Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 526 / 22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 31 maja 202 roku

sygn. akt II K 384/21

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  podniesione w apelacji obrońcy oskarżonego zarzuty mogącej mieć wpływ na treść wyroku obrazy przepisów prawa procesowego, tj. art. 4 kpk, 7 kpk, 170 kpk oraz art. 399 § 2 kpk w zw. z art. 6 kpk 410 kpk,

2.  podniesione w apelacji obrońcy oskarżonego zarzuty mogących mieć wpływ na treść wyroku błędnych ustaleń faktycznych;

3.  podniesiony w apelacji obrońcy zarzut rażącej niewspółmierności ( surowości ) wymierzonej oskarżonemu kary

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty błędnych ustaleń faktycznych oparte zostały o uprzednią próbę wykazania, że ustalenia te są następstwem wadliwej, nie odpowiadającej kryteriom, o jakich mowa w art. 7 kpk, oceny dowodów, połączonej z nieuwzględnieniem przy wyrokowaniu dowodów przemawiających na korzyść oskarżonego, w szczególności w postaci jego wyjaśnień. Stanowiska tego sąd odwoławczy nie podziela. Rozumowanie przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia nie może zostać uznane za błędne, dowolne, czy nielogiczne. Mieści się w ramach sformułowanej w art. 7 kpk swobodnej oceny dowodów i stanowi wypadkową okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego. Jednocześnie przypomnieć należy, iż w sprawach o występki zniesławienia, w których w grę wchodzi kwestia powołania się na prawdziwość podniesionych zarzutów, ciężar dowodów rozkłada się specyficznie – oskarżyciel ma wykazać, że oskarżony dopuścił się czynu zniesławiającego, zaś oskarżony musi udowodnić, że podniesiony przez niego zarzut jest prawdziwy. W tym więc ostatnim zakresie ciężar dowodu przesunięty zostaje z pokrzywdzonego na sprawcę. Konsekwencje tego stanu rzecz są ważkie, albowiem w literaturze prawa karnego przyjmuje się, iż przepis art. 213 kk, sankcjonujący wyjątkową w procedurze karnej sytuację przesunięcia ciężaru dowodu z oskarżyciela na oskarżonego, nakazuje nie dające się usunąć wątpliwości co do prawdziwości zarzutu rozstrzygać na korzyść pokrzywdzonego zniesławieniem ( por. komentarz do art. 213 kk w: M. Królikowski, R. Zawłocki, Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz do artykułów 117–221. Tom I. Wyd. 4, Warszawa 2017, wyd. el., Legalis i przywoływane tam piśmiennictwo ). Jako, że oskarżony na poparcie swoich wypowiedzi nie był w stanie przedstawić żadnego uwiarygadniającego je dowodu, zarzut błędnych ustaleń w tej materii uznać należy za chybiony.

Jeśli chodzi o nieuwzględnioną przez sąd I instancji obrończą inicjatywę dowodową – decyzja sądu oddalająca wnioski dowodowe jawi się jako zasadna, albowiem wnioskodawca nie uprawdopodobnił, iż wskazywani świadkowie mogli dysponować wiedzą przydatną na użytek niniejszego postępowania. Podkreślić należy, iż wszczęte w związku z informacjami podnoszonymi przez oskarżonego postępowania sprawdzające, obejmujące także krąg osób mogących zweryfikować kierowane pod adresem G. Ł. zarzuty, nie potwierdziło ich zasadności. Jedynie więc oskarżony wydaje się stać na stanowisku, że nie powinien ponosić konsekwencji w związku z artykułowaniem pod adresem pokrzywdzonego takich zarzutów, jak opisane w zaskarżonym wyroku, albowiem były one oparte na prawdzie. Sąd odwoławczy uznał jednak, że oskarżony nie przedstawił na tyle przekonujących dowodów, aby na powyższy kontratyp móc się skutecznie powoływać. Ani wynik postępowania dowodowego przeprowadzonego w ramach niniejszego procesu, ani wynik postępowań sprawdzających do wniosków takich nie uprawniają.

Zgodzić się także z sądem I instancji należało, iż oskarżony wyczerpał znamiona występku z art. 212 § 2 kk. Wypowiedzi o G. Ł., jakie zostały umieszczone w liście oraz we wpisach internetowych, pomawiały go o takie postępowanie i właściwości, które mogło narazić go zwłaszcza na utratę zaufania potrzebnego dla wykonywania zawodu funkcjonariusza służby więziennej, skoro ich treścią było posądzenie go o rażące przekroczenie jego obowiązków służbowych, w tym przybierające postać przestępczego w istocie udostępniania osadzonym środków odurzających. Tego rodzaju zarzuty, jeśli nie znajdują oparcia w prawdzie, z prawem do krytyki nie mają nic wspólnego. Trudno też kwestionować, by umieszczaniu ich na ogólnodostępnym, popularnym portalu społecznościowym nie towarzyszył zamiar ich upublicznienia. Jednocześnie podkreślić należy, iż osobą podnoszącą tam zarzuty był oskarżony – zarzuty stawiał w swoim własnym imieniu, zaś osoba, która na jego zlecenie dokonywała wpisów „ fizycznie ”, pełniła jedynie rolę względem oskarżonego pomocniczą.

Co do zarzutów związanych z ustaleniem stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu oraz wymiarem kary – skarżący przywołując istnienie okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego, pomija istnienie i charakter tych o wymowie przeciwnej. Już tylko z uwagi na treść zniesławienia, zarzucającą pokrzywdzonemu, będącemu funkcjonariuszem publicznym, przestępczego przekroczenia obowiązków służbowych min. poprzez przestępcze udzielanie innym osobom środków odurzających, przemawiało za uznaniem przypisanego oskarżonemu czynu o wyższym stopniu społecznej szkodliwości, aniżeli znikomy. Zaś uwzględniając tę okoliczność oraz uprzednią, wielokrotną karalność, wymierzonej oskarżonemu kary nie sposób uznać za surową w jakimkolwiek stopniu, skoro wymierzono ją jako karę najłagodniejszą rodzajowo oraz w nieznacznym tylko stopniu przekraczającą dolny próg ustawowego zagrożenia.

Mając na uwadze, iż finalnie przypisana oskarżonemu kwalifikacja prawna czynu – jeśli chodzi o jej materialnoprawną istotę, uwzględniającą przepisy art. 212 § 2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk – była w rzeczywistości tożsama z kwalifikacją zarzuconą, nie sposób tu mówić o obrazie art. 399 kpk.

Wniosek

Wnioski obrońcy oskarżonego: o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od czynu mu przypisanego, ewentualnie o jego uchylenie i umorzenie postępowania lub przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, względnie poprzez jego zmianę i obniżenie wymierzonej oskarżonemu kary

☐ zasadne

☐ częściowo zasadne

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Omówiono powyżej

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1W całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Omówiono powyżej

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

Omówiono powyżej

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Wobec perspektywy długotrwałego osadzenia skazanego, ograniczającego ( o ile nie wykluczającego ) w tym czasie jego możliwości zarobkowe, podjęto decyzję o zwolnieniu go od kosztów sądowych. Na rzecz obrońcy zasądzono zwrot kosztów obrony z urzędu według tzw. stawek minimalnych.

7.  PODPIS