Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 418/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 13 marca 2023 roku w sprawie II K 13/23.

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

Granice zaskarżenia

Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

Ocena dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut obrazy prawa materialnego, tj. art. 115 § 2 kk, poprzez pominięcie okoliczności podmiotowych takich jak wiek oskarżonego, opinia o oskarżonym i jego właściwości osobiste, które wpływają na wymiar kary, a położenie zbyt wielkiego nacisku na ilość narkotyków, która ma już odzwierciedlenie w przyjętej kwalifikacji art. 62 ust, 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, więc Sąd zdaniem apelanta niesłusznie wziął tę okoliczność pod uwagę na niekorzyść oskarżonego dwukrotnie.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że oskarżony nie posiadał narkotyków tylko na własny użytek, ale miał też zamiar ich dalszej odsprzedaży, co zdaniem obrońcy stanowiło wyjście poza granice aktu oskarżenia i niesłusznie wpłynęło na wymiar kary.

Zarzut rażącej niewspółmierności kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty są powiązane, więc zostaną omówione łącznie.

Oczywiste jest, że Sąd musiał brać pod uwagę ilość posiadanych przez oskarżonego narkotyków zarówno podczas dokonywania wyboru kwalifikacji prawnej z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, jak i podczas dokonywania wymiaru kary ( z czym związane jest ustalenie stopnia społecznej szkodliwości czynu). Przecież do przypisania kwalifikowanego typu przestępstwa z art. 62 ust. 2 w/w ustawy najpierw trzeba ustalić, czy ilość posiadanych przez sprawcę narkotyków jest znaczna, a decyduje o tym kryterium ilościowo - jakościowe. Jednak na tym rola Sądu się nie kończy, a proces wymierzania kary dalej trwa. Przecież za znaczną ilość narkotyków można uznać i uznaje się już posiadanie takiej ilości dawek narkotyku, która pozwoli na jednorazowe odurzenie co najmniej 20 osób ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi - II Wydział Karny z dnia 7 lipca 2020 r., II AKa 353/19 opubl. Legalis). Jednak inna jest społeczna szkodliwość czynu - a zatem inna powinna być wymierzona kara – wobec sprawcy posiadającego kilkadziesiąt dawek narkotyku (wystarczających na jednorazowe odurzenie co najmniej 20 osób), inna wobec sprawcy posiadającego kilkaset dawek, a jeszcze inna wobec sprawcy posiadającego ich kilka tysięcy lub nawet kilkanaście tysięcy ( jak w tej sprawie) – jest to kryterium ilościowe. Wpływ na to ma też rodzaj narkotyku (kryterium jakościowe), a także cel jego posiadania ( o czym szerzej za chwilę). Właśnie dlatego sankcja za posiadanie narkotyków jest szeroka - od roku do 10 lat pozbawienia wolności i w ramach tych granic wymierza się karę w zależności od wielu czynników, aczkolwiek najbardziej oczywistym z nich jest ilość posiadanego narkotyku. Sąd Rejonowy nie naruszył więc art. 115 § 2 kk wskazując na ilość i rodzaj narkotyku ( narkotyk twardy), bo ma to wpływ najpierw na kwalifikację prawną, a potem na stopień społecznej szkodliwości czynu, a zatem również na wymiar kary.

Wbrew twierdzeniom obrońcy Sąd nie pominął okoliczności takich jak wiek oskarżonego, opinia o oskarżonym i jego właściwości osobiste, które to okoliczności oraz przyznanie się oskarżonego do winy i uprzednia niekaralność wpłynęły łagodząco na wymiar kary. Co prawda powoływanie się przez obrońcę na wiek oskarżonego nie ma znaczenia - w chwili czynu miał 40 lat, był więc dojrzałym człowiekiem mogącym przewidywać konsekwencje swych czynów. Również nadużyciem jest powoływanie się na „czynny żal” - jest to pojęcie prawne, nie ma do tej sprawy zastosowania. Jednak oskarżony opinię miał dobrą, przyznał się, okazał skruchę, nie był karany - i Sąd wziął to pod uwagę w wystarczającym stopniu. Tylko dlatego oskarżony, posiadający ponad 19 tysięcy dawek twardego narkotyku (3 - CMC), został skazany na karę zaledwie 2 lat pozbawienia wolności, a więc w dolnych granicach normy.

Zupełnie chybiony jest zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, poprzez przyjęcie, że oskarżony nie posiadał narkotyków tylko na własny użytek, ale miał też zamiar ich dalszej odsprzedaży, co zdaniem obrońcy stanowiło wyjście poza granice aktu oskarżenia i niesłusznie wpłynęło na wymiar kary.

Wypada zacząć od tego, czy ustalenie to jest prawidłowe. Oskarżony posiadał 952,88 grama twardego narkotyku (3 - CMC). Jak wynika z opinii biegłego ( k. 50 -55) jest to ilość pozwalająca na uzyskanie 19.063 porcji dilerskich zaspokajających potrzeby osób nieuzależnionych, a w przypadku osób uzależnionych byłoby to co najmniej 9.531 dawek. Jest to monstrualna liczba, takie ilości znajdowane są nawet nie tyle u dilerów „ulicznych”, co u osób hurtowo rozprowadzających narkotyki i biorących udział w obrocie środkami odurzającymi. Aby wykazać absurdalność wersji oskarżonego o posiadaniu tych narkotyków jedynie na własne potrzeby wskazać należy, że gdyby nie był uzależniony ( jak zresztą twierdzi) i zażywał dawkę dilerską tego narkotyku raz dziennie, to wystarczyłoby mu go na ponad 52 lata, a gdyby był uzależniony i potrzebował podwójnej dawki - na ponad 26 lat. Zatem 40 - letni w dacie czynu oskarżony zapewniłby sobie narkotyk do późnej starości, bo w przypadku, gdyby był uzależniony i zażywał go raz dziennie, w dniu, w którym zapas by mu się skończył ukończyłby 66 lat, zaś gdyby nie był uzależniony, to nastąpiłoby to po osiągnięciu przez niego wieku 92 lat. W dodatku nie jest to tani narkotyk, cena rynkowa może wynosić około 40 zł za gram ( Sąd czerpie tę wiedzę z racji orzekania w sprawach związanych z handlem narkotykami), co daje ponad 38.000 zł za 952,88 grama posiadanych przez oskarżonego. Oczywiście oskarżony mógł nabyć ten narkotyk po cenie hurtowej - ale na jaką „promocję” by nie trafił, musiał za to zapłacić c o najmniej kilkanaście tysięcy złotych. Oskarżony, nie będący zamożnym człowiekiem, musiałby więc w wieku 40 - lat wydać bardzo dużą kwotę, aby w ten sposób zabezpieczyć sobie szczęśliwą starość na narkotykowym haju. Jest to wręcz absurdalne i może być traktowane w kategoriach humorystycznych, zaś fakt, że oskarżony liczył na to, iż Sąd w tę bajkę uwierzy, świadczy o tym, że najwyraźniej ma niskie mniemanie o inteligencji sędziów orzekających w jego sprawie.

Zatem zasady logiki i doświadczenia życiowego wykluczają, że oskarżony posiadał ten narkotyk jedynie na cele własnej konsumpcji. Logicznym jest więc wniosek Sądu Rejonowego, że myślał również o jego odsprzedaży.

Co do zarzutu, jakoby Sąd nie był uprawniony do czynienia takich ustaleń w sprawie o posiadanie narkotyków, a nawet, że stanowiło to wyjście poza ramy aktu oskarżenia, to jest to zarzut chybiony. Nie przypisano oskarżonemu dokonywania sprzedaży narkotyków, udzielania ich innym osobom ani przygotowana do wprowadzenia ich do obrotu, więc już z tego powodu zarzut wyjścia poza ramy aktu oskarżenia jest oczywiście bezpodstawny ( pomijając kwestię, że przypisanie przestępstwa przygotowania do wprowadzenia narkotyków do obrotu w miejsce zarzutu posiadania ich znacznej ilości nie musiałoby stanowić wyjścia poza ramy skargi rzecznika oskarżenia, jeżeli Sąd utrzymałby się w granicach zarzucanego zdarzenia historycznego - ale to zagadnienie nie będzie rozwijane, bo w tej sprawie nie ma takiej potrzeby).

Natomiast co do samego ustalenia, w jakim celu sprawca posiadał znaczne ilości narkotyków, to Sąd jest do tego nie tylko uprawniony, ale wręcz zobowiązany w procesie wykazywania, że doszło do popełnienia typu kwalifikowanego przestępstwa z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, co wynika z orzecznictwa Sądu Najwyższego. Żeby nie być gołosłownym - w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 11 października 2017 roku w sprawie III KK 73/27 wyraźnie stwierdzono, że organ orzekający, ustalając znamię „znacznej ilości” środków odurzających lub substancji psychotropowych w rozumieniu art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, powinien brać pod uwagę nie tylko kryterium ilościowe, ale i jakościowe, a także i to, w jakim celu sprawca środki te lub substancje posiadał. W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd Najwyższy podkreślał, że ustalając znamię „znacznej ilości” narkotyków, poza kryterium ilościowo-jakościowym -organ orzekający nie tylko może – ale wręcz powinien brać pod uwagę również i to, w jakim celu sprawca środki odurzające lub substancje psychotropowe posiadał, albowiem instrument w postaci typu kwalifikowanego posiadania narkotyków z założenia zwrócony jest na represjonowanie dealerów i przede wszystkim przeciwko nim jest skierowany ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 października 2017 roku w sprawie III KK 73/27 opubl. OSNKW 2018/1/7; Biuletyn SN 2018/1; KZS 2018/1/47). W uzasadnieniu innego orzeczenia Sąd Najwyższy stwierdził również, że nie jest zasadny zarzut niesprawiedliwości jednakowego traktowania osób posiadających znaczne ilości narkotyków na własny użytek i osób posiadających takie ilości i obracających hurtowo tymi substancjami, albowiem takiemu „sprawiedliwemu” traktowaniu ma służyć sankcja karna, która ukształtowana jest w przepisie art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii bardzo elastycznie, tj. od roku do lat 10. W dalszej części uzasadnienia Sąd Najwyższy krytycznie odnosił się do rozważań obrońcy (autora kasacji) dotyczących przeznaczenia posiadanych przez skarżącego narkotyków wyłącznie na własny użytek ( uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 3 grudnia 2020 roku w sprawie I KK 167/20, Legalis).

Dlatego zarzuty błędów w ustaleniach faktycznych, obrazy prawa materialnego i rażącej niewspółmierności kary są chybione, orzeczona kara jawi się wręcz jako łagodna, a Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny i nie naruszył prawa karnego materialnego.

Wniosek

O złagodzenie kary do jednego roku pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Było to omawiane.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Było to omawiane.

Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Na podstawie art.. 636 § 1 kpk i art. 8 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 20 zł tytułem zwrotu wydatków postępowania odwoławczego, na które złożył się ryczałt za doręczenia i 300 zł opłaty za drugą instancję. Oskarżony ma zdolności zarobkowe pozwalające mu na uiszczenie tych niewysokich kosztów.

PODPIS

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Choć obrońca wskazał, że skarży wyrok w całości, w istocie podnosił zarzuty zmierzające do obniżenia kary.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana