Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 307/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 28 stycznia 2020 roku w sprawie II K 786/18

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że społeczna szkodliwość czynu oskarżonego nie była znaczna.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

O społecznej szkodliwości czynu nie może przesądzać wyłącznie stopień nietrzeźwości oskarżonego i choć w przypadku przestępstwa z art. 178 a § 1 kk ma on bardzo istotne znaczenie, nie jest jedynym kryterium branym w tym aspekcie pod uwagę. Oskarżony niewątpliwie był pod znacznym wpływem alkoholu ( 1,82 promila). Jednak, mimo tego wysokiego poziomu intoksykacji alkoholem społeczna szkodliwość czynu oskarżonego nie była znaczna z powodu jego nietypowych okoliczności, a także zakresu zamiaru oskarżonego oraz niewielkiego stopnia zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym, jaki mimo nietrzeźwości spowodował. W szczególności do naruszenia przez oskarżonego dyspozycji art. 178 a § 1 kk doprowadził następujący nietypowy ciąg wydarzeń:

-

najpierw oskarżony udając się w podróż nie miał zamiaru prowadzić tego samochodu, gdyż wiedząc, że będzie spożywał alkohol, zapewnił sobie obecność kierowcy w osobie partnerki życiowej M. W., która była trzeźwa;

-

następnie po spożyciu alkoholu powierzył samochód trzeźwej partnerce, która prowadziła go jako kierująca w drodze powrotnej;

-

następnie w czasie tej podróży doszło do zdarzenia nie dającego się przewidzieć, tj. kierującej pojazdem M. W. jakimś sposobem udało się przebić dwie opony w tym samochodzie (jedną krótko po drugiej ), po czym wpadła w lekką histerię i zatrzymała się na drodze przy wysokim krawężniku;

-

następnie oskarżony zorientowawszy się, że samochód został przez M. W. zatrzymany w miejscu uniemożliwiającym bezpieczną wymianę koła i mogącym blokować ewentualny ruch oraz stwarzać zagrożenie zaczął namawiać ją, aby przejechała jeszcze 400 metrów na przebitych oponach w bezpieczne miejsce, żeby samochód nie stał na jezdni;

-

jednak M. W. odmówiła jakiejkolwiek współpracy z oskarżonym ( przy czym kierowała się emocjami, albowiem wzburzony oskarżony w niewybrednych słowach komentował jej umiejętności kierowcy i sposób jazdy, który w jego przekonaniu doprowadził do uszkodzenia aż dwóch opon należącego do niego samochodu), po czym trzasnęła drzwiami i obrażona zaczęła oddalać się od pojazdu;

-

była to nocna pora ( ok. godziny 2.50), oskarżony nie widział w zasięgu wzroku nikogo innego, kto mógłby mu udzielić pomocy;

-

w tych okolicznościach oskarżony zdecydował się na uruchomienie pojazdu i przejechanie nim 400 metrów do miejsca, które znał i w którym stojący samochód nie stwarzałby zagrożenia ani utrudnienia w ruchu i w którym można by bezpiecznie i w miarę wygodnie wymienić w nim koła - zatem zamiar oskarżonego ograniczał się do przejechania 400 metrowego odcinka jezdni;

-

oskarżony przebył ten odcinek jadąc z bardzo niewielką prędkością ( przebite dwie opony), około godzony 2.50 w nocy, na obrzeżach niewielkiej miejscowości przy marginalnym natężeniu ruchu drogowego - zatem nie spowodował realnego zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla jego innych uczestników mimo swego stanu nietrzeźwości.

Powyższe ustalenia nie wynikają jedynie z wyjaśnień oskarżonego i nie są tylko jego linią obrony, potwierdzone zostały zarówno przez M. W., ale przede wszystkim przez obiektywnego świadka w osobie policjanta P. P., który na własne oczy widział, jak do pojazdu zaparkowanego przez oskarżonego w bezpiecznej zatoczce podbiega zdyszana kobieta ( w/w M. W.), która "na gorąco" potwierdziła policjantom powyższy przebieg wypadków i przyznała, że widząc, iż jej partner sam wsiadł do samochodu aby przejechać te 400 metrów przestała się demonstracyjnie obrażać i pobiegła za wolno poruszającym się pojazdem.

Z powyższego wynika, że oskarżony działał w nietypowych okolicznościach, jego zamiar obejmował przejechanie 400 metrów pustą o tej porze drogą z niewielką prędkością, zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym było marginalne, a motywem podjęcia tej akcji była chęć usunięcia uszkodzonego pojazdu z drogi i odmowa współpracy przez jedyną osobę w pobliżu, która była trzeźwa. Dlatego społeczna szkodliwość tego czynu nie była znaczna.

Argument prokuratora, że oskarżony był świadomy, iż pozostaje pod wpływem alkoholu niczego nie zmienia, wszak tego przestępstwa i tak nie można popełnić z winy nieumyślnej. Zarzut, że oskarżony nie skorzystał z pomocy M. W. pomija ustalenie, iż odmówiła ona współpracy i nic nie wskazywało na to, aby miała zmienić zdanie ( nie po tym, jak demonstracyjnie trzasnęła drzwiami oddalając się od pojazdu). Oczywiście można by zwrócić oskarżonemu uwagę, że nie należy krzyczeć w środku nocy na roztrzęsioną faktem uszkodzenia samochodu kobietę i wyszydzać jej umiejętności kierowcy jeżeli chce się, aby ta dalej służyła za podwodę, ale z drugiej strony niewielu mężczyzn będących pod wpływem alkoholu ze spokojem i uśmiechem przyjęłoby fakt, iż kierowca któremu powierzyli swój samochód najpierw prowadził w taki sposób, że spowodował przebicie dwóch opon, po czym zatrzymał uszkodzony pojazd na środku drogi i spanikowany nie chciał podjąć się akcji przestawienia go w bezpieczne miejsce (oczywiście Sąd abstrahuje od tego, jakie były rzeczywiste przyczyny przebicia opon i czy miały one związek z faktycznymi umiejętnościami M. W. jako kierowcy, gdyż nie ma to znaczenia w tej sprawie).

Sąd Okręgowy zgadza się z argumentami prokuratora, że wiek oskarżonego, fakt posiadania przez niego uprawnień do prowadzenia niemal wszystkich kategorii pojazdów oraz możliwości zarobkowania nie są elementami wpływającymi na stopień społecznej szkodliwości czynu, ale nie są to też okoliczności pozbawione znaczenia przy ocenie, czy warunkowe umorzenie postępowania będzie wystarczające dla osiągnięcia celów postepowania karnego mimo braku skazania - i tak należy interpretować te ( krytykowane przez apelanta) frazy uzasadnienia wyroku Sądu pierwszej instancji. Skoro oskarżony ma liczne kategorie prawa jazdy i skoro brak tego prawa jazdy znacznie utrudnia mu kontynuowanie pracy zarobkowej, to tym dotkliwiej odczuje roczny zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych, przez co uzasadnione jest przypuszczenie, iż dzięki tej nauczce mimo warunkowego umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa ( art. 66 § 1 kk in fine).

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wyrok jest słuszny

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok warunkowo umarzający postępowanie karne

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok jest słuszny

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Wobec wniesienia przez prokuratora bezzasadnej apelacji przesądzono zasadę, iż koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi Skarb Państwa ( art. 636 § 1 kpk).

3

Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego poniesione przez niego wydatki związane z ustanowieniem obrońcy z wyboru w postępowaniu odwoławczym przyjmując wysokość jego wynagrodzenia na poziomie stawki minimalnej.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok warunkowo umarzający postępowanie karne

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana