Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 400 / 24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok łączny Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 28 marca 2024 r. w sprawie II K 494 / 22

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  obrazy przepisów prawa materialnego w zakresie innym, niż kwalifikacja prawna czynu, tj. art. 85 § 1 kk poprzez jego niewłaściwe zastosowanie;

2.  mogącej mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku obrazy przepisu prawa procesowego, tj. art. 424 § 1 i 2 kpk;

3.  rażącej niewspółmierności ( surowości ) wymierzonej oskarżonemu kary

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zasadnym i przesądzającym o konieczności zmiany zaskarżonego orzeczenia okazał się przede wszystkim zarzut obrazy art. 85 § 1 kk, albowiem kształtując wyrok łączny sąd I instancji przepis ten zastosował w sposób niewłaściwy, pomijając ( nie obejmując tym wyrokiem ) części wyroków jednostkowych i kar pozbawienia wolności nimi orzeczonych pomimo spełnienia także w odniesieniu do nich wskazanych w art. 85 § 1 kk przesłanek ( chodzi tu o wyroki Sądu Rejonowego w Opocznie wydane sprawach II K 258 / 21, II K 568 / 21 oraz II K 540 / 21 ) oraz wadliwie „ zestawiając ” wyłaniające się realne zbiegi przestępstw. Zasygnalizować od razu tu należy, iż ustawodawca nie pozostawia sądom żadnego prawa do dowolności podczas „ selekcjonowania ” przestępstw i kar na użytek wydawania określonej kary łącznej.

Sąd I instancji winien był mieć także na uwadze, iż kształtując wyłaniające się realne zbiegi przestępstw ( analizując chronologię ich popełnienia i zestawiając ją z datami wydawania poszczególnych wyroków ), nie było przeszkód prawnych ku temu, by kary jednostkowe objęte uprzednio jedną i tą samą karą łączną w wyroku jednostkowym, podczas orzekania w przedmiocie wyroku łącznego wchodziły już w skład innych kar łącznych.

Oczywiście nie ma też żadnych przeszkód natury prawnej, aby finalnie wyodrębnić wśród wszystkich analizowanych przestępstw tego samego sprawcy kilka zbiegów realnych, przedzielonych wyrokami chronologicznie pierwszymi z perspektywy kolejnej grupy przestępstw i orzec kilka kar łącznych.

Zgodzić się wprawdzie ze skarżącym należy, iż uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie wyjaśnia racjonalnie przyczyn pomijania części wyroków jednostkowych na użytek wydania wyroku łącznego, tym niemniej mankamenty tego dokumentu nie stanowiły przeszkody ku temu, aby sąd II instancji, dysponując wszystkimi niezbędnymi wyrokami, mógł wydać orzeczenie reformatoryjne.

Takowe orzeczenie zostało przez sąd odwoławczy wydane przy założeniu, iż cezurą czasową dla „ zamknięcia ” pierwszego realnego zbiegu przestępstw – w postaci pierwszego nieprawomocnego wyroku, o jakim mowa w art. 85 § 1 kk – uznać należało wyrok Sądu Rejonowego w Skarżysku Kamiennej z dnia 1 czerwca 2021 r. w sprawie II K 117 / 21. Przed jego wydaniem oskarżony dopuścił się przestępstw, które wymienione zostały w punkcie IA wyroku sądu odwoławczego. Jest to grupa przestępstw tworząca pierwszy realny zbieg, w odniesieniu do którego ukształtowana i wymierzona została kara łączna.

W dalszym toku uwzględnić należało, iż po tym, jak wydany został wspomniany wyżej wyrok Sądu Rejonowego w Skarżysku Kamiennej z dnia 1 czerwca 2021 r. w sprawie II K 117 / 21, skazany dopuszczał się przestępstw kolejnych, tworzących kolejny realny zbieg, dla którego horyzontem czasowym zamknięcia był kolejny wydany wobec niego wyrok –wyrok Sądu Rejonowego w Skarżysku Kamiennej z dnia 22 września 2021 r. w sprawie II K 225 / 21. Zatem przestępstwa popełnione po 1 czerwca 2021 r., a przed 22 września 2021 r., stanowiły drugi zbieg realny, a w konsekwencji kary pozbawienia wolności za nie orzeczone mogły stanowić podstawę orzeczenia kolejnej kary łącznej – są to przestępstwa i kary opisane w punkcie IB wyroku sądu odwoławczego.

W konsekwencji, na bazie wszystkich przestępstw i kar pozbawienia wolności objętych wyrokami jednostkowymi opisanymi w punktach od I do VIII części wstępnej zaskarżonego wyroku, utworzyć można było dwa następujące po sobie realne zbiegi przestępstw i wymierzyć za każdy z nich karę łączną.

Jeśli chodzi o zarzut rażącej niewspółmierności wymierzonych oskarżonemu kar – argumenty w jego ramach podniesione uwzględniać już należało w odniesieniu do kar łącznych wymierzonych wyrokiem sądu odwoławczego. Sąd odwoławczy nie znajduje podstaw, by w oparciu o tą argumentację uwzględnić wybrzmiewające z niej postulaty wymierzenia kar łącznych „ zbliżonych do granic ustawowego minimum ”, „ przy zastosowaniu zasady absorpcji lub jak najbardziej do niej zbliżonej zasady asperacji ”. W realiach niniejszej sprawy nie można bowiem nadmiernego znaczenia przydawać opinii o zachowaniu się skazanego w okresie odbywania kary, które jest co najwyżej poprawne i nie kształtuje pełnej, pozytywnej prognozy kryminologicznej na przyszłość. Tego rodzaju poprawę postawy życiowej skazanego, na swój sposób wymuszoną warunkami izolacji penitencjarnej, nie sposób szacować aż w takim stopniu, by rzutowała na najbardziej korzystny dla skazanego sposób kształtowania kar łącznych. Z punktu widzenia prognostycznego, jeśli chodzi o wyniki resocjalizacji, nie można jej przeceniać i uwzględniać jej wymowy w oderwaniu od dotychczasowego sposobu zachowania skazanego na wolności, a zwłaszcza tego, że na szerokiej przestrzeni czasowej poprzednich lat dopuszczał się tak wielu rozmaitych rodzajowo przestępstw. Mając na uwadze treść art. 85a, skazany nie może więc oczekiwać, by okres poprawnego zachowania w warunkach osadzenia w zakładzie karnym przesłaniał wymowę uprzedniego, notorycznego wchodzenia w konflikt z prawem. Stosowanie postulowanych w apelacji zasad mogłoby wchodzić w grę jedynie w przypadkach zupełnie szczególnych, przy wyjątkowym nagromadzeniu korzystnych z punktu widzenia skazanego okoliczności, do których odwołuje się przepis art. 85a kk. Sąd odwoławczy tokowych w takim natężeniu się nie doszukał. Przypomnieć należy, iż kara łączna jest swego rodzaju podsumowaniem całej przestępczej działalności sprawcy. Nie może więc być wymierzana w sposób, który stanowiłby niezrozumiałą – z punktu widzenia dyrektyw, do jakich odwołuje się art. 85a kk – premię dla sprawcy z tego tylko powodu, że popełnił większą ilość przestępstw. Nie może bez uzasadnionych powodów prowadzić do faktycznej bezkarności za znakomitą ich większość. Innymi słowy, sprawca nie powinien być premiowany z powodu intensywności przestępczego działania. Tymczasem rozpiętość tej działalności, będącej przedmiotem zainteresowania z punktu widzenia zaskarżonego wyroku, sięga licznych, wielorodzajowych występków popełnionych na przestrzeni znacznego okresu czasu, godzących w rozmaite dobra prawne. Mając to wszystko na uwadze sąd odwoławczy uznał, że kształtowanie kary łącznej winno odbyć się przy zastosowaniu zasady mieszanej, ale przy wymierzeniu kar łącznych znacząco ponad dolny próg, jaki przewiduje art. 86 § 1 kk w porównaniu do tego, czego oczekuje skarżący. Pamiętać należy, iż instytucja wyroku łącznego nie jest ustanowiona po to tylko, by w każdym przypadku przysparzać skazanym jak najdalej idących korzyści.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie skazanemu kar łącznych „ zbliżonych do granic ustawowego minimum ”, przy zastosowaniu zasady absorpcji lub jak najbardziej do niej zbliżonej zasady asperacji

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Omówiono powyżej

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1W zakresie zwolnienia skazanego od kosztów sądowych za postępowanie przed sądem I instancji

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Brak powodów do korekty tego rozstrzygnięcia.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Omówiono powyżej

Zwięźle o powodach zmiany

Omówiono powyżej

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Mając na uwadze treść art. 624 § 1 kpk, wobec ograniczeń w zarobkowaniu skazanego w związku z jego wieloletnią izolacją penitencjarną, zwolniono go od wydatków za postępowanie odwoławcze. .

7.  PODPIS