Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 366/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 8 stycznia 2024 roku w sprawie II K 454/23

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

M. B. (1)

Oskarżony M. B. (1) posiadał oszczędności w związku z wynagrodzeniem za pracę poza granicami kraju. Po powrocie do Polski byli partnerzy postanowili je ulokować na polskim koncie bankowym E. K. (1). Rozstając się w czerwcu 2020r. z E. K. (1) oskarżony pozostawił na jej koncie bankowym należące do niego pieniądze, pochodzące z tego wynagrodzenia. Sam jeszcze do września 2020r. posiadał dostęp do karty bankomatowej do konta, a sporne pieniądze wydatkowano także na jego wlasne potrzeby (garnitur, rachunki zagraniczne, inne). Pomiędzy byłymi partnerami trwały uzgodnienia, co do tego, jaką kwotę z tych pieniędzy przeznaczyć na podatki firmy prowadzonej wspólnie przez obu partnerów (wpłacone do US) i inne wydatki. Pozostawali w ostrym konflikcie. E. K. (1) część w/w pieniędzy zrwróciciła oskarżonemu. Aktualnie pomiędzy w/w osobami trwa spór co do tego, ile ostatecznie pieniędzy E. K. (1) zwróciła oskarżonemu, a ile powina jeszcze zwrócić i czy w ogóle jest mu jeszcze dłużna. E. K. (1) uważa, że nie jest winna żadnych pieniędzy, albowiem zwróciła wszystkie. Oskarżony nie próbował odzyskać jakichkolwiek pieniędzy na drodze sprawy cywilnej.

Na koncie E. K. (1) na datę czerwiec 2020r. została kwota ok. 18.000 zł., z których co najmniej do końca sierpnia 2020r. utrzymywała syna J.. W chwili rozstania z oskarżonym, matka dziecka nie pracowała, pozostawała na utrzymaniu rodziców, otrzymywała zasiłki społeczne (zasiłek 500plus, opiekuńczy, wychowawczy).

Oskarżony nie miałby pretensji o to, żeby E. K. (1) z pozostawionych na jej koncie pieniędzy utrzymywała również siebie.

Oskarżony żąda zwrotu pieniędzy i powołuje się na istniejący dług dopiero od końca 2021r., albowiem to wówczas poczuł się zaatakowany przez E. K. (1) inicjującą różne postępowania sądowe (karne, wykroczeniowe etc.).

-uzup. wyjaśnieia oskarżonego,

- uzup. zeznania E. K. (1),

-sprawozdanie kuratorskie (...),

akta sprawy I. N. (...),

k.257-258, 286, 321;

k.284v-286, 321;

k.215;

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

- uzupeniajace wyjasnienia oskarżonego,

- uzupełniajace zeznania świadka E. K. (1),

- wywiad kuratorski ze sprawy I. N. (...)

Sąd odwoławczy uznał za wiarygodne uzupełniające wyjaśnienia oskarżonego oraz uzupełniające zeznania E. K. (1) częściowo, tj. poza częścią dotyczącą tego, że na datę czerwiec 2020r. z pieniędzy zarobionych za granicą przez M. B., została na spornym koncie kwota 18.000zł., które E. K. (1) w sierpniu 2020r. wydatkowała na dziecko.

Pozostałe fakty, takie jak: to, że faktycznie pieniądze pochodzące z zagranicznego wynagrodzenia oskarżonego po porwocie partnerow do Polski, wpłacono na polskie konto E. K. (1) (partnetrzy wspólnie ze sobą mieszkali, prowadzili razem firmę zarejestrowana oficjalnie na E. K. (1)); to, że w czerwcu 2020r. nastąpiło burzliwe rozstanie partnerów, a wówczas na w/w koncie znajdowały się jeszcze fndusze, z których do końca 2020r. jakąś część E. K. (1) zwróciła oskarżonemu, zapłaciła za podatki firmy i inne opłaty związane z obojgniem partnerów; czy to, że dopiero po długim czasie oskarżony zaczął podnosić kwestię istnienia długu – wynika zgodnie z depozycji obojga byłych partnerów.

Nie przekonują natomiast słowa E. K. (1), że w czerwcu 2020r. oskarżony nie pozostawił na jej koncie kwoty 18.000 zł. oraz, że w sierpniu 2020r. nie wydatkowała ich na dziecko. Kłóci się to bowiem z zapisem wynikajacym ze sprawozdania kuratorskiego przeprowadzonego w dniu 31 sierpnia 2020r. w sprawie opiekuńczej I. N. (...) – który to dokument uznano za w pełni wiarygodny. W sprawie tej obowiązkiem kuratora było ustalenie m. inn. warunków życia dziecka i matki, także tego z czego i przez kogo dziecko jest utrzymywane. Zapis zawarty w sprawozdaniu o kwocie 18.000 zł. jest jednoznaczny i pozyskany od matki dziecka w bliskiej odległości czasowej od rozstania partnerów (zaledwie ok. 2-3 miesiace po tym fakcie). W tym momencie matka dziecka nie pracowała, pozostawała na zasiłkach i pomocy rodziców. Jest rzeczą niemożliwą, by matka przekazywała nieprawdę do wywiadu kuratorskiego, bądź by kurator sądowy sam „wymyślił” motyw pieniędzy oskarżonego pozostałych na koncie matki (jak inaczej mogłaby się pojawić taka, nietypowa przecież, informacja?).

E. K. (1) zeznawał obszernie, i wyczerpujaco. P. są jej zeznania, kiedy po analizie wpłat i wypłat ze spornego konta, w spornym okresie czasu, trzymajac w ręce wyciag ze spornego konta, zeznawała o tym, że do września 2020r. oskarżony sam musial mieć dostęp do spornego konta oraz dlaczego.

Nie przekonują wyjaśnienia M. B. w części, gdzie twierdzi, że partnerka „okradła go” po rozstaniu. Już bowiem choćby z samych uzupełniających wyjaśnień oskarżonego wynika po pierwsze: że wcale nie miałby pretensji o to, gdyby E. K. (1) z pozostawionych na jej koncie pieniędzy utrzymywała również siebie (bezpośrednie słowa samego oskarzonego z rozprawy odbytej w dniu 11.10.2024r. k.286v). Skoro tak - nie sposób jest wywodzić o jakiejkolwiek ich kradzieży, czy przywłaszczeniu. Jest to tym bardziej zrozumiałe, gdy zważy się, że po rozstaniu oskarżony często fizycznie opiekował się synem i starał się nadal pozostawać z matką dziecka w jakiś jednak relacjach (przynajmniej tylko na gruncie porozumienia co do opieki). Ponadto w/w dobrze znał sytuację finansową matki i wiedział, że nie pracowała wówczas i utrzymywała sie z zasiłków, korzystajac z pomocy rodziców z racji wspólnego z nimi zamieszkiwania. To zdaniem sądu uzasadnia także wyjaśnienia oskarżonego (być może złożone zbyt lekkomyślnie), że przecież dopuszczał swoją zgodę, by z pieniędzy pozostałych na koncie finansować nie tylko sctrice utrzymywanie dziecka J.. To także dopiero dalszy rozwój wypadków spowodował, że relacje pomiędzy byłymi partnerami zaogniły się do tego stopinia, że nawet w przedmiotowym postępowaniu (etap odwoławczy) oskarżony na forum publicznym nazywa świadka słowem wulgarnym, powszechnie uznanym za obraźliwe, czy składa pisemne oświadczenie, że świadka zabije.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. zarzut obrazy przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia, a mianowicie:

- art. 4 kpk, art. 7 kpk i art. 410 kpk poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę materiału dowodowego i uznanie za wiarygodne zeznań świadka E. K. (1) dotyczących braku środków finansowych na utrzymanie syna, w sytuacji gdy oskarżony pozostawił jej 18.000 zł., która wystarczała na pokrycie obowiązku alimentacyjnego oraz poprzez odmówienie wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego, z których wynika, że przekazywał pojedyncze kwoty na utrzymanie małoletniego i finansował jego potrzeby w czasie, kiedy dziecko przebywało u ojca, a także poprzez pominięcie dowodu z wywiadu środowiskowego ze sprawy I. N. (...);

- art. 6 kpk poprzez brak doprowadzenia oskarżonego na termin rozprawy w dniu 8 stycznia 2024r., a przez to brak możliwości uczestnictwa oskarżonego w rozprawie, zadawania pytań oraz przedstawienia własnej wersji zdarzeń;

2. zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę wyroku, który mógł mieć wpływ na jego treść polegający na błędnym przyjęciu, że oskarżony uchylał się od ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego, pomimo przekazania kwoty 18.000 zł. matce dziecka po rozstaniu, pojedynczych kwot oraz utrzymywania syna w okresach sprawowania nad nim bezpośredniej opieki, która trwała 20 dni w miesiącu;

☐ zasadne

☒ częściowo 1

☒ niezasadne 2

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd odwoławczy zważył, że sąd I instancji nie naruszył w przedmiotowej sprawie wymienionych w apelacjach przepisów postępowania, w szczególności art. 7 kpk i art. 410 kpk. Ocena wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadka E. K. (1), co do zasady - po przeprowadzeniu postępowania dowodowego na etapie odwoławczym, pozostaje tożsama.

Pamiętać jednak należy, że sąd odwoławczy dopuścił dowód z akt sprawy I. N. (...), a także uzupełniających wyjaśnień i zeznań w/w. Rację ma obrońca oskarżonego, gdy wywodzi, iż doszło do obrazy art. 4 kpk, albowiem zgodnie z tym przepisem sąd winien uwzględnić wszelkie okoliczności sprawy, zarówno te przemawiające na jego niekorzyść, jak i te przemawiające na korzyść. Sąd Rejonowy dysponował obszernym w swej treści pismem, nazwanym przez oskarżonego wyjaśnieniami, gdzie opisywał on kwestię pozostawienia pieniędzy na koncie z myślą o ich przeznaczeniu, pomimo tego do dowodu tego sąd rejonowy nie odniósł się w żaden sposób.

Poczynione przez sąd odwoławczy ustalenia faktyczne, dotyczące jednak zaistnienia przypisanego sprawstwa oskarżonego, zostały oparte o ujawnione i ocenione podług art. 7 kpk dowody. Wbrew twierdzeniom apelanta, zgromadzone w sprawie dowody, oceniane w sposób zgodny z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz logicznego myślenia (czyli zgodnie z dyrektywami opisanymi w art. 7 k.p.k.), dają pełne podstawy do jednoznacznego stwierdzenia, że zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona pomocnictwa do popełnienia przestępstwa oszustwa, choć w innym jego czasookresie – o czym poniżej.

Przede wszystkim nie sposób jest zgodzić się z zarzutami obojga apelantów, co do błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, mającego wpływ na jego treść, poprzez błędne uznanie, iż oskarżony dopuścił się przestępstwa nie alimentacji wobec syna (co jeden z apelantów łączył z obrazą prawa materialnego art. 209 kk).

Pomimo bowiem uwzględnienia faktu, iż oskarżony po rozstaniu się z E. K. (1) (czerwiec 2020r.), faktycznie pozostawił na jej koncie pieniądze (a dokładnie takowe zostały z dawnej tam wpłaty), które wcześniej używali wspólnie, także dla prowadzonej wspólnie firmy oraz tego, że pieniędzy oskarżonego w dacie 31 sierpnia 2020r. było - nawet przy przyjęciu na korzyść M. B. łącznie18.000 zł. (bo dokładna jej wysokość nie jest ustalona, a nawet sam oskarżony określił ją w swoich wyjaśnieniach jednak na około 17.000 złotych) - zachowanie oskarżonego, który nadal nie płacił do rąk matki dziecka jakichkolwiek pieniędzy z tytułu zasądzonych przez sąd alimentów (najpierw zasądzonych w formie zabezpieczenia powództwa, a potem w dniu 4 maja 2022r. wyrokiem III RC 247/21), stanowiło przestępstwo nie alimentacji.

Nie można bowiem pomijać faktu, iż rozstanie rodziców dziecka było bardzo burzliwe (jak i ich związek), jakieś oddawanie pieniędzy pozostawionych na koncie E. K. (1) miało miejsce do ok. końca 2020r., jeszcze do września 2020r. oskarżony musiał dysponować kartą bankomatową do konta i pokrywał z niego także własne wydatki, a matka dziecka od chwili rozstania obawiała się oskarżonego i starała zachowywać dystans oraz „mieć świadków” każdej z nim styczności.

Nie przekonują twierdzenia oskarżonego, iż na koncie E. K. (1) w czerwcu 2020r. oskarżony pozostawił znacznie większą kwotę i nie miał do niej dostępu, a wydatkowała ją w całości E. K.. Choć bowiem ewentualne losy owej większej kwoty nie są przedmiotem niniejszego postepowania, to pamiętać należy, że oskarżony nie występował z jakimkolwiek pozwem cywilnym o zwrot określonej sumy, a nawet pojawiły się dowody, że jednak przez jakiś czas po rozstaniu, sam miał jeszcze dostęp do spornego konta.

Świadek E. K. (1) zeznając w przedmiotowej sprawie przed sądem rejonowym, nie wspominała ani słowem o pieniądzach oskarżonego znajdujących się na jej koncie na datę 31 sierpnia 2020r. Także przesłuchana uzupełniająco w toku postępowania odwoławczego, początkowo nie potrafiła w istocie podać, czy na jej koncie pozostały pieniądze w kwotach opisywanych przez oskarżonego oraz czy były one przeznaczone stricte na alimentacje syna, w jakich okolicznościach wydatkowała je, także zwracając M. B. i jak to możliwe, że jeszcze po czerwcu 2020r. z owego konta musiał korzystać M. B.. Dopiero słuchana ponownie, po zaleconej analizie wyciągu z konta w spornym okresie czasu, świadek rzeczowo i przekonująco wykazała, że oskarżony musiał mieć do niego kartę bankomatową, skoro płacił kartą za zakupy poczynione w miejscu zamieszkiwania swoich rodziców, za granicą, czy zapłacił na swój garnitur na wesele w swojej rodzinie. Świadek była także konsekwentna, że po wydaniu orzeczeń alimentacyjnych (postanowienie o zabezpieczeniu, wyrok) oskarżony nie uiścił do jej rak żadnych pieniędzy z tytułu orzeczonego prawnie, także co do wysokości, obowiązku.

Należy przyznać racje apelantom, że dla przedmiotowej sprawy istotnym okazało się to, co wynikało z wywiadu środowiskowego sporządzonego na potrzeby sprawy I. N. (...).

Otóż wynika z niego, że w dniu 31 sierpnia 2020r. kurator rodzinny udał się do miejsca zamieszkania E. K. (1) i przeprowadzał wywiad na okoliczność opieki i warunków bytowych małoletniego J. B. oraz uczestniczki postępowania. Uzyskał wówczas informację, przekazaną od świadka, którą opisał w następujący sposób: „ E. K. (1) od sierpnia 2020r. korzysta z pieniędzy jakie były partner zostawił na jej koncie tj. 18.000 złotych i wydatkuje je na potrzeby małoletniego J. ”. Takiego też ustalenia dokonał sąd odwoławczy, o czym mowa szczególowo w punkcie 2.1. niniejszego uzasadnienia.

Oskarżony mógł mieć więc przekonanie, że skoro takie pieniądze pozostawały wówczas na koncie, to matka dziecka będzie je wydatkować „na życie” dziecka, a przy tym nie tylko samego J.. Sam bowiem oskarżony przyznał, że nie miałby niczego przeciw temu, by matka też korzystała z owych pieniędzy. Skoro tak, to E. K. pozostająca na zasiłkach i pomocy rodziny, ewentualnie wydatkując jakieś sumy na potrzeby także własne (czy wspólne z synem), nie postępowała wcale wbrew oskarżonemu i prawu. Dopiero bowiem zaognienie konfliktu rodziców dziecka w końcu 2021r. spowodowało inną ocenę powyższej sytuacji ze strony M. B. (oskarżony sam to przyznał).

Nie sposób jest zasadnie twierdzić, że oskarżony nie dopuścił się czynu niealimentacji, bo jak twierdzą apelanci, kwota 18.000 zł. podzielona na miesiące – poczynając od czerwca 2020r. – dawała miesięcznie wystarczające wkład finansowy oskarżonego na poczet należnej z jego strony alimentacji syna.

Skarżący oczekują ścisłego matematycznego wyliczenia. Sąd odwoławczy zważył, że tylko zupełnie bezrefleksyjny iloraz liczb dawałby rezultaty oczekiwane przez skarżących, ale – jak już podniesiono – taki sposób rozliczeń nie jest zasadny.

Faktycznie od czerwca 2020r. do 20 kwietnia 2023r. mijają łącznie 35 miesięcy (licząc łącznie z kwietniem 2023r.). Suma 18.000 zł. dzielona na 35 daje kwotę 514,28 zł. miesięcznie. Od 4 maja 2022r. oskarżony winien był już płacić alimenty po 600 złotych miesięcznie. Rozbijając natomiast sumę 18.000 na 23 miesięcy (czerwiec 2020r. – kwiecień 2022r.) po 500 zł. – bo taka była wstępna kwota zabezpieczenia oraz na 12 miesięcy (maj 2022r. – kwiecień 2023r.) po 600 zł. (takie orzeczono w dniu 4 maja 2022r. alimenty) otrzymujemy następujący wynik: 23 x 500zł. plus 12 x 600zł. = 18.700 zł. W takiej sytuacji ”brakowałoby” oskarżonemu zaledwie kwoty 700 złotych. Tyle tylko, że oskarżony do października 2021r. (data wydania postanowienia o zabezpieczeniu roszczenia) wcale nie wiedział, w jakiej wysokości winien pokrywać potrzeby syna, poprzez zapłatę alimentów do rąk matki (przy którym dziecko miało stałe miejsce pobytu), sam jeszcze do września pokrywał za pomocą karty bankomatowej także swoje wydatki, a dodatkowo - jak sam przyznał - dopuszczał wydatkowanie pozostawionych na koncie pieniędzy na potrzeby matki. Równie dobrze chcąc utrzymać zaspokojenie potrzeb syna na dotychczasowym wysokim poziomie, wielkość sumy przeznaczanej na potrzeby dziecka mogłaby być wiekszą. Ponadto, jak już podniesiono powyżej – oskarżony wiedział, że matka dziecka pozostaje na zasiłku i nie pracuje zawodowo oraz dopuszczał możliwość, że z pozostawionych na koncie pieniędzy może skorzystać także ona sama. Mając świadomość toczącej się sprawy o alimenty wiedział, że matka potrzebuje wsparcia ze strony ojca dla zabezpieczenia podstawowych jego potrzeb oraz jaka sumę uważa za zasadną.

Wreszcie sąd odwoławczy zauważa, że informacja przekazana kuratorowi o kwocie 18.000 zł., dotyczyła stanu spornego konta na datę 31 sierpień 2020r., a jak przekonująco zeznała E. K. (1): do końca 2020r. z pozostawionych pieniędzy pokrywała różne inne zobowiązania partnerów (podatki do US) oraz faktycznie zwracała jakieś kwoty samemu oskarżonemu.

Fakt sprawowania bezpośredniej (fizycznej) opieki nad synem, przynajmniej w początkowym okresie po rozstaniu rodziców (o którą oskarżony walczył na wszelkie możliwe sposoby, niekiedy także poza granicami prawa), to niewątpliwie – w ogólnym rozrachunku - okoliczność dla M. B. bardzo pozytywna (łagodząca przy wymiarze kary). Nie można także zasadnie zaprzeczyć, że sprawując tak częstą opiekę nad synem, oskarżony ponosił koszty związane z pobytem dziecka w swoim domu (przez czas tego pobytu). Powyższe nie ekskulpuje jednak oskarżonego od przypisanego mu czynu.

Wystąpienie przez matkę dziecka o alimenty oraz pojawiające się inne sprawy toczone pomiędzy rodzicami dziecka sprawiły, iż oskarżony przyjął wrogą postawę wobec tak E. K. (sam M. B. o tym wyjaśnia), jak i wobec treści orzeczeń (stosunek do wyroku alimentacyjnego widać szczególnie wyraźnie z apelacji i innych pism M. B.). Oskarżony nie płacił alimentów celowo i świadomie, wiedząc, że zostały one prawomocnie zasądzone oraz wiedząc w jakiej wysokości, a ponadto, że nie nastąpiło żadne prawne „zaliczenie” określonej, konkretnej kwoty pozostawionych na koncie matki pieniędzy, na pokrycie jego obowiązku alimentacyjnego. Brak dobrowolnego uiszczania alimentów do rąk matki był świadomy i celowy. Takie postępowanie spowodowało konieczność wystąpienia przez nią na drogę egzekucyjną (bezskuteczna), o czym także w/w miał świadomość. Nie uiszczał alimentów mając wrogie nastawienie wobec orzeczonego sądownie obowiązku i nie akceptując go. Sprzeciw przeciw orzeczeniu jawi się jaskrawie z postawy oskarżonego, prezentowanej jeszcze w toku przedmiotowego postepowania. Działając w ten sposób, przy dodatkowym braku wiedzy co do tego, czy matka dziecka podjęła jakiekolwiek zatrudnienie, ile ewentualnie zarabia etc., każdy logicznie myślący człowiek zdaje sobie sprawę, że bez pomocy Państwa (wypłata alimentów przez organ opieki społecznej w miejsce zobowiązanego rodzica), dziecko zostaje narażone na brak zabezpieczenia podstawowych potrzeb życiowych.

Uznanie przez sąd odwoławczy, że jakieś pieniądze z pozostawionych na datę 31 sierpnia 2020r. sumy 18.000 zł. pokrywały potrzeby małoletniego J., uwzględniając na korzyść oskarżonego okoliczności ustalone jak na wstępie - za udowodnione i pewne sąd odwoławczy uznał, że oskarżony dopuścił się przypisanego mu przestępstwa niealimentacji co najmniej przez ostatnie, wymagane dla bytu przestępstwa, trzy miesiące świadczeń alimentacyjnych. Tym samym ostatecznie przyjął czasookres popełnienia przestępstwa na datę od 1 stycznia 2023r. do 20 kwietnia 2020r. Uzupełnienie podstawy prawnej skazania wynikało z faktu, iż w dacie 1 października 2023r. zmieniły się przepisy Kodeksu karnego w taki sposób, że dla sytuacji procesowej oskarżonego korzystniejszym było ich brzmienie z daty popełnienia czynu (takowa jest ostatni dzień przypisanego działania sprawcy tj. 20 kwietnia 2023r.).

Zmiana czasookresu przypisanego czynu spowodowała także zmianę orzeczonej kary, poprzez jej obniżenie do wysokości 4 (czterech) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne po 30 godzin w miesiącu. Oskarżony jest osobą karaną, a przy tym karaną wielokrotnie. Żadna inna, w szczególności łagodniejsza represja karna, nie byłaby wobec M. B. uzasadniona, bo nie dawałaby przekonania o spełnieniu celów kary. Nie sposób jest przecież pomijać także tego, że nawet w toku prowadzonego postępowania M. B. pisemnie poinformował sąd, że zamierza zabić matkę swojego dziecka.

W żadnej mierze nie przekonuje argumentacja apelantów, co do potrzeby bezrefleksyjnego matematycznego podziału sumy 18.000 na okres po rozstaniu partnerów. Takowe nie uwzględnia okoliczności sprawy oraz niewątpliwych wypłat z konta na inne potrzeby, aniżeli potrzeby utrzymania dziecka. Ocena materiału dowodowego i ustalenia dokonane przez sąd rejonowy broniłaby się, gdyby nie dodatkowe informacje powzięte przez sąd odwoławczy. W toku postępowania odwoławczego uzupełniająco, a przy tym dużo szczegółowiej, przesłuchano tak oskarżonego, jak i reprezentującą dziecko E. K. (1), pozyskano także szereg dokumentów i zapoznano się z treściami wynikającymi z innych spraw rodzinno-opiekuńczych prowadzonych z udziałem w/w osób.

Umożliwiono przy tym oskarżonemu bezpośredni udział w rozprawie, dodatkowo nawet dając możliwość sprawdzenia i okazania sądowi wiadomości tekstowych (screenów), które miałoby znajdować się w telefonie zabezpieczonym w Areszcie Śledczym w/m (gdzie aktualnie przebywa oskarżony), a potwierdzać wersje M. B.. Wszystko to sprawia, że w żadnym wypadku nie można zasadnie twierdzić, by w sprawie – po przeprowadzeniu uzupełniającego postepowania dowodowego - oskarżony został pozbawiony prawa do obrony w rozumieniu art. 6 kpk, w szczególności, by zaistniały podstawy do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego jej rozpoznania.

Wniosek

- o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego (apelacja obrońcy),

- o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego jej rozpoznania przez Sąd rejonowy (apelacja oskarżonego);

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- zarzuty apelacji zdołały podważyć rozstrzygnięcie sądu rejonowego jedynie w zakresie czasookresu przypisanego czynu, co rzutowało na zasadność zmiany wymiaru kary; wniesione apelacje uzasadniały jedynie dokonaną zmianę wyroku;

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

- w zakresie czasookresu sprawstwa oskarżonego, uzupełnienia podstawy prawnej skazania o przepis art. 4 §1 kk; obniżenia wymiaru kary;

Zwięźle o powodach zmiany

- argumenty, które legły u podstaw zmiany wyroku przez sąd odwoławczy szerzej przedstawiono w rubryce 3.1.,

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 3 sentencji

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 624 §1 kpk. Z uwagi na zmianę wyroku, co do zasady winien zostac zastosowany art. 634 kpk oraz art. 10 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych. Fakt jednak, że przedmiotowa sprawa dotyczy czynu niealimentacji, gdzie oskarżony jest ojciec dziecka, który w pierwszej kolejności winien łożyć na niego zasądzone prawnie alimenty, a dodatkowo który aktualnie odbywa karę pozbawienia wolności orzeczona w innej sprawie karnej, zdecydowano się zwolnić M. B. od wydatków za postępowanie odwoławcze oraz od opłaty za obie instancje.

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 8 stycznia 2024r. w sprawie II K 454/23

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 8 stycznia 2024r. w sprawie II K 454/23

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana