Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV ka 431/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Maz. Z dnia 25 kwietnia 2025 roku w sprawie II K 88/25.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Rażąca surowość zastosowanej reakcji karnej, podczas gdy z uwagi na okoliczności czynu, warunki i właściwości osobiste oskarżonego, powinna ona ograniczać się do środka probacyjnego w postaci warunkowego umorzenia postępowania.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sprawstwo oskarżonego nie było kwestionowane i w świetle zebranych dowodów nie budzi wątpliwości. Prawidłowa jest też ocena prawna przypisanego mu czynu.

Podstawową przesłanką zastosowania warunkowego umorzenia postępowania jest stwierdzenie, że wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne. Oznacza to przede wszystkim, że sąd, rozważając stosowanie tego środka, musi najpierw ustalić wszystkie przesłanki odpowiedzialności karnej (zob. post. SN z 27.11.2003 r., I KK 301/03, OSNKW 2004, Nr 1, poz. 9). Zwraca się także uwagę, że wymagany nieznaczny stopień winy powinien być w szczególności przyjmowany, gdy zachodzą kodeksowe okoliczności zmniejszające winę, tj. takie, z którymi ustawodawca karny łączy zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary lub odstąpienia od jej wymierzenia. Ustalenie stopnia społecznej szkodliwości czynu następuje przede wszystkim na podstawie okoliczności wskazanych w art. 115 § 2 kk. Stopień ten musi być wyższy od „znikomego”, ale niższy od „znacznego”. Oznacza to, że sąd, chcąc zastosować warunkowe umorzenie postępowania, może wziąć pod uwagę tylko te czyny zabronione, które charakteryzują się małą lub średnią szkodliwością społeczną (wyr. SA w Krakowie z 30.3.2005 r., II AKa 50/05, KZS 2005, Nr 5, poz. 33), poza zastosowaniem tej instytucji pozostają natomiast te przestępstwa, które charakteryzują się znacznym (wysokim) stopniem społecznej szkodliwości.

W tym kontekście należy uwzględnić, iż:

- przestępstwa z art. 178a § 1 kk mają charakter formalny i polegają na prowadzeniu pojazdu w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Sam fakt prowadzenia pojazdu w takim stanie pociąga za sobą odpowiedzialność, chociażby pojazd był prowadzony prawidłowo i nie sprowadził konkretnego niebezpieczeństwa;

- stan nietrzeźwości odkażonego był wysoki. Został on zatrzymany o godzinie 11.30 do rutynowej kontroli. Z jego wyjaśnień wynika, że spożywał alkohol w okresie Nowego Roku, a w dniu zdarzenia nad ranem ( do godz. 6.00 200 ml. wódki) i był przekonany, że już wytrzeźwiał;

- przy ocenie stopnia winy uwzględnia się przede wszystkich rodzaj zamiaru sprawcy. W przypadku oskarżonego mamy do czynienia z zamiarem nagłym, działaniem w sposób nieprzemyślany, sprowokowany dolegliwościami bólowymi żony, skutkującymi podjęciem decyzji o konieczności zakupu jej środków przeciwbólowych. Spontaniczność działania i zaistnienie w określonej chwili i miejscu emocji związanych z pogorszeniem stanu zdrowia żony na bazie przewlekłej choroby, może wiązać się z zakłóceniem kontrolnym działania intelektu, zwłaszcza w sytuacji nadużycia alkoholu. W takim przypadku reakcja karna powinna być wobec sprawcy odpowiednio łagodniejsza. Przesłanki, zarówno podmiotowe jak i przedmiotowe, w szczególności zaś tło i powody tego czynu, motywy działania sprawcy, powiązane ze spożywaniem alkoholu do godz. 6.00, narastaniem dolegliwości bólowych żony i zreflektowaniem się ( po kilku godzinach od picia) co do braków zaopatrzenia żony w środki medyczne ( przeciwbólowe) determinują, iż stopień zawinienia sprawcy nie był znaczny. Zgodnie z art. 115 § 2 kk, przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Oskarżony działał z zamiarem nagłym i nieprzemyślanym. Do przejechania w celu zakupu leków miał około 3 kilometry; jechał bocznymi drogami, ruch z uwagi na dzień „poświąteczny” musiał również być mniejszy. Został zatrzymany do rutynowej kontroli drogowej, nie z uwagi na sposób jazdy;

- oskarżony przez osiem lat był zawodowym żołnierzem. Po czynie podjął pracę zarobkową. Dojeżdża do niej kilkanaście kilometrów. Podjął leczenie odwykowe. Jego żona jest (...) z powikłaniami. Nie pracuje. Wymaga systematycznego leczenia i oszczędnego trybu życia oraz systematycznych wizyt lekarskich w większych ośrodkach medycznych. Nie posiada ona prawa jazdy. Małżonkowie mają troje dzieci w wieku 6, 8, i 10 lat. Dwoje dzieci dojeżdża do szkoły. Z uwagi na miejsce zamieszkania ( oddalone od centrów handlowych, lekarskich, oświatowych ) funkcjonowanie rodziny opiera się na częstych wyjazdach;

- oskarżony nie był uprzednio karany. Przez kilkanaście lat dorosłego życia przestrzegał porządku prawnego. Również jego postawa po czynie ( pojęcie pracy, leczenia odwykowego ) wskazuje na incydentalność inkryminowanego zachowania i wywołania go nadzwyczajnymi okolicznościami. Konsekwencje przedmiotowego czynu godzą przede wszystkim w jego rodzinę, która wymaga wsparcia ze strony oskarżonego, w tym polegającego na przewożeniu żony i dzieci, w celu realizacji potrzeb zdrowotnych, bytowych i rozwojowych członków rodziny.

Celem reakcji karnej jest zapobieganie przestępstwom. Cel ten konkretyzuje się w postaci prewencji generalnej i prewencji indywidualnej. W ten sposób kara wpływa na kształtowanie postaw moralnych nie tylko samego sprawcy, który został odpowiednio ukarany, ale również na inne osoby, które dzięki świadomości zagrożenia karą za określone zachowanie, będą przestrzegać porządku prawnego. Prewencja indywidualna wiąże się z odpowiednim oddziaływaniem na sprawcę przestępstwa. Sprowadza się ona do zapobiegnięcia ponownemu popełnieniu przestępstwa przez konkretnego sprawcę, poprzez dobranie i zastosowanie odpowiedniej reakcji karnej. Oskarżony nie był dotychczas karany. Niekaralność sprawcy stanowi zawsze okoliczność łagodzącą – świadczy bowiem pozytywnie o dotychczasowym życiu oskarżonego.

W konsekwencji zdaniem sądu odwoławczego zostały spienione przesłanki umożliwiające warunkowe umorzenie wobec oskarżonego postępowania karnego w postaci wymogu, aby wina i społeczna szkodliwość czynu nie były znaczne. W sprawie niniejszej sprawie wystąpiła przewaga okoliczności łagodzących nad obciążającymi

( te drugie dotyczą też sytuacji rodzinnej i osobistej sprawcy ). Samochód jest mu potrzebny do przemieszczania się w związku z potrzebami rodziny. Ma on centrum życiowe i stara się też sprawować opiekę nad dziećmi i żoną.

Warunki i właściwości osobiste oskarżonego w kontekście możliwej reakcji karnej mają charakter łagodzący. Względy prewencji indywidualnej i generalnej przemawiają za złagodzeniem zastosowanej wobec niego reakcji karnej. Oskarżonego nie trzeba „odstraszać” karą, natomiast już sam przebieg postępowania tworzy wobec niego warunki, aby zrozumiał naganność swojego postępowania, co z pewnością przełoży się na przestrzeganie przez oskarżonego prawa w przyszłości.

Okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości. Oskarżony przyznał się do winy, wyraził skruchę. Z danych osobopoznawczych wynika jednoznacznie, iż prowadzi on ustabilizowane życie, co wskazuje, że czyn ten był incydentem w jej dotychczasowym zachowaniu. Czyn ten był uwarunkowany sytuacyjnie.

Szczegółowe przesłanki dotyczące osoby sprawcy uzasadniają postawioną wobec niej dodatnią prognozę kryminologiczną. Postawy oskarżonego z punktu widzenia przyjętego przez porządek prawny systemu aksjologicznego – są pozytywne i nie ma potrzeby obecnie ich korygowania poprzez wymierzenie jej kary.

Za represję rażąco niewspółmierną uznaje się taką karę, która - pomijając dyrektywy wymiaru kary - w sposób istotny odbiega od tej, jaką należałoby wymierzyć przy uwzględnieniu okoliczności przedmiotowych charakteryzujących czyn przypisany sprawcy oraz podmiotowych, związanych z jego osobą. Dla uznania zasadności zarzutu apelacji konieczne jest wykazanie przez skarżącego sądowi I instancji konkretnych uchybień w zakresie zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego przy ocenie znaczenia ustalonych okoliczności (tak podmiotowych, jak i przedmiotowych), czy też w zakresie nakazu ich kompletnego uwzględnienia – mających, stosownie do brzmienia art. 53 kk, znaczenie dla wymiaru kary. W tym zakresie apelacja mogła skutkować warunkowym umorzeniem postępowania z uwagi na wagę i charakter czynu oraz sylwetkę sprawcy.

Sąd odwoławczy uznał ostatecznie, iż zaistniały przesłanki do warunkowego umorzenia postępowania wobec Ł. W..

Dlatego w miejsce rozstrzygnięć zawartych w zaskarżonym wyroku warunkowo umorzył postępowanie wobec oskarżonego na okres próby 3 lat ( art. 66 § 1 i 2 kk, art. 67 § 1 kk ). Maksymalny okres próby stworzy warunki do weryfikacji postawionej wobec oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej w długim przedziale czasu.

Orzeczenie świadczenia pieniężnego w kwocie 5000 złotych przede wszystkim służyć będzie poprawczo-wychowawczym celom orzekanego środka probacyjnego. Określona z tego tytułu kwota sprzyja realizacji zadań w zakresie prewencji indywidualnej; jednocześnie jest możliwa do wykonania przez oskarżonego. Przy kształtowaniu jej wysokości sąd odwoławczy miał na względzie dochody oskarżonego oraz jego sytuację rodzinną i materialną.

Ponadto na podstawie art. 67 § 3 kk sąd odwoławczy orzekł w stosunku do oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 1 lat. To z zachowania sprawcy wynika wniosek, że lekceważy on zasady ostrożności i bezpieczeństwo innych uczestników ruchu, przez co stwarza zagrożenie w komunikacji ( zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach - II Wydział Karny z dnia 26 lipca 2012 r.II AKa 250/12, Legalis ), jako potencjalny kierowca wszystkich pojazdów. Instytucja ta ma na celu eliminowanie z ruchu drogowego sprawców takich przestępstw, których okoliczności popełnienia wskazują, że prowadzenie przez nich pojazdu zagraża bezpieczeństwu w komunikacji. Czyn ten dowodzi, że oskarżony nie dysponuje takimi cechami przynależnymi kierowcy, aby dawał rękojmię bezpiecznego uczestniczenia w ruchu drogowym. Dlatego uzasadnione było orzeczenie wobec niego środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku. Sytuacja zawodowa i osobista oskarżonego nie może wpłynąć na zmianę oceny sądu, iż wykazał on, że prowadzenie każdego samochodu przez niego może zagrażać bezpieczeństwu w komunikacji i niezbędne okazało się wyeliminowanie go - z tego powodu - jako kierowcy z ruchu drogowego na okres 1 roku.

Zobowiązał też Ł. W. w okresie próby do powstrzymania się od nadużywania alkoholu, albowiem przestępstwo to popełnił po doprowadzeniu się w stan nietrzeźwości. Alkohol zwiększa zuchwalstwo, zaburza racjonalność myślenia, powoduje zmniejszenie obawy przed odpowiedzialnością i sprzyja podejmowaniu decyzji o naruszeniu porządku prawnego. Oskarżony powinien takie postawy w swoim funkcjonowaniu kontrolować.

W miejsce rozstrzygnięcia zawartego w punkcie 6, ze względów humanitarnych opisanych wyżej sąd odwoławczy odstąpił też od orzekania przepadku samochodu prowadzonego przez oskarżonego. Orzeczenie przepadku pojazdu godziłoby przede wszystkim w dobra pozostałych członków rodziny, której dochód jest niski i utrata samochodu stanowiłaby dla niej istotną stratę nie tylko w sensie materialnym ( możliwości odtworzenia tego majątku, ale przede wszystkim funkcjonalnym ( o czym była mowa wyżej ).

Z uwagi na dotychczasowe życie i okoliczności tego czynu, oskarżony nie wymaga dla utrwalenia postaw w kierunku przestrzegania społecznie akceptowanych norm postępowania, większej represyjności reakcji karnej.

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku i warunkowe umorzenie postępowania karnego, nie orzekanie środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy w miejsce rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonym wyroku warunkowo umorzył postępowanie wobec oskarżonego na okres próby 3 lat ( art. 66 § 1 i 2 kk, art. 67 § 1 kk ). Orzeczenie świadczenia pieniężnego w kwocie 5000 złotych przede wszystkim służyć będzie poprawczo-wychowawczym celom orzekanego środka probacyjnego. Ponadto na podstawie art. 67 § 3 kk sąd odwoławczy orzekł w stosunku do oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 1 roku. Zobowiązał sprawcę do powstrzymania się w okresie próby od nadużywania alkoholu. Uznając, ze zachodzą przesłanki z art. 178 a § 5 kk ( wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami ) w miejsce rozstrzygnięcia zawartego w punkcie 6, odstąpił od orzeczenia przepadku pojazdu prowadzonego przez sprawcę ( na marginesie należy podnieść, iż sąd I instancji nie ustalił, czy oskarżony był jedynym właścicielem tego pojazdu ).

Z uwagi na dotychczasowe życie i okoliczności tego czynu, Ł. (...) nie wymaga dla utrwalenia postaw w kierunku przestrzegania społecznie akceptowanych norm postępowania, większej represyjności reakcji karnej.

Należy zaznaczyć z drugiej strony, iż reakcja karna nie mogła być zbyt łagodna. Oskarżony miał jednak wysoki stan nietrzeźwości Taki stan nietrzeźwości musiał powodować zaburzenia czynności psychofizycznych. Dlatego w ramach zastosowanego środka probacyjnego zawarte w nim rozstrzygnięcia nie mogą być nadmiernie łagodne.

Prawidłowa reakcja karna nie może służyć premiowaniu oskarżonego przez ograniczenie jego odpowiedzialności karnej lecz rzeczywistemu oddaniu zawartości kryminalnej czynu, jakiego się dopuścił. Wystarczającym przejawem humanitarnego potraktowania Ł. W. jest warunkowe umorzenie wobec niej postępowania karnego z odpowiednio dolegliwymi warunkami probacyjnymi.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sprawstwo

Wina

Zaliczenie oskarżonemu na poczet zakazu prowadzenia pojazdów okresu zatrzymania prawa jazdy.

Wydatki za I instancję

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Brak jest podstaw faktycznych i prawnych do korekty zaskarżonego wyroku w tych zakresach.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd odwoławczy w miejsce rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonym wyroku warunkowo umorzył postępowanie wobec oskarżonego na okres próby 3 lat ( art. 66 § 1 i 2 kk, art. 67 § 1 kk ). Na podstawie art. 67 § 3 kk orzekł w stosunku do oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 1 roku. Na podstawie art. 67 § 3 kk, art. 43a § 1 kk orzekł od oskarżonego na rzecz FPPoPP świadczenie pieniężne w kwocie 5000 złotych. Zobowiązał też Ł. W. w okresie próby do powstrzymania się od nadużywania alkoholu ( art. 67 § 3 kk, art. 72 § 1 pkt 5 kk ). W miejsce rozstrzygnięcia zawartego w punkcie 6, sąd odwoławczy na podstawie art. 178a § 5 kk odstąpił też od orzeczenia przepadku samochodu prowadzonego przez oskarżonego.

Zwięźle o powodach zmiany

Powody zmian zostały wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Od skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa oraz wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego ( art. 627 kpk ).Przepis art. 627 kpk stosuje się odpowiednio w razie warunkowego umorzenia postępowania ( art. 629 kpk ). Uregulowanie te oznaczają, iż zasadą jest, iż w przypadku warunkowego umorzenia postępowania koszty procesu w sprawie ponosi oskarżony. Sąd odwoławczy ( nie znajdując podstaw do zwolnienia sprawcy ) zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 złotych tytułem opłaty za obie instancje oraz 20 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w drugiej instancji.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Kara

Zakaz prowadzenia pojazdów

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana