Portal Orzeczeń

UZASADNIENIE

Apelacja obwinionego jest oczywiście bezzasadna.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych oraz błędnej oceny dowodów nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny w oparciu o rzetelnie i wszechstronnie oceniony materiał dowodowy. Każdy istotny dowód został poddany analizie i oceniony w kontekście innych, powiązanych z nim dowodów. Ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd Rejonowy jest obiektywna, prawidłowa, zgodna z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, oparta o całokształt ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego i jako taka korzysta z ochrony jaką daje art. 8 kpw w zw. z art. 7 kpk. Sąd Okręgowy nie będzie w tym miejscu tej oceny i tych ustaleń powielał, albowiem wobec doręczenia stronom odpisu uzasadnienia zaskarżonego wyroku analiza ta powinna być im znana - dość powiedzieć, że Sąd odwoławczy aprobuje dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę dowodów oraz oparte na niej ustalenia faktyczne.

Ponadto w sprawie nie zachodziły nie dające się usunąć wątpliwości – to apelant usiłuje podważyć prawidłowe ustalenia faktyczne Sądu i doszukuje się wątpliwości tam, gdzie ich nie ma. To, że skarżący nie zgadza się z oceną dowodów zaprezentowaną w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku nie jest równoznaczne z występowaniem w sprawie nieusuniętych wątpliwości.

W szczególności ze zgromadzonego materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że policjant P. O. najpierw zobaczył, że obwiniony nie ma zapiętych pasów bezpieczeństwa, a dopiero potem zauważył gwałtowne ruchy obwinionego, który zapinał te pasy w trakcie jazdy, gdyż zobaczył samochód policjantów. Funkcjonariusze policji mieli wówczas doskonały widok na kabinę pojazdu, w którym znajdował się obwiniony, albowiem sami przepuszczali go ustępując mu pierwszeństwa przejazdu (oskarżony wysunął się na tyle daleko z drogi podporządkowanej w obręb drogi z pierwszeństwem po której poruszał się samochód policjantów, że ci postanowili przepuścić go i zatrzymali się). Oba samochody były w odległości zaledwie kilku metrów, był dzień, prędkość pojazdu obwinionego była marginalna ( skręcał w prawo), a samochód policjantów zatrzymał się. W tym stanie rzeczy oczywiste jest, że policjanci z łatwością mogli dostrzec, że na ich widok obwiniony pospiesznie zapina pasy bezpieczeństwa.

Linia obrony obwinionego, jakoby policjanci odebrali jego ruch kierownicą związany ze skręcaniem w prawo jako zapinanie pasów bezpieczeństwa, jest niewiarygodna. Obwiniony poruszał się dosyć niewielkim samochodem marki O. (...), skręt w prawo na normalnym skrzyżowaniu nie wymaga od kierowcy tak zamaszystych i gwałtownych ruchów kierownicą, aby można je pomylić z ruchami związanymi z zapinaniem pasów bezpieczeństwa, które są jednak inne ( kierujący musi sięgnąć prawą ręką za lewe ramię celem uchwycenia zapięcia pasa, przeciągnąć go po skocie w dół w poprzek klatki piersiowej i zapiąć w zatrzasku przy prawym biodrze - przecież nijak nie ma się to do ruchu ramion związanych ze skręcaniem w prawo).

Wbrew twierdzeniom apelanta, obwiniony był osobiście powiadomiony o terminie rozprawy przed Sadem Rejonowym ( vide poświadczenie odbioru korespondencji k. 19), więc jego zarzuty, jakoby sprawę rozpoznano pod jego nieobecność mimo braku powiadomienia go o terminie rozprawy, są całkowicie gołosłowne.

Skoro obwiniony należycie powiadomiony o rozprawie nie raczył się na nią stawić, to Sąd Rejonowy miał prawo prowadzić rozprawę pod jego nieobecność oraz przeprowadzić postepowanie dowodowe, w tym przesłuchać policjanta podejmującego interwencję wobec obwinionego. Dlatego wnioski dowodowe obwinionego o ponowne przesłuchiwanie policjantów na etapie postępowania odwoławczego zostały oddalone ( obwiniony miał możliwość zadawania pytań świadkom w postępowaniu przed Sądem Rejonowym i świadomie z możliwości tej zrezygnował). Powody, dla których Sąd Okręgowy oddalił wnioski dowodowe obwinionego zawarte w apelacji przedstawione są szczegółowo w protokole z rozprawy (k. 45).

W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok również jest sprawiedliwy, Sąd Okręgowy nie dostrzegł ani żadnego naruszenia prawa procesowego, ani prawa materialnego, a orzeczona kara jest słuszna, adekwatna do stopnia winy obwinionego i stopnia społecznej szkodliwości jego czynu.

Na wydatki w postępowaniu odwoławczym złożyły się zryczałtowane wydatki postępowania w kwocie 50 zł. ( art. 118 § 4 kpw w zw. z § 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia z dnia 10 października 2001 r. Dz.U. Nr 118, poz. 1269).

O kosztach sądowych za drugą instancję orzeczono na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 636 § 1 kpk i art. 8 w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 49, poz. 223 z 1983r. z późniejszymi zmianami).

Mając na względzie powyższe okoliczności, Sąd drugiej instancji orzekł jak w sentencji wyroku.