Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 542/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 27 kwietnia 2021 roku w sprawie II K 198/20.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

A. S.

Pismo ręczne tekstowe wypełniające pozycje umowy kupna - sprzedaży samochodu marki F. (...) o nr rej. (...) zawartej w dniu 29.08.2016 r. pomiędzy sprzedającym H. S., a kupującym (...) -HANDEL (...), a także podpis o treści (...) figurujący w pozycji (...) przedmiotowej umowy nakreślił P. K.. W/w rękopisów nie nakreślił A. S..

pisemna opinia biegłego sądowego z listy Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z zakresu kryminalistycznego badania pisma ręcznego, podpisów i dokumentów – mgr inż. M. H.

k. 534-554

2.1.1.2.

A. S.

Dwa podpisy o treści (...) występujące na umowach kupna - sprzedaży pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...), a mianowicie podpis w pozycji (...) umowy z dnia 06.05.2016 r. zawartej pomiędzy S. K. (sprzedającym), a H. S. (kupującym) oraz podpis w pozycji (...) umowy z dnia 29.08.2016 r. zawartej pomiędzy sprzedającym H. S. a kupującym (...) -HANDEL (...) nakreślił H. S..

pisemna opinia biegłego sądowego z listy Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z zakresu kryminalistycznego badania pisma ręcznego, podpisów i dokumentów – mgr inż. M. H.

k. 534-554

2.1.1.3.

A. S.

Pisma ręcznego tekstowego wypełniającego pozycje umowy kupna - sprzedaży samochodu marki F. (...) o nr rej. zawartej w dniu 06.05.2016 r. pomiędzy S. K. (sprzedającym), a H. S. (kupującym) nie nakreślił A. S..

pisemna opinia biegłego sądowego z listy Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z zakresu kryminalistycznego badania pisma ręcznego, podpisów i dokumentów – mgr inż. M. H.

k. 534-554

2.1.1.4.

A. S.

Podpisu o treści (...) figurującego w pozycji (...) umowy kupna-sprzedaży samochodu marki F. (...) o nr rej. (...) zawartej w dniu 06.05.2016 r. pomiędzy S. K. (sprzedającym) a H. S. (kupującym) nie nakreślił S. K. i A. S.. W/w podpisu prawdopodobnie nie nakreślił H. S..

pisemna opinia biegłego sądowego z listy Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z zakresu kryminalistycznego badania pisma ręcznego, podpisów i dokumentów – mgr inż. M. H.

k. 534-554

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

pisemna opinia biegłego sądowego z listy Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z zakresu kryminalistycznego badania pisma ręcznego, podpisów i dokumentów – mgr inż. M. H.

Pisemna opinia biegłego jest zrozumiała, zawiera odpowiedzi na wszystkie postawione pytania i nie zawiera sprzeczności. W świetle jej treści, okoliczność, że to nie A. S. wypełnił umowę kupna - sprzedaży pojazdu z dnia 29 sierpnia 2016 roku, ani też to nie on nakreślił na niej podpisy, nie budzi najmniejszej wątpliwości.

2.1.1.2

pisemna opinia biegłego sądowego z listy Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z zakresu kryminalistycznego badania pisma ręcznego, podpisów i dokumentów – mgr inż. M. H.

Pisemna opinia biegłego jest zrozumiała, zawiera odpowiedzi na wszystkie postawione pytania i nie zawiera sprzeczności.

2.1.1.3

pisemna opinia biegłego sądowego z listy Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z zakresu kryminalistycznego badania pisma ręcznego, podpisów i dokumentów – mgr inż. M. H.

Pisemna opinia biegłego jest zrozumiała, zawiera odpowiedzi na wszystkie postawione pytania i nie zawiera sprzeczności. W świetle jej treści, okoliczność, że to nie A. S. wypełnił umowę kupna - sprzedaży pojazdu z dnia 06 maja 2016 roku, ani też to nie on nakreślił na niej podpisy, nie budzi najmniejszej wątpliwości.

2.1.1.4

pisemna opinia biegłego sądowego z listy Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z zakresu kryminalistycznego badania pisma ręcznego, podpisów i dokumentów – mgr inż. M. H.

Pisemna opinia biegłego jest zrozumiała, zawiera odpowiedzi na wszystkie postawione pytania i nie zawiera sprzeczności. W świetle jej treści, okoliczność, że to nie A. S. wypełnił umowę kupna - sprzedaży pojazdu z dnia 06 maja 2016 roku, ani też to nie on nakreślił na niej podpisy, nie budzi najmniejszej wątpliwości.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Z uwagi na treść i związek zarzutów podniesionych w apelacji obrońcy oskarżonego, odnoszących się do obu czynów, a mianowicie:

1. obraza prawa procesowego art. 117 § 2 k.p.k. przez przeprowadzenie czynności procesowych pod nieobecność oskarżonego, który w toku postępowania nie został prawidłowo powiadomiony o terminie tych czynności,

2. obraza prawa procesowego art. 9 k.p.k. w zw. z art. 167 k.p.k. polegająca na nieprzeprowadzeniu wszystkich koniecznych dowodów w postępowaniu, w szczególności odebrania od oskarżonego wyjaśnień przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego ds. badania pisma,

3. błąd w ustaleniach faktycznych mających istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku polegający na błędnym przyjęciu, iż:

- oskarżony dopuścił się podrobienia umowy z dnia 6 maja 2916 r. wypełniając treść tej umowy,

- oskarżony kierując się zamiarem bezpośrednim doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez pokrzywdzonego P. K.,

- w zakresie ustalenia stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz stopnia winy, okoliczności popełnienia przestępstwa i jego skutków, w następstwie orzeczenia wobec skazanego kary nadmiernej,

zostaną one rozpoznane łącznie.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Kontrola odwoławcza wykazała, że jakkolwiek Sąd Rejonowy procedował w postępowaniu bez udziału oskarżonego, albowiem nie był on obecny na rozprawach, które odbyły się w dniach 26.11.2020 r., 21.01.2021 r. 09.03.2021 r. i 27.04.2021 r., niemniej jednak był prawidłowo - przez awizo - zawiadomiony o ich terminach na dwa adresy w P. przy ul. (...) oraz przy ul. (...), a jego obecność nie została uznana za obowiązkową (k. 362 verte, k 387, k. 476-477, k. 487-491). Tym samym, w niniejszej sprawie nie doszło do żadnych zaniedbań, czy też nieprawidłowości, które stanowiłyby obrazę prawa procesowego, a mianowicie art. 117 § 2 k.p.k., a także skutkowałyby naruszeniem prawa oskarżonego do obrony (art. 6 k.p.k.).

Odnosząc się natomiast do zarzutów sprowadzających się do zanegowania ustaleń sądu I instancji w zakresie podrobienia przez oskarżonego umowy z dnia 6 maja 2916 r. poprzez wypełnienie jej treści będący efektem zaniechania pozyskania opinii biegłego z zakresu badania pisma (i naruszenia tym samym art. 9 k.p.k. w zw. z art. 167 k.p.k.) oraz z zamiarem bezpośrednim doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez pokrzywdzonego P. K., na wstępie dla jasności konkluzji, nakreślić trzeba, że błąd w ustaleniach faktycznych nie może polegać wyłącznie na polemice z ustaleniami faktycznymi poczynionymi przez sąd, wyrażonymi w uzasadnieniu wyroku, lecz do wykazania, jakich mianowicie konkretnie uchybień w zakresie zasad logicznego rozumowania dopuścił się sąd w ocenie zebranego materiału dowodowego, a co więcej, wskazywać musi na merytoryczną niesłuszność wniosków sądu I instancji wyprowadzonych z określonego materiału dowodowego (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17 .09.2019 r., I DO 39/19, opubl. Legalis). Skarżący nie może więc ograniczyć się do wskazania rozbieżności pomiędzy stanem faktycznym ustalonym przez sąd a postulowanym przez niego, ale powinien wykazać, na czym polega błąd w ustaleniu stanu faktycznego. Może być on słuszny tylko wówczas, gdy zasadność ocen i wniosków, wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania. Zarzut ten nie jest uzasadniony, gdy (jak w tym wypadku) sprowadza się do zakwestionowania stanowiska sądu czy do polemiki z jego ustaleniami. Sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu odmiennego poglądu nie wystarcza do wniosku o popełnieniu przez sąd istotnego błędu ustaleń. Zarzut taki powinien wskazywać nieprawidłowości w rozumowaniu sądu w zakresie istotnych ustaleń, czego skarżący skutecznie nie czyni (tak też w wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie, z dnia 14.11.2019 r., II AKa 143/19, Legalis; podobnie w wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie, z dnia 07.11.2019 r., II AKa 173/19, Legalis). A zatem, zestawiając powyższe postulaty z wywodami apelanta nie można zgodzić się z sugestią, jakoby Sąd Rejonowy poczynił błędne ustalenia faktyczne - w opisanym w skardze apelacyjnej zakresie - które rzekomo miały wpływ na treść zaskarżonego rozstrzygnięcia. Podobnie ma się rzecz w odniesieniu do podniesionego przez skarżącego zarzutu obrazy przepisów postępowania. Pamiętać przy tym należy, iż przekonanie sądu o wiarygodności określonych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną prawa procesowego, a więc mieści się w ramach swobodnej oceny dowodów jedynie wtedy, gdy jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy całokształtu okoliczności i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy, stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, jest wyczerpująco i logicznie – z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego – argumentowane w uzasadnieniu (zobacz: OSNKW 7-9/1991, poz.41). Pamiętać należy, iż konsekwencją zasady prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.) jest wymóg, aby ustalenia faktyczne, w oparciu o które następuje orzekanie, były udowodnione, tylko wówczas można przyjąć, że są one prawdziwe, czyli zgodne z rzeczywistością. Zobowiązuje ona organy procesowe do dołożenia – niezależnie od woli stron – maksymalnych starań i wyczerpania wszelkich dostępnych środków poznania prawdy. Organy procesowe w ramach swobodnej oceny dowodów są ustawowo zobligowane do ukształtowania przekonania dopiero na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów ocenianych według zasad prawidłowego rozumowania z pełnym wykorzystaniem dostępnej wiedzy i doświadczenia życiowego (art. 7 k.p.k.). Kodeks nie narzuca żadnych dyrektyw, które nakazywałyby określone ustosunkowanie się do konkretnych dowodów i nie wprowadza różnic co do wartości poszczególnych dowodów. Zasada prawdy materialnej jest adresowana do wszelkich organów procesowych. Nie da się jednak zawsze bezwzględnie ustalić przebiegu zdarzenia, lecz niekiedy tylko w takim zakresie, na jaki zezwalają na to zebrane dowody oraz dostępna wiedza i ukształtowane na jej podstawie doświadczenie życiowe. W toku prowadzonych czynności uprawnione organy mają jednak obowiązek wnikliwego zbadania i uwzględnienia wszystkich okoliczności zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.). Wyrok musi być wynikiem analizy całokształtu ujawnionych okoliczności, a więc i tych które go podważają. Pominięcie istotnych dla sprawy okoliczności, mogących mieć wpływ na rozstrzygnięcie w kwestii winy, stanowi oczywistą obrazę przepisu art. 410 k.p.k. Podzielić też należy konsekwentne poglądy orzecznictwa, że przekonanie Sądu o wiarygodności jednych dowodów i jej braku w przypadku innych, pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k., jeżeli zostało poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, rozważeniem okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, pozostaje zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (tak np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11.04.2018 r., IV KK 104/18, opubl. Legalis).

W aspekcie powyższego, o ile Sąd Okręgowy nie dostrzegł w zarzucie podważającym działanie oskarżonego z zamiarem bezpośrednim celem pokrzywdzenia P. K. rzeczowych i celnych argumentów, które dyskwalifikowałyby stanowisko Sądu I instancji w zakresie ustalonych faktów, niemniej jednak odmiennie sytuacja ma się w odniesieniu do kwestii ustalenia, jakoby oskarżony podrobił umowę z datowaną na dzień 06 maja 2016 roku. Bowiem w tym zakresie Sąd Rejonowy nie przeprowadził postępowania dowodowego w sposób prawidłowy. Dobitnie wykazało to postępowanie odwoławcze w czasie którego - na skutek pozyskania pisemnej opinii biegłego sądowego z listy Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z zakresu kryminalistycznego badania pisma ręcznego, podpisów i dokumentów – mgr inż. M. H. - ustalono, że pisma ręcznego tekstowego wypełniającego pozycje umowy kupna - sprzedaży samochodu marki F. (...) o nr rej. zawartej w dniu 06.05.2016 r. pomiędzy S. K. (sprzedającym), a H. S. (kupującym) nie nakreślił A. S. , jak również podpisu o treści (...) figurującego w pozycji (...) umowy kupna-sprzedaży samochodu marki F. (...) o nr rej. (...) zawartej w dniu 06.05.2016 r. pomiędzy S. K. (sprzedającym) a H. S. (kupującym) nie nakreślił A. S. . W tym miejscu podkreślić należy wyraźnie, że żaden dowód osobowy, bądź nieosobowy pozyskany na kanwie tej sprawy nie wskazywał na sprawstwo w tym względzie oskarżonego. Jednocześnie mając na względzie, że oskarżonemu zarzucono również, że w dniu 29 sierpnia 2016 roku w P. województwa (...), działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) Handel (...) z siedzibą w T. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1200 złotych poprzez sprzedaż samochodu marki F. (...) o nr rej. (...) z wykorzystaniem umowy, opatrzonej uprzednio podpisem H. S. jako sprzedającego oraz podrobionej umowy datowanej na dzień 6 maja 2016 roku opatrzonej uprzednio podpisem H. S. jako kupującego, "oraz podrobionym podpisem S. K. jako sprzedającego" (po modyfikacji dokonanej przez sąd odwoławczy), wiedząc, że w rzeczywistości H. S. nie był właścicielem samochodu, czym wprowadzil w błąd i działał na niekorzyść (...) Handel (...) z siedzibą w T.. Powyższe zaś oznacza, że należało uniewinnić oskarżonego od czynu zarzucanego mu w punkcie I aktu oskarżenia (w którym zarzucono mu, że w nieustalonym czasie przed dniem 29 sierpnia 2016 roku w P., woj. (...), podrobił umowę datowaną na dzień 6 maja 2061 r. dotyczącą kupna - sprzedaży samochodu marki F. (...) o nr rej. (...) opatrzoną uprzednio podpisem H. S., poprzez wypełnienie jej treścią i opatrzenie podpisem sprzedającego, podrabiając go), a przypisanego w punkcie 1 wyroku, zaś w kontekście modyfikacji opisu czynu zarzucanego oskarżonemu w punkcie 2 aktu oskarżenia, a przypisanego w punkcie 2 wyroku została w pełni ujęta czynność sprawcza oskarżonego A. S. uwzględniająca w całości zawartość kryminalną jego czynu.

Odnosząc się zaś zarzutu dotyczącego oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego ostatecznie oskarżonemu – który swoim zachowaniem formalnie wyczerpał A. S. – oraz stopnia jego zawinienia to w ocenie sądu odwoławczego jest ona wynikiem klarownej analizy zebranych na kanwie niniejszej sprawy dowodów. Przy ocenie wszak stopnia społecznej szkodliwości Sąd bierze pod uwagę zarówno okoliczności przedmiotowe, jak i podmiotowe. Do okoliczności przedmiotowych, mających wpływ na ocenę społecznej szkodliwości, należy zaliczyć rodzaj i charakter naruszonego dobra (im cenniejsze dobro tym wyższa szkodliwość), rozmiaru wyrządzonej lub grożącej szkody (im większa szkoda tym wyższa szkodliwość), wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, czy rodzaj naruszonych reguł ostrożności (im ważniejsze społecznie są te reguły, tym wyższa szkodliwość). Do okoliczności podmiotowych również ważnych dla oceny społecznej szkodliwości czynu, zaliczyć należy w szczególności zamiar (zamiar bezpośredni, a zwłaszcza przemyślany, znamionuje wyższą szkodliwość, zaś zamiar ewentualny, niekiedy powstały przypadkowo pod wpływem emocji czy impulsu, wskazuje na szkodliwość niższą - nadto motywację, a więc im motywy czynu są bardziej naganne, niskie, godne potępienia, tym wyższa szkodliwość. I przeciwnie czyn wypływający z motywacji zasługującej na uwzględnienie, z jakichś szlachetnych pobudek wskazuje na mniejszą społeczną szkodliwość).

Na stopień społecznej szkodliwości przestępstwa nie mają wpływu właściwości i warunki osobiste sprawcy, środowiskowa opinia o nim, jego wiek, dotychczasowy i obecny tryb jego życia (w tym uprzednia niekaralność sprawcy), a także okoliczności, które pojawiły się po popełnieniu czynu, a mianowicie takie jak przyznanie się sprawcy do winy, a nawet dobrowolne naprawienie przez sprawcę szkody wyrządzonej przestępstwem (rekompensata), wyrażona przez niego skrucha, czy też ewentualne pogodzenie się z pokrzywdzonym. Są to bowiem okoliczności mające pierwszoplanowe znaczenie przy ustaleniu ewentualnego wymiaru kary oraz przy badaniu podstaw pozytywnej prognozy kryminologicznej ( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca 2008 roku, V KK 1/08, Legalis 107488). A więc, chociaż okoliczności te sąd uwzględnia przy wymiarze kary i orzekaniu środków karnych oraz stosowania probacji, to jednak nie w aspekcie oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu, który nie jest jedynym wyznacznikiem orzekanej kary lub środków probacyjnych. Trafnie przyjmuje się zatem, że wszystkie z wymienionych w art.115 § 2 k.k. okoliczności związane są z czynem, jego stroną przedmiotową i podmiotową. Nie są to natomiast okoliczności dotyczące sprawcy (…).” Ustalenie stopnia społecznej szkodliwości czynu może nastąpić wyłącznie na podstawie oceny samego czynu, a nie na podstawie oceny jego sprawcy (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 28.01.1998 r., II Aka 245/99, Biul. Prok. Apel. 1999, nr 8).

Reasumując, wszechstronna analiza elementów podmiotowych i przedmiotowych, składających się na kompleksową ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu A. S. doprowadziła Sąd Odwoławczy do wniosku o jej prawidłowości. Skarżący nie wskazał na żadne inne, wyjątkowe okoliczności, których nie uwzględnił Sąd Rejonowy, a które mogłyby skutecznie podważyć trafność zapadłego w sprawie wyroku w zakresie orzeczonej wobec oskarżonego kary 10 miesięcy pozbawienia wolności o charakterze izolacyjnym. Oskarżony nie naprawił dotychczas wyrządzonej szkody oraz jest osobą karaną, w tym za oszustwa. Zważyć należy, iż ustawowe założenie, że kara wymierzona sprawcy ma go wychowywać nie jest tożsame z pobłażaniem mu i koniecznością wymierzenia kary najłagodniejszej rodzajowo, gdyż w określonych sytuacjach to właśnie kara rodzajowo dolegliwsza spełnia nie tylko rolę odwetu za popełnione przestępstwo, ale jest też czynnikiem wychowawczym, pozwalającym na uzmysłowienie sprawcy nie tylko faktu nieopłacalności łamania prawa, ale i związanych z tym konsekwencji. W aspekcie powyższego kara wymierzona oskarżonemu przez Sąd pierwszej instancji nie nosi cech rażącej niewspółmierności w sensie jej surowości.

Wniosek

Wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd Okręgowy co do zasady podziela ocenę materiału dowodowego dokonaną przez Sąd Rejonowy w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie 2 zaskarżonego, jak i odtworzony na podstawie tego materiału stan faktyczny. Kontrola odwoławcza wykazała wszak, że Sąd Rejonowy dokonując ustaleń faktycznych w tym względzie działał zasadniczo w zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów, w ramach i na podstawie obowiązującego prawa oraz zasad doświadczenia życiowego. Stąd też rozumowanie Sadu Rejonowego, które doprowadziło do dokonania ustaleń faktycznych na kanwie przedmiotowej sprawy, znajduje odzwierciedlenie w treści uzasadnienia, w którym Sąd Rejonowy w sposób syntetyczny i trafny odniósł się do poszczególnych dowodów, a Sąd odwoławczy w pełni ocenę tą aprobuje. Tym niemniej jakkolwiek wniosek niezasadny z przyczyn wskazanych powyżej, niemniej jednak doszło do zmiany zaskarżonego wyroku z przyczyn opisanych w punkcie 5.2.1.-5.2.3.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku w zakresie nie objętym jego zmianą opisaną w punkcie 5.2.1.-5.2.3

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Rejonowy co do zasady prawidłowo przeprowadził postępowanie w niniejszej sprawie w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu A. S. w punkcie 2. (za wyjątkiem opisu czynu mu przypisanego o czym szerzej mowa w punkcie 5.2.3.), a także w zakresie uniewinnienia oskarżonego odnośnie czynu opisanego w punkcie 1. aktu oskarżenia, a w tym względzie rozważył wszystkie okoliczności mające znaczenie przy wydaniu wyroku i wydał na tej podstawie zasadniczo trafne rozstrzygnięcia.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Uchylenie rozstrzygnięcia zawartego w punkcie 3 wyroku.

Zwięźle o powodach zmiany

W związku z koniecznością uniewinnienia oskarżonego A. S. od czynu zarzucanego mu w punkcie I aktu oskarżenia i przypisanego w punkcie 1 wyroku (o czym szerzej w punkcie 5.2.2.) niezbędne było uchylenie orzeczonej wobec niego kary łącznej.

5.2.2.

Przedmiot i zakres zmiany

Uniewinnienie oskarżonego A. S. od czynu zarzucanego mu w punkcie I aktu oskarżenia i przypisanego w punkcie 1 wyroku, a w związku z tym, przejęcie kosztów procesu związanych z tym czynem na rachunek Skarbu Państwa.

Zwięźle o powodach zmiany

Wskutek przyjęcia przez Sąd Okręgowy, w ślad za opinią biegłego z zakresu kryminalistycznych badań identyfikacyjnych rękopisów mgr inż. M. H., że to nie oskarżony A. S. podrobił umowę datowaną na dzień 06 maja 2016 roku dotyczącą kupna - sprzedaży samochodu marki F. (...) o nr rej. (...) poprzez wypełnienie jej treścią i opatrzenie podpisem sprzedającego. Okoliczność ta przesądza zatem o braku występowania jakichkolwiek podstaw prawnych do stawiania zarzutów A. S. w tym zakresie.

5.2.3.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyeliminowanie z opisu czynu zarzucanego oskarżonemu A. S. w punkcie II aktu oskarżenia, a przypisanego w punkcie 2 wyroku stwierdzenia "którą następnie wypełnił treścią podrabiając podpis sprzedającego”, a w to miejsce przyjęcie wyrażenia „oraz podrobionym podpisem S. K. jako sprzedającego”.

Zwięźle o powodach zmiany

W związku z przyjęciem, w ślad za opinią biegłego z zakresu kryminalistycznych badań identyfikacyjnych rękopisów mgr inż. M. H., że to nie oskarżony A. S. podrobił umowę datowaną na dzień 06 maja 2016 roku dotyczącą kupna - sprzedaży samochodu marki F. (...) o nr rej. (...), należało dokonać korekty opisu czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie 2. wyroku.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Sąd odwoławczy zwolnił oskarżonego A. S. od opłaty za obie instancje oraz od wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art, 17 § 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U. Nr 49, poz. 223 z 1983 roku) mając na względzie sytuację osobistą i finansową oskarżonego, a mianowicie okoliczność, iż z ostatnich informacji o nim wynikało, że pracuje dorywczo osiągając dochód około 900 złotych miesięcznie i ma na utrzymaniu dwoje małoletnich dzieci, a zatem, stanowiło to asumpt do stwierdzenia,, że poniesienie kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze stanowiłoby dla niego nadmierną uciążliwość.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego A. S..

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 27 kwietnia 2021 roku w sprawie II K 198/20.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana