelacji zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła obrazę prawa procesowego mającą wpływ na treść wyroku: mianowicie art. 4 kpk, 5 §2 kpk, art. 7 kpk. art. 424§1 kpk przez odmówienie wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego S. W. - bez należytego uzasadnienia takiego stanowiska. Ponadto obrońca oskarżonego zarzuciła wyrokowi przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów przez nadanie przymiotu wiarygodności twierdzeniom A. C., M. C., A. W. w sytuacji, gdy ich wiedza o rzekomej kradzieży z włamaniem nie wynikała z ich osobistych obserwacji, a jedynie z rzekomych i niczym nie potwierdzonych przypuszczeń, które nie znajdują potwierdzenia w materiale dowodowym postępowania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut pierwszy (1) podniesiony w apelacji złożonej przez obrońcę oskarżonego nie jest zasadny. Aby skutecznie podnosić zarzut naruszenia wynikającej z art. 7 kpk zasady swobodnej oceny dowodów należy wykazać, że ustalenia sądu meriti oraz ocena zgromadzonego w niniejszej sprawie istotnego materiału dowodowego z punktu widzenia postawionego oskarżonemu zarzutu nie została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 kpk) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 kpk), a nadto nie była wynikiem rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 kpk) oraz uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1pkt1 kpk) - zobacz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 1990 r., OSNKW 1991 r., nr 7-9, poz. 41 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 września 1998 r., Prok i Pr. 1999 r., nr 2 poz.6). Sąd rejonowy na rozprawie w dniu 10 stycznia 2025 roku otworzył przewód sądowy i przeprowadził postępowanie dowodowe w przedmiotowej sprawie. Na rozprawie był obecny oskarżony, który złożył wyjaśnienia, a także byli obecni świadkowie A. W., A. C. i M. C., którzy złożyli zeznania w obecności oskarżonego, który miał możliwość ustosunkowania się do ich treści. Obrońca oskarżonego przed zamknięciem przewodu sądowego nie zgłaszała żadnych wniosków dowodowych i nie żądała uzupełnienia przewodu sądowego ( k-83). Sąd meriti dokonał oceny wyjaśnień oskarżonego i wskazał w jakiej części dał im wiarę oraz dlaczego odmówił im wiarygodności w pozostałej części. Wbrew zarzutowi podniesionemu przez apelanta sąd rejonowy wskazał, że za uznaniem oskarżonego za winnego przypisanego mu czynu przemawiają przede wszystkim zeznania świadka A. W. - pracownicy lombardu w R. przy ulicy (...), która rozpoznała oskarżonego jako mężczyznę, który w dniach 4 lub 5 marca 2024 roku przyniósł do lombardu kuchenkę elektryczną E. jednopalnikową i chciał ją sprzedać lub zastawić w lombardzie. Fakt ten potwierdził oskarżony twierdząc, że kuchenkę tę znalazł na śmietniku. Trafnie wskazał sąd meriti, że oskarżony A. W. poinformował, że kuchenka ta była kupiona w lombardzie. Prawidłowe są ustalenia sądu meriti, że była to kuchenka M. C.. Podnieść należy, że została ona zakupiona za pieniądze M. C. właśnie w lombardzie, przy czym w zakupie tym uczestniczył oskarżony S. W.. Tylko zatem oskarżony mógł wiedzieć, że kuchenka E., którą przyniósł do sprzedaży w lombardzie była pierwotnie zakupiona w lombardzie, a nie nabyta w innych okolicznościach. Była ona zatem własnością M. C. i pochodziła z kradzieży w domu A. C. dokonanej w dniu 3/4 marca 2024 roku, gdyż pokrzywdzona dała ją na przechowanie mężowi, aby oskarżony tego przedmiotu nie wyniósł z jej domu do lombardu. W tym miejscu wskazać należy, że gdyby ktoś inny włamał się do mieszkania A. C. i dokonał kradzieży między innymi kuchenki E. należącej do M. C., to nielogiczne byłoby postępowanie takiego sprawcy, który przedmiot ten wyrzuciłby na śmietnik praktycznie tuż po dokonaniu jego kradzieży z mieszkania pokrzywdzonego. Trafnie wskazał sąd meriti, że oskarżony już wcześniej wynosił różne rzeczy z mieszkania M. C. (gdy był z nią w nieformalnym związku ) i zastawiał je w lombardzie. Ponadto z zeznań M. C. wynika, że oskarżony, gdy z nią już nie mieszkał wchodził (bez jej zgody) do jej mieszkania uszkadzając drzwi wejściowe. Także wiarygodne są zeznania M. C., z których wynika, że mówiła oskarżonemu na początku kwietnia 2024 roku, aby oddał rzeczy ukradzione podczas włamania do mieszkania A. C., a on wówczas ironicznie się uśmiechał i stwierdził, że teraz nic mu się nie udowodni. Bezsporne jest w sprawie, że oskarżony miał motyw, aby dokonać włamania do mieszkania A. C., gdyż nie udało mu się zostać w związku z M. C., która zerwała z nim znajomość praktycznie w tym samym czasie (na początku 2024 roku) i w dalszym ciągu formalnie była żoną A. C. ( mimo, że pozostawali w separacji). S. W. wiedział gdzie mieszka A. C., gdyż pokrzywdzony widział go przez wizjer jak pukał do drzwi jego mieszkania, zanim doszło do przedmiotowej kradzieży z włamaniem do wynajmowanego przez niego lokalu. Reasumując dokonana ocena przez sąd meriti ujawnionego w toku przewodu sądowego materiału dowodowego jest zgodna z zasadami prawidłowego rozumowania, wskazaniami wiedzy oraz doświadczenia życiowego i pozostaje pod ochroną art. 7 kpk.

Wniosek

O uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro niezasadny okazał się zarzut podniesiony w punkcie pierwszym (1) w apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego, to brak było podstaw prawnych do zmiany zaskarżonego wyroku i uniewinnienia oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu czynu.

3.2.

Obrońca oskarżonego w punkcie drugim (2) pisemnej apelacji zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę przy ferowaniu rozstrzygnięcia mający wpływ na treść orzeczenia przez niesłuszne uznanie, że wizyta oskarżonego w lombardzie z kuchenką wskazuje na jego sprawstwo, w sytuacji, gdy oskarżony wskazał, że przedmiotową kuchenkę znalazł w pobliżu śmietnika w centrum R..

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut drugi (2) podniesiony w apelacji złożonej przez obrońcę oskarżonego nie jest zasadny. Aktualne są rozważania sądu okręgowego zawarte w punkcie 3.1 uzasadnienia.

Wniosek

O uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro niezasadny okazał się zarzut podniesiony w punkcie drugim (2) w apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego, to brak było podstaw prawnych do zmiany zaskarżonego wyroku i uniewinnienia oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu czynu.

3.3.

Obrońca oskarżonego w punkcie trzecim (3) pisemnej apelacji zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła obrazę prawa materialnego tj. art. 283 kk przez niesłuszne przyjęcie na podstawie okoliczności podmiotowo - przedmiotowych w tym wartości poniesionej szkody, że w sprawie zachodzi typ podstawowy kradzieży z włamaniem , a nie wypadek mniejszej wagi.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut trzeci (3) podniesiony w apelacji złożonej przez obrońcę oskarżonego nie jest zasadny. Sąd okręgowy w tym składzie podziela stanowisko Sądu Okręgowego w Siedlcach , który stwierdził, że ,, za wypadek mniejszej wagi uznaje się te odmiany czynów typu podstawowego, w których stopień społecznej szkodliwości oraz wina sprawcy są znacznie niższe niż w przypadku typu podstawowego, a nie są jeszcze subminimalne, jak w razie znikomości tych znamion, zupełnie odejmującej czynowi charakter przestępczy. Wypadek mniejszej wagi jest stanem pośrednim między brakiem treści materialnej przestępstwa a stanem uznawanym za przestępstwo typu podstawowego. O przyjęciu wypadku mniejszej wagi decydują przedmiotowe (tj. rodzaj dobra, w które godzi przestępstwo, zachowanie się i sposób działania sprawcy, użyte środki, charakter i rozmiar szkody wyrządzonej lub grożącej dobru chronionemu prawem, czas, miejsce i inne okoliczności popełnienia czynu oraz odczucie szkody przez pokrzywdzonego) i podmiotowe znamiona czynu (tj. stopień zawinienia (niezwykle ważne są z jednej strony odcienie umyślności – premedytacja, dokładność w przygotowywaniu przestępstwa, upór w dążeniu do osiągnięcia przestępnego celu, a z drugiej strony – przypadkowość, wpływ innej osoby, obawa przed skutkami odmowy działania itp.) oraz motywy i cel działania sprawcy" ( Wyrok Sądu Okręgowego w Siedlcach z dnia 27 sierpnia 2021 roku, II Ka 371/21). W realiach przedmiotowej sprawy tylko wysokość wyrządzonej szkody przestępstwem mogłaby przemawiać za przyjęciem wypadku mniejszej wagi czynu wypełniającego dyspozycję art. 279§1 kk. Jednak nie jest to jedyna okoliczność podlegająca ocenie przy zastosowaniu takiej kwalifikacji prawnej czynu wypełniającego w typie podstawowym dyspozycję art. 279§1 kk. Przede wszystkim w odczuciu A. C. wyrządzona mu szkoda przez oskarżonego w związku z dokonanym przestępstwem kradzieży z włamaniem jest znaczna, gdyż wynajmuje on mieszkanie, nie jest osobą zamożną, a oprócz kradzieży sprzętu AGD i innego zostały mu ukradzione także pieniądze, które miał na bieżące potrzeby i żywność z lodówki. Oskarżony dokonując przestępstwa kradzieży z włamaniem działał z zamiarem bezpośrednim i z niskich pobudek - w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w sposób przestępczy. Nie doszło do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem. Brak jest zdaniem sądu okręgowego przesłanek do przyjęcia wypadku mniejszej wagi czynu wypełniającego dyspozycję art. 279 §1 kk, który został przypisany oskarżonemu. Na marginesie podnieść należy, że nawet przy zakwalifikowaniu czynu oskarżonego jako wypadku mniejszej wagi, biorąc pod uwagę jego dotychczasową karalność za umyślne przestępstwa nie byłoby zasadne zastosowanie art. 37a §1 kk i wymierzenie kary wolnościowej oskarżonemu. Orzeczona oskarżonemu kara 1 roku pozbawienia wolności (w minimalnym wymiarze) nie może być postrzegana jako kara rażąco niewspółmiernie surowa i spełnia swoje cele w zakresie obu prewencji.

Wniosek

O przyjęcie wypadku mniejszej wagi czynu przypisanego oskarżonemu i wymierzenie S. W. kary wolnościowej przy zastosowaniu art. 37a kk.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro niezasadny okazał się zarzut podniesiony w punkcie trzecim (3) w apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego, to brak było podstaw prawnych do zmiany zaskarżonego wyroku i przyjęcia wypadku mniejszej wagi z art. 283 kk czynu przypisanego oskarżonemu wypełniającego dyspozycję art. 279§1 kk i przy zastosowaniu art. 37a§1 kk wymierzenie mu kary wolnościowej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd okręgowy utrzymał w mocy wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku wydany w dniu 10 stycznia 2025 roku w sprawie o sygn. akt II K 471 /24.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Skoro zarzuty podnoszone w apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego nie zasługiwały na uwzględnienie, a także brak było podstaw prawnych do zmiany lub uchylenia wyroku sądu I instancji z urzędu, należało zaskarżony wyrok utrzymać w mocy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt 2 wyroku sądu okręgowego.

Sąd okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. B. kwotę 1033,20 złotych z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym. Wysokość wynagrodzenia dla obrońcy z urzędu sąd okręgowy ustalił w oparciu o treść § 4 ust.1 i § 17 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (tj. Dz.U. z 2024 roku poz. 763).

Punkt 3 wyroku sądu okręgowego

Sąd okręgowy zwolnił oskarżonego od opłaty za drugą instancję i zwrotu wydatków za postępowanie odwoławcze, gdyż ponoszenie ich byłoby zbyt uciążliwe dla oskarżonego, który nie posiada żadnego majątku i w dalszym ciągu przebywa w zakładzie karnym (art. 624 §1 kpk).

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego S. W..

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skarżone jest rozstrzygnięcie uznające oskarżonego za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana