Portal Orzeczeń

UZASADNIENIE

A. W. został obwiniony o to, że w dniu 11 sierpnia 2023 roku około godziny 09:26, na drodze ekspresowej (...) km, gm. C., pow. (...), woj. (...) kierując pojazdem marki O. o nr rej. (...) poruszał się z prędkością 121 km/h, przekraczając dozwoloną o 21 km/h w miejscu, gdzie obowiązuje ograniczenie prędkości do 100 km/h, określone znakiem (...),

tj. o popełnienie wykroczenia z art. 92a § 2 kw w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym ( t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 988 z późn. zm.), w zw. z 27 § ust 1 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 roku w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz. U. 2023 poz. 2372).

Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim wyrokiem zaocznym z dnia 06 czerwca 2024 roku w sprawie o sygn. akt II W 887/23 uznał obwinionego A. W. za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu z tą zmianą, iż przyjął, że czyn ten wyczerpuje dyspozycję art. 92 a § 1 kw i za to na podstawie art. 92 a § 1 kw wymierzył obwinionemu karę grzywny w wysokości 1000 złotych oraz zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 złotych tytułem opłaty i kwotę 100 złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania.

Obwiniony w ustawowym terminie wniósł apelację od wydanego wyroku zaocznego. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie art. 170 § 1 pkt 2 kpk w zw. z art. 39 § 2 kpw poprzez oddalenie wniosku dowodowego obwinionego o zobowiązanie oskarżyciela publicznego do przedłożenia instrukcji obsługi urządzenia, przy użyciu którego dokonano pomiaru prędkości pojazdu obwinionego w dniu 11 sierpnia 2023 roku oraz o zwrócenie się do producenta/dystrybutora urządzenia, przy użyciu którego dokonano pomiaru prędkości pojazdu obwinionego w dniu 11 sierpnia 2023 roku o udzielenie informacji, jaki błąd pomiaru jest przewidziany dla urządzenia z uwagi na fakt, że okoliczności, które mają być udowodnione nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, w sytuacji gdy okoliczności te są dla sprawy istotne, bowiem wysokość błędu pomiaru ma znaczenie dla liczby punktów karnych, jakie za popełnienie wykroczenia przypisane zostaną obwinionemu - a liczba przypisanych punktów karnych jest inna za przekroczenie prędkości o 19 km/h, a inna o 21 km/h.

Skarżący w złożonej apelacji wniósł:

- o zaliczenie w poczet materiału dowodowego ulotki informacyjnej urządzenia (...) na okoliczność błędu pomiaru urządzenia w wysokości 2 km/h,

- zobowiązanie oskarżyciela publicznego do przedłożenia instrukcji obsługi urządzenia, przy użyciu którego dokonano pomiaru prędkości jego pojazdu w dniu 11 sierpnia 2023 roku;

- zwrócenie się do producenta/dystrybutora urządzenia, przy użyciu którego dokonano pomiaru prędkości pojazdu w dniu 11 sierpnia 2023 roku o udzielenie informacji, jaki błąd pomiaru jest przewidziany dla urządzenia.

W konkluzji apelant wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie 1 poprzez uznanie obwinionego za winnego tego, że w dniu 11 sierpnia 2023 roku około godziny 9:26 na drodze ekspresowej (...) km, gm. C., pow. (...), woj, (...) kierując pojazdem marki O. o nr rei. (...) obwiniony poruszał się z prędkością 119 km/h, przekraczając dozwoloną prędkość o 19 km/h w miejscu gdzie obowiązuje ograniczenie prędkości do 100 km/h określone znakiem (...),

to jest czyn z art. 92a § 1 kw i za to wymierzenie grzywny w wysokości 200 złotych,

- zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie 2 poprzez nieobciążanie kosztami sądowymi za postępowanie przed sądem I instancji.

Sąd okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja wniesiona przez obwinionego okazała się zasadna w takim stopniu, że na skutek jej wniesienia sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok.

Zgodzić się trzeba z apelantem, iż sąd I instancji nie dostrzegł problematyki związanej z wątpliwościami dotyczącymi zarejestrowanego w dniu 11 sierpnia 2023 roku pomiaru prędkości, który wskazywał na przekroczenie przez obwinionego dopuszczalnej prędkości o 21 km/h. Obwiniony w złożonych wyjaśnieniach w dniu 22 sierpnia 2023 roku formalnie przyznał się do popełnienia wykroczenia wyczerpującego dyspozycję art. 92a § 1 kw i faktu przekroczenia dozwolonej prędkości ( 100km/h) podczas jazdy samochodem w dniu 11 sierpnia 2023 roku, tym niemniej podnosił wątpliwości związane z wiarygodnością (dokładnością) pomiaru prędkości urządzeniem o znaku fabrycznym (...), producent (...), numer fabryczny (...), rok prod. 2021 znak zatwierdzenia typu (...). Na etapie postępowania odwoławczego załączono stosowną instrukcję obsługi ww. urządzenia. Podnieść należy, że z urzędu sądowi okręgowemu wiadomo, iż wynik prędkości zmierzony ww. urządzeniem może być obarczony błędem. Sąd okręgowy nie podziela stanowiska sądu I instancji, z którego wynika, iż ,,zasadnym byłoby kwestionowanie wyniku pomiaru, gdyby obwiniony poruszał się z prędkością blisko 100 km/h np. 101 km/h, bowiem byłaby to sytuacja, w której należałoby zbadać czy obwiniony dopuścił się zarzucanego mu czynu. Natomiast przy przekroczeniu o 21 km/h dozwolonej prędkości (czy też o 20 km/h – jak twierdzi obwiniony) popełnienie czynu art. 92a § 1 kw nie ulega wątpliwości (k-37)”. Obwiniony wskazał, że ustalenie prędkości z jaką się poruszał i o ile przekroczył dopuszczalną prędkość ma znaczenie dla ustalenia liczby punktów karnych za popełnienie wykroczenia z art. 92a § 1 kw. Należy zwrócić uwagę, że przepis § 21 ust. 2 pkt b rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 17 lutego 2014 roku w sprawie badań, którym powinny odpowiadać przyrządy do pomiaru prędkości pojazdów w ruchu drogowym oraz szczegółowego zakresu badań i sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych, dopuszcza błąd ± 3% wartości mierzonej – dla prędkości powyżej 100 km/h .Zdaniem sądu okręgowego bezsporne jest, że przy pomiarze prędkości ww. urządzeniem należy brać pod uwagę margines błędu pomiaru wynikający z ww. rozporządzenia. W zaistniałej sytuacji skoro obwiniony podnosi, że jechał z prędkością 119 km/h, to taką prędkość sąd okręgowy przyjął, gdyż mieści się ona w granicach dopuszczalnego błędu pomiaru prędkości.

Sąd okręgowy zmienił w tej części zaskarżony wyrok na korzyść obwinionego.

Z uwagi na fakt, że okoliczność, co do możliwości występowania błędu w pomiarze prędkości urządzeniem o znaku fabrycznym (...), producent (...)o znaku fabrycznym (...) numer fabryczny (...), rok prod. 2021 znak zatwierdzenia typu (...) została udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy sąd odwoławczy oddalił wniosek dowodowy zawarty w punkcie 2 apelacji obwinionego (k. 43 i k. 72). Sąd okręgowy uznając, iż sam fakt popełnienia przez obwinionego w dniu 11 sierpnia 2023 roku wykroczenia z art. 92a § 1 kw jest bezsporny, zmienił opis czynu w zakresie dotyczącym ustalenia przekroczonej prędkości w stosunku do dopuszczalnej prędkości 100 km/h na drodze, którą wówczas jechał samochodem. Konsekwencją powyższego ustalenia była zmiana dolegliwości karnej. Sąd okręgowy doszedł do przekonania, że karą współmierną dla obwinionego za naruszenie przepisów przeciwko bezpieczeństwu i porządkowi w komunikacji będzie kara w wysokości 500 złotych grzywny. Przy wymiarze kary grzywny sąd okręgowy kierował się dyrektywami wymiaru kary wynikającymi z treści przepisu art. 33 § 1 kw. Sąd okręgowy nie uwzględnił wniosku zawartego w złożonej apelacji przez obwinionego o wymierzenie mu za przypisany czyn (przy ustaleniu, że przekroczył dopuszczalną prędkość o 19 km/h) kary grzywny w kwocie 200 złotych. Podnieść należy, że czyn przypisany obwinionemu odznacza się znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Nadmierna prędkość jest przyczyną większości wypadków drogowych spowodowanych przez kierowców. Jadąc z prędkością 119 km/h obwiniony stworzył większe zagrożenie w ruchu drogowym, niż kierowca, który przekracza dopuszczalną prędkość też o 19 km/h i np. porusza się samochodem z prędkością 69 km/h w miejscu, gdzie obowiązuje ograniczenie prędkości 50 km/h. W obu przypadkach dopuszczalna prędkość jest przekroczona w tej samej wysokości, ale zupełnie inaczej wpływa na bezpieczeństwo w ruchu drogowym kierowanie pojazdem z prędkością 119 km/h, a inaczej z prędkością 69 km/h. Przy prędkości powyżej 100 km/h jest niewątpliwie dłuższa droga hamowania, niż przy prędkości znacznie mniejszej i trudniej jest zapanować nad kierowanym samochodem przy większej prędkości, w sytuacji zagrożenia na drodze. Mając powyższe okoliczności na uwadze wysokość kary grzywny wymierzonej przez sąd okręgowy obwinionemu za przypisany czyn powinna być adekwatna do jego stopnia społecznej szkodliwości i spełniać swe cele w zakresie społecznego oddziaływania kary. Kara grzywny w kwocie 500 złotych zdaniem sądu okręgowego odpowiada dyrektywom wymiaru kary za przypisany obwinionemu czyn. W pozostałej części sąd okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

Sąd okręgowy nie znalazł podstaw do zwolnienia obwinionego od kosztów sądowych. Obwiniony jest mężczyzną w sile wieku, jest żonaty, ma na utrzymaniu 16 - letnie dziecko. Prowadzi własną działalność gospodarczą, z której deklaruje dochód w kwocie 8.000 złotych miesięcznie, a jego apelacja została częściowo uwzględniona w zakresie wymiaru orzeczonej kary grzywny. Nie ma zatem podstaw do zwolnienia obwinionego od ponoszenia kosztów sądowych w przedmiotowej sprawie. Sąd okręgowy na podstawie 119 § 1 kpw w zw. z art. 121 § 1 kpw w zw. z art. 634 kpk i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 73 roku o opłatach w sprawach karnych (tj. Dz. U. nr 49 poz. 223 ze zm.) orzekł o kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze.