Portal Orzeczeń

UZASADNIENIE

Stosownie do treści art. 413 § 1 pkt 6 kpk, każdy wyrok winien zawierać min. wskazanie zastosowanych przepisów ustawy karnej. Niewątpliwie, tego rodzaju wskazanie odnosi się do przepisu stanowiącego podstawę wymiaru określonej kary lub środka karnego ( por. komentarz do art. 413 kpk, red. Skorupka 2018, wyd. 29/R. Ponikowski/J. Zagrodnik – Legalis el. ) i z tej powinności sąd I instancji się wywiązał, przywołując jako podstawę prawną rozstrzygnięcia z punktu 2. zaskarżonego wyroku przepis art. 67 § 3 kk. Przypomnieć należy, iż przepis ten stanowi samodzielną podstawą prawną orzeczenia świadczenia pieniężnego w przypadku warunkowego umorzenia postępowania karnego ( por. komentarz do art. 67 kk red. Grześkowiak 2018, wyd. 5/Hypś ). Jego przywołanie z punktu widzenia wymogów, o których mowa w art. 413 § 1 pkt 6 kpk, jawi się jako wystarczające. Sąd odwoławczy w tym składzie uznaje, że wskazywanie wszystkich przepisów materialnych kształtujących sposób orzekania czy to kary, czy to środka karnego, nie jest niezbędne. Odnosi się to również do art. 43 § 1a kk, który w przypadku warunkowego umorzenia postępowania karnego jest przecież jedynym przepisem kształtującym granice, w jakich świadczenie pieniężne może zostać orzeczone, jak i określającym podmiot będący jego beneficjentem. W drodze analogii przywołać można np. przepisy art. 33 § 1 i 3 kk oraz art. 53 – 56 kk, które stanowią o granicach i zasadach wymierzania kary grzywny i które wszak również się „ stosuje ” podczas orzekania o tej karze, a co do których nie ma bezwzględnego wymogu ich przywoływania w wyroku. W przypadku wymierzania tej kary, wystarczającym będzie, gdy w wyroku wskaże się przepis stanowiący podstawę prawną jej wymiaru ( np. odpowiedni przepis części szczególnej kodeksu karnego, art. 33 § 2 kk, czy art. 71 § 1 kk ). Poza wskazaniem w wyroku przepisów stanowiących podstawy wymiaru czy to kary, czy środka karnego, potrzeba przywoływania innych przepisów materialnych odnoszących się do orzekania o tych karach i środkach, zachodzić będzie więc wyłącznie wtedy, gdy zastosowanie w danym przypadku znajdą przepisy normujące odstępstwa od ogólnych reguł wymierzania kar i środków karnych, jak np. art. 37a kk, 57a § 1 kk, art. 60 kk, art. 64 § 1 i 2 kk, art. 65 § 1 i 2 kk, art. 90 § 2 kk, czy art. 91 § 1 kk. Mając to na uwadze orzeczono jak w sentencji.