Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 630/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 23 lipca 2024 roku sygn. II K 838/23

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut obrazy przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, a to art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k., art. 4 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k., art. 6 k.p.k., art. 366 § 1 k.p.k., poprzez:

1) zaniechanie wszechstronnego rozważenia wszystkich przeprowadzonych dowodów i wyjaśnienia istotnych okoliczności sprawy w wyniku dokonania dowolnej oceny wyjaśnień M. P. w zakresie wskazanych w nich obiektywnych przyczyn niewywiązywania się przez niego z obowiązku alimentacyjnego względem dzieci, w następstwie czego nie wyjaśniono i nie uwzględniono istotnych okoliczności w zakresie strony podmiotowej przypisanego oskarżonemu przestępstwa niealimentacji, które może być popełnione jedynie umyślnie oraz również dowolnej oceny zeznań prowadzącej do przypisania oskarżonemu przestępstwa, podczas gdy kompleksowa i prawidłowa ocena wymienionych dowodów, wskazująca również na potrzebę uzupełnienia materiału dowodowego, winna prowadzić do wniosku, iż nie mają one jednoznacznej wymowy, pozwalającej na przypisanie oskarżonemu winy.

2) zaniechanie podjęcia inicjatywy dowodowej na okoliczność braku możliwości podjęcia pracy zarobkowej w okresie objętym zarzutem z art. 209 § 1 k.k., co skutkowało pominięciem istotnych dla rozstrzygnięcia okoliczności, których dotyczył wadliwie potraktowany wniosek, a w konsekwencji nierozważeniem, na płaszczyźnie zaniechania wykonywania przez oskarżonego obowiązku alimentacyjnego, jego możliwości zarobkowych w okresie., obejmującym też odbywanie przez niego kary pozbawienia wolności, jak również stwierdzoną u oskarżonego chorobę.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja nie wykazała w skuteczny sposób, aby rozumowanie Sądu meriti, przy ocenie zgromadzonych w sprawie dowodów było wadliwe, bądź nielogiczne. Zarzuty przedstawione w apelacji mają charakter czysto polemiczny i opierają się wyłącznie na subiektywnej ocenie zebranych w sprawie dowodów. Nie można w żaden sposób podzielić twierdzeń skarżącego, iż Sąd Rejonowy dokonał stronniczej i dowolnej oceny wiarygodności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Stwierdzić natomiast należy, iż Sąd I instancji wnikliwie, zgodnie z art. 410 k.p.k., rozważył wszystkie dowody zgromadzone w sprawie, przemawiające zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.).

Ponieważ ocena zgromadzonych w sprawie dowodów została dokonana przez Sąd I instancji wszechstronnie, we wzajemnym ich kontekście z innymi dowodami, zgodnie z wiedzą i doświadczeniem życiowym, w pełni korzysta – wbrew stanowiska autora apelacji – z ochrony art. 7 k.p.k. W swoich rozważaniach zawartych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, Sąd meriti nie pominął również żadnej istotnej okoliczności, wynikającej z przeprowadzonych dowodów.

Lektura środka odwoławczego prowadzi natomiast do wniosku, że jego autor sugeruje, jakoby oskarżony nie miał możliwości zarobkowania, a tym samym płacenia alimentów na swoje dzieci. W konsekwencji – zdaniem skarżącego – oskarżonemu nie można było w takiej sytuacji przypisać winy w zakresie popełnienia występku z art. 209 § 1 k.k.

Tyle tylko, że z żadnego dowodu przeprowadzonego w niniejszej sprawie nie wynika, aby oskarżony nie mógł z przyczyn obiektywnych łożyć na utrzymanie swoich dzieci, do czego został zobowiązany prawomocnym wyrokiem sądowym. Oskarżony jest przecież niespełna 40 - letnim mężczyzną, osobą w pełni sił, posiada wyuczony zawód, a także doświadczenie w pracy jako mechanik, czy też pracownik budowany. Z całą pewnością – zwłaszcza na obecnym rynku pracy – mógł znaleźć takie zatrudnienie, które pozwalałoby mu wywiązać się z zapłaty zasądzonych alimentów. Zwłaszcza od osoby, która jest obarczona obowiązkiem alimentacyjnym, oczekiwać należy aktywności w poszukiwaniu zatrudnienia. Ponadto oskarżony zresztą, jak sam wyjaśnił, podejmował prace dorywcze, deklarując, że uzyskiwał z tego tytułu dochód ok. 1500 złotych miesięcznie. W takiej sytuacji brak dokonywania przez oskarżonego wpłat na poczet alimentów (choćby przynajmniej niepełnych kwot), świadczy o złej woli oskarżonego oraz wskazuje na jego negatywne nastawienie do obowiązku płacenia alimentów. Zachodzi tu zatem po stronie oskarżonego, wymagane treścią przepisu art. 209 § 1 k.k., zawinienie. Ustawodawca nie wymaga tu zresztą zamiaru bezpośredniego, gdyż dla bytu przestępstwa z art. 209 § 1 k.k. wystarczający jest zamiar ewentualny.

Z akt sprawy nie wynika także, aby oskarżony cierpiał na schorzenia, które stanowiłyby przeciwskazania dla podjęcia pracy zarobkowej. W szczególności brak jest orzeczenia o niezdolności do pracy wydanego przez lekarza orzecznika ZUS. Biegli psychiatrzy, którzy u oskarżonego rozpoznali uzależnienie mieszane, stwierdzili, iż nie jest on chory psychicznie, ani upośledzony umysłowo (k. 67-68). Oskarżony, który przyznał się do winy, nie podnosił w ogóle kwestii braku możliwości podjęcia pracy, z powodów zdrowotnych, nie mówiąc już o przedstawieniu stosownych zaświadczeń lekarskich. Takowych dowodów nie przedstawił też obrońca oskarżonego, mimo, że został ustanowiony już na etapie postępowania przygotowawczego. Skoro, ani oskarżony, ani jego obrońca, nawet nie sygnalizowali, że oskarżony, z uwagi na stan zdrowia, nie może wykonywać pracy zarobkowej, to niezasadne są pretensje apelującego, iż Sąd Rejonowy nie czynił w tym kierunku żadnych dodatkowych ustaleń. Zarzut bezczynności wysuwany wobec Sądu Rejonowego dziwić musi tym bardziej, że formułuje go obrońca, który – pomimo prawidłowych zawiadomień – nie był obecny na żadnym terminie rozprawy i nie złożył żadnego wniosku dowodowego (nie wiadomo, o jaki ,,wadliwie potraktowany wniosek” skarżącemu chodzi, bo żadnego wniosku dowodowego obrońcy w aktach nie sposób znaleźć). Zresztą także w apelacji brak jest nawet wskazania, na jaką jednostkę chorobową cierpi oskarżony, nie mówiąc już o załączeniu potwierdzających te twierdzenia, zaświadczeń lekarskich.

Wniosek

o uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania z uwagi na konieczność przeprowadzenia postępowania w całości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ponieważ Sąd odwoławczy nie stwierdził w przedmiotowej wadliwości, co do oceny przeprowadzonych dowodów, wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego nie zasługiwał na uwzględnienie. Nie zostały także spełnione warunki wskazane w art. 437 § 2 zd. 2 k.p.k. zezwalające na uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

3.2.

zarzut obrazy art. 438 pkt. 3 k.p.k. poprzez dokonanie błędnych ustaleń faktycznych, przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia i tym samym poprzez dowolnie przeprowadzoną ocenę dowodów - przypisanie oskarżonemu winy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Okręgowy nie podzielił zarzutu skarżącego, iż w rozpoznawanej sprawie doszło do zaistnienia błędu w ustaleniach faktycznych, będących podstawą orzeczenia, który miał polegać na błędnym uznaniu, że oskarżony dopuścił się występku, wyczerpującego dyspozycję art. 209 § 1 k.k. Z utrwalonego orzecznictwa wynika, że aby wykazać błąd ustaleń faktycznych lub naruszenie standardów swobodnej oceny i interpretacji dowodów nie wystarczy subiektywne przekonanie skarżącego o błędności zaskarżonego orzeczenia. Konieczne jest wykazanie, że w zaskarżonym wyroku poczyniono ustalenie faktycznie nie mające oparcia w przeprowadzonych dowodach, albo że takiego ustalenia nie dokonano, choć z przeprowadzonych dowodów określony fakt jednoznacznie wynika, bądź wykazanie, że tok rozumowania sądu I instancji był sprzeczny ze wskazaniami doświadczenia życiowego, prawami logiki, czy z zasadami wiedzy. Tymczasem we wniesionej apelacji tego nie wykazano. Stan faktyczny sprawy został ustalony przez Sąd I instancji całkowicie poprawnie, a dokonane przez Sąd meriti ustalenia faktyczne w pełni odpowiadają zebranym w sprawie dowodom, które były poddane wnikliwej i zgodnej z treścią art. 7 k.p.k., ocenie.

Wniosek

o uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania z uwagi na konieczność przeprowadzenia postępowania w całości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ponieważ Sąd odwoławczy nie stwierdził w przedmiotowej wadliwości, co do oceny przeprowadzonych dowodów, jak również błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego nie zasługiwał na uwzględnienie. Nie zostały także spełnione warunki wskazane w art. 437 § 2 zd. 2 k.p.k. zezwalające na uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość zaskarżonego wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok jest słuszny i odpowiadający prawu. Podniesione zarzuty nie okazały się zasadne, o czym była już mowa wyżej. Także i wymierzona oskarżonemu w przedmiotowej sprawie kara stanowi trafną reakcję karną, współmierną zarówno do stopnia winy oskarżonego, jak i do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa. Kara taka spełni w sposób właściwy cel zapobiegawczy oraz wychowawczy, jak również cele kary w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Z uwagi na aktualną sytuację materialną oskarżonego należało zwolnić go, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., z opłaty i obowiązku zwrotu wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w II instancji.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość wyroku

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana