Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 496/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 18 maja 2024 roku w sprawie II K 366/22

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca oskarżonego R. K. zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, mające wpływ na treść zaskarżonego rozstrzygnięcia, a mianowicie:

- art. 4 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. w zw. z art. 18 § 3 k.k. poprzez niedostateczne uwzględnienie okoliczności korzystnych dla oskarżonego, które wynikają z analizy akt sprawy, że brak było jakiegokolwiek zamiaru po stronie oskarżonego R. K. popełnienia czynu zabronionego, a to jest niezbędne przy ustaleniu pomocnictwa,

- art. 5 § 2 k.p.k. poprzez niewzięcie pod uwagę uzasadnionych wątpliwości co do winy oskarżonego nawet w kwestii jego pomocnictwa mimo że jest on upośledzony umysłowo w stopniu umiarkowanym, a zatem należało przyjąć, że został on wykorzystany bez jakiejkolwiek jego świadomości w tym zakresie,

- art. 170 k.p.k. w zw. z art. 201 k.p.k. poprzez oddalenie wniosków dowodowych obrońcy o przeprowadzenie dowodu z uzupełniającej opinii psychiatrycznej oskarżonego pomimo tego, że opinia psychiatryczna była niepełna i sprzeczna oraz wymagała uzupełnienia

- art. 201 k.p.k. poprzez niezasadne uznanie, że jedynie niezadowolenie strony jest jedyną podstawą do kwestionowania opinii zebranych w sprawie, podczas gdy i wykazano istotne uchybienia opinii, powodujące ich braki, niejasności i sprzeczne sprzeczności ze stwierdzonym upośledzeniem oskarżonego, co powinno mieć większy wpływ na ustalenie poczytalności oskarżonego,

- art. 410 k.p.k. w zw. z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 46 § 1 k.k. poprzez błędną podstawę dowodową wyroku, polegającą w konsekwencji na bezzasadnym przyjęciu, że oskarżony który nie byłby w stanie dokonać przestępstwa oszustwa byłby miał zamiar i świadomość udzielenia pomocy sprawcy, a także ma on naprawiać szkodę za kogoś innego,

2/ błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na treść orzeczenia, będących wynikiem wyżej wymienionych uchybień procesowych, a polegający na przyjęciu, że osoba upośledzona ma odpowiadać za działania kogoś innego oraz tym samym także naprawiać szkodę wyrządzoną przez inną osobę.

W razie nieuwzględnienia powyższych zarzutów na podstawie art. 438 pkt 1 kpk obrońca oskarżonego zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła także:

3/ obrazę prawa materialnego w art. 286 k.k. w zw. z art. 31 § 1 k.k. w zw. z a k.k. poprzez przyjęcie błędnej kwalifikacji z art. 286 k.k. w zw. z art. 31 § 1 k.k. w zw. z art. 18 § 3 k.k. i jego błędnej wykładni nawet w przyjętych i ustalonych przez Sąd faktach mimo braku wypełnienia przez oskarżonego możliwości przypisania mu pomocnictwa poprzez brak możliwości ustalenia jego zamiaru i umyślności działania poprzez jego upośledzeń, a zatem wyrok nie odpowiada prawu,

4/ obrazę prawa materialnego w art. 46 § 1 k.k. poprzez jego zastosowanie pomimo, że nawet przy przyjętych ustaleniach faktycznych przez sąd oskarżony nie jest sprawcą zarzucanego mu przestępstwa oszustwa a zatem wyrok nie odpowiada prawu.

Obrońca ponadto wniosła o uzupełnienie postępowania dowodowego w sądzie odwoławczym poprzez zasięgnięcie nowej - uzupełniającej opinii psychiatrycznej oskarżonego na okoliczności stwierdzenia faktycznego wpływu jego upośledzenia na zaburzenie pokierowania swoim zachowaniem, co wynika z jego złożonych wyjaśnień.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego jest zasadna w takim stopniu, że na skutek jej wniesienia sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok i uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu czynu. Sąd I instancji orzekając o winie oskarżonego stanął na stanowisku, że pomoc oskarżonego w popełnieniu oszustwa polegała na udostępnieniu koledze swojego konta bankowego i swoich danych niezbędnych do logowania i dokonywania przelewów. Przechodząc do ustaleń sądu meriti w zakresie winy oskarżonego nieodzownym staje się przypomnienie, że pomocnictwo z art. 18 § 3 kk może zostać popełnione w zamiarze bezpośrednim bądź ewentualnym. Zamiar ten nie może być dorozumiany, ale musi być pewny, udowodniony. Dodatkowo zamiar pomocnika powinien być odniesiony do wszystkich znamion strony przedmiotowej pomocnictwa. Udzielający pomocy musi obejmować świadomością to, że podejmując określone czynności lub nie wykonując ciążącego na nim obowiązku niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego, ułatwia w ten sposób innej osobie popełnienie czynu zabronionego (zob. wyrok SN – Izba Karna z dnia 12 lutego 2024 r., IV KK 198/23). Powinien on też obejmować świadomością, że czyni to w odniesieniu do konkretnego, scharakteryzowanego w odpowiednim przepisie części szczególnej Kodeksu karnego lub przepisie pozakodeksowym czynu zabronionego oraz w odniesieniu do indywidualnie oznaczonej osoby bezpośredniego wykonawcy. Udzielający pomocy musi zatem zarówno obejmować świadomością prawną charakterystykę czynu zabronionego, którego popełnienie ma zamiar ułatwić, jak i mieć świadomość znaczenia swojego zachowania (działania lub zaniechania), w tym w szczególności tego, że stanowi ono ułatwienie popełnienia czynu zabronionego przez inną osobę. (zob. wyrok SN z dnia 11 lipca 2023 r., III KK 164/23). Nie wystarczy udowodnić, że od strony przedmiotowej działanie danej osoby obiektywnie ułatwiło sprawcy dokonanie konkretnego przestępstwa, co niewątpliwie miało miejsce w przedmiotowej sprawie (zob. wyrok SN z dnia 10 sierpnia 2022 r., II KK 540/21). Z uwagi na charakterystykę zachowania ułatwiającego oraz jego związek z wyobrażonym czynem bezpośredniego wykonawcy, którego popełnienie zachowanie pomocnika ma ułatwić, pomocnik z perspektywy strony podmiotowej traktuje swoje zachowanie, polegające na ułatwieniu popełnienia czynu zabronionego przez inną osobę, jak własne, zaś czyn bezpośredniego wykonawcy jako zachowanie cudze, którego realizację pomocnik jedynie ułatwia. Zamiar pomocnika powinien być odnoszony do wszystkich znamion strony przedmiotowej zachowania osoby, której udziela on pomocy. W realiach przedmiotowej sprawy oskarżony powinien obejmować swoją świadomością, że założenie i udostępnienie danych do konta w banku swojemu znajomemu było potrzebne do popełnienia przestępstwa oszustwa. Uzasadniając stan świadomości oskarżonego, sąd I instancji stanął na stanowisku, że skoro w innej sprawie o podobnym stanie faktycznym R. K. był przesłuchiwany winien zdawać sobie sprawę, że użyczone przez niego konto bankowe posłuży (lub może posłużyć) do przestępczych celów. Wnikliwa analiza akt sprawy prowadzi do wniosku, ze R. K. był przesłuchany w charakterze świadka w tej sprawie w dniu 25 czerwca 2020 roku w Komendzie Miejskiej Policji w Ś. (k-143-144) i o tym przesłuchaniu mówił w swoich wyjaśnieniach złożonych w dniu 08 grudnia 2021 roku (k-439-440), które sąd meriti ujawnił na rozprawie w dniu 26 stycznia 2023 roku błędnie podając nr karty akt 142, na której znajduje się pismo przewodnie z K. w Ś. dotyczące przesłania protokołu przesłuchania w charakterze świadka R. K. (k-564). Aby argumentację sądu I instancji uznać za trafną musiałby sąd rejonowy ustalić, że już wcześniej oskarżony innej osobie udostępnił swoje konto bankowe i był przesłuchany na tę okoliczność w innej sprawie w związku z wykorzystaniem tego konta do popełnienia przestępstwa oszustwa, a następnie w przedmiotowej sprawie drugi raz mając wiedzę, że nie powinien udostępniać swojego rachunku bankowego nikomu, postąpił w analogiczny sposób. Brak jest dowodów w aktach sprawy, że tego rodzaju sytuacja miała miejsce. Oskarżony w przedmiotowej sprawie nie przyznał się do winy, a jego wyjaśnienia były szczere i spójne. Stwierdzić należy, że oskarżony ukończył szkołę specjalną (8 klas) , nie ma żadnego wyuczonego zawodu, ma trudności z pisaniem, czytaniem i liczeniem, pracował zaledwie półtora roku w charakterze dozorcy i to w wymiarze połowy etatu. Biegli lekarze psychiatrzy stwierdzili w wydanej opinii pisemnej, że jest upośledzony umysłowo w stopniu umiarkowanym. Oskarżony nie został zakwalifikowany jako zdolny do odbywania służby wojskowej - ma ustaloną kategorię zdrowia D. W czasie, gdy doszło do popełnienia przypisanego mu czynu był osobą nadużywającą alkoholu (zdarzały się dwudniowe ciągi alkoholowe). Oskarżony jest bezdzietnym kawalerem, mieszkał razem z matką, nie posiada majątku. Zdaniem sądu okręgowego w tym składzie dane wynikające z treści opinii pisemnej wydanej przez biegłych lekarzy psychiatrów (także z danych podanych przez oskarżonego do protokołu przesłuchania w charakterze podejrzanego), a także fakt, że oskarżony nie był dotychczas karany sądownie wskazują, że brak jest dowodów w sprawie do przypisania mu pomocnictwa w popełnieniu przestępstwa oszustwa. W realiach przedmiotowej sprawy „oskarżonemu nie przeszło przez myśl”, że w jakikolwiek sposób zakładając konto i użyczając je znajomemu D. H. stanie się uczestnikiem przestępczego procederu, gdyż konto użyczył osobie znajomej ( a nie osobie obcej za ekwiwalent pieniężny). Traktował to jako przysługę , za którą dostał 50 złotych. Nie przypuszczał, że zostanie ,,wykorzystany” przez znajomego, któremu ufał. Podnieść należy, że treść zeznań złożonych w postępowaniu przygotowawczym przez D. H. wskazuje, że to on był co najmniej pomocnikiem w popełnieniu przestępstwa oszustwa w przedmiotowej sprawie. (k-371-3723). Sąd okręgowy dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, iż był przekonany, że swój rachunek bankowy (w (...)) udostępnia tylko D. H. i tylko on z niego miał korzystać.

Prawidłowa ocena sylwetki oskarżonego pozwala zdaniem sądu odwoławczego na przyjęcie, że oskarżonemu nie można przypisać działania umyślnie z zamiarem ewentualnym pomocnictwa do popełnienia przestępstwa oszustwa. W ocenie biegłych w chwili popełnienia czynu miał znacznie ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Obrońca stawia zarzuty dotyczące opinii jej sprzeczności, niejasności i niepełności. Sąd odwoławczy w innym składzie dążył do jej uzupełnienia, jednakowoż postawa oskarżonego, który aż czterokrotnie nie stawił się na wyznaczony termin badania, a obrońca nie miał z nim kontaktu, sprawiła, że uzupełniająca opinia nie została wydana. Sąd okręgowy w tym składzie uchylił wydane postanowienie o dopuszczeniu dowodu z opinii uzupełniającej wydanej przez biegłych lekarzy psychiatrów uznając, że wydana opinia nie zawiera wad o jakich mowa w art. 201 kpk. Opinia biegłego jest niepełna, tylko w sytuacji gdy nie udziela odpowiedzi na wszystkie postawione biegłemu pytania, nie uwzględnia wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia konkretnej kwestii okoliczności albo też kiedy nie zawiera uzasadnienia wyrażonych w niej ocen i poglądów. Opinia niejasna to z kolei opinia, której sformułowania nie pozwalają na zrozumienie wyrażonych w niej ocen i poglądów, a także sposobu dochodzenia do tych ocen i poglądów. Opinia niejasna oznacza także opinię trudną do zrozumienia, zagmatwaną, zawiłą, niewyraźną i niesprecyzowaną. Opinia niejasna to też opinia posługująca się nielogicznymi argumentami, a również wewnętrznie sprzeczna (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 20.01.1992 r. , II Akr 19 / 92, OSA 1992 / 5 / 31). Przenosząc powyższe rozważania na grunt omawianej sprawy, stwierdzić należy, iż dyskwalifikacja dowodu z opinii biegłego wymaga wykazania, że była ona oparta na błędnych przesłankach, nie odpowiada danemu stanowi wiedzy w określonej dziedzinie lub jest sprzeczna z zasadami logicznego rozumowania. Podstawą oceny dowodu z opinii biegłego przez sąd orzekający nie może być zatem, z natury rzeczy, polemika strony, z czysto fachową opinią specjalisty, a jedynie jej analiza logiczna (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 09 grudnia 2010 roku, II AKa 170 / 10, LEX nr 846477). Ustawa procesowa nie upoważnia bowiem do wartościowania opinii biegłego, w zależności do podmiotu, który opinię taką przygotował, a precyzuje wymagania pod adresem biegłego. Kryteria oceny wyników pracy biegłego opierają się na weryfikacji wiedzy, kompetencji i rzetelności biegłego oraz jasności i zupełności, jego opinii (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 26 października 2004r., II AKa 207 / 04, KZS 2004 / 12 / 28). Z samego więc faktu, że opinia biegłego nie satysfakcjonuje skarżącego nie wynika natomiast, iż sąd ma obowiązek dopuścić dowód z kolejnej opinii. Jeżeli bowiem opinia biegłego jest przekonująca i zupełna dla sądu, który swoje stanowisko w tym względzie uzasadnił, to fakt, iż opinia taka nie jest przekonywująca (niepełna) dla strony procesowej, nie jest przesłanką dopuszczenia kolejnej opinii ( v. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 września 2006r., IV KK 139 / 06, OSNwSK 2006 /1/ 1715). Biegli lekarze psychiatrzy nie dysponowali dokumentacją medyczną oskarżonego (nie została ona także następczo przedstawiona na żądanie sądu). Biegli wnioski swojej opinii oparli na podstawie badania oskarżonego. Biegli w sposób logiczny, zrozumiały, spójny uargumentowali swoje stanowisko i zaznaczyli w wydanej opinii, że oskarżony w chwili dokonania zarzuconego mu czynu miał ograniczoną w stopniu znacznym możliwość pokierowania swoim postępowaniem i to ze względu na umiarkowany stopień upośledzenia umysłowego. Mając powyższe rozważania na uwadze sąd okręgowy w tym składzie uznał, że ujawniony w toku przewodu sądowego materiał dowodowy nie uzasadnia przypisania oskarżonemu działania umyślnie z zamiarem ewentualnym w udzieleniu pomocnictwa do dokonania przestępstwa oszustwa i dlatego uniewinnił oskarżonego od popełnienia przypisanego mu przez sąd I instancji w zaskarżonym wyroku czynu.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzuconego mu czynu.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro zarzut dotyczący naruszenia przepisów postępowania, mającego wpływ na treść zaskarżonego rozstrzygnięcia poprzez przypisanie oskarżonemu zamiaru ewentualnego w zarzuconym mu czynu zasługiwał na uwzględnienie, to sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok i uniewinnił oskarżonego od dokonania zarzuconego mu czynu.

3.2.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wskazano powyżej

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok i uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu czynu w punkcie II aktu oskarżenia (i przypisanym w punkcie 2 sentencji wyroku). Z uwagi na zmianę rozstrzygnięcia i uniewinnienie oskarżonego sąd okręgowy uchylił nałożony na oskarżonego w pkt 3 zaskarżonego wyroku solidarny obowiązek naprawienia szkody.

Zwięźle o powodach zmiany

Aktualne są rozważania sądu okręgowego zawarte w punkcie 3.1 uzasadnienia.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 2 i 3

Sąd okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy oskarżonego z urzędu kwotę 1239,84 złotych wraz z podatkiem VAT z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu R. K. z urzędu w postępowaniu odwoławczym. Wysokość opłaty zasądzonej na rzecz obrońcy z urzędu została ustalona zgodnie z § 17 ust. 2 pkt 4 i § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2024 r., poz.764). Sąd zasądził także na rzecz obrońcy z urzędu kwotę 142 złotych z tytułu zwrotu kosztów podróży do sądu okręgowego o zasądzenie których obrońca złożyła wniosek. O kosztach postępowania w sprawie w sprawie sąd okręgowy orzekł na podstawie art. 632 pkt 2 kpk. Sąd okręgowy wydatkami poniesionymi w sprawie w stosunku do oskarżonego R. K. obciążył Skarb Państwa.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego R. K.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skarżone jest rozstrzygnięcie dotyczące uznania za winnego oskarżonego popełnienia zarzuconego mu czynu i z ostrożności procesowej wymiar orzeczonej kary oraz orzeczenie środka kompensacyjnego.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana