Portal Orzeczeń

§UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 332 / 23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 24 lutego 2023 r. w sprawie II K 458 / 22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

zarzut mogącej mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku obrazy przepisów postępowania, tj. art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk oraz art. 92 kpk;

zarzut błędnych ustaleń faktycznych mogących mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku;

zarzut obrazy przepisu prawa materialnego, tj. art. 279 kk.

☐ zasadne

☐ częściowo zasadne

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadne

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadne

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. zarzutów z punktów 1, 2 i 3.

Zaprezentowana przez sąd I instancji ocena dowodów w zakresie, w jakim odnosiła się do poczynionych finalnie ustaleń o współsprawczym współudziale M. M. również w odniesieniu do czynów opisanych w punktach 2II oraz 2III części wstępnej zaskarżonego wyroku, jak również co do wartości wyrządzonej i podlegającej naprawieniu tymi czynami szkody, nie jest obarczona mankamentami mogącymi mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku – ustalenia te odpowiadają wymowie całego materiału dowodowego, jaki ujawniony został na rozprawie, ocenionego z uwzględnieniem dyrektyw, jakie nakłada art. 7 kpk. Trafnie też przyjęto, iż czyny te wyczerpywały znamiona występku z art. 279 § 1 kk, jakkolwiek na marginesie podnieść należy, że skarżący w sposób nieuprawniony podniósł zarzut obrazy tego przepisu, skoro de facto uzasadniał go wyłącznie tym, iż brak było podstawy dowodowej do czynienia ustaleń pozwalających na przyjęcie, iż oskarżony czynów tych w ogóle się dopuścił ( co wszak podniesione już zostało w ramach zarzutów pozostałych, tymczasem zarzut obrazy prawa materialnego mógłby być podnoszony jedynie przy niekwestionowanych ustaleniach faktycznych stanowiących podstawę takiego, a nie innego zastosowania – lub nie zastosowania – prawa materialnego. Przypomnieć więc należy, iż sam oskarżony w postępowaniu przygotowawczym do wszystkich bez wyjątku zarzuconych mu czynów konsekwentnie się przyznawał, dopiero przed sądem przyznanie to ograniczył tylko do czynu opisanego w punkcie 2.I części wstępnej zaskarżonego wyroku. Zmianę stanowiska procesowego oskarżony tłumaczył tym jedynie, iż „ był na dołku ” i bał się o dzieci. Przypomnieć jednak należy, iż sam tylko fakt odwołania uprzednio złożonych czy to zeznań, czy wyjaśnień nie skutkuje ich automatycznym wyeliminowaniem z materiału dowodowego. Wyjaśnienia ( zeznania ), które zostały następnie czy to odwołane, czy zmienione, nadal stanowią dowód w sprawie i tak, jak każdy inny dowód, podlegają swobodnej ocenie sądu. O ich wartości dowodowej nie decyduje ani stadium postępowania, ani czas, w którym zostały złożone, lecz ich treść, oceniana wedle reguł zawartych w art. 7 kpk i w konfrontacji z innymi dowodami. Tymczasem tylko wyjaśnienia M. M., jakie złożone przez niego zostały w postępowaniu przygotowawczym, mogły z punktu widzenia tych kryteriów być uznane za miarodajne dla odtworzenia stanu faktycznego. Nie przekonują powody, jakimi oskarżony tłumaczył przyczyny tak diametralnej zmiany swoich relacji Pozbawienie wolności w związku z zatrzymaniem i obawa o przyszłość związaną z przyczynami zatrzymania tworzyć niewątpliwie mogą sytuację stresową, jednakże trudno uznać, że aż na tyle, aby przyznawać się do dwóch z trzech zarzucanych, a nie popełnionych w istocie przestępstw o dużym ciężarze gatunkowym, zagrożonym surową karą. Przede wszystkim jednak pamiętać należy, iż istnieją inne jeszcze dowody o takiej wadze i wymowie, w świetle których przyznanie się do winy w odniesieniu do wszystkim zarzuconych czynów jawi się jako oddające rzeczywisty stan rzeczy. Po pierwsze, podczas przeszukania pomieszczeń M. M. w dniu 21 lutego 2022 r., M. M., będąc wezwany min. do wydania rzeczy pochodzących z przestępstwa, dobrowolnie oddał min. tzw. klucze oczkowe, które przez pokrzywdzonego były wskazywane, a następnie rozpoznane jako skradzione podczas kradzieży opisanej w punkcie 2II części wstępnej zaskarżonego wyroku. Po drugie, w odniesieniu do tego samego czynu podkreślić należy, iż zabezpieczono treść korespondencji elektronicznej odbywającej się za pomocą aplikacji pobranej na telefon użytkowany przez M. M., w której przyznawał się swojej partnerce w czasie zbieżnym z czasem popełnienia tegoż czynu, że „ idzie na ostatni włam w swoim życiu ” ( na co partnerka odpisała mu min. że interesują go „ tylko ćpania i włamy ” ). Po trzecie, oskarżony w postępowaniu przygotowawczym wyjaśniał, że na wszystkie trzy zarzucone mu włamania jeździł z P. jakubowskim samochodem O. (...) stanowiącym własność tegoż ostatniego. Tymczasem z zeznań D. F. wynika, że w dniu, w którym doszło do kradzieży opisanej w punkcie 2II części wstępnej zaskarżonego wyroku, po jej zaistnieniu, obaj oskarżeni przyjechali do niego pojazdem o tej samej marce i modelu. Po czwarte, z zeznań pokrzywdzonego wynika, że sprawcy kradzieży zaistniałej w nocy z 17 / 18 stycznia 2022 r. – do której oskarżeni się konsekwentnie przyznawali – pozostawili inne jeszcze rzeczy w stanie i miejscu wskazującym na zamiar ich zaboru podczas kolejnej planowanej kradzieży. Skoro więc do niej rzeczywiście doszło dwa dni później, to względy logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego wskazują, że sprawcami były te same osoby, co uprzednio. Po piąte, wszystkie trzy czyny objęte aktem oskarżenia popełnione zostały na przestrzeni kilkudniowego okresu czasu i w tej samej miejscowości. Nawet zatem, jeśli rzeczywiście opinia traseologiczna nie przesądza o tym, czy zabezpieczone na miejscu kradzieży ślady obuwia rzeczywiście pochodzą od tego odebranego oskarżonemu, to wymowa pozostałych, opisanych wyżej dowodów, faktów i okoliczności dawała sądowi I instancji podstawy do przypisania wszystkich zarzuconych mu czynów, do których pierwotnie się przyznawał.

Co do zarzutu związanego z wadliwymi ustaleniami wartości poszczególnych składników mienia będących przedmiotem kradzieży – rzeczywiście oparte one zostały wyłącznie na zeznaniach pokrzywdzonego. Jeśli jednak oskarżeni nie podjęli prób wykazania, oszacowanie których konkretnie przedmiotów i z jakich powodów uznać należy za oderwane od realiów, to sięganie w tym celu po wiedzę specjalistyczną biegłego jawiło się jako zbędne. Adekwatnie do tego ustalony również został obowiązek odszkodowawczy, którego wymiar uwzględnia deklarowaną przez pokrzywdzonego kwotę pozyskaną w ramach ubezpieczenia, jak również wartość przedmiotów odzyskanych.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od czynów opisanych w punktach 2II oraz 2III części wstępnej zaskarżonego wyroku, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

omówiono powyżej

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

- obraza prawa procesowego w postaci art. 413 § 1 pkt 1 kpk poprzez brak wskazania rocznej daty jednego z zarzuconych oskarżonym czynów;

- obraza prawa materialnego w postaci art. 91 § 1 kk poprzez niezastosowanie tego przepisu pomimo podstaw ku temu;

- odstąpienie od wymierzenia oskarżonemu kary grzywny.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Stosownie do treści art. 413 § 1 pkt 2 kpk, każdy wyrok skazujący powinien zawierać min. dokładne określenie przypisanego oskarżonemu czynu, co wiąże się także z koniecznością wskazania możliwie dokładnego czasu jego popełnienia.

Stosownie do treści art. 91 § 1 kk, jeżeli sprawca popełnia w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, sąd orzeka jedną karę określoną w przepisie stanowiącym podstawę jej wymiaru dla każdego z tych przestępstw. Wymiar kary pozbawienia wolności wskazany przez sąd odwoławczy odpowiada rozmiarowi kary łącznej wymierzonej przez sąd I Instancji, albowiem stanowi ona adekwatną łączną dolegliwość za przypisane czyny, stanowiącą wypadkową okoliczności przyjętych przez sąd I instancji tak na korzyść, jak i niekorzyść oskarżonego. Sąd odwoławczy uznał, iż kara pozbawienia wolności w takim rozmiarze jest dolegliwością wystarczającą, bez konieczności zaostrzania jego odpowiedzialności dodatkową karą w postaci grzywny, mając też na uwadze, iż obciążono go obowiązkiem odszkodowawczym oraz kosztami procesu.

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Przedstawiono wyżej

Zwięźle o powodach zmiany

Omówiono powyżej

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Z uwagi na nieuwzględnienie apelacji wniesionej przez oskarżonego, na podstawie art. 636 § 2 kpk obciążono oskarżonego kosztami procesu za postępowanie odwoławcze.

PODPIS