Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV KA 406/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 17 marca 2020 roku II K1042/17

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

T. B.

Do wniosku z dnia 9 sierpnia 2001 roku o przyznanie renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy oskarżony załączył zaświadczenie o stanie zdrowia z dnia 10 lipca 2001 roku. Natomiast historia choroby nr 741/02 została przez niego załączona do kolejnego wniosku dotyczącego dalszego pobierania renty od 1 marca 2003 roku, gdyż ww. historia choroby dotyczyła hospitalizacji trwającej od 20.08.2002 - 20.11.2002 roku. W okresie od 05.09.2001 roku do 31.01.2013 roku ( tj w okresie czynów zarzucanych w pkt. I -VI aktu oskarżenia ) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wypłacił oskarżonemu T. B. rentę z tytułu niezdolności do pracy w łącznej kwocie 280947,39 złotych.

Za okresy obejmujące poszczególne czyny wypłacono następujące kwoty:

- w okresie zarzutu z punktu I aktu oskarżenia od 05.09.2021 roku do 28.02.2003 roku kwotę 31331,12 złotych ( za okres od 05.09.2021 roku do 31.05.2002 roku na podstawie decyzji z dnia 19.09.2001 roku - znak: I (...), za okres od 01.06.2002 roku do 28.02.2003 roku na podstawie decyzji z dnia 17.06.2002 roku znak: I (...) ),

- w okresie zarzutu z punktu II aktu oskarżenia od 01.03.2003 roku do 28. 02.2005 roku kwotę 44145,48 złotych ( za okres od 01.03.2003 roku do 29.02.2004 roku na podstawie decyzji z dnia 27.02.2003 roku - znak: I (...), za okres od 01.03.2004 roku do 28.02.2005 roku na podstawie decyzji z dnia 15.03.2004 roku znak: I (...) ),

- w okresie zarzutu z punktu III aktu oskarżenia od 01.03.2005 roku do 28. 02.2007 roku kwotę 45919,92 złotych ( za okres od 01.03.2005 roku do 29.02.2006 roku na podstawie decyzji z dnia 15.03.2004 roku - znak: I (...), za okres od 01.03.2006 roku do 28.02.2007 roku na podstawie decyzji z dnia 14.03.2006 roku znak: I (...) ),

- w okresie zarzutu z punktu IV aktu oskarżenia od 01.03.2007 roku do 31.01.2009 roku kwotę 46738,99 złotych ( za okres od 01.03.2007 roku do 29.02.2008 roku na podstawie decyzji z dnia 14.03.2006 roku - znak: I (...), za okres od 01.03.2008 roku do 31.01.2009 roku na podstawie decyzji z dnia 12.03.2008 roku znak: I (...) ),

- w okresie zarzutu z punktu V aktu oskarżenia od 01.02.2009 roku do 31. 01. 2011 roku kwotę 54451,99 złotych ( za okres od 01.02.2009 roku do 28.02.2009 roku na podstawie decyzji z dnia 12.03.2008 roku - znak: I (...), za okres od 01.03.2009 roku do 28.02.2010 roku na podstawie decyzji z dnia 13.03.2009 roku znak: I (...), za okres od 01.03.2010 roku do 31.01.2011 roku na podstawie decyzji z dnia 15.03.2010 roku znak: I (...)),

- w okresie zarzutu z punktu VI aktu oskarżenia od 01.02.2011 roku do 31. 01. 2013 roku kwotę 58359,89 złotych ( za okres od 01.02.2011 roku do 28.02.2011 roku na podstawie decyzji z dnia 15.03.2010 roku - znak: I (...), za okres od 01.03.2011 roku do 29.02.2012 roku na podstawie decyzji z dnia 15.03.2011 roku znak: I (...), za okres od 01.03.2012 roku do 31.01.2013 roku na podstawie decyzji bliżej nieustalonej),

pismo Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 12 marca 2021, decyzje o przyznaniu renty

(...), (...)

2.1.1.2.

C. M.

Oskarżony C. M. pobierał rentę z tytułu niezdolności do pracy w okresie od 6 października 1998 roku do 15 kwietnia 2004 roku, a nie do 31 października 2005 roku, jak przyjął sąd rejonowy w ślad za aktem oskarżenia w opisie czynu zarzucanego w pkt. III. W dniu 16 kwietnia 2004 roku nabył on uprawnienia do emerytury. Łączna kwota wypłaconego świadczenia w okresie od 6 października 1998 roku do 15 kwietnia 2004 roku wyniosła 73804, 70 złotych brutto, w tym:

- za okres od 06.10.1998 roku do 31.10.2001 roku została wypłacona kwota 37656,57 złotych brutto na podstawie decyzji z dnia 13.10.1998 roku znak: (...), z dnia 15.06.1999 roku znak: (...), z dnia 09.06.2000 roku znak: (...), , z dnia 12.06.2001roku znak: (...),

- za okres od 01.11.2001 roku do 31.10.2003 roku została wypłacona kwota 30605,21 złotych brutto na podstawie decyzji z dnia 12.06.2001 roku znak: (...), z dnia 12.03.2002 roku znak: (...), z dnia 17.06.2002 roku znak: (...), z dnia 14.03.2003roku znak: (...),

- za okres od 01.11.2003 roku do 15.04.2004 roku została wypłacona kwota 5542,92 złotych brutto na podstawie decyzji z dnia 31.10.2003 roku znak: (...), z dnia 15.03.2004 roku znak: (...).

pismo Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 22 lutego 2021, decyzje o przyznaniu renty

(...), 2800 - (...)

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

pismo Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 22 lutego 2021, decyzje o przyznaniu renty

Dokumenty sporządzone przez uprawniony, kompetentny organ ubezpieczeniowy, nie kwestionowane przez strony.

2.1.1.2

pismo Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 22 lutego 2021, decyzje o przyznaniu renty

Dokumenty sporządzone przez uprawniony, kompetentny organ ubezpieczeniowy, nie kwestionowane przez strony.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść przez bezzasadne przyjęcie, że:

- oskarżeni T. B. i C. M. składając wnioski o przyznanie im renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w okresach podanych w akcie oskarżenia mieli świadomość i wiedzę o tym, że przedłożona przez nich w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. dokumentacja lekarska psychiatryczno - psychologiczna, sporządzona przez lekarza J. O. i w oparciu o nią wystawione przez tego lekarza zaświadczenia o stanie ich zdrowia dla celów rentowych, może okazać się dokumentacją wytworzoną sprzecznie z obowiązującymi przepisami o wytwarzaniu dokumentacji medycznej, poświadczającą nieprawdę co do okoliczności o istotnym znaczeniu zdrowotnym i prawnym, jak ich stan zdrowia psychicznego, dokonane rozpoznania, konieczność hospitalizacji i leczenia, czas trwania oraz sposób ich prowadzenia,

- oskarżeni T. B. i C. M. przedkładając w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wnioski o przyznanie, a następnie o przedłużenie okresów pobierania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy przewidywali lub mogli zasadnie przewidywać, że złożone przez nich wnioski mogą zostać ocenione jako zamiar wyłudzenia przez nich od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nienależnych świadczeń, w sytuacji kiedy załączali dokumentację lekarską z przebiegu długoletniego leczenia oraz mieli świadomość, że będą badani przez komisje lekarskie w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z udziałem lekarzy specjalistów od chorób , na które się leczą i każdorazowo byli badani, a wymienione komisje lekarskie po przeprowadzeniu tych badań nie kwestionowały przedłożonej dokumentacji lekarskiej i potwierdzały stan ich zdrowia uzasadniający przyznanie im świadczeń rentowych w całym okresie objętym aktem oskarżenia,

- opinia (...) Ośrodka (...) w G. z dnia 17 września 2009 roku, wydana przez biegłych lekarzy psychiatrów: R. W. i K. P. oraz psychologa S. K. oraz inne opinie psychiatryczne dotyczące stanu zdrowia oskarżonych, wydane w tej sprawie oraz zapadły wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 14 sierpnia 2014 roku sygn. akt II K1025/15 skazujący J. O. za przyjmowanie korzyści majątkowych i wydawanie nierzetelnych opinii sądowo - lekarskich w okresie sprawowania stanowiska Ordynatora Oddziału Psychiatrycznego Szpitala Wojewódzkiego w B., ale nie od oskarżonych T. B. i C. M., wskazują na popełnienie przestępstw zarzucanych im w akcie oskarżenia, chociaż z uwagi na zakres przedmiotowy i podmiotowy powołanego wyroku skazującego i treść opinii wydanych przez biegłych lekarzy z (...) Ośrodka (...) w G. oraz inne opinie psychiatryczne dotyczące oskarżonych nie mogą one stanowić obciążających ich dowodów,

- zeznania świadków lekarzy orzeczników Zakładu Ubezpieczeń Społecznych: J. Z.,E. A., H. S. i L. G. , L. J., A. M., A. B. oceniających stan zdrowia oskarżonych, wydających orzeczenia o ich niezdolności do pracy w okresie objętym aktem oskarżenia nie mają dowodowego znaczenia w sprawie, chociaż to właśnie ci świadkowie jako lekarze specjaliści, którzy przed wydaniem każdej decyzji o przyznaniu oskarżonym świadczeń rentowych zawsze bezpośrednio ich badali, zapoznawali się z dokumentacją lekarską dotyczącą stanu ich zdrowia, przebiegu ich leczenia i jej nie kwestionowali, nie mieli nawet takich wątpliwości, żeby poszerzyć badania czy skierować ich na obserwację w szpitalu,

2. obraza przepisu prawa materialnego - art. 270 & 1 k.k., który nie powinien w tej sprawie mieć zastosowania, ponieważ niekwestionowanym autorem dokumentacji lekarskiej i wystawianych w oparciu o nie zaświadczeń o stanie zdrowia dla celów rentowych oskarżonych T. B. i C. M. był J. O., były to dokumenty autentyczne, żaden z tych dokumentów nie został podrobiony, ani przerobiony w rozumieniu tego przepisu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych należało uznać za chybiony. Poczynione przez sąd pierwszej instancji ustalenia faktyczne znajdują oparcie w zebranym w sprawie materiale dowodowym, poddanym wnikliwej analizie i ocenie respektującej wymogi art. 4 k.p.k., art. 5 & 2 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k.

Oczywiście rację ma obrona, że z relacji procesowych oskarżonych T. B. i C. M. czy też J. O. nie wynika żądanie przez tego ostatniego jako lekarza i Ordynatora Oddziału Psychiatrycznego Szpitala Wojewódzkiego w B., pieniędzy za sporządzanie dokumentacji lekarskiej w trakcie leczenia pacjentów, którymi byli obaj wymienieni oskarżeni ani też nie wskazują one na prezentowanie przez niego postawy, którą dawałby do zrozumienia, że może sporządzić dokumentację lekarską nie odzwierciedlającą rzeczywistego stanu ich zdrowia psychicznego względnie aby oni sugerowali mu lub oczekiwali od niego wytworzenia dokumentacji lekarskiej nie odzwierciedlającej rzeczywistego stanu ich zdrowia psychicznego na użytek uzyskania świadczeń rentowych. Pisemne motywy zaskarżonego orzeczenia przedstawiają dowody, które pomimo odmiennych twierdzeń wystawcy dokumentów medycznych i jego pacjentów - oskarżonych, w interesie których były wytwarzane i którym miały służyć dla różnych celów ( czy to postępowań karnych czy dla celów rentowych ) pozwoliły na rekonstrukcję zdarzeń i okoliczności popełnienia przypisanych oskarżonym przestępstw.

Skarżący niezasadnie kwestionuje powołanie się przez sąd pierwszej instancji na ustalenia faktyczne w sprawie II K 1025/09 Sądu Rejonowego w Bełchatowie, w której w dniu 14 sierpnia 2014 roku zapadł wyrok, zmieniony wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 7 kwietnia 2016 roku sygn. akt 102/15, prowadzonej między innymi przeciwko J. O., która to sprawa pozostaje w ścisłym związku z zarzutami postawionymi T. B. i C. M. w przedmiotowym postępowaniu, dla których wytwarzał dokumentację lekarską właśnie J. O.. Z powodu tych powiązań przedmiotowo - podmiotowych obie opierają się na tych samych podstawach faktycznych i dowodowych.

Wskazanym wyrokiem J. O. został uznany winnym:

- w punkcie 11 poświadczenia nieprawdy co do okoliczności mających znaczenie prawne w dokumentacji lekarskiej - historii choroby nr 741/02 dotyczącej T. B. tj. czynu z art. 271 & 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 4 & 1 k.k. oraz poświadczenia nieprawdy co do okoliczności mających znaczenie prawne w zaświadczeniu o stanie zdrowia dla celów świadczeń z ubezpieczenia społecznego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez T. B. tj. czynu z art. 271 & 3 k.k. w zw. z art. 4 & 1 k.k.

- w punkcie 16 poświadczenia nieprawdy co do okoliczności mających znaczenie prawne w dokumentacji lekarskiej - historii choroby nr 72/01 dotyczącej C. M. tj. czynu z art. 271 & 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 4 & 1 k.k. oraz poświadczenia nieprawdy co do okoliczności mających znaczenie prawne w trzech zaświadczeniach o stanie zdrowia dla celów świadczeń z ubezpieczenia społecznego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez C. M. tj. czynów z art. 271 & 3 k.k. w zw. z art. 4 & 1 k.k. ( co do jednego z nich sąd odwoławczy umorzył postępowanie z powodu przedawnienia, co jest równoznaczne z przesądzeniem sprawstwa a nie uniewinnieniem ).

Podnoszona przez obronę kwestia niezawierania się przepisu art. 228 & 1 k.k. w kwalifikacji prawnej czynów przypisanych J. O., czyli nie przypisania mu przyjmowania korzyści majątkowej od T. B. i C. M. czy też kwestia braku jego współudziału w popełnieniu przestępstw przypisanych oskarżonym T. B. i C. M. nie może stanowić wystarczającego kontrargumentu zwalniającego ostatnio wymienionych z odpowiedzialności karnej za przypisane im czyny. Opis czynów zabronionych, za które poniósł odpowiedzialność karną lekarz J. O., wskazywał na podejmowanie przez niego nieadekwatnych do sytuacji zdrowotnych pacjentów w osobach T. B. i C. M. procedur medycznych i ich dokumentowanie, z czego ci odnosili pozamedyczne korzyści materialne lub osobiste. Przypomnieć należy, że poświadczająca nieprawdę dokumentacja medyczna dotycząca tych ostatnich to nie wytwór błędnie postawionych przez lekarza diagnoz medycznych (owe diagnozy nie były wynikiem odmiennej uprawnionej oceny lecz były sprzeczne z zasadami wiedzy medycznej i nie miały charakteru ocennego ) lecz świadome kierunkowe działania przestępne tegoż lekarza, które przecież - jeśli patrzeć przez pryzmat poprawnego logicznego rozumowania - w żadnym razie nie leżały w interesie lekarza, któremu ta dokumentacja poświadczająca nieprawdę nie była do niczego potrzebna lecz w interesie oskarżonych T. B. i C. M. , którym - jak wykazały ich dalsze działania polegające na posłużeniu się takową przed organem ubezpieczeniowym - była niezbędna do ubiegania się o przyznanie świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Zatem kontynuując tok poprawnego logicznego rozumowania stwierdzić należy, że to nie lekarz był zainteresowany w zwracaniu się do oskarżonych z propozycją wytwarzania dokumentacji medycznej nie odzwierciedlającej rzeczywistego stanu ich zdrowia lecz oni do niego, a co za tym idzie argumentacja apelanta o braku po stronie tychże świadomości i wiedzy o tym, że jest sprzeczna z obowiązującymi przepisami o jej wytwarzaniu jest nie do przyjęcia. Przedstawiony wywód pozytywnie weryfikują wskazane przez sąd merytoryczny dowody z osobowych źródeł w postaci zeznań świadków C. R., G. Ł. i T. S.. Pierwszy z wymienionych to sąsiad małżonków B., który z racji utrzymywania z nimi relacji sąsiedzkich, posiadał wiedzę o złym traktowaniu przez T. B. żony i córki. Jego intensywne leczenie psychiatryczne było na potrzeby spraw karnych. Gdy był tymczasowo aresztowany i siedział w więzieniu to chcieli go zwolnić z pracy. Świadek powziął wiedzę od samego oskarżonego, jak również od jego żony i córki, że ten załatwił sobie rentę u doktora O.. Mówił, że kto ma pieniądze to ma władzę. Świadek wskazywał, że T. B. nie jest chory psychicznie ale takiego udaje, jego leczenie to jedna wielka fikcja. Jego zdaniem człowiek chory nie mógłby pracować, podczas gdy T. B. jeździ ciągnikiem, uprawia ziemię, robi wszystko w gospodarstwie, dostaje dopłaty.

Analogiczne zeznania złożyła świadek G. Ł. - koleżanka żony oskarżonego M. B., według, której T. B. ma coś z głową ale bardziej udaje. Udawał chorego psychicznie aby dostać rentę. Sam T. B. powiedział jej, że miał załatwioną rentę za łapówkę. Nie wyartykułował tego dosłownie ale chwalił się tym, że ten kto ma pieniądze to ma władzę. Stąd wnioskowała, że rentę ma załatwioną za pieniądze. Podkreślała, że T. B. uprawia ziemię, hoduje gęsi i kaczki, jeździ rowerem i traktorem. Jej zdaniem gdyby był naprawdę chory nie mógłby prowadzić gospodarstwa, cały czas udaje chorobę bo boi się żeby nie zabrali mu renty.

Nie można zgodzić się z krytyczną oceną skarżącego dotyczącą relacji wskazanych świadków. Zeznania tychże pozostają ze sobą w zbieżnej korelacji. Brzmią wiarygodnie, opierają się na wiedzy pozyskanej od rodziny B. w okresie utrzymywanych z tą bliskich kontaktów sąsiedzkich. Wskazują na aktywność życiową T. B., umiejętność dbania o własne interesy, wykonywanie czynności związanych z uprawą ziemi ornej również z wykorzystaniem pojazdu mechanicznego w postaci traktora, a tym samym potwierdzających prezentowanie - symulowanie na zewnątrz zwiększonych objawów chorobowych.

Świadek T. S., który przedstawił swoją nieuzasadnioną medycznie, w zamian za łapówki hospitalizację w oddziale psychiatrycznym kierowanym przez J. O. opisał inne, podobne znane mu przypadki pobytu w szpitalu za pieniądze, w tym przypadek C. M., który leżał w szpitalu u dr. O. za pieniądze i na tej podstawie dostał rentę z ZUS w T.. Szczerze przyznał, że nie wie nic na temat spraw karnych tego pana ale wie , że rentę miał załatwioną na pewno.

Należało podzielić pozytywną ocenę depozycji świadka dokonaną przez sąd pierwszej instancji. Oba prowadzone i powiązane ze sobą postępowania karne nie ujawniły jakichkolwiek powodów po stronie świadka uzasadniających bezpodstawne obciążanie oskarżonego C. M..

Oceny tego ostatniego dowodu jako wiarygodnego nie podważa także argumentacja obrony jakoby posiadane przez oskarżonego C. M. wysokie kwalifikacje w zakresie obsługi i eksploatacji ciężkiego sprzętu budowlanego i jego długoletnia praca w Kombinacie (...) i na budowie eksportowej w Iraku, przysparzające mu wysokie dochody czyniły nieatrakcyjną perspektywę renty chorobowej niższej o 1800,00 złotych miesięcznie w stosunku do otrzymywanego dotychczas wynagrodzenia. Nie można zgodzić się z tym, że oskarżony nie miał - jak próbuje przekonywać skarżący -żadnego interesu w tym aby wytworzona przez lekarza dokumentacja lekarska potwierdzała jego zły stan zdrowia na tyle, że jest niezdolny do pracy i żeby Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał mu rentę w wysokości 940, 00 złotych brutto, waloryzowanej jak przyjęto w akcie oskarżenia. Otóż doświadczenie życiowe przekonuje o prezentowaniu różnych postaw ludzkich względem pracy zarobkowej. Oczywiście są osoby poświęcające się pracy zawodowej i zarabiające duże pieniądze ale nie brakuje też takich, którzy wolą nie pracować w ogóle i dostawać pieniądze, choćby niewielkie. Nie da się też wykluczyć i takiej sytuacji, że osoba intensywnie zarobkująca przez długie lata zapragnie kolejne spędzić na odpoczynku albo na wykonywaniu pracy mniej absorbującej psychicznie lub fizycznie. Różne mogą być zatem potrzeby czy też wymagania poszczególnych osób, tak jak i mogą one ulegać zmianie w zależności od sytuacji życiowej czy też wiekowej.

Ustalenia faktyczne zaskarżonego wyroku w odniesieniu do oskarżonych T. B. i C. M., znajdują swoje podstawy również w opiniach (...) Ośrodka (...) w G.. Biegli prześledzili procesy leczenia tychże oskarżonych jako pacjentów J. O. , skonfrontowali je z inną dostępną dokumentacją medyczną, opiniami sądowymi, dokumentami, dowodami osobowymi oraz wskazaniami wiedzy lekarskiej, a wyciągnięte przez nich wnioski zostały wszechstronnie przeanalizowane i oparte na ich fachowej wiedzy i zdobytym doświadczeniu zawodowym. Wynika z nich jednoznacznie, że stan zdrowia oskarżonych T. B. i C. M. nie uzasadniał przyznania im świadczenia rentowego. Postawione przez J. O. u obu oskarżonych diagnozy medyczne nie były wynikiem odmiennej oceny, co szczegółowo opisano w treści opinii, podobnie jak i czynności lekarza które były sprzeczne z zasadami wiedzy medycznej i nie miały charakteru ocennego.

Nie wdając się w szczegółowe rozważania przedstawione w opiniach należy jedynie przypomnieć, że C. M. nie przejawiał objawów zaburzeń psychicznych, w tym w szczególności organicznych zaburzeń afektywnych. Tak więc dokumentacja medyczna w postaci historii choroby i zaświadczeń lekarskich objętych zarzutami nie odzwierciedlała jego stanu zdrowia psychicznego w badanym okresie.

Oskarżony T. B. jakkolwiek leczył się psychiatrycznie to rozpoznanie u niego organicznych zaburzeń urojeniowych podczas hospitalizacji trwającej trzy miesiące od 20.08.2002 roku do 20.11 2002roku ( zawarte w historii choroby nr 741/02 ) nie było właściwe a rzeczywisty stan jego zdrowia psychicznego sprowadzał się do występowania u niego cech organicznego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego.

Słuszne jest stanowisko sądu pierwszej instancji, że zeznania świadków lekarzy orzeczników Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oceniających stan zdrowia oskarżonych, wydających orzeczenia o ich niezdolności do pracy w okresie objętym aktem oskarżenia nie mają dowodowego znaczenia w sprawie. Jakkolwiek prawidłowo wywodzi skarżący, że to właśnie ci świadkowie jako lekarze specjaliści, przed wydaniem każdej decyzji o przyznaniu oskarżonym świadczeń rentowych zawsze bezpośrednio ich badali, zapoznawali się z dokumentacją lekarską dotyczącą stanu ich zdrowia, przebiegu ich leczenia i jej nie kwestionowali, nie mieli nawet takich wątpliwości, żeby poszerzyć badania, czy skierować ich na obserwację w szpitalu to jednak wskazany przez sąd rejonowy profesjonalny sposób przygotowania tej dokumentacji przez ordynatora oddziału psychiatrycznego szpitala oraz doniosłe znaczenie załączanych kart leczenia szpitalnego, na którą to okoliczność wskazała lekarz orzecznik M. P. tłumaczą brak kwestionowania przez lekarzy orzeczników, załączanej przez oskarżonych do wniosków o przyznanie renty czy też jej przedłużenie, dokumentacji lekarskiej .

Zasadny jest zarzut obrazy prawa materialnego - art. 270 & 1 k.k. Zgodzić się bowiem należało ze skarżącym, że oskarżeni T. B. i C. M. składając wnioski o świadczenia rentowe nie posługiwali się dokumentami medycznymi podrobionymi ani też przerobionymi przez J. O. lecz poświadczającymi przez tego ostatniego nieprawdę co do okoliczności o istotnym znaczeniu prawnym, co zresztą zostało prawidłowo wskazane w opisach poszczególnych czynów, a niewłaściwie zakwalifikowane z art. 270 & 1 k.k. ( przewidującego zagrożenie karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat ) zamiast z art. 273 k.k.( przewidującego zagrożenie karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do 2 lat ).

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonych od przypisanych im czynów opisanych w akcie oskarżenia

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Informacje zawarte w pismach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 22 lutego 2021 roku i z dnia 12 marca 2021 roku zostały uwzględnione z urzędu przez sąd odwoławczy i legły u podstaw korekty zaskarżonego wyroku wobec oskarżonych T. B. i C. M. w zakresie opisu przypisanych im czynów i ich oceny prawnokarnej.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Informacje zawarte w pismach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 22 lutego 2021 roku i z dnia 12 marca 2021 roku obnażyły błędy jakie popełnione zostały przy konstruowaniu opisu poszczególnych czynów zarzucanych oskarżonym T. B. i C. M., przypisanych zaskarżonym wyrokiem.

I. W odniesieniu do oskarżonego T. B. dotyczyły one:

1. opisu czynu zarzucanego w pkt. I aktu oskarżenia, gdyż w tymże:

a. wskazano nieprawidłowo na historię choroby nr 741/02 wytworzoną po okresie hospitalizacji oskarżonego T. B. w Oddziale Psychiatrycznym Szpitala Wojewódzkiego trwającym od 20. 08. 2002 do 20.11.2002 roku, jako na dokumentację którą tenże się posłużył składając wniosek o przyznanie renty ( sąd odwoławczy wyeliminował historię choroby nr 741/02 z opisu rozważanego czynu, ograniczając tym samym posłużenie się jako autentycznym wyłącznie zaświadczeniem o stanie zdrowia dla celów rentowych z dnia 10.07.2001 roku ),

b. nieprawidłowo określono datę złożenia wniosku o przyznanie renty na dzień 03.08.2001 roku zamiast 09.08 2001 roku,

c. jako podstawę wypłaty renty wskazano decyzję nr (...). (...) z dnia 19.09.2001roku podczas gdy podstawę wypłaty renty w okresie tego zarzutu stanowiły decyzje ZUS znak: I (...) z dnia 19. 09. 2001 roku ( za okres od 05. 09. 2001 roku do 31. 05. 2002 roku ) i z dnia 17. 06. 2002 roku ( za okres od 01. 06. 2002 roku do 28. 02. 2003 roku ) - w tym zakresie sąd odwoławczy uzupełnił opis czynu, gdyż była to okoliczność neutralna, a nie niekorzystna dla oskarżonego,

d. nieprawidłowo wskazano łączną kwotę wypłaconego świadczenia na 29573,17 złotych, podczas gdy była to wyższa kwota wynosząca 31331,12 złotych ( w tej kwestii sąd odwoławczy nie poprawił opisu czynu gdyż byłaby to korekta na niekorzyść oskarżonego, a wiec niedopuszczalna ze względu na kierunek wywiedzionej apelacji - na korzyść oskarżonego ),

2. opisu czynu zarzucanego w pkt. II aktu oskarżenia, gdyż w tymże jako podstawę wypłaty renty wskazano decyzję nr (...). (...) z dnia 27.02.2003 roku podczas gdy podstawę wypłaty renty w okresie tego zarzutu stanowiły decyzje ZUS znak: I (...) z dnia 27.02 2003 roku ( za okres od 01.03.2003 roku do 29.02.2004 roku) i z dnia 15.03.2004 roku ( za okres od 01.03.2004 roku do 28.02.2005 roku) - w tym zakresie sąd odwoławczy uzupełnił opis czynu, gdyż była to okoliczność neutralna, a nie niekorzystna dla oskarżonego,

3. opisu czynu zarzucanego w pkt. III aktu oskarżenia, gdyż w tymże jako podstawę wypłaty renty wskazano decyzję nr (...). (...) z dnia 11.03.2005 roku podczas gdy podstawę wypłaty renty w okresie tego zarzutu stanowiły decyzje ZUS znak: I (...) z dnia15.03 2004 roku ( za okres od 01.03.2005 roku do 28.02.2006 roku) i z dnia 14.03.2006 roku ( za okres od 01.03.2006 roku do 28.02.2007 roku) - w tym zakresie sąd odwoławczy uzupełnił opis czynu, gdyż była to okoliczność neutralna, a nie niekorzystna dla oskarżonego,

4. opisu czynu zarzucanego w pkt. IV aktu oskarżenia, gdyż w tymże:

a. jako podstawę wypłaty renty wskazano decyzję nr (...). (...) z dnia 27.02.2007 roku podczas gdy podstawę wypłaty renty w okresie tego zarzutu stanowiły decyzje ZUS znak: I (...) z dnia 14.03. 2006 roku ( za okres od 01.03.2007 roku do 29.02.2008 roku) i z dnia 12.03.2008 roku ( za okres od 01.03.2008 roku do 31.01.2009 roku ) - w tym zakresie sąd odwoławczy uzupełnił opis czynu, gdyż była to okoliczność neutralna, a nie niekorzystna dla oskarżonego,

b. nieprawidłowo wskazano łączną kwotę wypłaconego świadczenia na (...),78,17 złotych, podczas gdy była to wyższa kwota wynosząca 46738,99 złotych ( w tej kwestii sąd odwoławczy nie poprawił opisu czynu gdyż byłaby to korekta na niekorzyść oskarżonego, a wiec niedopuszczalna ze względu na kierunek wywiedzionej apelacji - na korzyść oskarżonego ),

5. opisu czynu zarzucanego w pkt. V aktu oskarżenia, gdyż w tymże jako podstawę wypłaty renty wskazano decyzję nr (...). (...) z dnia 17.02.2009 roku podczas gdy podstawę wypłaty renty w okresie tego zarzutu stanowiły decyzje ZUS znak: I (...) z dnia13.03 2008 roku ( za okres od 01.02.2009 roku do 28.02.2009 roku), z dnia 13.03.2009 roku ( za okres od 01.03.2009 roku do 28.02.2010 roku) i z dnia 15.03.2010 roku ( za okres od 01.03.2010 roku do 31.01.2011 roku ) - w tym zakresie sąd odwoławczy uzupełnił opis czynu, gdyż była to okoliczność neutralna, a nie niekorzystna dla oskarżonego,

6. opisu czynu zarzucanego w pkt. VI aktu oskarżenia, gdyż w tymże:

a. jako podstawę wypłaty renty wskazano decyzję nr (...). (...) z dnia 11.02.2011 roku podczas gdy podstawę wypłaty renty w okresie tego zarzutu stanowiły decyzje ZUS znak: I (...) z dnia 15.03. 2010 roku ( za okres od 01.02.2011 roku do 28.02.2011 roku ), z dnia 15.03.2011 roku ( za okres od 01.03.2011 roku do 29.02.2012 roku ) i z nieustalonego dnia ( za okres od 01.03.2012 roku do 31.01.2013 roku ) - w tym zakresie sąd odwoławczy uzupełnił opis czynu, gdyż była to okoliczność neutralna, a nie niekorzystna dla oskarżonego,

b. nieprawidłowo wskazano łączną kwotę wypłaconego świadczenia na 61487,28 złotych, podczas gdy była to niższa kwota wynosząca 58359,89 złotych ( w tej kwestii sąd odwoławczy poprawił opisu czynu, gdyż była to korekta na korzyść oskarżonego),

II. W odniesieniu do oskarżonego C. M., dotyczyły one:

1. opisu czynu zarzucanego w pkt. I aktu oskarżenia, gdyż w tymże:

a. jako podstawę wypłaty renty wskazano decyzję nr (...) z dnia 13.10.1998 roku podczas gdy podstawę wypłaty renty w okresie tego zarzutu stanowiły decyzje ZUS znak: I/ 07048982/25 z dnia 13. 10. 1998 roku, z dnia 15. 06. 1999 roku, z dnia 09. 06. 2000 roku i z dnia 12. 06. 2001 roku,

b. nie określono od jakiej daty renta w wyniku waloryzacji została ustalona na kwotę 1202 złote (sąd odwoławczy uzupełnił opis czynu przyjmując w oparciu o decyzję z karty 676 i 2803, iż nastąpiło to z dniem 01 czerwca 2001 roku, przy czym była to okoliczność neutralna, a nie niekorzystna dla oskarżonego ),

c. nieprawidłowo wskazano łączną kwotę wypłaconego świadczenia na 38346,20 złotych, podczas gdy była to niższa kwota wynosząca 37656,57 złotych brutto( w tej kwestii sąd odwoławczy poprawił opisu czynu gdyż była to korekta na korzyść oskarżonego ),

2. opisu czynu zarzucanego w pkt. II aktu oskarżenia, gdyż w tymże:

a. jako podstawę wypłaty renty wskazano decyzję nr (...). (...) z dnia 10.10.2001 roku podczas gdy podstawę wypłaty renty w okresie tego zarzutu stanowiły decyzje ZUS znak: I/ 07048982/25 z dnia 12. 06. 2001 roku, z dnia 12. 03. 2002 roku, z dnia 17. 06. 2002 roku i z dnia 14. 03. 2003 roku,

b. nieprawidłowo wskazano łączną kwotę wypłaconego świadczenia na 31325,12 złotych, podczas gdy była to niższa kwota wynosząca 30605,21 złotych brutto ( w tej kwestii sąd odwoławczy poprawił opisu czynu gdyż była to korekta na korzyść oskarżonego ),

3. opisu czynu zarzucanego w pkt. III aktu oskarżenia, gdyż w tymże:

a. za czasookres popełnienia czynu przyjęto okres od 1 listopada 2003 roku do 31 października 2005 roku, podczas gdy oskarżony C. M., w dniu 16 kwietnia 2004 roku nabył uprawnienia do emerytury ( sąd odwoławczy poprawił opisu czynu przyjmując za jego czasookres okres od od 1 listopada 2003 roku do 15 kwietnia 2004 roku, gdyż była to korekta na korzyść oskarżonego ),

b. jako podstawę wypłaty renty wskazano decyzję nr (...). (...) z dnia 31.10.2003 roku podczas gdy podstawę wypłaty renty w okresie tego zarzutu stanowiły decyzje ZUS znak: I/ 07048982/25 z dnia 31.10. 2003 roku i z dnia 15. 03. 2004 roku,

c. nieprawidłowo wskazano łączną kwotę wypłaconego świadczenia na 24069,12 złotych, podczas gdy była to niższa kwota wynosząca 5542,92 złotych brutto ( w tej kwestii sąd odwoławczy poprawił opisu czynu gdyż była to korekta na korzyść oskarżonego ).

Oskarżony C. M. pobierał rentę z tytułu niezdolności do pracy w okresie od 6 października 1998 roku do 15 kwietnia 2004 roku, a nie do 31 października 2005 roku, jak przyjął sąd rejonowy w ślad za aktem oskarżenia w opisie czynu zarzucanego w pkt. III. W dniu 16 kwietnia 2004 roku nabył on uprawnienia do emerytury. Łączna kwota wypłaconego świadczenia w okresie od 6 października 1998 roku do 15 kwietnia 2004 roku wyniosła 73804, 70 złotych brutto .Wszystkie zarzucane aktem oskarżenia czyny popełnione zostały w krótkich odstępach czasu ( kończył się jeden i zaczynał kolejny ), w wykonaniu z góry powziętego zamiaru. Dlatego sąd odwoławczy uznał, iż stanowią one czyn ciągły wyczerpujący dyspozycję art. 286 & 1 k.k. w zw. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 & 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 4 & 1 k.k., popełniony w okresie od 6 października 1998 roku do 15 kwietnia 2004 roku, a łączna kwota wyłudzonego świadczenia rentowego w okresie czynu ciągłego wyniosła 73804,70 złotych brutto.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok wobec oskarżonych T. B. i C. M. w ten sposób, że

I. wobec oskarżonego T. B.:

1. w zakresie opisu czynu zarzucanego w punkcie I aktu oskarżenia:

a. wyeliminował historię choroby nr 741/02, a tym samym przyjął, że składając wniosek z dnia 9 sierpnia 2001 roku o przyznanie renty oskarżony posłużył się jako autentycznym wyłącznie wskazanym w tymże opisie zaświadczeniem z dnia 10.07. 2001 roku,

b. za podstawę wypłaty renty przyjął decyzję ZUS znak: I (...) z dnia 19. 09. 2001 roku ( za okres od 05. 09. 2001 roku do 31. 05. 2002 roku ) i z dnia 17. 06. 2002 roku ( za okres od 01. 06. 2002 roku do 28. 02. 2003 roku ),

c. za podstawę prawną skazania za ten czyn z punktu I aktu oskarżenia przyjął przepisy art. 286 & 1 k.k. w zw. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 & 2 k.k. w zw. z art. 4 & 1 k.k.,

2. w zakresie opisu czynu zarzucanego w punkcie II aktu oskarżenia:

a. za podstawę wypłaty renty przyjął decyzję ZUS znak: I (...) z dnia 27. 02. 2003 roku ( za okres od 01. 03. 2003 roku do 29. 02. 2004 roku ) i z dnia 15. 03. 2004 roku ( za okres od 01. 03. 2004 roku do 28. 02. 2005 roku ),

b. za podstawę prawną skazania za ten czyn z punktu II aktu oskarżenia przyjął przepisy art. 286 & 1 k.k. w zw. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 & 2 k.k. w zw. z art. 4 & 1 k.k.,

3. w zakresie opisu czynu zarzucanego w punkcie III aktu oskarżenia:

a. za podstawę wypłaty renty przyjął decyzję ZUS znak: I (...) z dnia 15. 03. 2004 roku ( za okres od 01. 03. 2005 roku do 28. 02. 2006 roku ) i z dnia 14. 03. 2006 roku ( za okres od 01. 03. 2006 roku do 28. 02. 2007 roku ),

b. za podstawę prawną skazania za ten czyn z punktu III aktu oskarżenia przyjął przepisy art. 286 & 1 k.k. w zw. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 & 2 k.k. w zw. z art. 4 & 1 k.k.,

4. w zakresie opisu czynu zarzucanego w punkcie IV aktu oskarżenia:

a. za podstawę wypłaty renty przyjął decyzję ZUS znak: I (...) z dnia 14. 03. 2006 roku ( za okres od 01. 03. 2007 roku do 29. 02. 2008 roku ) i z dnia 12. 03. 2008 roku ( za okres od 01. 03. 2008 roku do 31. 01. 2009 roku ),

b. za podstawę prawną skazania za ten czyn z punktu IV aktu oskarżenia przyjął przepisy art. 286 & 1 k.k. w zw. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 & 2 k.k. w zw. z art. 4 & 1 k.k.,

5. w zakresie opisu czynu zarzucanego w punkcie V aktu oskarżenia:

a. za podstawę wypłaty renty przyjął decyzję ZUS znak: I (...) z dnia 12. 03. 2008 roku ( za okres od 01. 02. 2009 roku do 28. 02. 2009 roku ), z dnia 13. 03. 2009 roku ( za okres od 01. 03. 2009 roku do 28. 02. 2010 roku ) i z dnia 15. 03. 2010 roku ( za okres od 01. 03. 2010 roku do 31. 01. 2011 roku ),

b. za podstawę prawną skazania za ten czyn z punktu V aktu oskarżenia przyjął przepisy art. 286 & 1 k.k. w zw. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 & 2 k.k. w zw. z art. 4 & 1 k.k.,

6. w zakresie opisu czynu zarzucanego w punkcie VI aktu oskarżenia:

a. za podstawę wypłaty renty przyjął decyzję ZUS znak: I (...) z dnia 15. 03. 2010 roku ( za okres od 01. 02. 2011 roku do 28. 02. 2011 roku ), z dnia 15. 03. 2011 roku ( za okres od 01. 03. 2011 roku do 29. 02. 2012 roku ) i z nieustalonego dnia ( za okres od 01. 03. 2012 roku do 31. 01. 2013 roku ),

b. jako łączną kwotę wyłudzonego świadczenia przyjął kwotę 58359,89 złotych,

c. za podstawę prawną skazania za ten czyn z punktu VI aktu oskarżenia przyjął przepisy art. 286 & 1 k.k. w zw. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 & 2 k.k. w zw. z art. 4 & 1 k.k.,

II. wobec oskarżonego C. M. :

1. w zakresie opisu czynu zarzucanego w punkcie I aktu oskarżenia:

a. za podstawę wypłaty renty przyjął decyzję ZUS znak: I/ 07048982/25 z dnia 13. 10. 1998 roku, z dnia 15. 06. 1999 roku, z dnia 09. 06. 2000 roku i z dnia 12. 06. 2001 roku,

b. przyjął, że wyniku waloryzacji renta od 01 czerwca 2001 roku została ustalona na kwotę (...) złotych brutto,

c. jako łączną kwotę wyłudzonego świadczenia przyjął kwotę 37656,57 złotych,

2. w zakresie opisu czynu zarzucanego w punkcie II aktu oskarżenia:

a. za podstawę wypłaty renty przyjął decyzję ZUS znak: I/ 07048982/25 z dnia 12. 06. 2001 roku, z dnia 12. 03. 2002 roku, z dnia 17.06. 2002 roku i z dnia 14. 03. 2003 roku,

b. jako łączną kwotę wyłudzonego świadczenia przyjął kwotę 30605,21 złotych brutto,

3. w zakresie opisu czynu zarzucanego w punkcie III aktu oskarżenia:

a. za czasookres popełnienia czynu przyjął okres od 1 listopada 2003 roku do 15 kwietnia 2004 roku,

b. za podstawę wypłaty renty przyjął decyzję ZUS znak: I/ 07048982/25 z dnia 31. 10. 2003 roku oraz z dnia 15. 03. 2004 roku,

c. jako łączną kwotę wyłudzonego świadczenia przyjął kwotę 5542,92 złotych brutto,

4. przyjął, że czyny zarzucane w punktach I, II, III aktu oskarżenia zostały popełnione w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i stanowią czyn ciągły wyczerpujący dyspozycję art. 286 & 1 k.k. w zw. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 & 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 4 & 1 k.k.,

5. za czasookres popełnienia czynu ciągłego przyjął okres od 6 października 1998 roku do 15 kwietnia 2004 roku,

6. przyjął, że łączna kwota wyłudzonego świadczenia rentowego za okres od 6 października 1998 roku do 15 kwietnia 2004 roku – w okresie czynu ciągłego, wyniosła 73804,70 złotych brutto,

7. uchylił orzeczone w punktach 17, 18, 19 zaskarżonego wyroku kary jednostkowe pozbawienia wolności, uchylił orzeczoną w punkcie 17 zaskarżonego wyroku karę grzywny, uchylił orzeczoną w punkcie 20 zaskarżonego wyroku karę łączną pozbawienia wolności oraz zawarte w puncie 21 tegoż wyroku rozstrzygnięcie o warunkowym zawieszeniu jej wykonania,

8. na podstawie art. 286 & 1 k.k. w zw. z art. 11 & 3 k.k. i art. 33 & 2 k.k. wymierzył karę 10 ( dziesięciu ) miesięcy pozbawienia wolności i 100 ( sto ) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 10 ( dziesięciu ) złotych,

9. na podstawie art. 69 & 1 k.k., art. 70 & 1 punkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 2 ( dwóch ) lat.

W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok wobec oskarżonych T. B. i C. M. sąd odwoławczy utrzymał w mocy.

Zwięźle o powodach zmiany

Przyczyny zmiany wyroku w wobec oskarżonego T. B. w punkcie I.1,2,3,4,5,6, ( numeracja przedstawiona w powyższej części tego rozdziału ) zostały omówione w pkt. 4.1 niniejszego opracowania.

Sąd odwoławczy podzielając zarzut apelacji obrazy prawa materialnego tj. art. 270 & 1 k.k. zmienił na korzyść oskarżonego kwalifikację prawną czynów zarzucanych w pkt. I -VI aktu oskarżenia, przyjmując iż każdy z nich wyczerpał dyspozycję art. 286 & 1 k.k. w zw. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 & 2 k.k. w zw. z art. 4 & 1 k.k. Zgodzić się bowiem należało ze skarżącym, że oskarżony T. B. składając wnioski o rentę nie posługiwał się dokumentami medycznymi podrobionymi ani też przerobionymi przez J. O. lecz poświadczającymi przez tego ostatniego nieprawdę co do okoliczności o istotnym znaczeniu prawnym, co zresztą zostało prawidłowo wskazane w opisach poszczególnych czynów, a niewłaściwie zakwalifikowane z art. 270 & 1 k.k. ( przewidującego zagrożenie karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat ) zamiast z art. 273 k.k.( przewidującego zagrożenie karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do 2 lat ).

Sąd odwoławczy dopatrzył się w odniesieniu do tego oskarżonego bezwzględnej przyczyny odwoławczej z art. 439 & 1 pkt. 4 k.p.k. gdyż sąd niższego rzędu orzekał w sprawie należącej do sądu wyższego rzędu. Konstatacja ta bierze się z tego, że czyny zarzucane w pkt. I -VI aktu oskarżenia zostały w istocie popełnione w krótkich odstępach czasu ( kończył się jeden i zaczynał kolejny ), w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i winny być ocenione jako czyn ciągły wyczerpujący dyspozycję art. 286 & 1 k.k. w zw. z art. 294 & 1 k.k. w zw. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 & 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art.. 4 & 1 k.k. Tej kwalifikacji prawnej jednak sąd odwoławczy nie przyjął z uwagi na jej niekorzystne konsekwencje prawne dla oskarżonego T. B.. Z mocy art. 25 & 1 pkt. 2 k.p.k. właściwy rzeczowo do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji byłby sąd okręgowy a nie sąd rejonowy, gdyż w okresie od 05.09.2001 roku do 31.01.2013 roku ( tj w okresie czynów zarzucanych w pkt. I -VI aktu oskarżenia ) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wypłacił oskarżonemu T. B. rentę z tytułu niezdolności do pracy w łącznej kwocie 280947,39 złotych. Przestępstwo popełnione zostało zatem w stosunku do mienia znacznej wartości. Takowym jest natomiast, zgodnie z definicją zawartą w art. 115 & 5 k.k., mienie którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekroczyła kwotę 200000,00 złotych. Uchyleniu zaskarżonego wyroku i przekazaniu sprawy do rozpoznania sądowi okręgowemu w pierwszej instancji sprzeciwił się kierunek zaskarżonego wyroku - wyłącznie na korzyść oskarżonego T. B., który stoi na przeszkodzie orzekaniu na niekorzyść tego ostatniego.

Przyczyny zmiany wyroku w wobec oskarżonego C. M. w punkcie II. 1,2,3,4,5,6 ( numeracja przedstawiona w powyższej części tego rozdziału ) zostały omówione w pkt. 4.1 niniejszego opracowania. Zgodzić się należało ze skarżącym, że oskarżony C. M. składając wnioski o rentę nie posługiwał się dokumentami medycznymi podrobionymi ani też przerobionymi przez J. O. lecz poświadczającymi przez tego ostatniego nieprawdę co do okoliczności o istotnym znaczeniu prawnym, co zresztą zostało prawidłowo wskazane w opisach poszczególnych czynów, a niewłaściwie zakwalifikowane z art. 270 & 1 k.k. ( przewidującego zagrożenie karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat ) zamiast z art. 273 k.k.( przewidującego zagrożenie karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do 2 lat ). Dlatego też w kwalifikacji prawnej przyjętego ciągu przestępstw uwzględniono ten ostatni przepis art. 273 k.k , zamiast wskazanego przez prokuratora i sad rejonowy art. 270 & 1 k.k.

Konsekwencją przyjęcia konstrukcji czynu ciągłego było uchylenie orzeczonych w punktach 17, 18, 19 zaskarżonego wyroku kar jednostkowych pozbawienia wolności, uchylenie orzeczonej w punkcie 17 zaskarżonego wyroku kary grzywny, uchylenie orzeczonej w punkcie 20 zaskarżonego wyroku kary łącznej pozbawienia wolności oraz zawartego w puncie 21 tegoż wyroku rozstrzygnięcia o warunkowym zawieszeniu jej wykonania.

Na podstawie art. 286 & 1 k.k. w zw. z art. 11 & 3 k.k. i art. 33 & 2 k.k. sad odwoławczy wymierzył za czyn ciągły jedną karę zasadniczą 10 ( dziesięciu ) miesięcy pozbawienia wolności i obok tejże mając na uwadze działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej 100 ( sto ) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 10 ( dziesięciu ) złotych.

Na podstawie art. 69 & 1 k.k., art. 70 & 1 punkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 2 ( dwóch ) lat.

Sąd odwoławczy uznał, że zastosowana reakcja karna uwzględnia dyrektywy wymiaru kary określone przepisem art. 53 k.k., zapewni realizację względem oskarżonego zapobiegawczych i wychowawczych wymagań stawianych karze oraz spełni potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III. 1 i 2

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonych T. B. i C. M.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcie o winie i sprawstwie oskarżonych, kwalifikacja prawna czynów

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana