Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

BIP
Rozmiar tekstu
Kontrast

IV Ka 367/24 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim z 2024-09-23

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 367 / 24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 22 marca 2024 r. w sprawie II K157 / 22

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

mogących mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku:

a) obrazy prawa procesowego, tj. art. 4, 5, 7 kpk, 92, 410 kpk i art. 424 § 1 pkt 1 kpk,

b) błędnych ustaleń faktycznych;

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przed ścisłym odniesieniem się do przedstawionych w apelacji zarzutów, w ślad za skarżącym przywołać należy również aktualnie dominujący w doktrynie i orzecznictwie z zakresu prawa upadłościowego pogląd, w którego świetle inicjowanie i kontynuowanie postępowania upadłościowego wchodzi w grę jedynie wtedy, gdy podmiot, w odniesieniu do którego wystąpią płynnościowe lub bilansowe przesłanki ogłoszenia upadłości, ma więcej, aniżeli jednego wierzyciela. W ślad za innymi przywoływanymi w apelacji przykładami tego rodzaju poglądów, odnotować zatem należy także ten, iż postępowania upadłościowego nie można traktować jako sposobu dla windykacji jednostkowego wierzyciela – w przypadku nieuregulowanego długu jednostkowego na skutek braku potrzebnych do tego środków – nie ma podstaw do ogłoszenia upadłości, gdyż nie zachodzi warunek postępowania zbiorowego ( por. komentarz do art. 10 ustawy Prawo upadłościowe w: Prawo upadłościowe. Komentarz., dr hab. Rafał Adamus, rok wyd. 2021t, Legalis el. ). Także w postanowieniu z dnia 31 stycznia 2002 r. SN wyraził aktualne również na gruncie obowiązującego stanu prawnego stanowisko, iż ogłoszenie upadłości może nastąpić tylko wówczas, gdy istnieje co najmniej dwóch wierzycieli przedsiębiorcy, którego wniosek dotyczy, a to wobec zasadniczego celu, któremu służy instytucja upadłości, a mianowicie równomiernego zaspokojenia wszystkich wierzycieli dłużnika ( podobnie wypowiedział się SN także w postanowieniu z 5 marca 1999 r., I CKN 1121 / 98, Legalis). W przywoływanym wyżej komentarzu do art. 11 ustawy Prawo upadłościowe ( Prawo upadłościowe. Komentarz., dr hab. Rafał Adamus, rok wyd. 2021t, Legalis el. ) autor podnosi, iż także „ na gruncie obecnego stanu prawnego zachowuje aktualność wyr. SA w Szczecinie z 9.7.2015 r. ( III AUa 877 / 14, Legalis), w którym wyrażono pogląd, że: „ artykuł 11 PrUpadNapr stanowi o wymagalnych zobowiązaniach. Zatem użycie liczby mnogiej przemawia za istnieniem co najmniej kilku zobowiązań. Wielość zobowiązań należy utożsamiać z wielością wierzycieli. Niekwestionowanym celem postępowania upadłościowego jest równomierne zaspokojenie wszystkich wierzycieli z całego majątku dłużnika. Skoro dłużnik ma tylko jeden dług, to nie ma obawy, że przez zaspokojenie roszczenia w drodze egzekucji inni wierzyciele poniosą straty. W takiej sytuacji wierzyciel może dochodzić swych roszczeń w drodze postępowania procesowego ”.

Przenosząc powyższe na realia niniejszej sprawy – niekwestionowanym faktem jest istnienie wymagalnego i nieuregulowanego zadłużenia spółki AKADEMIA (...) względem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Zasadnicze wątpliwości budzi natomiast istnienie dostatecznych podstaw do czynienia ustaleń, iż w okresie objętym zarzutem drugim jej niespłaconym wierzycielem był A. Ł., prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) w R.. Kwestię tę wciąż należy uznać za sporną, dyskusyjną i niejednoznaczną, nawet zakładając, iż nie bez racji sąd I instancji przywoływał ważkie okoliczności, w świetle których wyprowadzanie takiego wniosku nie jawiło się jako bezpodstawne. Po pierwsze, na istnienie takiego zobowiązania wprost wskazywała treść wniosku o upadłość, przy czym poziom zadłużenia spółki względem tego podmiotu określono w tym wniosku na kwotę 9675,89 złotych. Po drugie, wierzytelności takiej ( tyle, ze określonej na łącznym poziomie 5622,00 złotych, będącej sumarycznym zliczeniem należności wynikających z kilku wystawionych faktur ) od wspomnianej wyżej spółki dochodził sam A. Ł. przed sądem w postępowaniu nakazowym, a potem w trybie egzekucji komorniczej. Rzecz jednak w tym, że w toku niniejszego postępowania karnego przed sądem I instancji oskarżony okazał się ( k. 300 ) datowanym na dzień 30 sierpnia 2019 r. dowodem wpłaty ( tzw. dokument KP ), z którego treści wynika, że AKADEMIA (...) Sp. z o.o. tego dnia wpłaciła na rzecz (...) łączną kwotę 5622,62 złotych tytułem zapłaty oznaczonych w tym dokumencie numerycznie faktur ( ich oznaczenie jest tożsame z tymi fakturami, nieopłacenie których miało być powodem wniesienia przez A. Ł. przeciw w/w spółce pozwu o zapłatę ). Wspomniany dokument dowodu wpłaty sygnowany jest pieczęcią firmy (...) oraz jego parafą. Gdy dokument ten był okazywany A. Ł. na rozprawie, ten potwierdzał jego autentyczność. Nie wykluczał, że mogło dojść do sytuacji, że zgodnie z jego treścią przyjął w/w kwotę tytułem zapłaty za wystawione wcześniej faktury, po czym wskutek przeoczenia jego pracownika wpłata gotówkowa nie została odnotowana w systemach księgowych firmy, co powodowało, że faktury wciąż figurowały w nich jako nieopłacone. Jego zdaniem to przeoczenie zdeterminowało w dalszym toku wdrożenie za pośrednictwem obsługującego firmę prawnika procedury zmierzającej do uzyskania przed sądem orzeczenia zasądzającego stosowną kwotę i jej późniejsze egzekwowanie przy pomocy komornika pomimo, że dochodzone świadczenie w rzeczywistości zostało już spełnione. Wymowa zeznań A. Ł. wskazuje, że nie tylko nie wykluczał takiej możliwości, ale wręcz uznawał ją za wysoce prawdopodobną.

W tej sytuacji powstaje trudne do jednoznacznego zweryfikowania zagadnienie, czy tak rzeczywiście było. Sąd odwoławczy ma bowiem świadomość, że również po stronie oskarżonego, nawet do czasu złożenia wniosku o upadłość, nie była podnoszona kwestia uprzedniego uregulowania spornych faktur, co i oskarżony tłumaczył niestarannym prowadzeniem dokumentacji księgowej spółki, w której nie odnotowano zapłaty. Tę niestaranność symbolizuje już choćby fakt, iż we wniosku o upadłość określono zadłużenie względem firmy (...) na poziomie niemal dwukrotnie wyższym, aniżeli istniejące rzeczywiście.

Zestawiając wszystko powyższe, sąd odwoławczy doszedł do wniosku, iż kwestia istnienia w okresie objętym zarzutem długu spółki AKADEMIA (...) względem (...) jest na tyle niejednoznaczna, że nie można w sposób nie budzący wątpliwości przesądzić o ówczesnym pozostawaniu przez spółkę w wymagalnym zadłużeniu względem tego podmiotu. A. Ł. zeznając jako świadek „ pod przysięgą ” nie kwestionował autentyczności i wiarygodności dokumentu wpłaty. Nie wykazano, aby był to dokument podrobiony, bądź poświadczający nieprawdę. Ta druga okoliczność wchodziłaby w grę przy założeniu, że A. Ł. świadomie dokument ten wystawił, parafował i opatrzył pieczęcią wbrew obiektywnej rzeczywistości, tj. pomimo, że zobowiązanie spółki nie zostało spełnione. Póki co, żaden dowód na to jednoznacznie i przekonująco nie wskazuje, w świetle obecnie dostępnych dowodów trudno też doszukać się motywu, dla którego A. Ł. miałby w ten sposób postąpić. W tej zaś sytuacji, kierując się treścią przepisu art. 5 § 2 kpk, kwestię powyższą sąd odwoławczy rozstrzygnął na korzyść oskarżonego i w ślad za dokumentem wpłaty (...) przyjął, że po 30 sierpnia 2019 r. jedynym wierzycielem spółki opisanej w akcie oskarżenia był Zakład Ubezpieczeń Społecznych. To z kolei determinowało wniosek, że na oskarżonym w okresie objętym zarzutem nie ciążył prawny obowiązek złożenia wniosku o upadłość spółki, a tym samym, że nie ma podstaw do pociągnięcia go do odpowiedzialności karnej za występek z art. 586 ksh.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzuconego czynu

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

z powodów wyżej opisanych – zachowanie oskarżonego nie realizowało znamion zarzuconego mu czynu

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Co do istoty - uniewinnienie oskarżonego od zarzuconego czynu

Zwięźle o powodach zmiany

Opisano powyżej

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Mając na uwadze treść art. 634 kpk w zw. z art. 632 pkt 2 kpk, wobec uniewinnienia oskarżonego, Skarb Państwa obciążono obowiązkiem ponoszenia kosztów procesu w sprawie.

7.  PODPIS

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Karol Depczyński
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim
Data wytworzenia informacji: