Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 355/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 31 października 2019 roku w sprawie sygn. akt II K 624/17

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, że oskarżony w okresie od 14 grudnia 2016 roku do 22 grudnia 2016 roku znęcał się nad synem w ten sposób, że uderzał go po głowie i potrząsał, w wyniku czego pokrzywdzony doznał obrażeń ciała.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty obrońcy co do zasady nie są zasadne. Jednak Sąd z urzędu zmienił okres czynu i wyeliminował znęcanie, ale nie z powodów, na które powołuje się apelant. Będzie to dokładnie omawiane w części czwartej uzasadnienia.

Co do apelacji, to Sąd prawidłowo ustalił, iż to oskarżony szarpiąc i uderzając dziecko spowodował u niego opisane w wyroku skutki. Wskazują na to liczne poszlaki, które wyszczególnione zostały na stronach 14 i 15 uzasadnienia zaskarżonego wyroku i nie będą tu powielane, dość powiedzieć, że Sąd Okręgowy aprobuje rozważania Sądu Rejonowego i dokonaną przez niego ocenę dowodów.

Za absurdalne należy uznać wersje, jakoby do obrażeń dziecka mogło dojść na skutek wstrząsu poszczepionkowego lub w czasie transportu karetką. Co do skutków ubocznych szczepionki, to wykluczyli to biegli sądowi, ich opinie są jasne, fachowe, zasługujące na pełną aprobatę i nie zostały skutecznie podważone przez oskarżonego i jego obrońcę. Co do doznania obrażeń w czasie transportu dziecka w karetce – to przecież urazy te miało ono jeszcze zanim karetkę wezwano, waśnie z tego powodu pomoc medyczna była wezwana. Ponadto Sąd Rejonowy skrupulatnie przesłuchał osoby uczestniczące w transporcie dziecka i wykluczył, aby wówczas coś mu się stało.

Zatem do urazów dziecka doszło pomiędzy dniem 20 a 22 grudnia 2016 roku ( będzie to jeszcze omawiane), a wówczas dzieci pozostawały pod wyłączną opieką oskarżonego i jego matki, U. J.. Z tych dwóch osób to na oskarżonego wskazują dowody i poszlaki ( wykazane w uzasadnieniu Sądu Rejonowego na s. 14 – 15).

W szczególności oskarżonego pogrąża sms do B. W., w którym przyznał się do pobicia syna ( k. 114 v oględziny, k. 116 -117 zeznania). Oskarżony potwierdził w swych wyjaśnieniach, że go wysłał, tłumaczył się, że zrobił to „z nerwów” bo „był na nią zły” – ale to absurdalne tłumaczenie. B. W. jest świadkiem wiarygodnym, nie ma z oskarżonym na tyle realnego konfliktu, żeby go obciążać, zresztą oskarżony potwierdził fakt napisania i wysłania tego sms - a. B. W. dostała omawianego sms – a w dniu 3 maja 2019 roku, a więc ponad 4 miesiące po inkryminowanym czynie, a że sprawa obrażeń dziecka oskarżonego była głośna i w jego otoczeniu znana, wzbudziło to jej niepokój i powiadomiła kuratora, a ten zawiadomił policję. B. W. wcale nie dąży do zniszczenia oskarżonego, jest szczera, przecież przyznaje, że oskarżony nie przekazał jej takiej informacji bezpośrednio tylko przez sms – es. Jednocześnie nie jest wiarygodne twierdzenie oskarżonego, że napisał tego sms – a z nerwów, pod wpływem emocji, a jego treść nie była zgodna z rzeczywistością. SMS – es o pobiciu dziecka poprzedził przecież sms, w którym oskarżony stwierdził, że „to jego dzieci i może je podusić”, więc to nie było incydentalne. W dodatku 18 grudnia 2016 roku, a wiec na kilka dni przed czynem, napisał do biologicznej matki dzieci ( na telefon jej ojca), że odda dzieci do adopcji „ bo go kurw.. bierze” ( k. 93 zeznania B. Z.).

To wraz z innymi poszlakami ( należycie wykazanymi w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku) wskazuje na sprawstwo oskarżonego w zakresie spowodowania u swojego małoletniego syna Ł. W. ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

Wniosek

O uchylenie wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wyrok jest słuszny a apelacja bezzasadna.

3.2.

Zarzut obrazy prawa materialnego poprzez określenie wysokości wynagrodzenia kuratora małoletniego na niewłaściwych przepisach.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Po pierwsze, oskarżony ( a tym samym jego obrońca) nie ma gravamen, aby skarżyć to rozstrzygnięcie, albowiem oskarżony w tej części został częściowo zwolniony od kosztów ( powyżej 2000 zł), a wydatki postępowania były znacznie wyższe, zaś samo to rozstrzygnięcie nie dotyczy bezpośrednio oskarżonego.

Po drugie, obrońca nie kwestionuje wysokości tylko podstawę prawną przyznania kuratorowi wynagrodzenia wyrażoną w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, a tymczasem wysokość tego wynagrodzenia również na gruncie „nowych” przepisów powołanych przez obrońcę mogła być taka sama, bo określa się ją obecnie w przedziale od 40 do 100 procent wynagrodzenia obrońcy z urzędu, a nakład pracy kuratora w tej sprawie ( wielość długotrwałych rozpraw ) uzasadniałby przyznanie 100 procent wynagrodzenia, więc tak czy owak wyszłoby to samo, zatem nawet gdyby ten zarzut uznać za trafny, to podniesione w nim uchybienie nie miałoby wpływu na treść orzeczenia.

Po trzecie, kurator ustanowiony został w dniu 8 listopada 2017 roku ( k. 205), a nowe przepisy przywołane w apelacji weszły w życie w dniu 20 września 2019 roku i zawierały normę intertemporalną, zgodnie z którą do wynagrodzenia kuratorów ustanowionych przed wejściem w życie ustawy do końca postępowania należy stosować przepisy dotychczasowe. Zatem Sąd Rejonowy prawidłowo do ustalenia wynagrodzenia kuratora w tej sprawie powołał przepisy dotyczące wynagrodzenia obrońcy z urzędu, bo takie rozwiązanie stosowano przed wejściem w życie obecnie obowiązującej regulacji w dacie powołania kuratora w tej sprawie.

Wniosek

O zmianę rozstrzygnięcia o wynagrodzeniu dla kuratora małoletniego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek jest bezzasadny albowiem podniesione w związku z tym rozstrzygnięciem zarzuty są chybione.

3.3.

Zarzut rażącej niewspółmierności kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Orzeczona kara 2 lat pozbawienia wolności nie tylko nie jest nadmiernie surowa, ale jawi się wręcz jako łagodna. Dlatego Sąd odwoławczy nie zmienił jej mimo wyeliminowania art. 207 § 1 kk z kwalifikacji prawnej i zmiany czasu czynu. Oskarżony spowodował wiele obrażeń ciała u 3 miesięcznego niemowlęcia, wywołując tym u niego chorobę realnie zagrażającą jego życiu, w dodatku miał jako ojciec mieć pieczę nad tym dzieckiem, a on zrobił mu krzywdę. Zatem mimo zmiany kwalifikacji i opisu czynu na korzyść oskarżonego kara nie mogła być obniżona, byłoby to bowiem niesprawiedliwe.

Zarzuty co do wymiaru kary zawarte w apelacji są chybione, obrońca wyrywa z kontekstu słowa z uzasadnienia zaskarżonego wyroku. Tymczasem uważna i pogłębiona lektura tego uzasadnienia wskazuje, że przez „znęcanie się nad najbliższym” Sąd Rejonowy miał na myśli znęcanie się nad „najbliższym sercu” małym bezbronnym niemowlęciem będącym synem oskarżonego, a przez wskazanie na brak okazywania na sali rozpraw emocji przez oskarżonego nie negował jego linii obrony tylko miał na myśli, że nawet niewinny człowiek płakałby nad nieszczęściem tego dziecka, a oskarżony miał do tego dystans (vide uzasadnienie s. 20 – 21). Przede wszystkim jednak te argumenty pozostają bez wpływu na trafność orzeczenia o karze, która jest sprawiedliwa. Co do powoływania się przez obrońcę na motywację oskarżonego, to jaka by ona nie była nie wpływa w takiej sprawie przy wyrządzeniu tak traumatycznej krzywdy małemu dziecku na obniżenie kary.

Co więcej, podstawą prawną wymiaru tej kary powinien być już w wyroku Sądu Rejonowego art. 156 § 1 pkt 2 kk w zw. z art. 11 § 3 kk (powołanie art. 207 § 1 kk było błędne), a po wyeliminowaniu art. 207 § 1 kk z kumulatywnej kwalifikacji przez Sąd odwoławczy art. 156 § 1 pkt 2 kk stał się jedynym przepisem kształtującym karę, tym samym większość argumentów obrońcy co do powoływania w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku jako okoliczności obciążających ustawowych znamion art. 207 § 1 kk zdezaktualizowała się.

Wniosek

O złagodzenie kary poprzez orzeczenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Orzeczona kara dwóch lat pozbawienia wolności jest adekwatna do czynu oskarżonego i sprawiedliwa, na pewno nie jest nadmiernie surowa i to mimo zmiany kwalifikacji na korzyść oskarżonego dokonanej przez Sąd Okręgowy.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Sąd z urzędu dostrzegł, że czyn oskarżonego nie mógł mieć miejsca w okresie wskazanym w zaskarżonym wyroku, tylko w bliżej nieustalonym czasie pomiędzy dniem 20 grudnia 2016 roku, a dniem 22 grudnia 2016 roku. Miał on również charakter chwilowy i jednorazowy, a nie trwały. Ma to duże znaczenie, albowiem prowadzi do wyeliminowania z kwalifikacji prawnej art. 207 § 1 kk i art. 11 § 2 kk oraz przyjęcia jako podstawy prawnej wymiaru kary jedynie art. 156 § 1 pkt 2 kk.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Czyn oskarżonego nie mógł być popełniony przed dniem 20 grudnia 2016 roku. W tym dniu dziecko było przecież na szczepieniu, gdzie rozebrane do pampersa było poddane drobiazgowym oględzinom i badaniom przez doświadczonego lekarza pediatrę i pielęgniarkę pediatryczną, żadne z nich nie zaobserwowało u dziecka jakichkolwiek obrażeń czy śladów stosowania przemocy ( zeznania lekarza L. K. k. 225 i k. 37 – 38 oraz pielęgniarki I. F. k. 226 i k. 40 – 41). Dlatego oskarżony musiał poszarpać i uderzać swoje dziecko w bliżej nieustalonym czasie pomiędzy dniem 20 grudnia 2016 roku ( po wyjściu od w/w lekarza), a dniem 22 grudnia 2016 roku (kiedy wzywał już do dziecka pogotowie ratunkowe).

Co więcej, nie da się wykluczyć ( na zasadzie art. 5 § 2 kpk wręcz należy przyjąć), że w tym krótkim okresie oskarżony nie „znęcał się” nad dzieckiem w rozumieniu art. 207 § 1 kk, a jego czyn nie miał charakteru trwałego, tylko jednorazowy, zaś jego zachowanie mogło trwać zaledwie kilkadziesiąt, a być może nawet kilkanaście sekund i polegało na gwałtownym poszarpaniu i uderzaniu dziecka. Sąd Okręgowy zna i akceptuje orzecznictwo Sądu Najwyższego, zgodnie z którym znęcanie nie musi być zachowaniem rozciągniętym w czasie, lecz może być działaniem jednorazowym, jeżeli swą intensywnością i zadawaniem cierpień realizuje stan faktyczny powszechnie rozumiany jako „znęcanie się”. Jednak należy odróżnić od takiego „znęcania się” jednorazowy czyn trwający co najwyżej kilkadziesiąt sekund i polegający na gwałtownym potrząsaniu i uderzaniu dziecka. W tym przypadku nie można mówić o realizacji znamion znęcania. Zatem należało wyeliminować z kwalifikacji prawnej tego czynu art. 207 § 1 kk.

Dlatego Sąd Okręgowy działając z urzędu zmienił opis przypisanego oskarżonemu czynu poprzez wskazanie, iż miał on miejsce w bliżej nieustalonym czasie w okresie pomiędzy dniem 20 grudnia 2016 roku a dniem 22 grudnia 2016 roku i w miejsce słów „ znęcał się nad swoim synem małoletnim Ł. W. ” przyjął słowa „ spowodował u swojego małoletniego syna Ł. W. ciężki uszczerbek na zdrowiu”, oraz wyeliminował z podstawy skazania art. 207 § 1 kk i art. 11 § 2 kk, a jako podstawę wymiaru kary przyjął art. 156 § 1 pkt 2 kk.

W pozostałej części wyrok utrzymano w mocy – co oznacza, że w podstawie prawnej skazania Sąd odwoławczy pozostawił art. 4 § 1 kk. Jest to niezbędne, albowiem przestępstwo z art. 156 § 1 pkt 2 kk od dnia 13 lipca 2017 roku jest już zbrodnią zagrożoną karą od 3 lat pozbawienia wolności. Ponieważ oskarżony przypisanego czynu dopuścił się w czasie obowiązywania ustawy względniejszej, należało zastosować stan prawny z daty czynu, dlatego Sąd Okręgowy pozostawił w podstawie prawnej skazania art. 4 § 1 kk przez utrzymanie w tym zakresie w mocy wyroku Sądu Rejonowego ( który ten przepis w kumulatywnej podstawie skazania również zastosował).

Mimo zastosowania w/w zmian na korzyść oskarżonego Sąd odwoławczy nie złagodził wymierzonej mu kary – zostało to omówione w części uzasadnienia dotyczącej zarzutów niewspółmierności kary, więc nie będzie w tym miejscu powielane.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmieniono opis i kwalifikację poprzez przyjęcie innego czasu czynu oraz wyeliminowanie słów o znęcaniu się z opisu i art. 207§ 1 kk oraz 11 § 2 kk z kwalifikacji, a jako podstawę wymiaru kary przyjęto jedynie art. 156 § 1 pkt 2 kk.

Zwięźle o powodach zmiany

Powody te zostały omówione w części 4 uzasadnienia.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Zasądzono zwrot kosztów obrony na rzecz obrońcy z urzędu według stawek.

4

Zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych z uwagi na jego ubóstwo.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok skazujący

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana