Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

BIP
Rozmiar tekstu
Kontrast

IV Ka 575/24 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim z 2024-12-05

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 575/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 17 kwietnia 2024 roku w sprawie II K 849/24.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Podniesione w obu apelacjach zarzuty obrazy przepisów postępowania poprzez błędną ocenę materiału dowodowego i wynikających stąd błędów w ustaleniach faktycznych, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzuconego mu czynu, podczas gdy według apelantów dochodził on należnego wynagrodzenia za nadgodziny, a jego groźby i tak nie wzbudziły obawy u pokrzywdzonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty błędów w ustaleniach faktycznych oraz zarzuty błędnej oceny dowodów, nie zasługują na uwzględnienie. Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny w oparciu o rzetelnie i wszechstronnie oceniony materiał dowodowy. Każdy istotny dowód został poddany analizie i oceniony w kontekście innych, powiązanych z nim dowodów. Ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd Rejonowy jest obiektywna, prawidłowa, zgodna z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, oparta o całokształt ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego i jako taka korzysta z ochrony jaką daje art. 7 kpk. Sąd Okręgowy nie będzie w tym miejscu tej oceny i tych ustaleń powielał, albowiem wobec doręczenia stronom odpisu uzasadnienia zaskarżonego wyroku analiza ta jest ( a przynajmniej powinna być ) im znana - dość powiedzieć, że Sąd odwoławczy aprobuje dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę dowodów oraz oparte na niej ustalenia faktyczne.

W szczególności oskarżony grożąc zawiadomieniem właściwych organów ( Państwowej Inspekcji Pracy i Inspektoratu Transportu Drogowego) nie dochodził swych zasadnych roszczeń i nie działał w obronie swojego interesu prawnego. Przecież wynika to właśnie z decyzji w/w organów, które kontrolowały firmę oskarżonego za okres, w którym pracował u niego oskarżony i owszem, wykryły nieprawidłowości – ale nie dotyczące oskarżonego ( vide decyzja Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego w Ł. k. 587 – 589 i Decyzja Państwowej Inspekcji Pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy w Ł. k. 824 – 848). Ponadto wszystkie roszczenia oskarżonego wobec pokrzywdzonego jako pracodawcy zostały prawomocnie oddalone przez Sąd Pracy (wyrok Sądu Rejonowego w (...) z dnia 27 stycznia 2023 roku w sprawie IV P 44/22 k. 209). Wreszcie, nawet pomijając powyższe, nie jest logiczne i zgodne z doświadczeniem życiowym, aby oskarżony, któremu pokrzywdzony regularnie wypłacał pensję, „wypracował sobie” nadgodziny na kotwę 50000 zł, gdyż pracował tam stosunkowo niedługo ( około 8 miesięcy), a w/w kontrole organów państwowych stwierdziły pewne nieprawidłowości w czasie pracy kierowców, ale nieznaczne.

Dlatego Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, iż oskarżony dopuścił się groźby bezprawnej polegającej na zapowiedzi wywołania wobec pokrzywdzonego grożącego mu karami administracyjnymi postępowania przed Państwową Inspekcją Pracy i Inspekcją Transportu Drogowego, aby wymusić na nim zapłatę 50000 zł za „milczenie”, a kwota te nie była należna oskarżonemu z żadnego tytułu, nie był on również pokrzywdzony tymi działaniami pokrzywdzonego, które zaowocowały ukaraniem go pieniężnymi karami przez w/w organy.

Bezzasadne są argumenty obrońcy dotyczące braku obawy ze strony pokrzywdzonego – wszak sam apelant przytoczył orzecznictwo z którego wynika, że wywołanie takiej obawy nie należy do skutków przestępstwa z art. 191 § 1 kk.

Wniosek

Wnioski u uniewinnienie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski nie były zasadne, co zostało powyżej omówione.

3.2.

Podniesione w obu apelacjach zarzuty rażącej niewspółmierności kary.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Okręgowy uznał te zarzuty za zasadne.

Sąd odwoławczy kierował się tym, że argumenty oskarżonego o nadużyciach w firmie pokrzywdzonego – choć nie związane z jego osobistą sytuacją – okazały się częściowo słuszne. W wyniku przeprowadzonych kontroli ustalono, że faktycznie pokrzywdzony organizując pracę kierowców ( innych niż oskarżony) nie przestrzegał czasu ich pracy, naruszał obowiązek zachowanie niezbędnej przerwy między okresami wykonywania pracy, oraz nie przechowywał dokumentacji związanej z czasem pracy kierowców. Oczywiście nie ekskulpuje to oskarżanego ( gdyż naruszenia te nie dotyczyły jego osoby), ale stanowi poważną okoliczność łagodzącą. Oto bowiem w wyniku jego przestępczego działania, niejako przy okazji, wykryto nieprawidłowości w firmie oskarżonego, które związane były z bezpieczeństwem w ruchu drogowym ( przepracowany i niewyspany kierowca samochodu ciężarowego może stwarzać potencjalne niebezpieczeństwo w ruchu drogowym porównywalne z tym, jakie wywołuje kierujący znajdujący się w stanie po użyciu alkoholu).

Ponadto uprzednia karalność oskarżonego związana jest z przestępstwami popełnionymi kilka lat wcześniej.

Ważąc te racje Sąd Okręgowy uznał, że adekwatną karą dla oskarżonego będzie kara 1 ( jednego) roku ograniczenia wolności polegającą na świadczeniu nieodpłatnej dozorowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym.

Wniosek

Wnioski o złagodzenie kary, w szczególności wniosek obrońcy o wymierzenie kary wolnościowej w trybie art. 37 a kk.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski były zasadne, co zostało powyżej omówione.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Okręgowy zmienił wyrok Sądu Rejonowego w ten sposób, że :

jako podstawę skazania za czyn przypisany w punkcie 1 przyjął dyspozycję art. 191 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk, a jako podstawę wymiaru kary za ten czyn art. 191 § 1 kk w zw. z art. 57 b kk w zw. z art. 37 a § 1 kk;

w miejsce orzeczonej w punkcie 1 kary pozbawienia wolności wymierzył oskarżonemu karę 1 ( jednego) roku ograniczenia wolności polegającą na świadczeniu nieodpłatnej dozorowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym.

Zwięźle o powodach zmiany

Co do kary było to omówione.

Co do podstawy skazania, należało wyeliminować z niej art. 4 § 1 kk, albowiem paradoksalnie – mimo zaostrzenia przepisów o wymiarze kary ograniczenia wolności – przepisy obowiązujące w dacie czynu nie są względniejsze dla sprawcy. Wiąże się to ze zmianą art. 37 a § 1 kk. W dacie czynu nie można było go zastosować bez równoczesnego orzeczenia o środku karnym, środku kompensacyjnym lub przepadku. W realiach przedmiotowej sprawy, na etapie odwoławczym i związku z kierunkiem zaskarżenia, przy zastosowaniu przepisów z daty czynu nie byłoby możliwości wydania takiego rozstrzygnięcia, a zatem nie byłoby możliwe orzeczenie kary wolnościowej. Dlatego mimo wszystko korzystniejsze dla oskarżonego było zastosowanie przepisów obowiązujących w dacie orzekania, które to umożliwiały. Z tego powodu należało wyeliminować art. 4 § 1 kk z podstawy skazania.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych z uwagi na jego ubóstwo.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie, kara

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie, kara

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Karol Depczyński
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim
Data wytworzenia informacji: