Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 582/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 10 lipca 2024 roku w sprawie o sygn. akt II K 317/24

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

Oskarżona nie popełniła przypisanego jej czynu w zaskarżonym wyroku. Funkcjonariusze Policji A. F. (1) i A. S. pomówili ją o jazdę samochodem w sytuacji, gdy stał on zaparkowany przed posesją sąsiada. Oskarżona, gdy podjechali na kontrolę policjanci siedziała wewnątrz samochodu, ale silnik był wyłączony. Była w samochodzie, gdyż poszła sprawdzić czy jest w nim paczka z częściami do samochodu, które zamówiła.

wyjaśnienia oskarżonej

k. 105v -106v

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.2.1.

wyjaśnienia oskarżonej.

Zeznania świadków A. F. (1) i A. S. (funkcjonariuszy Policji) są logiczne, spójne, wzajemnie się uzupełniają i ich ocena przez sąd I instancji jako zasługujące na wiarę pozostaje pod ochroną art. 7 kpk. Wyjaśnienia oskarżonej, w których próbuje wykazać, że ww. funkcjonariusze Policji złożyli fałszywe zeznania pomawiając ją o czyn, którego nie popełniła są linią obrony przyjętą przez M. Ł..

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1

Zarzut pierwszy (1) zawarty w pisemnej apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonej dotyczył obrazy przepisów postępowania, tj. art. 4 kpk, art. 7 k.p.k. mającego wpływ na treść orzeczenia polegającego na dowolnej (w miejsce swobodnej) ocenie zebranego materiału dowodowego, z naruszeniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia, w postaci:

a) błędnej oceny zeznań świadków A. F. (2) oraz A. S.,

b) błędnej oceny wyjaśnień oskarżonej złożonych na etapie postępowania przygotowawczego w wyniku czego doszło do:

błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na treść orzeczenia, polegający na bezpodstawnym przyjęciu:

a) iż oskarżona prowadziła pojazd w stanie nietrzeźwości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut pierwszy podniesiony przez obrońcę oskarżonej w apelacji nie zasługuje na uwzględnienie. Aby skutecznie podnosić zarzut naruszenia wynikającej z art. 7 kpk zasady swobodnej oceny dowodów należy wykazać, że ustalenia sądu meriti oraz ocena zgromadzonego w niniejszej sprawie istotnego materiału dowodowego z punktu widzenia postawionego oskarżonemu zarzutu nie została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 kpk) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 kpk), a nadto nie była wynikiem rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 kpk) oraz uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 pkt 1 kpk) - zobacz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 1990 r., OSNKW 1991 r., nr 7-9, poz. 41 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 września 1998 r., Prok i Pr. 1999 r., nr 2 poz.6). Sąd I instancji wnikliwie ocenił zgromadzony materiał dowodowy, a stanowisko swoje wyczerpująco uzasadnił, zgodnie z wymogami określonymi w art. 424§1 kpk,.wykazując sprawstwo M. Ł.. Dokonana przez sąd rejonowy ocena ujawnionych w toku przewodu sądowego dowodów, tj. wyjaśnień oskarżonej (ujawnionych przez odczytanie) i zeznań przesłuchanych świadków A. F. (1) oraz A. S., jak również zgromadzonych dokumentów, poczyniona została w sposób wszechstronny i obiektywny, z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego i pozostaje pod ochroną art. 7 kpk. Interweniujący w dniu zdarzenia funkcjonariusze Policji A. F. (1) oraz A. S. jako osoby zaufania publicznego, osoby niewątpliwie postronne nie mieli jakiegokolwiek interesu, aby celowo pomawiać oskarżoną o czyn, jaki nie był jej udziałem. Wskazać należy, że jakakolwiek próba (ujawnienie jej) zniekształcenia rzeczywistości na niekorzyść osoby kontrolowanej (w tym przypadku oskarżonej) wiązałaby się dla funkcjonariuszy Policji z odpowiedzialnością tak karną, jak również dyscyplinarną. Apelant stara się wykazać, że ww. świadkowie celowo, z uwagi na pewne zaszłości związane z prowadzonym uprzednio postępowaniem z ich udziałem i M. Ł. dążą w istocie rzeczy do „wrobienia w przestępstwo” oskarżonej, którego nie popełniła. Takie twierdzenie w realiach niniejszej sprawy jest dość abstrakcyjne zwłaszcza, że jak już wspomniano jakiekolwiek bezprawne działanie funkcjonariuszy Policji wiązałyby się z negatywnymi dla nich konsekwencjami. Oskarżona w złożonych wyjaśnieniach przed sądem II instancji jako powód konfliktu podała fakt, że zablokowała na portalu F. kontakt z A. F. (1), gdyż należał do grupy wśród, której byli kierowcy, którzy dostawali od niego wysokie mandaty podczas kontroli. Ta okoliczność nie ma żadnego znaczenia w przedmiotowej sprawie. Zdaniem apelanta wersja ww. świadków – funkcjonariuszy Policji została uzgodniona na potrzeby niniejszego postępowania. Podnieść należy, że to właśnie spójność, konsekwentność, szczegółowość, wzajemne uzupełniania się (na każdym z etapów postępowania) zeznań interweniujących funkcjonariuszy Policji A. F. (1) oraz A. S., czyni ich depozycje wiarygodnymi. Ponadto brali oni jednocześnie udział w tym samym zdarzeniu. W kwestii oceny wyjaśnień oskarżonej złożonych w toku postępowania odwoławczego ich analiza wskazuje, że stanowią przyjętą linię obrony. Oskarżona wyjaśniła, że jedynie wyszła z psem po zamówione uprzednio części samochodowe przez znajomego i w celu ich oględzin usiadła w samochodzie. Oskarżona jednakże w żaden logiczny sposób nie była w stanie wyjaśnić, dlaczego jej pies w chwili zatrzymania znajdował się wewnątrz samochodu między jej nogami na wysokości pomiędzy skrzynią biegów a pedałem sprzęgła (tak wynika ze słusznie ocenionych jako wiarygodne zeznań interweniujących policjantów, ci też spójnie zeznali, że zobaczyli nadjeżdżający pojazd, który gwałtownie skręcił na posesję, co zwróciło ich uwagę i stanowiło przyczynę interwencji, w toku której ujawniono, że kierująca jest nietrzeźwa). Oskarżona wyjaśniła, że wsiadła do auta, „żeby nie były otwarte drzwi”, ale dlaczego miały by nie być otwarte? Pojazd znajdował się przed bramą posesji sąsiada– otworzone drzwi auta w takiej sytuacji nie stwarzają np. żadnego zagrożenia czy nie stanowią żadnej przeszkody do swobodnego poruszania się innych uczestników ruchu i nie było powodu, aby wsiadać do środka auta za kierownicą, skoro poszła sprawdzić czy jest paczka z częściami do jej samochodu w bagażniku. Oskarżona także, w odmienny sposób do spójnych zeznań interweniujących funkcjonariuszy Policji, wyjaśniła okoliczności dotyczące zatrzymania, także przyczyny zastosowania przymusu bezpośredniego w formie założenia kajdanek. Nie przekonują wyjaśnienia oskarżonej, że rzekomo funkcjonariusze Policjanci poinformowali ją, że taka jest procedura, toteż muszą przed wejściem do budynku KPP założyć jej kajdanki. . W tej kwestii spójnie i logicznie zeznali interweniujący funkcjonariusze Policji A. F. (1) oraz A. S. i wersja ww. świadków jest jak najbardziej przekonująca. Reasumując: wbrew twierdzeniom obrońcy oskarżonego sąd rejonowy nie dopuścił się błędu w ocenie ujawnionych w toku przewodu sądowego dowodów, słusznie nie dając wiary wyjaśnieniom oskarżonej w części, której twierdziła , że nie kierowała samochodem w stanie nietrzeźwości i uznając za wiarygodne zeznania świadków A. F. (1) oraz A. S.. Świadkowie ci byli w swoich kolejnych zeznaniach z postępowania przygotowawczego jak i sądowego w pełni konsekwentni, a ich relacje korelowały ze sobą i wzajemnie się uzupełniały tworząc logiczną całość nie pozostawiając wątpliwości co do przebiegu inkryminowanego oskarżonej czynu. Dokonana przez sąd I instancji ocena ujawnionego w toku przewodu sądowego materiału dowodowego pozostaje pod ochroną art. 7 kpk.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro niezasadny okazał się zarzut obrazy przepisów postępowania, tj. art. 4 kpk, art. 7 k.p.k. mającej wpływ na treść orzeczenia, to brak było podstaw prawnych do zmiany zaskarżonego wyroku w sposób postulowany przez obrońcę oskarżonej M. Ł..

3.2.

Zarzut drugi (2) zawarty w pisemnej apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonej dotyczył obrazy prawa procesowego poprzez:

1. naruszenie prawa procesowego art. 117 § 2 kpk w zw. z art. 374 § 1 kpk przez przeprowadzenie rozprawy pod nieobecność oskarżonej pomimo, iż poinformowała ona sąd przed rozprawą o niemożności stawienia się na terminie a ze wskazanych okoliczności przez nią wynikało, iż nieobecność była usprawiedliwiona, co w następstwie prowadziło do istotnego naruszenia prawa do obrony oskarżonej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut drugi (2) podniesiony w apelacji przez obrońcę oskarżonej nie zasługuje na uwzględnienie. Niestawiennictwo osoby uprawnionej do wzięcia udziału w czynnościach procesowych musi skutkować nieprzeprowadzaniem tej czynności i odroczeniem jej na inny termin, jeżeli: 1) brak jest dowodu, że osoba uprawniona została prawidłowo zawiadomiona; 2) zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że niestawiennictwo wynikło z przyczyn żywiołowych lub innych wyjątkowych przyczyn; 3) usprawiedliwiła swoje niestawiennictwo i wniosła o nieprzeprowadzanie czynności pod jej nieobecność.

Dla usprawiedliwienia nieobecności z powodu choroby konieczne jest zaświadczenie wystawione przez lekarza sądowego (art. 117 § 2a kpk). Dla uzyskania efektu w postaci odroczenia rozprawy lub posiedzenia (nieprzeprowadzania czynności) nie wystarczy samo przedłożenie usprawiedliwienia, ale konieczne jest dodatkowe żądanie odroczenia czynności (post. SN z 11.1.2007 r., V KK 330/06, OSNwSK 2007, Nr 1, poz. 148).

Decyzja o usprawiedliwieniu nieobecności uczestnika na rozprawie należy w myśl art. 117 kpk do sądu, który ma obowiązek badać, czy przedstawione usprawiedliwienie wskazuje na okoliczności rzeczywiście uniemożliwiające stronie stawienie się na rozprawę i udokumentowane w sposób niebudzący wątpliwości co do zaistnienia tych okoliczności. Dotyczy to oceny każdego podanego przez oskarżonego powodu, a zatem także choroby potwierdzonej zaświadczeniem lekarskim spełniającym wymogi określone w art. 117 § 2a kpk.

Apelant wraz z wniesioną apelacją przedłożył zaświadczenie lekarskie nr (...) lekarza sądowego, z którego treści wynika, że oskarżona w okresie od 13 czerwca 2024 roku do 11 lipca 2024 roku nie mogła stawić się na wezwanie sądu - z rozpoznaniem F 43 - reakcja na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne. Nie ma to jednak kluczowego znaczenia dla podzielenia twierdzeń apelanta, gdy wskaże się na takie okoliczności jak:

- oskarżona w dniu 19 czerwca 2024 roku podjęła korespondencję zawierającą wezwanie na termin planowanej w dniu 10 lipca 2024 roku rozprawy. Nie uznano jej obecności za obowiązkową. W tym samym dniu oskarżona osobiście złożyła wniosek o umożliwienie zapoznania z aktami ( k- 48),

- oskarżona otrzymała pouczenie o skutecznym usprawiedliwieniu nieobecności w sądzie. Nie zapoznała się z nim ( wyjaśnienia k.105- 106)

- oskarżona w dniu 27 czerwca 2024 roku była w siedzibie sądu, gdzie dokonała wglądu do akt i wykonała fotokopię poszczególnych kart tych akt. Oskarżona w tym dniu wniosła o odroczenie rozprawy, z uwagi na fakt, że do 11 lipca 2024 roku włącznie przebywa na zwolnieniu lekarskim. Zeznający w sprawie świadkowie – funkcjonariusze Policji A. F. (1) oraz A. S. w toku przesłuchania na rozprawie w dniu 10 lipca 2024 roku spójnie, szczegółowo i konsekwentnie zeznali, że widzieli z bliskiej odległości (1,5 m) w tym dniu ( 10.07.24 r. )oskarżoną, o charakterystycznym wyglądzie poruszającą się chodnikiem, która przeszła obok nich, nie dostrzegając ich,

- oskarżona w toku przesłuchania w charakterze podejrzanej nie zgłaszała jakichkolwiek problemów, które mogłyby powodować powzięcie uzasadnionych wątpliwości co do jej stanu zdrowia psychicznego.

Sąd odwoławczy dokonał wglądu do akt prowadzonej równolegle związanej z zarzuconym czynem (nieprawomocnie zakończonej) sprawy II K 402/24 Sądu Rejonowego w Bełchatowie. W sprawie tej sąd rejonowy nie miał wątpliwości co do poczytalności M. Ł.. Sąd okręgowy także takiej wątpliwości nie powziął po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną złożoną do akt sprawy przez oskarżoną ( k-109).

Sąd odwoławczy w pełni podziela argumentację zaprezentowaną przez sąd meriti, który nie uwzględnił wniosku oskarżonej o odroczenie rozprawy z przyczyn zdrowotnych (brak przedłożenia do dnia 10 lipca 2024 roku zwolnienia lekarskiego, potwierdzającego twierdzenia oskarżonej zawarte w piśmie z dnia 27 czerwca 2024 roku) i prowadził sprawę pod nieobecność oskarżonej uznając ją za nieusprawiedliwioną w dniu 10 lipca 2024 roku. Oskarżona złożyła wyjaśnienia przed sądem II instancji, który dokonał ich oceny.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro niezasadny okazał się zarzut z punktu drugiego (2) apelacji obrońcy oskarżonej, to brak było podstaw prawnych do zmiany zaskarżonego wyroku w sposób postulowany przez obrońcę oskarżonej M. Ł..

3.3.

Zarzut trzeci (3) zawarty w pisemnej apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonej dotyczył obrazy prawa materialnego art. 178a § 5 kpk w zw. z art. 44b § 1 kk przez orzeczenie przepadku pojazdu oskarżonej pomimo, iż zachodziła usprawiedliwiona okolicznościami podstawa nieorzekania tego środka.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zgodnie z przepisem art. 178a § 5 kk, który wszedł w życie 14 marca 2024 roku sąd orzeka obligatoryjnie przepadek pojazdu mechanicznego, o którym mowa w art. 44b §1 kk, w razie popełnienia przestępstwa określonego w art. 178a § 1 lub 4 kk, chyba że zawartość alkoholu w organizmie sprawcy przestępstwa określonego w § 1 była niższa niż 1,5 promila we krwi lub 0,75 mg/dm ³ w wydychanym powietrzu albo nie prowadziła do takiego stężenia. W przypadku oskarżonej prowadziła samochód w stanie nietrzeźwości prowadzącym do stężenia na poziomie 0,91 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Sąd może odstąpić od orzeczenia przepadku, jeżeli zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami. Okoliczności popełnienia czynu, jego kwalifikacja prawna, stopień stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu powodowały, że orzeczenie przepadku pojazdu mechanicznego, niezależnie od argumentów podnoszonych w apelacji, było w niniejszej sprawie obligatoryjne i trudno w realiach przedmiotowej sprawy, w przypadku popełnienia czynu z art. 178a § 4 kk znaleźć argumenty uzasadniające odstąpienie od orzeczenia przepadku pojazdu.

Wniosek

O odstąpienie od orzekania przepadku samochodu oskarżonej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro niezasadny okazał się zarzut z punktu trzeciego (3) apelacji obrońcy oskarżonej, to brak było podstaw prawnych do zmiany zaskarżonego wyroku w sposób postulowany przez obrońcę oskarżonej M. Ł..

3.4.

Zarzut czwarty (4) zawarty w pisemnej apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonej błędu w ustaleniach faktycznych, że wobec oskarżonej powinien być orzeczony dożywotni zakaz prowadzenia pojazdów, (apelant zaskarżył wyrok co do winy i co do kary).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Analiza uzasadnienia sądu rejonowego prowadzi do wniosku, że sąd ten pochylił się nad zagadnieniem karygodności popełnionego czynu i słusznie uznał, że była ona znaczna. Oskarżona działa z zamiarem bezpośrednim bez ważnego powodu i kierowała samochodem będąc w znacznym stopniu nietrzeźwości, jest osobą uprzednią karaną za przestępstwo podobne. Bezpodstawne jest kwestionowanie orzeczenia dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, ponieważ zastosowanie środka karnego stosownie do treści przepisu art. 42 § 3 kk ma charakter obligatoryjny. Nie występują przy tym w tej sprawie w ocenie sądu odwoławczego żadne szczególne okoliczności, które pozwalałyby na przyjęcie, że zachodzi wyjątkowy wypadek uzasadniony szczególnymi okolicznościami , pozwalający na odstąpienie od orzeczenia dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów. Oskarżona nie działała w anormalnej sytuacji, która stanowić by mogła podstawę do przyjęcia jej wyjątkowości. Inkryminowanego czynu dopuściła się w niespełna rok od daty popełnienia umyślnego czynu podobnego, za który została prawomocnie skazana wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 9 maja 2023 roku w sprawie II K 232/23. W kontekście samej kary należy uznać, że jest ona w pełni adekwatna do okoliczności sprawy i wagi popełnionego czynu i powinna spełnić swe cele w zakresie obu prewencji.

Wniosek

Bez wniosku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd mariti prawidłowo przy wymiarze kary i środków karnych uwzględnił wszystkie okoliczności podmiotowo- przedmiotowe przypisanego oskarżonej czynu.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd okręgowy utrzymał w mocy wyrok sądu meriti, który został zaskarżony przez obrońcę oskarżonej M. Ł..

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Skoro zarzuty podnoszone obrońcy oskarżonej nie zasługiwały na uwzględnienie, a także brak było podstaw do zmiany lub uchylenia wyroku sądu I instancji z urzędu, należało zaskarżony wyrok utrzymać w mocy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt 2 wyroku sądu okręgowego

Sąd okręgowy zwolnił oskarżoną od opłaty za drugą instancję i zwrotu wydatków za postępowanie odwoławcze, uznając, że ich uiszczenie byłoby dla niej zbyt uciążliwe (art. 624 §1 kpk).

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wina kara

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana