IV Ka 565/22 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim z 2023-04-05
UZASADNIENIE |
||||||||||||||||||||||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
IV Ka 565/22 |
||||||||||||||||||||
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
|||||||||||||||||||||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
||||||||||||||||||||||
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 3 czerwca 2022 roku sygn. II K 482/21 |
||||||||||||||||||||||
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
||||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel posiłkowy |
||||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel prywatny |
||||||||||||||||||||||
☒ obrońca |
||||||||||||||||||||||
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||||
☐ inny |
||||||||||||||||||||||
1.3. Granice zaskarżenia |
||||||||||||||||||||||
1.1.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||||||||||||||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||||||||||||||||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||||||||||||||||||
☐ |
co do kary |
|||||||||||||||||||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||||||||||||||||||
1.1.2. Podniesione zarzuty |
||||||||||||||||||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||||||||||||||||||
☐ |
||||||||||||||||||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||||||||||||||||||
1.4. Wnioski |
||||||||||||||||||||||
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
|||||||||||||||||||
2.
Ustalenie faktów w związku z dowodami |
||||||||||||||||||||||
1.5. Ustalenie faktów |
||||||||||||||||||||||
1.1.3. Fakty uznane za udowodnione |
||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||||
2.1.1.1. |
Z. T. (1) |
Nie można jednoznacznie ustalić okoliczności konsumpcji alkoholu przez oskarżonego, czyli tego co, kiedy i w jakiej ilości zostało spożyte przez Z. T. (1). Tym samym nie można wykazać, ani wykluczyć, iż uzyskane przez oskarżonego wyniki stanu jego nietrzeźwości – pierwszy z godz.13:45, ostatni z godz. 15:33, są następstwem tylko i wyłącznie spożycia przez niego alkoholu już po zakończeniu jazdy pojazdem mechanicznym pod sklepem z alkoholami, a do chwili podjęcia interwencji - co miało miejsce od godziny 11:50:23 do godz. 13:26 :45. W pewnym momencie do spożywającego alkohol oskarżonego (w samochodzie zaparkowanym pod sklepem) dosiadł się jakiś nieustalony mężczyzna, który także przyniósł jakiś alkohol i spożywał go razem z oskarżonym. |
- opinia uzupełniająca dr M. R., - opinia (...) w Ł., - zapis monitoringu miejskiego - protokół odtworzenia zapisu ze zdjęciami. - wyjaśnienia oskarżonego; |
k. 221-223, k. 237-241, k.33, k17-23 k.121v; |
||||||||||||||||||
1.1.4. Fakty uznane za nieudowodnione |
||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||||
1.6. Ocena dowodów |
||||||||||||||||||||||
1.1.5. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
||||||||||||||||||||
2.1.1.1 |
- opinia uzupełniająca dr M. R., - opinia Pracowni (...) (...) w Ł., - zapis monitoringu, z protokołem jego oględzin, w tym zdjęciami; - uzupełniające wyjaśnienia oskarżonego; |
Opinia uzupełniająca biegłego z zakresu chemii sądowej i toksykologii dr M. R. (2), odnosząca się do konkretnych wyników stanu trzeźwości oskarżonego (ze wskazaniem godziny zatrzymania pojazdu przez oskarżonego, dokonania zakupu i ponownego wejścia do pojazdu, pokrywa się idealnie z treścią opinii Pracowni (...) (...) w Ł. (dalej w skrócie: (...) w Ł.). Wniosek jest następujący: w oparciu o cały udostępniony materiał dowodowy - nie można ani wykazać, ani wykluczyć, że uzyskane przez oskarżonego wyniki stanu jego nietrzeźwości są następstwem tylko i wyłącznie spożycia przez niego alkoholu po zakończeniu jazdy pojazdem mechanicznym. Wniosek taki koresponduje z pozostałym materiałem zgromadzonym w sprawie, w szczególności wyjaśnieniami oskarżonego i zeznaniami świadka K. M., którzy opisywali spożywanie alkoholu już po zatrzymaniu auta, a przy tym spożywanie anormalne (zachłanne, picie „z gwinta”)co dopuszczone w toku postępowania odwoławczego (uzupełniająca dr. M. R., opinia UM w Ł.) są przekonujące, jednoznaczne, oparte na ujawnionym i prawidłowo ocenionym materiale dowodowym, a przy tym na całokształcie tego materiału; zostały sporządzone przez fachowe podmioty. Z tego powodu obie w/w opinie (uzupełniająca dr M. R., UM w Ł.) uznano za wiarygodny materiałem dowodowym, tak jak uzupełniające wyjaśnienia oskarżonego co do nieustalonej osoby dosiadającej się do niego w pojeździe – widać ja bowiem na nagraniu, a doświadczenie życiowe potwierdza, że zapewne w celach wspólnej konsumpcji. Ustalenie czasu, w jakim oskarżony podjechał pod sklep do chwili podjęcia interwencji wynika z rzeczowego materiału dowodowego (nagranie z monitoringu); poprawność ustawienia godziny w miejskim monitoringu wynika natomiast z porównania wskazywanego na nim czasu z treścią notatki urzędowej funkcjonariusza policji (notatka k. 1) i innych dokumentów, w których wskazano godziny przeprowadzania poszczególnych czynności procesowych. |
||||||||||||||||||||
1.1.6.
Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
||||||||||||||||||||
2.1.2.1 |
||||||||||||||||||||||
3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||||||||||||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
|||||||||||||||||||||
3.1. |
- zarzut obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść wydanego wyroku tj. art. 5 § 2 kpk i art. 7 kpk , poprzez ukształtowanie przez sąd rejonowy orzekający w sprawie swojego przekonania w sposób dowolny, w szczególności poprzez błędną opinię biegłych toksykologów oraz rozstrzygnięcie istniejących wątpliwości na niekorzyść oskarżonego; |
☒ zasadny ☐ częściowo zasadny ☐ niezasadne |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||||||||||||
Apelacja obrońcy, choć mocno skrótowa i zarzucająca zarówno obrazę art. 7 kpk, jak i art. 5 §2 kpk - które wzajemnie się wykluczają (albo ocena dokonana materiału dowodowego jest sprzeczna z dyrektywami art. 7 kpk, albo jest z nimi zgodna, ale mimo to w sprawie nadal istnieją niedające się usunąć wątpliwości w rozumieniu art. 5 §2 kpk), okazała się być zasadna i doprowadziła do oczekiwanej zmiany wyroku. Na wstępie należy wskazać, iż sąd I instancji jedynie na podstawie fragmentu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego sformułował nietrafne wnioski, co do oceny zachowania się oskarżonego. Podniesiony przez obrońcę zarzut obrazy przepisów prawa procesowego, poprzez ukształtowanie przez Sąd rejonowy swojego przekonania w sposób dowolny, bez poszanowania zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, w szczególności zasady domniemania niewinności - czego przejawem ma być - jak można wywieść z lektury całości wniesionego środka odwoławczego - błędne ustalenie w zakresie sprawstwa Z. T., jest trafiony. Zarzut obrazy art. 7 kpk dotyczył opinii biegłych i prowadził do błędnych ustaleń sądu meriti w zakresie braku uzasadnionych wątpliwości, co do faktu popełnienia czynu przez Z. T. przypisanego mu sprawstwa. Zdaniem sądu odwoławczego zgromadzone dowody, ocenione zgodnie z wymogami wynikającymi z art. 7 k.p.k., nie dawały podstaw do ustalenia tego sprawstwa. Sąd rejonowy przeprowadził bowiem dodatkowe postępowania dowodowe, ale następnie nie przeprowadził prawidłowej analizy tak zgromadzonych dowodów, nie wykazującej błędów natury faktycznej czy logicznej, a nadto zgodnej ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Sąd odwoławczy zważył, że w przedmiotowej sprawie oskarżony konsekwentnie negował spożywanie alkoholu przed rozpoczęciem jazdy swoim pojazdem, w szczególności negował takie spożycie, które mogło spowodować stan jego nietrzeźwości ujawniony w toku interwencji podjętej przez policjantów w dniu 7 marca 2021r. W tym także miejscu należy podkreślić, że akurat, jak w mało której sprawie, wyjaśnienia oskarżonego o tym, że spożywał alkohol już po zatrzymaniu samochodu, zostały potwierdzone innym, w pełni wiarygodnym materiałem dowodowym. Na nagraniu widać, iż oskarżony wysiada z samochodu, wchodzi do sklepu z alkoholami, następnie wychodzi z niego i ponownie wsiada do samochodu zaparkowanego pod sklepem. Tam natomiast spożywa alkohol, co widzi bardzo wyraźnie świadek K. M.. Co także istotne, na pewno w pewnym momencie do pojazdu oskarżonego wsiada inny mężczyzna. Do interwencji policji dochodzi na skutek obywatelskiej postawy świadka K. M., co niewątpliwie jest ze wszech miar pożądane i zasługuje na aprobatę, tyle tylko, że akurat niezwłoczne podjęcie interwencji przez policję wobec siedzącego w pojeździe, a niebędącego kierowcą pojazdu w ruchu, okazało się ostatecznie mało „brzemienne” dla przedmiotowej sprawy karnej (choć oczywiście uzasadnione wobec treści obowiązków służbowych). Niewątpliwie natomiast oskarżony alkohol spożywał już po zatrzymaniu pojazdu pod sklepem z alkoholami, a przy tym spożywał go w sposób anormalny, bo wyjątkowo zachłanny (zeznając pierwotnie świadek K. M. opisywał obserwację wypicia przez oskarżonego „z gwintu” ¾ butelki o pojemności 0,5 litra). Takie ustalenie wynika przy tym nie tylko z wyjaśnień potencjalnego sprawcy, ale też fakt ten był widoczny i zauważony przez osobę postronną, a więc wynika z innego, wiarygodnego materiału zgromadzonego w sprawie. Z tego powodu zaistniała konieczność dopuszczenia dowodu z opinii retrospektywnej, a kwestia nadpicia alkoholu lub spożycia go w całości już po zakończeniu jazdy pojazdem, nawet bez znajomości treści opinii - była pewna jeszcze przed uzyskaniem stanowiska toksykologa. Sąd odwoławczy przeanalizował dokładnie czas – z podaniem godziny i minuty, w jakim oskarżony, po opuszczeniu sklepu ponownie wsiadł do swojego pojazdu – a zakładając wiarygodność jego wyjaśnień – dopiero wówczas zaczął spożywać alkohol. Czas ten wynika z zapisów zawartych na monitoringu miejskim (na nagraniu widać moment przyjazdu samochodem pod sklep, dokonywania zakupów i ponownego wejścia do samochodu oskarżonego, potem także innej osoby, a następnie przyjazd radiowozu i rozpoczęcie interwencji). Z nagrania wynika, że oskarżony Z. T. przyjechał pod sklep około godziny 11:50; oskarżony twierdzi, iż wówczas był trzeźwy; następnie dokonuje on zakupów, a potem, także przez pewien okres czasu w towarzystwie jakiegoś znajomego – siedząc w samochodzie spożywa alkohol. Opinie toksykologiczne dopuszczone w sprawie przez sąd rejonowy nie uwzględniały szczegółowych danych, co do godziny i minuty przyjazdu pojazdu pod sklep, dokonania zakupów i podjęcia interwencji – a co było możliwe z racji załączonego do akt nagrania z miejskiego monitoringu i protokołu jego odtworzenia. Zdaniem sądu odwoławczego w sprawie doszło do błędnego ustalenia w przedmiocie tego, iż uzyskane po badaniu przez funkcjonariuszy policji wyniki stanu nietrzeźwości oskarżonego Z. T. (1) musiały być pochodną alkoholu, który oskarżony spożył jeszcze zanim przyjechał swoim pojazdem pod sklep ( nota bene z alkoholami o nazwie „Namówiłeś mnie Alkohole”). W związku z treścią opinii toksykologa Z. W. i wątpliwościami, co do wiarygodności wniosków końcowych tego biegłego, już sąd I instancji zdecydował się dopuścić dowód z dodatkowej opinii biegłego toksykologa (dr M. R.). Następnie jednak, pomimo tego, że wcześniejsze opinie biegłego toksykologa Z. W. uznawał za nieprzekonujące, albo co najmniej za niewystarczające do ostatecznego procedowania w sprawie (przecież z tego powodu dopuścił kolejną opinię!) – opinii M. R. nie dał wiary, całkowicie pomijając jego wywód. Pomimo także wniosków końcowych opinii M. R., sprzecznych z tezą aktu oskarżenia, za wiarygodną uznał w całości opinię sporządzoną de facto w toku postępowania przygotowawczego przez Z. W.. Niewątpliwie natomiast biegły Z. W. w nieuprawniony, bo wysoce stronniczy sposób, odnosił się do możliwej kwestii spożywania (nadpicia) alkoholu przez nietrzeźwych kierujących i stronniczo, bo „odgórnie” oceniał prezentowane zwyczajowo okoliczności spożywania alkoholu przez sprawców, wywodząc tezy o alibi nietrzeźwych kierujących. Mało przekonująco brzmią także tezy tego biegłego o fizjologicznej niemożliwości upicia się w czasie ok. 2 godzinach do stężenia alkoholu ujawnionego u oskarżonego - wydaje się bowiem, że tego typu uwagi dotyczą „kulturalnego” jego spożywania, a nie picia wódki „z gwinta” niczym oranżady – a tak właśnie konsumował Z. T.. Sąd odwoławczy mając duże wątpliwości, co do bezstronności i poprawności wniosków postawionych przez biegłego Z. W., a jednocześnie pewność, co do okresu czasu (godzina i minuta początkowa i końcowa), w jakim oskarżony zatrzymał samochód i dokonał zakupu alkoholu oraz w jakim podjęto interwencję oraz pewność - a nie jedynie prawdopodobieństwo tego, że Z. T. spożywał alkohol (także lub tylko) po zatrzymaniu auta - zdecydował się uzupełnić materiał dowodowy. Pierwotnie sąd odwoławczy dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłego z zakresu chemii sądowej i toksykologii dr M. R. (2), a następnie dowód z opinii (...) w Ł.. Obie opinie są tożsame w zakresie tego, czy można w sposób całkowicie pewny wykluczyć, że wersja prezentowana w wyjaśnieniach przez oskarżonego jest niewiarygodna. Wniosek obu opinii jest następujący: nie można jednoznacznie ustalić okoliczności konsumpcji alkoholu przez oskarżonego, czyli tego co, kiedy i w jakiej ilości zostało spożyte przez Z. T. (1). Tym samym nie można wykazać, ani wykluczyć, iż uzyskane przez oskarżonego wyniki stanu jego nietrzeźwości – pierwszy z godz.13:45, ostatni z godz. 15:33, są następstwem tylko i wyłącznie spożycia przez niego alkoholu już po zakończeniu jazdy pojazdem mechanicznym, a niewątpliwie takowy alkohol – w bliżej nieustalonych ilościach, jak to wynika z wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadka K. M. – Z. T. spożywał. Ilości spożytego alkoholu pozostają bliżej nieustalone, bo wielkość widniejąca w protokole badania podejrzanego była podawana przez mocno nietrzeźwego Z. T., nawet świadek K. M. widział nietypowe wypicie „z gwinta” bardzo dużej ilości alkoholu, a konkubina oskarżonego znalazła w pojeździe oskarżonego odebranym z rak policjantów dowody wskazujące na spożywanie także innego alkoholu (np. puste puszki po piwie). Nie bez znaczenia jest pojawienie się przez pewny okres czasu nieustalonej osoby w pojeździe Z. T., która miała przynieść jakiś dodatkowy alkohol spożywany wspólnie - bez możliwości ustalenia jakiego rodzaju i w jakiej ilości. W konsekwencji powyższego, Sąd Rejonowy dopuścił się obrazy art. 5 § 2 kpk., albowiem w sprawie nadal istnieją niedające się usunąć wątpliwości, które należy poczytać na korzyść oskarżonego. Dopóki bowiem w sposób całkowicie pewny nie potwierdzono zaistnienia przestępstwa (a najczęściej oznacza to brak możliwości obalenia wersji oskarżonego nieprzyznającego się do winy), dopóty nie można przypisać oskarżonemu winy. Znany z racji doświadczenia życiowego i zawodowego fakt powszechności przestępstw polegających na kierowaniu pojazdami mechanicznymi w stanie nietrzeźwości, możliwe uzależnienie od tego środka u oskarżonego i częste prezentowanie przez sprawców kłamliwych wyjaśnień, co do spożywania alkoholu jedynie już po zatrzymaniu pojazdu – to za mało, by obalić domniemanie niewinności należące się osobie oskarżonego Z. T.. Z powyższych względów orzeczono jak w części dyspozytywnej wyroku. |
||||||||||||||||||||||
Wniosek |
||||||||||||||||||||||
- o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie Z. T. od popełnienia przypisanego mu czynu; |
☒ zasadny ☐ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||||||||||||||||||||||
- wniosek jest zasadny z przyczyn podanych powyżej; |
||||||||||||||||||||||
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
||||||||||||||||||||||
4.1. |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
||||||||||||||||||||||
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
||||||||||||||||||||||
1.7. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
5.1.1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
||||||||||||||||||||||
1.8. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
5.2.1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
|||||||||||||||||||||
- zmiana w zakresie ustaleń co do sprawstwa Z. T.; |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach zmiany |
||||||||||||||||||||||
- wskazano w punkcie 3..; |
||||||||||||||||||||||
1.9. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
1.1.7. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
||||||||||||||||||||||
5.3.1.1.1. |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||
5.3.1.2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||
5.3.1.3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
||||||||||||||||||||||
5.3.1.4.1. |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||
1.1.8. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
||||||||||||||||||||||
1.10. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
||||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||||
6. Koszty Procesu |
||||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||||
sentencja wyroku |
O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono w oparciu o art. 632 pkt 2 kpk. |
|||||||||||||||||||||
7. PODPIS |
||||||||||||||||||||||
1.11. Granice zaskarżenia |
|||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
||||
Podmiot wnoszący apelację |
obrońca |
||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Wina i sprawstwo oskarżonego |
||||
0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
|||
☐ |
co do kary |
||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||
0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||
☐ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||
☐ |
|||||
☐ |
brak zarzutów |
||||
0.1.1.4. Wnioski |
|||||
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim
Data wytworzenia informacji: