Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 422/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 28 kwietnia 2023 roku w sprawie II K 602/21

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

Granice zaskarżenia

Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

Ocena dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

zarzut naruszenia art. 16a § 1 i 2 k.k.s. w zw. z art. 17 § 1 pkt 4 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. poprzez ich niezastosowanie na kanwie przedmiotowej sprawy i wydanie przez Sąd wyroku skazującego, podczas gdy oskarżony A. S. po zakończonej kontroli podatkowej złożył w dniu 11 października 2019 roku organowi podatkowemu prawnie skuteczne korekty deklaracji podatkowych (k. 405-433) i w związku z tym, że nastąpiło uszczuplenie należności publicznoprawnej złożył do organu podatkowego wniosek o rozłożenie na raty podatku w następstwie którego decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z dnia 13 listopada 2019 roku udzielono oskarżonemu ulgi i rozłożono zobowiązania podatkowe na miesięczne raty, który to obowiązek jest realizowany do chwili obecnej, a zatem wszczęcie w dniu 9 grudnia 2019 roku przez finansowy organ postępowania przygotowawczego uznać należy za nadużycie prawa i świadczy wyłącznie o instrumentalnym potraktowaniu przepisów o przerwaniu biegu terminu przedawnienia, podczas gdy złożenie przez oskarżonego korekty deklaracji podatkowych i zapłata podatku w systemie ratalnym winna skutkować brakiem karalności A. S..

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Powoływanie się przez skarżącego na treść art. 16a § 1 i 2 k.k.s. jest w przedmiotowej sprawie chybione. Obrona nie bierze tu bowiem pod uwagę, że zarzucone i przypisane oskarżonemu A. S. zachowanie wypełniło jednocześnie dyspozycje trzech przepisów: art. 56 § 2 k.k.s. w zw. z art. 56 § 1 k.k.s., art. art. 76 § 2 k.k.s. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2017 roku) w zw. z art. 61 § 1 k.k.s. Przypisany oskarżonemu czyn wyczerpał wszystkie znamiona określone we wskazanych przepisach kodeksu. Z opisu czynu i zastosowanego do niego kumulatywnego zbiegu przepisów ustawy do jednego czynu, o czym świadczy powołanie do kwalifikacji prawnej także art. 7 § 1 k.k.s. wynika, że oskarżony A. S. nie tylko podał nieprawdę w deklaracjach dla podatku od towarów i usług (...) w szczególności na skutek posłużenia się nierzetelnymi fakturami, ale również dopuścił się nierzetelnego dokumentowania zdarzeń gospodarczych w księgach, tj. ewidencji dla potrzeb podatku od towarów i usług, przez co uszczuplił podatek od towarów i usług oraz naraził na nienależny zwrot podatku od towarów i usług. Tymczasem przepis art. 16a k.k.s. dotyczy przestępstw skarbowych popełnionych tylko przy użyciu wobec właściwego organu deklaracji podatkowej w znaczeniu określonym w art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.) w zw. z art. 53 § 30 k.k.s., skoro warunkiem zaniechania ukarania sprawcy jest złożenie korekty tej deklaracji.

Jak stwierdził Sąd Najwyższy: wiele argumentów przemawia za możliwością złożenia przez sprawcę przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego prawnie skutecznej korekty deklaracji podatkowej, o której mowa w art. 16a k.k.s., również po ujawnieniu popełnienia takiego czynu i wszczęciu wobec sprawcy postępowania karnego skarbowego, co wywoła skutek określony w art. 17 § 1 pkt 4 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. Ewentualna bezkarność sprawcy będzie jednak uzależniona od spełnienia przez niego szeregu warunków i dotyczyć tylko tych czynów, z którymi wiązało się złożenie deklaracji podatkowej. Jeżeli zachowanie sprawcy wypełniało znamiona również innych czynów, a zastosowanie miał art. 7 § 1 k.k.s., to odpadnie możliwość oceny tego zachowania przez pryzmat art. 16a k.k.s. (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2012 roku - I KZP 3/12).

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro skarżący podnosi, że w sprawie zaistniała jedna z okoliczności wyłączających ściganie (negatywnych przesłanek procesowych), innych niż wskazana w art. 17 § 1 pkt 1 – 2 k.p.k., adekwatnym wnioskiem winno być żądanie uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania karnego (art. 414 § 1 k.p.k.). Z powodów przedstawionych wyżej, Sąd nie podzielił poglądu obrony i nie znalazł podstaw do umorzenia postępowania.

3.2.

zarzut naruszenia art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji Podatkowej w zw. z art. 44 § 2 k.k.s. w zw. z art 17 § 1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. poprzez ich pominięcie i niezastosowanie w toku niniejszego postępowania, podczas gdy w aktach sprawy brak jest dowodu - potwierdzenia o zawiadomieniu oskarżonego A. S. o wszczęciu w dniu 9 grudnia 2019 roku postępowania przygotowawczego przed upływem biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych, których niniejsze postępowanie dotyczy, bowiem zobowiązanie podatkowe za 2014 rok uległo przedawnieniu z końcem 2019 roku, a oskarżony o toczącym się postępowaniu został poinformowany dopiero w dniu 26 czerwca 2020 roku (k.529-530), a postanowienie o przedstawieniu zarzutów ogłoszono oskarżonemu A. S. dopiero w dniu 16 lipca 2020 roku (k. 531-532), a co za tym idzie, stosownie do treści art. 44 § 2 k.k.s. w przedmiotowej sprawie karalność przestępstwa skarbowego polegającego na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej ustaje także wówczas, gdy nastąpiło przedawnienie tej należności, a więc przedawnienie karalności stanowi tzw. ujemną przesłankę procesową, co oznacza, że gdy ono nastąpi, nie można wszcząć postępowania karnego dotyczącego danego czynu i jego sprawcy, a jeżeli zostało ono wszczęte, to po ujawnieniu faktu przedawnienia karalności danego czynu zabronionego postępowanie karne należy umorzyć, gdyż niedopuszczalne jest jego prowadzenie - zgodnie z art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie zasługiwał na uwzględnienie.

Ponieważ organy postępowania karno – skarbowego stoją na stanowisku, że art. 16a § 1 i 2 k.k.s. nie znajdował w przypadku oskarżonego zastosowania, aczkolwiek z innych względów (zob. k. 832), niż uzasadnił to powyżej Sąd Okręgowy, w żadnym razie nie można mówić, aby decyzja o wszczęciu dochodzenia miała charakter instrumentalny i była podyktowana chęcią obejścia art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.).

Nie zachodziła też sytuacja wieloletniego zwlekania z wszczęciem postępowania karno – skarbowego, pomimo istniejących ku temu dużo wcześniej podstaw, a następnie wszczęcia tegoż postępowania tuż przed upływem terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zauważyć należy, iż wyniki kontroli celno – skarbowej przeprowadzonej w firmie oskarżonego zostały zawarte w protokole z dnia 26.09.2019 roku. W jej wyniku został sporządzony w dniu 30.09.2019 roku wniosek o wszczęcie postępowania przygotowawczego, uzupełniony pismem z dnia 23.10.2019 roku. Natomiast w dniu 9.12.2019 roku Naczelnik Urzędu Celno – Skarbowego w Ł. wydał postanowienie o wszczęciu dochodzenia dotyczącego nieprawidłowości w rozliczeniach podatkowych A. S..

Nie ma też racji skarżący, iż oskarżony o fakcie wszczęcia w dniu 9 grudnia 2019 roku postępowania przygotowawczego, dowiedział się dopiero w dniu 26 czerwca 2020 roku. W aktach sprawy znajduje się bowiem potwierdzenie odbioru pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego w P., informującego A. S. o wszczęciu w dniu 9.12.2019 roku postępowania przygotowawczego (k.128). Pomimo zastrzeżeń obrony, iż pisma tego oskarżony nie pokwitował czytelnym podpisem, nie może budzić wątpliwości, że zostało ono mu doręczone. Z poświadczenia odbioru korespondencji, wynika bowiem, że pismo to zostało doręczone adresatowi, czyli A. S., pod adresem R., ul. (...). Widniejący podpis jest rzeczywiście nieczytelny, jak jednak wynika z akt sprawy, podpisem takim posługiwał się właśnie oskarżony (np. k. 422, 423, 427, 430). Poza tym zupełnie nieprawdopodobnym byłoby przyjęcie tezy, że doręczyciel pocztowy miałby odstąpić od doręczenia korespondencji adresatowi, potwierdzając przy tym nieprawdę na dokumencie doręczenia i fałszując podpis oskarżonego.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro skarżący podnosi, że w sprawie zaistniała jedna z okoliczności wyłączających ściganie (negatywnych przesłanek procesowych), innych niż wskazana w art. 17 § 1 pkt 1 – 2 k.p.k., adekwatnym wnioskiem winno być żądanie uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania karnego (art. 414 § 1 k.p.k.). Z powodów przedstawionych wyżej, Sąd nie podzielił poglądu obrony i nie znalazł podstaw do umorzenia postępowania.

3.3.

zarzut naruszenia przepisu wynikającego z art. 410 w zw. z art 7 k.p.k. poprzez niewłaściwe dokonanie oceny zgromadzonego materiału dowodowego w sposób sprzeczny z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a także dokonanie błędu w ustaleniach faktycznych będących przedmiotem wyrokowania, podczas gdy gotówkowy sposób rozliczania pomiędzy A. S. a Ł. F. jako przedstawicielem firmy (...) Sp. z o.o. był powszechną formą rozliczenia, gdzie oskarżony A. S. był przekonany, że dokonuje transakcji w sposób rzetelny i prawidłowy bowiem nie miał wiedzy o tzw. „podwójnej księgowości" w firmie (...) Sp. z o.o., a w konsekwencji Sąd nie zastosował w niniejszej sprawie art. 10 § 4 k.k.s. bowiem oskarżony był w sposób usprawiedliwiony przekonany, iż nie popełnia przestępstwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Trudno nie odnieść ważenia, że sam autor apelacji nie jest do końca przekonany o słuszności podnoszonych w tym punkcie argumentów, skoro w złożonym środku odwoławczym powołał się przede wszystkim na zarzuty sformułowane w pkt 1 i 2, a więc przyjmujące sprawstwo oskarżonego. Przecież naturalnym jest, że skoro ktoś nie poczuwa się do winy, winien przede wszystkim podnosić zarzut błędnej oceny dowodów i błędu w ustaleniach faktycznych w tym zakresie, a nie poszukiwać szansy uniknięcia odpowiedzialności karnej powołując się na zaistnienie okoliczności wyłączających ściganie i zarzucając wadliwość działań organów skarbowych.

Wbrew twierdzeniom zawartym w apelacji, ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji, a dotyczące sprawstwa oskarżonego w zakresie zarzucanego mu przestępstwa są prawidłowe, gdyż stanowią wynik, nie budzącej żadnych zastrzeżeń i zgodnej z art. 4 k.p.k. i art. 7 k.p.k., oceny zebranych w sprawie dowodów. Apelacja nie wykazała w skuteczny sposób, aby rozumowanie Sądu, przy ocenie zgromadzonych w sprawie dowodów było wadliwe, bądź nielogiczne. Zarzuty przedstawione w skardze apelacyjnej, mają w istocie charakter polemiczny i opierają się na subiektywnej oraz wybiórczej ocenie zebranych w sprawie dowodów.

W sprawie ujawniono szereg okoliczności, wskazujących, że oskarżony miał pełną świadomość, iż 24 faktury wystawione przez firmę Przedsiębiorstwo Handlowo - (...) Sp. z o.o., dokumentujące zakup m.in. śruty sojowej, śruty rzepakowej, nawozów sztucznych, były fakturami nierzetelnymi. Oskarżony nigdy nie zawierał żadnej umowy z ww. spółką, nie interesował się, kto w istocie jest jego kontrahentem, z którym prowadził wielotysięczne transakcje. Kontakt utrzymywał wyłącznie z Ł. F., nie sprawdzając w żaden sposób, czy jest on w ogóle przedstawicielem spółki (...). Oskarżony przede wszystkim nie posiada dowodów zapłaty za dokonane zakupy towarów, twierdząc, że płacił Ł. F. gotówką, za pośrednictwem kierowców. Pozostaje to w oczywistej sprzeczności z treścią zapisów na inkryminowanych fakturach, zgodnie z którymi, formą płatności miał być przelew. Płatność gotówką uwidocznionych na fakturach sum była także wbrew obowiązującemu wówczas art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej.

Zupełnie nieprzekonywująca jest też wersja lansowana w apelacji, że to księgowa firmy (...) Sp. z o.o. - P. M. bez wiedzy i zgody oskarżonego wystawiła faktury na jego dane, które zostały mu przypisane na etapie kontroli. Natomiast towar ujęty na fakturach wystawionych na oskarżonego, faktycznie odbierał M. D. - pracownik firmy (...), a nie oskarżony. Skoro więc oskarżony nie miał nawet wiedzy na temat tego, że wystawiane były na niego faktury, a towar, który był na nich ujęty faktycznie odebrał M. D., to skąd w taki razie, oskarżony znalazł się w posiadaniu faktur zakwestionowanych podczas kontroli, którymi to posługiwał się w rozliczeniach z urzędem skarbowym. Poza tym cały czas oskarżony utrzymywał, że towar na który opiewały przedmiotowe faktury kupował od Ł. F., a nie od M. D.. Słusznie zatem Sąd Rejonowy nie uwzględnił wniosku obrony o przesłuchiwanie jako świadków P. M. i M. D., zmierzającego wyłącznie do nieuzasadnionego przedłużenia postępowania.

Oskarżony nie kwestionował też – na co zwraca uwagę Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku – wyników przeprowadzonej kontroli skarbowej, która wykryła m.in. nierzetelność 24 przedmiotowych faktur. Jeżeli oskarżony – jak obecnie twierdzi – źle się wówczas czuł, mógł ten fakt zgłosić organowi kontrolującemu. Charakterystycznym jest jednak, że będąc przesłuchanym w charakterze podejrzanego w dniu 16.07.2020 roku, a więc ponad pół roku później, oskarżony przyznał się do przedstawionego mu zarzutu. Dopiero na rozprawie sądowej oskarżony zmienił swoją postawę procesową, co uznać jednak należy wyłącznie jako taktyczny wybieg, mający na celu uniknięcie odpowiedzialności karno – skarbowej.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z powodów przedstawionych wyżej, zarzut skarżącego nie okazał się zasadny i nie mógł spowodować zmiany zaskarżonego wyroku, poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

za wyjątkiem niżej opisanej zmiany, dotyczącej wymiaru kary – pozostały zakres zaskarżonego wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Jak już wyżej wskazano w pkt 3.1 – 3.3, Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do uwzględnienia apelacji w kierunku zmiany zaskarżonego wyroku i uniewinnienia oskarżonego od zarzucanego mu czynu, czy też umorzenia postępowania karnego. Tak więc, poza modyfikacją wymiaru kary, o której mowa niżej, zaskarżony wyrok – jako słuszny i odpowiadający prawu – należało utrzymać w mocy .

Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wymiar kary grzywny

Zwięźle o powodach zmiany

Art. 447 § 1 k.p.k. stanowi, że apelację co do winy uważa się za zwróconą przeciwko całości wyroku. Ponieważ obrońca wniósł apelację, co do winy, Sąd odwoławczy zbadać musiał także pozostałe rozstrzygnięcia zaskarżonego wyroku, w tym dotyczące wymiaru kary.

W przekonaniu Sądu odwoławczego, Sąd Rejonowy wymierzył oskarżonemu zbyt surową karę grzywny. O ile co do wysokości jednej stawki dziennej grzywny, nie można wnosić większych zastrzeżeń, to okoliczności sprawy nie dawały podstaw do wymierzenia oskarżonemu grzywny w ilości 100 stawek dziennych. Sąd meriti – jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego wyroku – nie wziął bowiem pod uwagę, że oskarżony spłacił w ratach zobowiązania podatkowe wobec Urzędu Skarbowego. O ile okoliczność ta nie mogła, jak wnosiła obrona, ekskulpować oskarżonego, to jednak jest to znacząca okoliczność łagodząca i musiała zostać uwzględniona przy ferowaniu kary. Dlatego też należało zmienić zaskarżony wyrok w ten sposób, że wymiar orzeczonej wobec oskarżonego kary grzywny obniżono do 50 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 złotych. Kara grzywny właśnie w takim wymiarze jest karą adekwatną do ujawnionych okoliczności sprawy, stopnia zawinienia, społecznej szkodliwości czynu oraz stanu finansowego i możliwości zarobkowych oskarżonego. Spełni ona w sposób właściwy, cel zapobiegawczy oraz wychowawczy, jak również cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

O kosztach postępowania odwoławczego, Sąd orzekł na podstawie art. 634 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. Wysokość opłaty za obie instancje Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o treść art. 10 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz.U. z 1983 r. Nr 49, poz.223 z późn. zm.).

PODPIS

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana