Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 476 / 21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok łączny Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 22 kwietnia 2021 roku wydany w sprawie II K 802 / 20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonych kar łącznych pozbawienia wolności, wynikającej z odstąpienia od ich wymierzenia przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnoszenie się do opisanego wyżej zarzutu jest o tyle atypowe, że wskutek uwzględnienia szeregu ( o czym mowa poniżej ) okoliczności z urzędu, w miejsce dwóch kar łącznych pozbawienia wolności orzeczonych zaskarżonym wyrokiem, sąd odwoławczy wymierzył skazanemu jedną tylko tego typu karę, dodatkowo przy objęciu nią również tych kar jednostkowych, których sąd I instancji w ogóle nie brał pod rozwagę. Rozpoznając skargę apelacyjną w takim układzie procesowym przywoływane w niej na korzyść skazanego okoliczności przy wymiarze kary łącznej orzeczonej przez sąd odwoławczy zostały uwzględnione, tym niemniej podkreślić należy, iż skarżący, eksponując je, przewartościowuje ich znaczenie oraz pomija istnienie i charakter tych o wymowie przeciwnej. Pewną poprawę w zachowaniu skazanego podczas pobytu w zakładzie karnym oraz składane obecnie deklaracje zmiany trybu życia po opuszczeniu tej placówki, uznać należy tylko za jedne spośród wielu okoliczności rzutujących na wymiar kary łącznej, o jakich mowa w art. 85a kk. W kontekście osiągnięcia celów zapobiegawczych i wychowawczych, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, uwzględnić na niekorzyść skazanego należało, iż zaskarżony wyrok łączny jest pochodną popełnienia całego szeregu przestępstw o dużym ciężarze gatunkowym, realizowanych na przestrzeni wieloletniego okresu czasu. Uwzględniwszy powyższe uprawnionym jest wniosek, iż mimo obecnej poprawy, na swój sposób wymuszonej izolacją penitencjarną w związku z osadzeniem w zakładzie karnym, skazany jest osobą, wobec której zarówno względy zapobiegawcze, jak i wychowawcze przemawiają za wymierzeniem kary łącznej zasadniczo surowszej, aniżeli postulowana przez skarżącego.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie skazanemu kary na zasadzie absorpcji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ze względów wyżej opisanych brak było podstaw do korekt zaskarżonego wyroku w kierunku postulowanym przez skarżącego

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

W oparciu o przepis art. 440 kpk stwierdzono:

- konieczność uwzględnienia art. 4 § 1 kk poprzez zastosowanie przepisów kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym w dniu 8 czerwca 2017 r. ( data jednego z popełnionych przez skazanego przestępstw ) jako dla niego najkorzystniejszych;

- konieczność objęcia wyrokiem łącznym dodatkowo kar orzeczonych przez Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. w sprawie VII K 161 / 20 oraz przez Sąd Rejonowy w Radomsku w sprawie II K 30 / 20;

- konieczność umorzenia postępowania o wydanie wyroku łącznego w odniesieniu do kary pozbawienia wolności orzeczonej przez Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. w sprawie II K 114 / 19.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Co do kwestii pierwszej – sąd odwoławczy nie podziela stanowiska zaprezentowanego w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, jakoby w świetle art. 81 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (…) niedopuszczalnym było połączenie węzłem kary łącznej kar orzeczonych przed wejściem w życie tej ustawy, a więc przed dniem 24 czerwca 2020 r. z karą ( karami ) prawomocnie orzeczoną ( orzeczonymi ) już po tej dacie. Przypomnieć należy, iż art. 81 ust. 1 tejże ustawy stanowi, że przepisy rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu dotychczasowym stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie nowelizacji (a więc przed dniem 24 czerwca 2020 r.), natomiast ust. 2 stanowi, iż przepisy rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu nadanym tą ustawą, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych po dniu jej wejścia życie (a więc po dniu 24 czerwca 2020 r.). Przyjąć zatem należy, iż z treści wskazanego przepisu międzyczasowego wynika jedynie, że dotyczy on dwóch tylko sytuacji, a mianowicie takiej, gdy wszystkie kary zostały prawomocnie orzeczone przed dniem wejścia w życie tej ustawy, tj. przed dniem 24 czerwca 2020 r. oraz takiej, gdy wszystkie kary zostały prawomocnie orzeczone po dniu wejścia w życie tej ustawy, a więc po dniu 24 czerwca 2020 r. Oznacza, to że ustawodawca formułując przepis międzyczasowy w ustawie nowelizującej z dnia 19 czerwca 2020 r. nie zawarł w niej normy kolizyjnej dla sytuacji, w której część skazań nastąpiła przed dniem 24 czerwca 2020 r., a część już po tej dacie, a pomimo to warunki do wydania wyroku łącznego w oparciu o przepisy nowe lub dotychczas obowiązujące ( albo jedne i drugie jednocześnie ) w dalszym ciągu zachodzą. Uznać wiec należy, że w zakresie, w jakim we wskazanej ustawie brak jest odpowiednich regulacji, powstałą w ten sposób „ lukę ” prawną wypełnić muszą ogólne reguły rozstrzygania kolizji ustaw w czasie - w tym przypadku art. 4 § 1 kk ( por. postanowienie SA w Lublinie z dnia 27 stycznia 2021 r. w sprawie II AKz 2/21; postanowienie SA w Szczecinie z dnia 5 maja 2021 r., II AKz 167/21; postanowienie Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 25 listopada 2020 r., II AKz 346/20; komentarz do art. 4 kk w: Kodeks Karny. Część Ogólna. Komentarz do art. 1 – 116; red. prof. dr hab. Michał Królikowski, prof. dr hab. Robert Zawłocki – wszystko opubl. w Legalis el. ). Mając to na uwadze sąd odwoławczy uznał, iż najbardziej dla skazanego korzystnym będzie stan prawny obowiązujący w dacie 8 czerwca 2017 r., albowiem tylko on pozwalał na połączenie niemal wszystkich wyroków orzekających wobec skazanego kary pozbawienia wolności, a nadto potencjalnie umożliwiał wymierzenie mu kary łącznej przy zastosowaniu postulowanej w apelacji zasady absorpcji.

Co do kwestii drugiej – mając na uwadze, iż dopuszczalnym jest wydanie przez sąd odwoławczy orzeczenia zmieniającego wyrok łączny tak w sytuacji ujawnienia się nowych kar podlegających łączeniu, jak i w razie stwierdzenia, że sąd pierwszej instancji pominął określone kary podlegające łączeniu ( por. uchwałę SN z dnia 28 czerwca 2018 r., I KZP 3/18, opubl. Legalis el. ) sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok także poprzez uwzględnienie przy kształtowaniu kar łącznych kar orzeczonych przez Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. w sprawie VII K 161 / 20 oraz przez Sąd Rejonowy w Radomsku w sprawie II K 30 / 20. Podkreślenia jednak wymaga, że wobec wniesienia apelacji jedynie na korzyść skazanego, wymierzając karę łączną na szerszej podstawie, aniżeli uczynił to sąd I instancji, sąd odwoławczy z reguły powinien stosować zasadę jej kształtowania nie mniej korzystną dla skazanego, niż czynił to sąd pierwszej instancji. Kierunek zaskarżenia wyroku łącznego rzutuje bowiem na swobodę orzekania sądu odwoławczego, albowiem wymaga respektowania tzw. zakazu reformationis in peius, który w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego w pierwszej kolejności znajduje wyraz w zachowaniu zastosowanej przez sąd pierwszej instancji zasady łączeniu kar. Mając to na uwadze, sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok także poprzez uwzględnienie przy kształtowaniu kar łącznych kar orzeczonych przez Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. w sprawie VII K 161 / 20 oraz przez Sąd Rejonowy w Radomsku w sprawie II K 30 / 20, bacząc, by sposób kształtowania kar łącznych nie był dla skazanego mniej korzystny, aniżeli wynikało to z zaskarżonego wyroku oraz, by sytuacja prawna skazanego w związku z dolegliwościami wynikającymi z sumy wszystkich skazań nie była dla skaznego mniej korzystna ( nie uległa pogorszeniu ) w porównaniu do tej istniejącej w związku z wydaniem wyroku przez sąd I instancji.

Co do kwestii trzeciej - okoliczność, że w dacie orzekania przez sąd odwoławczy kara orzeczona prawomocnym wyrokiem przez Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. w sprawie II K 114 / 19 była już wykonana w całości, stanowił przeszkodę prawną – co jasno wynikało z treści art. 85 § 2 kk obowiązującej w dacie 8 czerwca 2017 r. – do objęcia wyrokiem łącznym tej wykonanej już kary. W sprawach dotyczących wydania wyroku łącznego sąd odwoławczy jest zobowiązany do badania z urzędu, czy w czasie po wydaniu wyroku przez sąd pierwszej instancji nie doszło do zmiany stanu faktycznego na skutek wykonania w całości choćby jednej z kar podlegających łączeniu ( por. wyrok SN z dnia 27 czerwca 2017 r., V KK 235/18 i przywoływane tam orzecznictwo ), bacząc jedynie, by wobec wniesienia apelacji tylko na korzyść skazanego jego sytuacja prawna po umorzeniu postępowania w odniesieniu do wyroku orzekającego karę już wykonaną, nie uległa pogorszeniu.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

W przedmiocie kosztów procesu

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Brak podstaw do korygowania tych rozstrzygnięć

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Omówiono powyżej

Zwięźle o powodach zmiany

Omówiono powyżej

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

punkt 2

Na podstawie § 4 ust. 1, 2, 3 w zw. z § 17 ust. 5 oraz § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 3 października 2016 roku, zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu koszty zastępstwa procesowego.

punkt 3

Mając na uwadze, iż skazany aktualnie przebywa w Zakładzie Karnym z perspektywą wieloletniego odbywania kary, co w sposób istotny ogranicza jego możliwości zarobkowe, zwolniono go od kosztów postępowania odwoławczego.

7.  PODPIS