Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 07 czerwca 2013 roku.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSA Andrzej Szawel

Sędziowie SO Marta Legeny-Błaszczyk (spr.)

del. SR Katarzyna Trafisz

Protokolant Dagmara Szczepanik

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim I. S.

po rozpoznaniu w dniu 07 czerwca 2013 roku

sprawy S. L.

oskarżonego z art.279§1 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku

z dnia 15 marca 2013 roku sygn. akt II K 54/13

na podstawie art.437§1 kpk, art.438 pkt 2 kpk, art.624§1 kpk zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego S. L. w ten sposób, że uzupełnia pkt 1 wyroku poprzez wpisanie w jego wierszu 12 po słowie „(jednego)” wyrazu „roku”;

w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

zwalnia oskarżonego od zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt IV Ka 279/13

UZASADNIENIE

S. L. został oskarżony o to, że w okresie czasu od 22 listopada 2012 godz. 15:30 do dnia 23 listopada 2012 godz. 6:30 wspólnie i w porozumieniu z S. S., po uprzednim wybiciu szyby w sklepie spożywczym w miejscowości Ż. przy ulicy (...), dostali się do jego wnętrza skąd zabrali w celu przywłaszczenia znajdujące się w 4 skrzynkach piwo (...) w ilości 80 szt., piwo (...) w ilości 8 szt., papierosy różnych marek w ilości 240 paczek, tytoniu, gilz do papierosów, słodyczy, pieniędzy w kwocie 150 zł powodując straty w wysokości (...),31 zl na szkodę M. Z.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 kk.

Sąd Rejonowy w Radomsku wyrokiem z dnia 15 marca 2013 roku w sprawie II K 54/13 uznał oskarżonego S. L. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z tą zmianą jego opisu, iż przyjął, że w okresie czasu od 22 listopada 2012 godz. 23.00 do dnia 23 listopada 2012 godz. 3.00 wspólnie i w porozumieniu z nieletnim, co do którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania, po uprzednim wybiciu szyby i wyłamaniu zamka w zamkniętych drzwiach w sklepie spożywczym w miejscowości Ż. przy ulicy (...), dostali się do jego wnętrza, skąd zabrali w celu przywłaszczenia znajdujące się w 4 skrzynkach piwo (...) w ilości 80 szt., piwo (...) w ilości 8 szt., papierosy różnych marek w ilości 199 paczek, tytoń, gilzy do papierosów, słodycze, pieniądze w kwocie 150 zł powodując straty w wysokości 2625,01 zł na szkodę A. Z., czym wyczerpał dyspozycję art. 279 § 1 kk i na podstawie art. 279 § 1 kk i art. 33 § 2 kk wymierzył mu karę 1 pozbawienia wolności oraz karę 80 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 złotych,

- na podstawie art. 69 § 1 kk i art. 70 § 2 kk warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności na okres próby 3 lat,

- na podstawie art. 73 § 2 kk oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora,

- na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej A. Z. kwoty 1066,80zł,

- na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary grzywny okres zatrzymania w dniu 23 listopada 2012r. ustalając, że 1 dzień pozbawienia wolności równy jest 2 stawkom dziennym grzywny,

- zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych, które przejął na rachunek Skarbu Państwa.

Wyrok ten zaskarżył Prokurator Rejonowy w Radomsku w całości na niekorzyść oskarżonego.

Apelacja wywiedziona została z podstawy prawnej art. 438 pkt 1 kpk i zarzuciła obrazę przepisów prawa materialnego art. 279 § 1 kk i art. 37 kk polegającą na niewskazaniu przez Sąd, o jaki okres pozbawienia wolności chodzi przy skazaniu oskarżonego na karę 1 pozbawienia wolności, która jest karą nieznaną ustawie.

W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i uzupełnienie w punkcie 1 wyroku czasookresu poprzez wskazanie, iż chodzi o 1 rok pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratura jest zasadna w takim zakresie, że na skutek jej wniesienia powstały podstawy do zmiany zaskarżonego wyroku.

Rację ma skarżący wskazując, że sąd rejonowy orzekając wobec oskarżonego na podstawie art. 279 § 1 kk karę pozbawienia wolności nie określił w istocie jej wymiaru. Zgodnie z treścią art. 413 § 2 pkt 2 kpk wyrok skazujący powinien zawierać m.in. rozstrzygnięcie co do kary i środków karnych. Wymogu tego nie spełnia wskazanie, iż skazanie następuje na karę „1 (jednego ) pozbawienia wolności.”

Stosownie do treści art. 37 kk kara pozbawienia wolności trwa najkrócej miesiąc, najdłużej 15 lat a wymierza się ją w miesiącach i latach. Tymczasem przepis art. 279 § 1 kk przewiduje jako sankcję karną za popełnienie opisanego w nim przestępstwa karę pozbawienia wolności od roku do lat 10. Mając na uwadze powyższe oraz treść zaskarżonego wyroku należało uzupełnić rozstrzygnięcie zawarte w punkcie 1 poprzez wpisanie po słowie (jednego) wyrazu roku.

W odniesieniu do twierdzeń zawartych w apelacji wskazać należy, że uchybienie sądu rejonowego nie stanowi obrazy prawa materialnego, gdyż ta polega na niezastosowaniu lub wadliwym zastosowaniu danego przepisu, lecz jak wskazano wyżej obrazę prawa procesowego w postaci art. 413 § pkt 2 kpk polegającą na niezawarciu w zaskarżonym wyroku dokładnego rozstrzygnięcia co do kary. Uchybienie to nie może też być rozpatrywane w kategorii orzeczenia kary nieznanej ustawie, gdyż pod tym pojęciem rozumieć należy karę nieznaną w ogóle polskiemu systemowi prawa karnego (jak np. kara chłosty). Pojęciem tym nie można natomiast obejmować orzeczenia kary znanej wprawdzie polskiemu systemowi prawa karnego materialnego, ale nieprzewidzianej za dane przestępstwo, orzeczenie sankcji poniżej lub powyżej ustawowych granic zagrożenia, jak również orzeczenia kary, środka karnego lub zabezpieczającego za czyn, który w ogóle tych sankcji nie przewiduje.

Z powyższych względów orzeczono jak w części dyspozytywnej wyroku.

Sąd odwoławczy zwolnił oskarżonego od wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym uznając, że przemawiają za tym względy słuszności.