Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 280/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim wydany w dniu 01 marca 2024 roku w sprawie o sygn. akt II K 359/23.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

S. S.

Oskarżony znał treść dokumentów związanych z zawartą przez jego ojca T. S. umową dotyczącą zakupu skutera wodnego za przywłaszczenie, którego został skazany przez sąd I instancji. Oskarżony wiedział, że zakupiony skuter wodny jest przedmiotem zastawu rejestrowego ustanowionego na rzecz banku.

wyjaśnienia oskarżonego S. S.

k-682v-683

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego S. S.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, w których podał, że znał treść dokumentów dotyczących zakupionego przez jego ojca T. S. skutera wodnego, który użytkował. Wiedział zatem, że w związku z umową zastawu rejestrowego ustanowionego na rzecz banku na zakupionym przez T. S. skuterze wodnym, nie można bez wiedzy i zgody banku dowolnie dysponować przedmiotem zastawu.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca oskarżonego S. S. w punkcie pierwszym (I) wniesionej apelacji zaskarżonemu wyrokowi zarzucił obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść skarżonego wyroku, tj. art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k., a także z ostrożności naruszenie art. 414 § 1 k.p.k, w zw. z art. 17 § 1 pkt. 10 k.p.k. (wyłącznie w zakresie czynu z pkt, I):

a/ poprzez uznanie sprawstwa i winy oskarżonego w zakresie czynu z pkt. 1 w konsekwencji dokonania dowolnej a nie swobodnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, co doprowadziło do pominięcia szeregu istotnych okoliczności związanych z tym, że w czasookresie objętym zarzutem od dnia 25 marca 2021 roku do dnia 31 stycznia 2022 roku - wbrew ustaleniom Sądu - skuter objęty zarzutem kwalifikowanego przywłaszczenia (sprzeniewierzenia) nie stanowił wcale własności (...) S.A., a był własnością T. S. (osoby najbliższej dla oskarżonego), ponieważ znajdująca się w aktach sporawy umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie z dnia 05-06-2020 przenosząca tymczasowo własność skutera na (...) S.A. obowiązywała wyłącznie do czasu uprawomocnienia się postanowienia o wpisie do rejestru zastawów przedmiotowego skutera, które nastąpiło w dniu 1 grudnia 2020 roku (oryginał postanowienia wraz ze stwierdzeniem prawomocności znajduje się aktach sprawy), co winno skutkować albo uniewinnieniem oskarżonego od zarzucanego mu czynu, mając na względzie inne okoliczności wskazujące na brak zamiaru przywłaszczenia albo powinno co najwyżej prowadzić do zmiany opisu i kwalifikacji prawnej czynu, i w efekcie do umorzenia postępowania na skutek braku wniosku o ściganie ze strony uprawnionego ojca oskarżonego T. S.,

b/ poprzez pominięcie w ramach ustaleń faktycznych treści dokumentu w postaci umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie umowy pożyczki oraz postanowienia o ustanowieniu zastawu rejestrowego, z których to dokumentów ocenianych łącznie wynika, że w okresie zarzucanego czynu S. S. skuter wodny stanowił już wyłączną własność T. S. a nie pożyczkodawcy, a tym samym działanie oskarżonego można co najwyżej traktować wyłącznie jako sprzeniewierzenie na szkodę T. S., który powierzył synowi skuter wodny będący jego własnością, podczas gdy Sąd błędnie przyjął, że umowa przewłaszczenie na zabezpieczenie obowiązywała do czasu spłacenia pożyczki, w sytuacji gdy co innego wynika z dokumentacji znajdującej się w aktach przedmiotowej sprawy,

c/ poprze pominięcie przez Sąd orzekający meriti, iż wpis w rejestrze zastawów jako forma zabezpieczenia umowy pożyczki nie przesądzał o uprawnieniach właścicielskich, natomiast ewentualnie zbycie skutera na rzecz osoby trzeciej przez S. S. nie mogło być prawnie skuteczne, w związku z wpisem do rejestru zastawów, a sama umowa sprzedaży podpisana przez oskarżonego za jego ojca T. S. od samego początku była umową nieważną - ergo - nie mogła wywołać skutku w postaci definitywnego zbycia skutera na rzecz innego podmiotu, co winno być wzięte pod uwagę przy ocenie strony przedmiotowej oraz podmiotowej zarzucanego przestępstwa w pkt. 1 a/o.,

d/ poprzez całkowicie dowolną ocenę wyjaśnień oskarżonego i odmówienie im waloru wiarygodności przy jednoczesnym uznaniu zeznań K. M. za prawdziwe, podczas gdy zeznania K. M. w zakresie opisywanych okoliczności rzekomej sprzedaży skutera przez oskarżonego są całkowicie nielogiczne i sprzeczne z innymi dowodami w sprawie, ponieważ świadek w swych zeznaniach złożonych w dniu 23 marca 2023 roku wskazał na osobę R. S. jako kupującego, podczas gdy z samej umowy sprzedaży oraz innych dowodów wynika, kupującym miał być W. W., o którym w swych zeznaniach K. M. w ogóle nie wspomina w tym samym - nie można uznać jego depozycji za spójne, logiczne i miarodajne, jak ocenił to Sąd I instancji,

e/ poprzez zaniechanie prawidłowej oceny zeznań świadka M. B. (1) złożonych na rozprawie w dniu 4 października 2023 roku i nie nadanie im właściwej doniosłości, który to świadek był kolejnym nabywcą skutera po W. W., który skuter miał nabyć bez dowodu rejestracyjnego oraz dowodu zakupu skutera przez poprzedniego nabywcę, co rodzi poważne wątpliwości co do dobrej wiary i uczciwości kolejnej transakcji dokonanej bez wymaganych dokumentów umożliwiających przerejestrowanie skutera wodnego przez nabywcę, co tylko czyni wiarygodną wersję oskarżonego, te K. M. doskonalę wiedział z kim podpisuje umowę i że jest ona sfałszowana oraz, że stanowi ona jedynie formę zabezpieczenia udzielonej pożyczki oskarżonemu w wysokości 40.000 zł, a tym samym nie można przyjąć, że oskarżony swym zamiarem obejmował definitywne pozbycie się skutera na rzecz osób trzecich, tym bardziej, że nie wydał on kluczyka od skutera, a kluczykiem tym dysponował w dacie odzyskiwania skutera od M. B. (1), który zresztą przed Sądem potwierdził, że w chwili odbierania mu skutera S. S. chyba dysponował kluczykiem do skutera,

f/ poprzez całkowite pominięcie tych fragmentów zeznań świadka T. Z., w których przyznał fakt pożyczania pieniędzy przez S. S., co tylko potwierdza wersję oskarżonego, iż umowa mogła być jedynie oczekiwaną przez pożyczkodawcę formą zabezpieczenia pożyczki na wypadek braku jej zwrotu przez oskarżonego, a nie chęcią pozbycia się skutera za kwotę znacznie niższą aniżeli cena jego zakupu, podczas gdy dodatkowo strony doskonale wiedziały, że umowa jako sfałszowana jest nieważna i nie wywołuje skutków prawnych - tym samym - S. S. zakładał, iż skuter wcześniej czy później będzie mu zwrócony, tym bardziej, że zachował kluczyk od skutera,

g/ poprzez całkowite pominięcie przez Sąd przy ocenie strony podmiotowej przestępstwa sprzeniewierzenia, relewantnych dla oceny zamiaru sprawcy szeregu okoliczności, tj.: postawy oskarżonego, który starał się ustalić miejsce pobytu skutera i dzięki jego determinacji organy ścigania odzyskały skuter, braku wydania rzekomemu kupującemu kluczyka do skutera, a także braku opłacalności sprzedaży skutera oraz braku prawnej możliwości takiej sprzedaży zważywszy na sfałszowanie podpisu oraz istnienie wpisu w rejestrze zastawów, co musiało prowadzić do przyjęcia przez oskarżonego założenia, że skuter ten wróci w posiadanie osoby uprawnionej tj. T. S., co ma także znaczenie przy ocenie stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, nawet jeśli uznać, że oskarżony dopuścił się obu zarzucanych przestępstw.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut zawarty w punkcie pierwszym (I) apelacji obrońcy oskarżonego jest częściowo zasadny. Aby skutecznie podnosić zarzut naruszenia wynikającej z art. 7 kpk zasady swobodnej oceny dowodów należy wykazać, że ustalenia sądu meriti oraz ocena zgromadzonego w niniejszej sprawie istotnego materiału dowodowego z punktu widzenia postawionego oskarżonemu zarzutu nie została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 kpk) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 kpk), a nadto nie była wynikiem rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 kpk) oraz uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 pkt 1 kpk) - zobacz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 1990 r., OSNKW 1991 r., nr 7-9, poz. 41 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 września 1998 r., Prok i Pr. 1999 r., nr 2 poz.6). Z analizy dokumentów dołączonych do akt sprawy przez obrońcę oskarżonego wynika, że w okresie czynu przypisanego w punkcie 1 S. S. właścicielem przywłaszczonego przez niego skutera wodnego był jego ojciec T. S.. Za takim stanowiskiem sądu okręgowego przemawia treść §3 ust. 2 umowy przewłaszczenia podpisanej przez (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. zawartej w dniu 05 czerwca 2020 roku z treści której wynika, że przeniesienie własności (na bank) traci moc w przypadku uprawomocnienia się wpisu o dokonaniu zastawu rejestrowego na przedmiocie przewłaszczenia, zgodnie z zawartą pomiędzy (...) a właścicielem umową zastawu rejestrowego dotyczącą przedmiotu przewłaszczenia (skutera wodnego) oraz wnioskiem złożonym we właściwym sądzie prowadzącym rejestr zastawów (k- 234 akt). Postanowienie wydane przez Sąd Rejonowy dla Łodzi- Śródmieścia w Łodzi w dniu 13 listopada 2020 roku o wpisie do rejestru zastawów w sprawie o sygn. akt LD.XV.NS-Rej. Za (...) uprawomocniło się w dniu 1 grudnia 2020 roku ( k-514). Od tego momentu właścicielem przywłaszczonego skutera wodnego był T. S.. Bezsporne jest w sprawie, że T. S. jako pokrzywdzony w przedmiotowej sprawie w piśmie skierowanym do Prokuratury Rejonowej w Piotrkowie Trybunalskim w dniu 09 stycznia 2023 roku zajął stanowisko, że jako osoba najbliższa dla oskarżonego nie składa wniosku o ściganie S. S. za przywłaszczenie skutera wodnego i przyczepki W. (pismo k-411-414). Podnieść w tym miejscu należy, że w okresie popełnienia przypisanego w punkcie 1 zaskarżonego wyroku czynu z art. 284 § 2 kk był ustanowiony zastaw rejestrowy na rzecz (...) S.A. z siedzibą we W.. Ustanowienie było skuteczne i obowiązywało z wszelkimi skutkami. W konsekwencji wskazać należy, że pomimo, iż (...) S.A. z siedzibą we W. nie posiadała prawa własności do skutera, to cały czas posiadała ograniczone prawo rzeczowe w postaci skutecznie zastrzeżonego zastawu rejestrowego, co wprost wynika z umowy zastawu rejestrowego (k. 232-233). Do przyjęcia pokrzywdzenia, pokrzywdzonemu musi przysługiwać prawo własności, inne prawo rzeczowe lub ograniczone prawo rzeczowe (zobacz: postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 11 maja 2017 roku, sygn. akt II AKa 14/17). Zdaniem sądu okręgowego w tym składzie w realiach przedmiotowej sprawy oskarżony przywłaszczając skuter wodny opisany w punkcie 1 przypisanego mu czynu działał nie tylko na szkodę T. S., ale także na szkodę (...) S.A. z siedzibą we W.. Postępowanie karne w przedmiotowej sprawie prowadzone w zakresie przywłaszczenia skutera wodnego nie wymagało wniosku o ściganie złożonego przez T. S. skoro nie czuł się on pokrzywdzonym w tej sprawie, a jako pokrzywdzony występował (...) S.A. z siedzibą we W., który wstąpił w prawa oskarżyciela posiłkowego. W ocenie sądu okręgowego prawidłowe są ustalenia sądu I instancji, iż oskarżony działał z zamiarem przywłaszczenia skutera wodnego opisanego w czynie zarzuconym w punkcie 1 aktu oskarżenia i przypisanym oskarżonemu w punkcie 1 zaskarżonego wyroku. Bezsporne jest w sprawie, że T. S. powierzył zakupiony skuter wodny oskarżonemu (synowi), aby z niego korzystał, ale nie wyraził zgody na jego zbycie lub pozbawienie go na trwałe w inny sposób więzi prawnej z rzeczą, która była jego własnością. Ponadto skuter ten w czasie trwania umowy zastawu rejestrowego nie mógł być zbyty lub obciążony w jakikolwiek sposób nawet przez jego właściciela T. S. (§ 5ust.4 umowy zastawu rejestrowego k-232v). Oskarżony znał treść dokumentów podpisanych przez jego ojca podczas zakupu skutera wodnego i wiedział, że jest on przedmiotem zastawu rejestrowego. Podpisując umowę kupna -sprzedaży tego skutera wodnego i wydając go obcej osobie S. S. działał z zamiarem bezpośrednim zerwania więzi prawnej łączącej cudzą rzecz ruchomą z jej właścicielem i traktował tą rzecz jak swoją własną. Nie mógł oskarżony zakładać, że skoro podrabia na umowie kupna sprzedaży podpis ojca jako sprzedającego i umowa ta jest nieważna, to z czasem odzyska przedmiot tej umowy czyli skuter wodny. Skuter ten z chwilą podpisania umowy kupna – sprzedaży i wydania go osobie kupującej mógł być sprzedany np. na części i nigdy nie byłby odzyskany. Ponadto mógł ulec (nawet przypadkowemu zniszczeniu), a więc twierdzenia apelanta, że oskarżony nie miał zamiaru wyzbycia się go na trwałe nie zasługują na aprobatę. Oskarżonemu w tym czasie były potrzebne pieniądze, bo miał długi i to był motyw jego działania. Nie jest trafny zarzut obrońcy oskarżonego, że zeznania świadka K. M. złożone w dniu 23 marca 2023 roku wskazują na osobę S. R. jako kupującego skuter wodny i nie było mowy, że kupującym miał być W. W.. Podnieść należy, że świadek K. M. nie składał zeznań w dniu 23 marca 2023 roku. Natomiast w dniu 07 września 2022 roku podczas konfrontacji z S. S. (k- 244-245v) potwierdził swoje pierwsze zeznania składane w postępowaniu przygotowawczym w dniu 01 kwietnia 2022 roku (k-34-35), z których wynika, że oskarżony chciał sprzedać skuter wodny i w tym celu prosił go o znalezienie ewentualnego nabywcy. Faktem jest, że w pierwszych zeznaniach K. M. stwierdził, że skuter wodny kupił jego znajomy S. R., (który zmarł na covid pod koniec 2021 roku), ale w następnych zeznaniach (07.09.2022r.) podczas konfrontacji z oskarżonym doprecyzował, że S. R. był w towarzystwie (...) i to na niego była sporządzona umowa kupna-sprzedaży. Nie ma znaczenia dla odpowiedzialności karnej oskarżonego jak rozliczali się pomiędzy sobą S. R. i W. W. w związku z zakupem od oskarżonego skutera wodnego i przyczepki lekkiej opisanej w czynie zarzuconym w punkcie II aktu oskarżenia i przypisanym oskarżonemu w punkcie 2 zaskarżonego wyroku oraz fakt, że obie zawarte umowy kupna - sprzedaży były nieważne. Świadek K. M. w dniu składania zeznań (podczas konfrontacji z S. S.) przekazał umowę kupna sprzedaży przedmiotowego skutera wodnego, którą uzyskał od syna W. W.. Umowę kupna sprzedaży przyczepki lekkiej o nr. rej. (...) dostarczyła do K. w P. w dniu 14 listopada 2022 roku A. M. (k-350-351). Postawa ww. świadka wskazuje, że starał się uprawdopodobnić okoliczności wynikające z jego zeznań. Opinia pisemna wydana przez biegłego sądowego z zakresu badania pisma ręcznego P. B. potwierdziła fakt podrobienia przez oskarżonego podpisu jego ojca T. S. jako sprzedającego na umowach: kupna sprzedaży skutera wodnego w dniu 25 marca 2021 roku i przyczepki lekkiej o nr. rej. (...). Opinia ta nie została zakwestionowana przez oskarżonego. Jest rzeczą oczywistą, że gdyby ten skuter miał być przedmiotem zabezpieczenia pomiędzy oskarżonym (pożyczkobiorcą) a osobą, która mu udzieliła pożyczki (pożyczkodawcą) to zawarto by inną umowę. Oskarżony jest osobą dorosłą i w pełni poczytalną, a zatem podpisując się na umowie kupna sprzedaży skutera wodnego za swojego ojca jako ,,sprzedający” i wydając ten skuter z dokumentami obcej osobie, wiedział, że wyzbywa się go na stałe. Dalsze postępowanie oskarżonego zmierzające do odzyskania przedmiotowego skutera wodnego było tylko działaniem, aby w ,,oczach swoich najbliższych (rodziców)” sam stał się osobą pokrzywdzoną w związku z utratą skutera wodnego, który był wówczas przedmiotem zastawu rejestrowego ustanowionego na rzecz (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W.. W tym miejscu wskazać należy, że przyczepka lekka , która była przedmiotem umowy kupna sprzedaży razem ze skuterem wodnym podpisanej w tym samym dniu przez oskarżonego jako sprzedającego T. S. nie była przedmiotem żadnego zastawu i dlatego S. S. nie został oskarżony o jej przywłaszczenie, gdyż jej właściciel T. S. nie złożył wniosku o ściganie syna za jej przywłaszczenie. Rację ma apelant, że w realiach przedmiotowej sprawy nie doszło do przeniesienia własności skutera wodnego na podstawie umowy kupna-sprzedaży podpisanej przez oskarżonego, gdyż podrobił podpis właściciela (T. S.) jako sprzedającego. Okoliczność ta jednak nie ma znaczenia dla odpowiedzialności karnej oskarżonego za przypisany mu czyn z punktu1. Nie jest trafny zarzut obrońcy oskarżonego, iż sąd I instancji pominął w dokonanej ocenie materiału dowodowego zeznania świadka T. Z. potwierdzających udzielenie pożyczki pieniężnej S. S., który to fakt potwierdza wiarygodność wyjaśnień oskarżonego. Podnieść należy, że sąd I instancji dał wiarę zeznaniom świadków T. Z. i K. M.. Sąd meriti nie zakwestionował faktu udzielenia pożyczki oskarżonemu przez T. Z., jednak w kontekście zeznań tego świadka ocenianych jako całość, wyjaśnienia oskarżonego prawidłowo zostały ocenione przez sąd I instancji jako niewiarygodne w części dotyczącej okoliczności w jakich doszło do ,,utraty” skutera wodnego przez oskarżonego. Przede wszystkim T. Z. zeznał że oskarżony nie oddał mu pożyczonych pieniędzy i proponował mu kupno skutera wodnego, ale on odmówił. Świadek wiedział jedynie, że oskarżony sprzedał ten skuter innej osobie w obecności K. M.. Gdyby skuter wodny był zabezpieczeniem do spłaty pożyczki dla ww. świadka, to nie znalazłby się w posiadaniu W. W. (mieszkającego na terenie Niemiec) i nie dokonałby W. W. jego sprzedaży wraz z przyczepką w listopadzie 2021 roku M. B. (1). Nie ma znaczenia przy tym, że oskarżony zostawił sobie oryginalny kluczyk od skutera, gdyż przekazał istotne dokumenty od tego pojazdu i sam skuter wodny przy podpisaniu umowy kupna-sprzedaży. Kluczyk uruchomiający skuter można było wówczas dorobić. M. B. (2) znał W. W. mieszkającego w Niemczech i zaufał mu, że zakupione od niego rzeczy ruchome w postaci skutera wodnego i przyczepki nie są przedmiotem przestępstwa. W efekcie stracił zakupiony skuter wodny oraz przyczepkę W. i pieniądze, które zapłacił przy zakupie tych rzeczy W. W.. Zdaniem sądu okręgowego dokonana ocena przez sąd I instancji zeznań świadków K. M. i T. Z. jako zasługujących na wiarę jest zgodna z zasadami logicznego rozumowania, wskazaniami wiedzy oraz doświadczenia życiowego i pozostaje pod ochroną art. 7 kpk. Tym samym nie jest zasadna zmiana opisu czynu z punktu 2 przypisanego oskarżonemu. Trafnie ocenił sąd I instancji wyjaśnienia oskarżonego, w których nie przyznał się do popełnienia przypisanego mu czynu w punkcie 1 zaskarżonego wyroku z art 284 § 2 kk jako nie zasługujące na wiarę.

Wniosek

O uniewinnienie oskarżonego od zarzuconego mu czynu wypełniającego dyspozycję art. 284 § 2 kk albo przyjęcie, że przywłaszczenie nastąpiło na szkodę osoby najbliższej tj. ojca oskarżonego T. S. i umorzenie postępowania odnośnie tego czynu na podstawie art. 17 § 1 pkt 10 kpk. Odnośnie czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie 2 wypełniającego dyspozycję art. 270 § 1 kk wyeliminowanie z opisu czynu sformułowania ,,a następnie przekazał tak podrobione dokumenty osobie kupującej W. W. i orzeczenie za ten czyn kary ograniczenia wolności albo kary grzywny.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro pokrzywdzonym czynem przypisanym oskarżonemu w punkcie 1 zaskarżonego wyroku był także (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W., to nie jest zasadny wniosek obrońcy oskarżonego o uniewinnienie S. S. od popełnienia tego czynu ani o umorzenie postępowania odnośnie tego czynu z uwagi na brak wniosku o ściganie właściciela przywłaszczonego skutera wodnego - ojca oskarżonego T. S.. Odnośnie czynu przypisanego w punkcie 2 zaskarżonego wyroku z uwagi na dotychczasową karalność oskarżonego wniosek o wymierzenie S. S. za ten czyn kary innego rodzaju niż pozbawienia wolności nie zasługuje na uwzględnienie.

3.2.

Obrońca oskarżonego S. S. w punkcie drugim (II) wniesionej apelacji zaskarżonemu wyrokowi zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść rozstrzygnięcia a polegający na przyjęciu, że oskarżony S. S. dopuścił się przestępstwa sprzeniewierzenia na szkodę (...) S.A. (pkt. l wyroku), podczas gdy w dacie czynu skuter był własnością ojca oskarżonego - T. S., a okoliczności sporządzenia sfałszowanej umowy wskazują na brak możliwości definitywnego zbycia skutera na rzecz osób trzecich, co wyklucza możliwość przyjęcia istnienia kierunkowego zamiaru S. S. w zakresie przestępstwa przywłaszczenia kwalifikowanego (sprzeniewierzenia).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Rację ma obrońca oskarżonego podnosząc, że w chwili popełnienia przypisanego oskarżonemu czynu z art. 284 § 2 kk właścicielem skutera wodnego był ojciec oskarżonego T. S.. Jednak bezsporne także, że w czasie popełnienia przypisanego w punkcie 1 zaskarżonego wyroku czynu z art. 284 § 2 kk był ustanowiony zastaw rejestrowy na rzecz (...) S.A. z siedzibą we W., którego przedmiotem był przedmiotowy skuter wodny. Ustanowienie było skuteczne i obowiązywało z wszelkimi skutkami. W konsekwencji wskazać należy, że pomimo, iż (...) S.A. z siedzibą we W. nie posiadał wówczas prawa własności do skutera, to cały czas posiadał ograniczone prawo rzeczowe w postaci skutecznie zastrzeżonego zastawu rejestrowego, co wprost wynika z umowy zastawu rejestrowego (k. 232-233). Do przyjęcia pokrzywdzenia, pokrzywdzonemu musi przysługiwać prawo własności, inne prawo rzeczowe lub ograniczone prawo rzeczowe (zobacz: postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 11 maja 2017 roku, sygn. akt II AKa 14/17 ). Zatem w realiach przedmiotowej sprawy S. S. dokonując przywłaszczenia powierzonego mu skutera wodnego działał na szkodę (...) S.A. z siedzibą we W.. Sam fakt, że umowa kupna -sprzedaży podpisana przez oskarżonego nie była ważna nie oznacza automatycznie, że oskarżony nie popełnił przypisanego mu czynu w punkcie 1 zaskarżonego wyroku. S. S. podpisując umowę kupna sprzedaży powierzonego mu skutera wodnego i wydając go wraz z dokumentami osobą , których nie znał ( S. R. i W. W.) oraz biorąc pieniądze za jego sprzedaż definitywnie ,, wyzbył” się tej rzeczy ruchomej pomimo, iż nie doszło do skutecznego przeniesienia własności rzeczy na kupującego.

Wniosek

O uniewinnienie oskarżonego od zarzuconego mu czynu wypełniającego dyspozycję art. 284 § 2 kk albo przyjęcie, że przywłaszczenie nastąpiło na szkodę osoby najbliższej tj. ojca oskarżonego T. S. i umorzenie postępowania odnośnie tego czynu na podstawie art. 17 § 1 pkt 10 kpk.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro zarzut z punktu drugiego (II) apelacji pisemnej obrońcy oskarżonego okazał się niezasadny, to brak było podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku i uniewinnienia oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu czynu z art. 284 § 2 kk lub umorzenia postępowania odnośnie czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie 1.

3.3.

Obrońca oskarżonego S. S. w punkcie trzecim (III) wniesionej apelacji zaskarżonemu wyrokowi zarzucił rażącą niewspółmierność (surowość) orzeczonych kar cząstkowych pozbawienia wolności w pkt. 1 i 2, a w konsekwencji kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze 5 miesięcy (pkt. 3), przy jednoczesnym zaniechaniu rozważenia orzeczenia kar innego rodzaju, a to kary ograniczenia wolności lub kary grzywny (zwłaszcza w zakresie czynu z pkt. 2 zagrożonego sankcją alternatywną), w sytuacji gdy oskarżony swoim zachowaniem doprowadził do odzyskania skutera, nie doszło w rezultacie do poszkodowania żadnego podmiotu ani osoby, w związku ze zmianą posiadania skutera, natomiast umowa pożyczki zabezpieczona zastawem rejestrowym na skuterze, nie została złamana w tym sensie, że wszystkie raty i płatności zostały terminowo zapłacone - tym samym – oskarżony nie wygenerował żadnych strat finansowych po stronie (...) S.A., a w konsekwencji doprowadził do odzyskania skutera, którego właścicielem był jego ojciec.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut podniesiony w punkcie trzecim (III) apelacji pisemnej wniesionej przez obrońcę oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd okręgowy podziela stanowisko zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie, że zarzut rażącej niewspółmierności kary jako zarzut z kategorii ocen zasługuje na uwzględnienie wówczas, gdy pomiędzy karą orzeczoną przez sąd I instancji, a karą jaką należałoby orzec w instancji odwoławczej, w następstwie prawidłowo zastosowanych dyrektyw wymiaru kary, istnieje wyraźna, istotna, „bijąca wręcz po oczach” różnica. Oznacza to, że zarzut określony w art. 438 pkt 4 kpk zasługuje na uwzględnienie wówczas gdy spełnione są łącznie dwa warunki. Pierwszy z nich to wskazana wyżej, wyraźna, istotna różnica pomiędzy karą orzeczoną a karą jaką należałoby orzec w instancji odwoławczej, a drugi to stwierdzenie naruszenia przez sąd meriti dyrektyw wymiaru kary określonych w art. 53 kk, co może nastąpić poprzez pominięcie określonych okoliczności o charakterze obciążającym lub łagodzącym lub też nie nadanie tym okolicznościom właściwego znaczenia przy określaniu rodzaju i wymiaru kary wobec osoby oskarżonej (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 21.09.2021 r., II AKa 252/20). Wymierzone przez sąd I instancji oskarżonemu jednostkowe kary: za czyn z art. 284 § 2 kk w wymiarze 3 miesięcy pozbawienia wolności (zagrożenie karą za ww. czyn od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności) i za czyn z art 270 § 1 kk w wymiarze 4 miesięcy pozbawienia wolności (zagrożenie karą za ww. czyn od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności) są orzeczone w dolnych granicach ustawowego zagrożenia. Biorąc pod uwagę dotychczasową karalność oskarżonego - w tym za umyślne przestępstwa podobne nie można tych kar uznać za rażąco niewspółmiernie surowe. Okoliczności łagodzące podniesione przez obrońcę oskarżonego były uwzględnione przez sąd meriti przy wymiarze jednostkowych kar pozbawienia wolności w dolnych granicach ustawowego zagrożenia. Nie można było wymierzyć wobec oskarżonego kary innego rodzaju, za każdy z przypisanych mu czynów, gdyż swoim zachowaniem wykazał rażąco lekceważący stosunek do wcześniejszych wyroków skazujących wydanych przez różne sądy i nie wyciągnął z nich właściwych wniosków, co do swojego postępowania. Podnieść należy, że przypisanych czynów w zaskarżonym wyroku oskarżony dopuścił się po trzech tygodniach od wydania w dniu 04 marca 2021 roku nieprawomocnego wyroku przez Sąd Rejonowy dla Łodzi Śródmieścia w Łodzi w sprawie o sygn. akt VI K 1060/20, którym skazał S. S. za czyn z 297 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności i 300 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 15 złotych. W tym czasie S. S. był już skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Bełchatowie wydanym w dniu 13 czerwca 2019 roku w sprawie o sygn. akt II K 203/19 za przestępstwo z art. 286 § 1 w zw. z art. 12 kk i ciąg przestępstw z art. 270 § 1 kk na karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat. W realiach przedmiotowej sprawy wymierzone przez sąd I instancji kary jednostkowe pozbawienia wolności i kara łączna 5 miesięcy pozbawienia wolności nie mogą być postrzegane jako kary rażąco niewspółmiernie surowe.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie za każdy z przypisanych czynów kary grzywny lub kary ograniczenia wolności i w przypadku orzeczenia tożsamych rodzajowo kar jednostkowych wymierzenie nowej kary łącznej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro zarzut zawarty w punkcie trzecim (III) apelacji obrońcy oskarżonego dotyczący rażącej niewspółmierności (surowości) orzeczonych kar cząstkowych pozbawienia wolności w pkt. 1 i 2, a w konsekwencji kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze 5 miesięcy (pkt. 3) nie zasługiwał na uwzględnienie, to brak było podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku i orzeczenia innych rodzajowo kar (grzywny lub ograniczenia wolności) za przypisane czyny w punkcie 1 i 2 zaskarżonego wyroku S. S..

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok w części uznającej oskarżonego za winnego obu przypisanych mu czynów i wymierzonych za nie kar jednostkowych pozbawienia wolnościami i kary łącznej pozbawienia wolności.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Skoro zarzuty podniesione w apelacji obrońcy oskarżonego nie zasługiwały na uwzględnienie, to sąd okręgowy w zasadniczej części zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że w opisie czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie 1 w miejsce ustalonego okresu jego popełnienia ,,od 25 marca 2021 roku do 31 stycznia 2022 roku” przyjął ,,w dniu 25 marca 2021 roku”.

Zwięźle o powodach zmiany

Zdaniem sądu okręgowego do popełnienia przypisanego oskarżonemu czynu z punktu 1 doszło w dniu podpisania przez S. S. umowy kupna- sprzedaży skutera wodnego czyli 25 marca 2021 roku i wydania go osobie kupującej. Fakt, że umowa kupna sprzedaży zawierała podrobiony podpis sprzedającego i była nieważna nie ma znaczenia dla odpowiedzialności karnej oskarżonego.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt w wyroku sądu okręgowego.

O kosztach za postępowanie odwoławcze sąd okręgowy orzekł na podstawie art. 636 § 1 kpk. Sąd okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 złotych za z tytułu opłaty za drugą instancję i kwotę 20 złotych z tytułu wydatków za postępowanie odwoławcze. Wysokość opłaty została ustalona na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku opłatach w sprawach karnych (tj. Dz. U. nr 49 poz. 223 z późń. zm).

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego S. S.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skarżone jest rozstrzygnięcie uznające oskarżonego za winnego popełnienia przypisanego mu w punkcie 1 czynu z art. 284 § 2 kk oraz skarżone jest orzeczenie o wymierzonej karze pozbawienia wolności za czyn przypisany oskarżonemu w punkcie 2.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana