Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 539 / 24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Maz. z dnia 22 maja 2024 r. w sprawie II K 427 / 23

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  obrazy przepisu prawa procesowego – art. 17 § 1 pkt 9 kpk, stanowiącego tzw. bezwzględną przyczynę odwoławczą w postaci braku skargi uprawnionego oskarżyciela;

2.  obrazy przepisu prawa materialnego, tj. art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii poprzez jego niezasadne zastosowanie;

3.  mających wpływ na treść wyroku obrazy przepisów prawa procesowego, tj. art. 5 § 2 kpk, art. 4 kpk, 7 kpk oraz 410 kpk oraz błędów w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę;

4.  rażącej niewspółmierności wymierzonej oskarżonej kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. zarzutu z punktu 1.

Pomijając, iż finalnie sąd odwoławczy zmienił opis i kwalifikację prawną czynu przypisanego oskarżonej, to i tak nie byłoby podstaw, by skutecznie podnosić zarzut braku skargi uprawnionego oskarżyciela w odniesieniu do tego czynu w sytuacji, gdy przedmiotem jednego z zarzutów aktu oskarżenia było tożsame zachowanie oskarżonej ( w sensie tego samego zdarzenia historycznego ), które sprowadzało się w swej istocie do przechowywania określonej ilości substancji psychotropowych i środków odurzających. Sąd I instancji zachowaniu temu przydawał jedynie odmienną, aniżeli ta zaprezentowana w akcie oskarżenia, ocenę prawną – prokurator przyjmował, iż ich przechowywanie było „ posiadaniem ” tych środków i substancji w rozumieniu przepisu art. 62 ust. 2, zaś sąd I instancji uznał, iż w związku ustaleniem o towarzyszącym oskarżonej zamiarze dalszej ich odsprzedaży, przyjąć należało realizację znamienia „ uczestniczenia w ich obrocie ”, do czego z kolei odwołuje się art. 56 ust. 3 tej ustawy.

Ad. zarzutów z punktu 2. i 3.

Nie ma żadnych dowodów uzasadniających wyprowadzenie wniosku, iż przechowywanie przez oskarżoną w/w substancji psychotropowych oraz środków odurzających mogło być uznane jako ich „ magazynowanie ” na etapie poprzedzającym wprowadzenie do dalszego obrotu. Na to, że oskarżona zamierzała towar przekazać dalszemu „ hurtownikowi ” nie wskazuje żaden dowód, ani wprost, ani pośrednio. Jeżeli więc nie da się wykazać, że posiadany narkotyk z pewnością trafiłby dalej do dalszej (sprofesjonalizowanej) dystrybucji, a nie już tylko do konsumentów, przyjmowanie przepisu art. 56 § 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jawi się jako nieuprawnione. W orzecznictwie wskazuje się bowiem dość konsekwentnie, że aby zasadnie móc przyjąć, że oskarżony dopuścił się przestępstwa „ uczestniczenia w obrocie ” środkami odurzającymi ( art. 56 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii ) koniecznym byłoby również bezsporne ustalenie, że osoba nabywająca je następnie od oskarżonego także nie czyniła tego na własny użytek ( a zatem także nie była konsumentem ), ale nabyła je w celu dalszej ich odsprzedaż ( por. uzasadnienie wyroku SN z dnia 12 stycznia 2022 r., V KK 265 / 20 oraz inne przywoływane tam judykaty i poglądy doktryny ). W tym stanie rzeczy przyjąć należało, iż formułując akt oskarżenia prokurator zasadnie wskazywał na racjonalność zakwalifikowania zachowania oskarżonej jedynie w kategoriach występku z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Nie można natomiast zgodzić się ze skarżącym, iż posiadana przez oskarżoną ilość środków i substancji nie była „ znaczną ”. Posiłkując się opinią specjalistyczną sąd I instancji wskazywał wszak, iż łączna ilość możliwych do wytworzenia porcji konsumenckich z obu posiadanych specyfików, mogłaby wystarczyć do odurzenia ponad 1900 osób nieuzależnionych. Skarżący bezzasadnie zakłada, że „ znaczność ” ilości posiadania należy badać i oceniać odrębnie dla poszczególnych środków, czy substancji. Nawet bowiem, jeżeli nie są one jednorodne, o „ znaczności ” ich ilości decyduje suma wszystkich posiadanych środków i substancji. Hipotetycznie mogłoby się więc zdarzyć, że w przypadku posiadania dwóch lub więcej rodzajów środków ( substancji ), w odniesieniu z osobna do każdego środka ( substancji ) ilość nie byłaby znaczną, ale sumaryczne podsumowanie ilości wszystkich tych środków ( substancji ) do takiego wniosku już by uprawniało.

Ad. zarzutów z punktu 4.

Wobec istotnej zmiany kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonej czynu i wymierzenie za niego przez sąd II instancji „ nowej ” kary w oparciu o odmienne progi ustawowego zagrożenia, uzasadnieniu podlega w istocie wymiar kary orzeczonej przez sąd odwoławczy. Sąd ten uwzględnił w tej materii wprawdzie wszystkie okoliczności podniesione w apelacji na korzyść oskarżonej przez jej obrońcę, tym niemniej musiał brać także pod uwagę znaczenie okoliczności o wymowie przeciwnej, takich jak łączna ilość posiadanych środków i substancji ( znamię „ znaczności ” ma w tym kontekście charakter stopniowalny ), jak i uprzednią karalność oskarżonej. Te zaś okoliczności, uwzględniwszy ich rangę i wymowę, uzasadniały orzeczenie wobec oskarżonej jedynie kary bezwzględnej pozbawienia wolności w rozmiarze wskazanym w wyroku sądu II instancji.

Wniosek

- o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania;

zmianę zaskarżonego wyroku poprzez przyjęcie, iż czyn oskarżonej wyczerpywał znamiona występku z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i wymierzenie za niego kary grzywny, a w razie przyjęcia kwalifikacji art. 62 ust. 2 tej ustawy – kary mieszanej.

Zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej od drugiego z zarzuconych jej czynów, względnie uznania, ze stanowił on wypadek mniejszej wagi i wymierzenia za niego kary grzywny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Wypowiadanie się w przedmiocie tego wniosku jest bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 436 kpk z powodów wskazanych poniżej w punkcie 4. niniejszego uzasadnienia

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

z powodów wyżej opisanych

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Brak w zaskarżonym wyroku rozstrzygnięcia odnoszącego się do czynu zarzuconego w punkcie IV aktu oskarżenia

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Jakkolwiek formułując w zaskarżonym wyroku rozstrzygnięcie zawarte punkcie 7. jego sentencji sąd I instancji posiłkował się zwrotem „ w ramach zarzuconych jej czynów opisanych w punktach III i IV aktu oskarżenia ”, to jednak w dalszej części tego rozstrzygnięcia, redagując opis przypisanego finalnie czynu, nie zawarł w jego ramach jakiegokolwiek zachowania spośród zarzuconych w punkcie IV aktu oskarżenia. Opis czynu przypisanego oddaje wyłącznie to zachowanie, które prokurator zarzucił w punkcie III – posiadanie w określonym dniu, tj. w dniu 18 maja 2023 r., określonej ilości określonych środków i substancji, które to posiadanie przez sąd I instancji zdefiniowane zostało jako ich „ przechowywanie ” z zamiarem wprowadzenia do dalszego obrotu w bliżej niesprecyzowanej przyszłości poprzez ich wydanie innym osobom. Tymczasem w ramach czynu z punktu IV prokurator zarzucił, że jeszcze przed tą datą, tj. „ w bliżej nieustalonym okresie nie wcześniej niż od 2015 roku do dnia 17 maja 2023 roku ” oskarżona realnie dokonywała odpłatnego zbywania nieustalonych ilości substancji psychotropowych oraz środków odurzających innym osobom. Z zaskrzonego wyroku nie wynika, czy sąd I instancji podzielił zasadność tego zarzutu, czy też nie. Oskarżona w wyroku tym ani nie została od czynu tego uniewinniona, ani też nie została za niego skazana, skoro opis czynu przypisanego nie zawiera choćby jednego przypadku odpłatnego zbycia środków lub substancji. W tym stanie rzeczy sąd odwoławczy nie mógł orzekać w przedmiocie tego czynu w żaden z przewidzianych w art. 437 kpk sposobów, albowiem co do tego czynu zaskarżony wyrok w istocie nie zawierał realnego rozstrzygnięcia. Stąd też w punkcie III tego wyroku nakazano, by po zwrocie akt co do tego czynu orzeczono „ po raz pierwszy ”.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1- ustalenia faktyczne odnoszące się do posiadania przez oskarżoną w dniu w dniu 18 maja 2023 r. określonej w wyroku ilości środków i substancji;

- rozstrzygnięcie o świadczeniu pieniężnym orzeczonym wobec oskarżonej.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Opisano powyżej

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Opisano powyżej

Zwięźle o powodach zmiany

Omówiono powyżej

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Rozpoznanie czynu zarzuconego oskarżonej w punkcie IV aktu oskarżenia.

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4.

Mając na uwadze treść art. 636 § 1 kpk, wobec nieuwzględnienia apelacji obrońcy oskarżonej, obciążono ją obowiązkiem ponoszenia kosztów procesu w postepowaniu drugoinstancyjnym.

7.  PODPIS