Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 627/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 12 lipca 2021 roku w sprawie II K 114/21.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obraza prawa materialnego - art. 86 § 1 k.k. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i wymierzenie kary łącznej w rozmiarze najwyższej kary jednostkowej.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zgodzić należy się ze stanowiskiem oskarżyciela publicznego, który w apelacji zarzuca zaskarżonemu wyrokowi obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 86 § 1 k.k., poprzez orzeczenie w stosunku do oskarżonej kary łącznej w wymiarze najwyższej kary jednostkowej.

Stosownie bowiem do treści art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym od dnia 24 czerwca 2020 roku (na skutek zmiany dokonanej ustawą z dnia 19 czerwca 2020 r. - Dz. U. z 2020 r. poz. 1086 - o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz uproszczonym postępowaniu o zatwierdzeniu układu w związku z wystąpieniem COVID-19) Sąd wymierza karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy. Konieczność wymierzenia kary łącznej powyżej najwyższej z kar orzeczonych za poszczególne przestępstwa oznacza, że w takich przypadkach minimalna kara łączna musi być wyższa o co najmniej jeden miesiąc od najwyższej kary pozbawienia wolności czy kary ograniczenia wolności, orzeczonych za przestępstwa pozostające w zbiegu, a także wyższa o co najmniej jedną stawkę dzienną od najwyższej grzywny orzeczonej za przestępstwo pozostające w zbiegu.

Tymczasem faktycznie w punkcie 2 zaskarżonego wyroku połączone zostały kary pozbawienia wolności i grzywny orzeczone oskarżonej w punkcie 1 wyroku. Kary te, to kara 3 miesięcy pozbawienia i 50 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda (tiret pierwszy) oraz kary 1 roku pozbawienia wolności i 50 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda (tiret drugi, trzeci i czwarty). Zważając zatem na regulację art. 86 § 1 k.k. najniższą karą łączną pozbawienia wolności jaką wobec oskarżonej A. S. (1) orzec można było z połączenia kar wymierzonych jej w niniejszej sprawie jest kara 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności. Tymczasem sąd pierwszej instancji wymierzył oskarżonej karę łączną 1 roku pozbawienia wolności.

Niemniej jednak, okazało się, że nie ma potrzeby korekty wyroku Sądu I instancji w omawianym zakresie, na skutek uwzględnienia apelacji oskarżonej i zmian dokonanych w zakresie subsumpcji prawnokarnej jej zachowania oraz orzeczonych wobec niej kar jednostkowych i kary łącznej.

Jakkolwiek dostrzeżona przez skarżącego obraza prawa materialnego wymagała interwencji Sądu odwoławczego, nie mogła się ona jednakże ograniczyć do poprawienia wymiaru kary łącznej, kiedy w przekonaniu instancji odwoławczej istniały podstawy do potraktowania przypisanych oskarżonej czynów jako wypadków mniejszej wagi.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt 2 i wymierzenie oskarżonej A. S. (2) kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i 1 miesiąca.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek niezasadny z przyczyn wskazanych szczegółowo powyżej oraz w punkcie 5.2.1.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Utrzymanie w mocy rozstrzygnięć zawartych w punktach od 1 do 6 w zakresie nie podlegającym modyfikacji opisanej w punkcie 5.2.1. dotyczącej orzeczonej kary.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok we wskazanym zakresie słuszny. Sąd Rejonowy przeprowadził w przedmiotowej sprawie postępowanie dowodowe w zakresie czynów inkryminowanych oskarżonej w sposób wszechstronny i wyczerpujący, a następnie zgromadzony materiał dowodowy poddał rzetelnej analizie i na tej podstawie wyprowadził słuszne wnioski zarówno co do winy oskarżonej w zakresie popełnienia przypisanych jej przestępstw. Przedmiotem rozważań zaprezentowanych przez Sąd Rejonowy w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku były nie tylko dowody obciążające oskarżoną, ale i dowody przeciwne, ocenione w zgodzie z zasadami logicznego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

- uchylenie orzeczenia o karze łącznej pozbawienia wolności oraz karze łącznej grzywny i rozstrzygnięć z nimi związanymi zawartymi w punktach 2 i 3

- przyjęcie, że czyn przypisany oskarżonej w punkcie 1 tiret pierwszy, a opisany w punkcie I aktu oskarżenia stanowi wypadek mniejszej wagi wyczerpujący dyspozycję art. 278 § 1 i 5 k.k. w zw. z art. 278 § 3 k.k. i wymierzenie oskarżonej za ten czyn na podstawie art. 278 § 3 k.k. i art. 33 § 2 k.k. kary 3 miesięcy pozbawienia wolności i kary 30 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda stawka,

- przejęcie, że czyn przypisany oskarżonej w punkcie 1 tiret drugi, a opisany w II aktu oskarżenia stanowi wypadek mniejszej wagi wyczerpujący dyspozycję art 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. i wymierzenie za ten czyn na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. i art. 33 § 2 k.k. kary 6 miesięcy pozbawienia wolności i kary 50 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda stawka,

- przyjęcie , że czyn przypisany oskarżonej w punkcie 1 tiret trzeci, a opisany w punkcie III aktu oskarżenia stanowi wypadek mniejszej wagi wyczerpujący dyspozycję art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. w zw. z art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i wymierzenie za ten czyn oskarżonej na podstawie art. 283 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. i art. 33 § 2 kk kary 6 miesięcy pozbawienia wolności i kary 50 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda stawka,

- przyjęcie, że czyn przypisany oskarżonej w punkcie 1 tiret czwarty, a opisany w punkcie IV aktu oskarżenia stanowi wypadek mniejszej wagi wyczerpujący dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. w zw. z art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i wymierzenie oskarżonej za ten czyn na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. i art. 33 § 2 k.k. kary 6 miesięcy pozbawienia wolności i kary 50 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda stawka,

- orzeczenie na podstawie art. 85 § 1 k.k., art. 86 § 1 i § 2 k.k. w stosunku do oskarżonej kary łącznej pozbawiania wolności w wymiarze 8 miesięcy oraz kary łącznej grzywny w liczbie 70 stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda stawka,

- zawieszenie na podstawie art. 69 § 1 k.k., art. 69 § 2 k.k., art. 70 § 1 k.k. wykonania orzeczonej w stosunku oskarżonej kary łącznej pozbawienia wolności na okres próby 1 roku

Zwięźle o powodach zmiany

Jakkolwiek zgodzić należało się ze skarżącym prokuratorem, że przy wydawaniu wyroku przez Sąd I instancji doszło do obrazy prawa materialnego - poprzez wymierzenie oskarżonej kary łącznej w rozmiarze 1 roku (niezgodnie z obowiązującym aktualnie oraz w dacie dokonania inkryminowanych jej czynów art. 86 k.k.) - niemniej jednak na skutek odmiennej oceny występków oskarżonej (i potraktowania ich jako wypadek mniejszej wagi, przy uwzględnieniu oceny ich społecznej szkodliwości, jako zmniejszonej do stopnia uzasadniającego wymierzenie kary według skali zagrożenia ustawowego przewidzianego w przepisie wyodrębniającym wypadek mniejszej wagi, w kategorii przestępstw określonego typu) ostatecznie doszło do korekty zaskarżonego wyroku, lecz nie w zakresie postulowanym przez oskarżyciela publicznego.

Kodeks karny nie zawiera definicji „wypadku mniejszej wagi". Zdefiniowanie tego pojęcia zostało pozostawione doktrynie i orzecznictwu. Wypadek mniejszej wagi to uprzywilejowana postać czynu o znamionach typu podstawowego, w której znamiona przestępstwa cechują się niewysoką szkodliwością społeczną. Problematyka związana z ustaleniem okoliczności decydujących o przyjęciu wypadku mniejszej wagi była przedmiotem licznych orzeczeń tak Sądu Najwyższego, jak i sądów apelacyjnych. W wyroku z dnia 26 listopada 2008 roku (II K 79/08, LEX nr 477715) Sąd Najwyższy wskazał, że o zakwalifikowaniu jako wypadku mniejszej wagi decydować powinny te okoliczności, które zaliczone są do znamion czynu zabronionego. W licznych orzeczeniach podkreśla się, że o przyjęciu wypadku mniejszej wagi decydują przedmiotowe i podmiotowe znamiona czynu. Wśród znamion strony przedmiotowej istotne znaczenie mają w szczególności: rodzaj dobra, w które godzi przestępstwo, zachowanie się i sposób działania sprawcy, użyte środki, charakter i rozmiar szkody wyrządzonej lub grożącej dobru chronionemu prawem, czas, miejsce i inne okoliczności popełnienia czynu oraz odczucie szkody przez pokrzywdzonego. Dla elementów strony podmiotowej istotne są: stopień zawinienia oraz motywy i cel działania sprawcy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 kwietnia 1997r., V KKN 6/97, LEX nr 30363; wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 29 września 2010 roku., II AKa 270/10, LEX nr 621279). O tym czy zachodzi wypadek mniejszej wagi decyduje więc ostateczny bilans wynikający z oceny wszystkich znamion przedmiotowych i podmiotowych danego czynu pozwalający ocenić, iż konkretny czyn cechuje się niewysoką społeczną szkodliwością. Podobnie w literaturze wskazuje się, że wypadek mniejszej wagi zachodzi wówczas, gdy okoliczności popełnienia czynu zabronionego wskazują, że czyn charakteryzuje się niewielkim stopniem społecznej szkodliwości. To stopień społecznej szkodliwości czynu jest podstawowym kryterium oceny czy dany czyn można zakwalifikować jako wypadek mniejszej wagi (por. Małgorzata Dąbrowska - Kardas, Piotr Kardas, Kodeks Karny z komentarzem, Zakamycze, Kraków 1999r., tom III, s. 116-118).

Reasumując rozstrzygając czy zachodzi wypadek mniejszej wagi, czy też nie, należy więc zważyć, czy zachodzi przewaga okoliczności łagodzących nad tymi o pejoratywnym wydźwięku (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 lutego 2004 r., WA 1/04, LEX nr 162548).

Odnosząc powyższe reguły do oceny przypisanych oskarżonej czynów na względzie należy mieć w szczególności okoliczności ich popełnienia, a mianowicie to, że oskarżona znalazła kartę bankomatową pokrzywdzonej przy kasie samoobsługowej w markecie Biedronka, którą wprawdzie zabrała i użyła bezpośrednio na miejscu (przy czym nie doszło w tym momencie do wyrządzenia szkody i działanie oskarżonej zakończyło się w fazie usiłowania), a dodatkowo, dokonując transakcji internetowej dokonała płatności jednorazowo na stosunkowo niewielką kwotę bo 801,94 złotych. Jednocześnie bowiem realizacja kolejnej transakcji (na kwotę 414,98 złotych) nie powiodła się, z uwagi na to, iż pokrzywdzona kartę zastrzegła. Nie sposób również nie zauważyć, iż oskarżona nigdy dotychczas nie wchodziła w konflikt z prawem (vide: karta karna k. 29). Zdarzenia, do których doszło niewątpliwie były naganne i przybrały postać karalnych występków, jednakże w życiu wymienionej miały charakter incydentalny, wyraźnie odbiegający od jej dotychczasowej linii życiowej. Poza tym, oskarżona przeprosiła pokrzywdzoną za swoje zachowanie, a postawa jej nie ma jedynie charakteru formalnego, nastawionego na osiągnięcie określonych celów postępowania, biorąc pod uwagę fakt, iż podsądna chciała zwrócić pokrzywdzonej pobrane z jej kary płatniczej pieniądze.

W tych warunkach, jakkolwiek nie można usprawiedliwiać zachowań A. S. (1) i im pobłażać - i brak podstaw do warunkowego umorzenia wobec niej postępowania jak postulowała oskarżone - niemniej jednak wspomniane okoliczności pozwalały bardziej łagodniej, niż uczynił to Sąd Rejonowy, spojrzeć na jej zachowania.

Sąd Okręgowy, uznając zatem, iż stopień społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonej czynów był niewielki, zmienił zaskarżony wyrok przyjmując w pkt. 1 części dyspozytywnej wyroku nowe opisy czynów i ich kwalifikacje prawne i wymierzając za te poszczególne czyny nowe kary pozbawienia wolności i kary grzywny oraz nowe kary łączne, w sposób wyżej wskazany. Rozważając kwestię kar dla oskarżonej za przypisane jej czyny, Sąd miał na względzie przesłanki określone w dyrektywach jej wymiaru ujętych w art. 53 k.k., jak również sposób i okoliczności popełnienia czynu oraz inne przesłanki, o których mowa w art. 115 § 2 k.k. Uwzględniając wskazane dyrektywy, Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, iż właściwymi karami dla oskarżonej za przypisanie jej czynów stanowiących wypadki mniejszej wagi opisanych w punkcie I będą odpowiednio kary 3 miesięcy pozbawienia wolności i kara 30 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda (tiret pierwszy) oraz kary 6 miesięcy pozbawienia wolności i kary 50 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda (tiret drugi, trzeci i czwarty).

Powyższa zmiana skutkować musiała też zmianą wyroku w zakresie kary łącznej, bowiem wobec orzeczenia nowych kar jednostkowych, orzeczonych na nowej podstawie prawnej dotychczasowa kara łączna straciła moc. Stwierdzając ten fakt Sąd Okręgowy na podstawie. 86 § 1 k.k. wymierzył zatem oskarżonej karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 8 miesięcy oraz karę łączną grzywny w liczbie 70 stawek dziennych po 10 złotych każda. Jednocześnie utrzymał w mocy nałożony na oskarżoną obowiązek informowania sądu o przebiegu okresu próby na piśmie co 6 miesięcy oraz zaliczenie na poczet kary łącznej grzywny okresu jej zatrzymania od dnia 11.01.2021 r. godz. 09:20 do dnia 11.01.2021 r. godz. 11:20.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3, 4

Sąd Okręgowy na podstawie art. 636 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 633 k.p.k. i art. 8 w zw. z art. 3 ust. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 2013r. poz. 1247), § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz.U. 2013.663 j.t.) zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 10 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym oraz wymierzył jej kwotę 320 złotych tytułem opłaty za obie instancje, zaś wydatkami za postępowanie odwoławcze związanymi ze skargą apelacyjną prokuratora obciążył Skarb Państwa.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator Prokuratury Rejonowej w Piotrkowie Trybunalskim.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 12 lipca 2021 roku w sprawie II K 114/21.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana