Portal Orzeczeń

UZASADNIENIE

Apelacja nie jest zasadna.

Wbrew twierdzeniom skarżącego, sąd rejonowy nie dopuścił się obrazy przepisów postępowania, która miałaby wpływ na treść wydanego wyroku. Także i ustalenia faktyczne poczynione przez tenże sąd, a dotyczące sprawstwa i winy obwinionego J. S. w zakresie zarzucanego mu czynu są prawidłowe, gdyż stanowią wynik, nie budzącej zastrzeżeń oceny zebranych w sprawie dowodów.

Apelacja nie wykazała w skuteczny sposób, aby rozumowanie sądu merytorycznego przy ocenie zgromadzonych w sprawie dowodów było wadliwe, bądź nielogiczne. Zarzuty przedstawione w skardze apelacyjnej mają w istocie charakter polemiczny i opierają się na subiektywnej oraz wybiórczej ocenie zebranych w sprawie dowodów.

Wbrew zapatrywaniom skarżącego, ocena wartości zgromadzonych w sprawie dowodów została dokonana przez sąd pierwszej instancji w sposób obiektywny oraz zgodnie z wiedzą i doświadczeniem życiowym, i jako taka spełnia kryteria przewidziane w art. 2 § 2 k.p.k., art. 4 k.p.k. i art. 7 k.p.k. (mające zastosowanie w spawach o wykroczenia – art. 8 k.p.s.w.).

Poza sporem pozostaje oczywiście okoliczność, że w dniu 3 sierpnia 2022 roku obwiniony kierował samochodem osobowym marki M. (...) o nr rej. (...) i przemieszczał się drogą przez miejscowość Z. gm. K., gdzie został zatrzymany do kontroli drogowej. Przyczyną takiego stanu rzeczy, którą ww. już kwestionuje, było przekroczenie przez niego prędkości w terenie zabudowanym o 60 km/h, zmierzonej przez funkcjonariusza policji P. F. urządzeniem laserowym z wizualizacją TruCAM II, (...) (...), producent (...) (...) Inc – (...), numer fabryczny (...), rok produkcji 2019, znak zatwierdzenia typu: (...).

Obaj pełniący służbę statyczną funkcjonariusze policji P. F. i P. G. zgodnie potwierdzili wykonanie, na komendzie przed rozpoczęciem kontroli, przez pierwszego z wymienionych, posiadającego specjalistyczne przeszkolenie w zakresie obsługi urządzeń laserowych, rutynowych badań używanego urządzenia mierniczego, w postaci testów sprawdzających czy tenże nie uległ wcześniejszemu uszkodzeniu ( innymi słowy czy się nie rozkalibrował ). Świadek P. F. opisał wykonanie służącego potwierdzeniu poprawności funkcjonowania elementów celowniczych testu poprawności precyzji i celowania ( nazywając go testem przyrządów celowniczych i wskazując, że jako cel wybrał maszt telekomunikacji, czyli testu opisanego w rozdziale 7 instrukcji obsługi z karty 43 akt, pod nazwą - test kalibracji siatki celowniczej w lunecie oraz kalibracji kamery i ostrości, zalecający wybór dobrze widocznego celu, choćby w postaci słupa telefonicznego ) i służącego weryfikacji poprawności pomiaru testu stałej odległości i zerowej prędkości ( wskazując na jego zrealizowanie z odległości około 60 metrów, na obudowie gaśnicy znajdującej się na garażu usytuowanym na terenie komendy ). Ww. wspomniał także o wykonaniu przez testowane urządzenie w toku procedury sprawdzającej sprawność jego działania tzw. auto testu.

Zgodnie z instrukcją obsługi po uruchomieniu, TruCAM II przeprowadza serię testów wewnętrznych, podczas których wyświetlane są wszystkie segmenty wyświetlacza w lunecie oraz emitowana jest seria dźwięków. Gdy wszystkie testy zakończą się pomyślnie zostaje na krótko wyświetlony ekran wyniku auto testu, po czym urządzenie jest gotowe do pracy. Jeżeli jakikolwiek test zakończy się niepowodzeniem, zostaje wyświetlony komunikat o błędzie i urządzenie uniemożliwia wykonanie pomiaru.

W związku z powyższym świadek P. F. podał, że pomyślne wykonanie tego testu pozwoliło mu na przejście do kolejnych testów. Do tych natomiast, instrukcja obsługi zalicza także test integralności wyświetlacza, którego przeprowadzeniu wprawdzie ww. zaprzeczył ale nie sposób uznać z obiektywnego punktu widzenia tegoż za mechanicznie ( odruchowo ) niewykonany skoro sprowadza się on do porównania podczas uruchamiania urządzenia widoku wyświetlacza w lunecie urządzenia z rysunkiem 74 zawartym w instrukcji obsługi ( dolna część wyświetlacza miga 5 razy, a krzyż celowniczy wyświetlany jest w sposób ciągły, jeżeli zaś wyświetlanie poszczególnych segmentów zostanie zakończone przed dokonaniem sprawdzenia, należy wyłączyć urządzenie ).

Zgodnie z powołaną instrukcją obsługi połączenie testów wykonywanych przez operatora oraz wbudowanych algorytmów testujących zapewnia wykrycie awarii przyrządu w przypadku jej wystąpienia.

W ocenie sądu odwoławczego nie ma powodów aby kwestionować podawaną przez świadka P. F. okoliczność odbycia przez niego przeszkolenia w zakresie obsługi urządzeń laserowych, w tym TruCAM II o numerze fabrycznym (...) (...), użytego podczas rozważanej kontroli drogowej, pozostającego na wyposażeniu Komendy Rejonowej Policji w R.. Stosowane przez ww. inne nazewnictwo wykonanych testów tego urządzenia niż określa instrukcja obsługi, nie może samo przez się podważać prawidłowości wykonania przez funkcjonariusza policji procedur sprawdzających sprawność działania przyrządu pomiarowego.

Obaj świadkowie wskazali także, że pomiar prędkości dokonany został na prostym odcinku drogi ( co oczywiste jest istotne z punktu widzenia dopuszczalnego kąta pomiaru dla tego przyrządu, gdyż należy unikać pomiaru na łuku drogi, na którym drastycznie wzrasta kąt pomiędzy osią pomiaru laserem a osią poruszającego się pojazdu), z odległości 116,8 metrów oraz wykluczyli, powołując się na wiedzę pozyskaną podczas szkoleń przeprowadzonych przez przedstawiciela producenta urządzenia laserowego, wpływ na prawidłowość wykonanego pomiaru prędkości pojazdu, obecności rosnącej przy drodze roślinności ( krzewów i źdźbeł trawy znajdujących się w polu wiązki lasera ) czy znajdujących się w bliskim sąsiedztwie stanowiska pomiarowego linii wysokiego napięcia. Zgodnie stwierdzili, że gdyby stanowiły przeszkodę w mierzeniu prędkości, to użyte urządzenie laserowe nie wykonałoby pomiaru, wyświetlając błąd pomiaru.

Wbrew stanowisku skarżącego, zasadnie uznał sąd rejonowy relacje procesowe tychże funkcjonariuszy policji za wiarygodne i miarodajne, a tym samym stanowiące podstawę dokonanych ustaleń faktycznych w zakresie istotnych dla sprawy okoliczności. Podnoszone w tym względzie w apelacji zastrzeżenia, stanowiące próbę poddania w wątpliwość tejże oceny, są bezpodstawne i pozbawione jakichkolwiek racji.

Dobra pamięć świadków odnośnie wszystkich szczegółów przeprowadzonej kontroli drogowej nie deprecjonuje wartości dowodowej ich zeznań, jak chciałby apelant. Nie może przecież wywołać oczekiwanego przez tego ostatniego skutku, przedstawienie w sposób spójny i logiczny przez policjantów przebiegu dokonywanych z udziałem obwinionego czynności, wszak dysponują oni notatnikami służbowymi zawierającymi odnotowane przez nich informacje z przebiegu zdarzenia czy też aktami podręcznymi z kopiami podstawowych dokumentów z przeprowadzonej kontroli, pozwalającymi na przygotowanie się do udziału w czynnościach procesowych podejmowanych w postępowaniu sądowym, z oczywistych względów zawsze po upływie jakiegoś czasu i przez to obarczonych naturalnym zjawiskiem zacierania się śladów pamięciowych.

Sądowi odwoławczemu z urzędu znane są opinie specjalistyczne biegłego sądowego w dziedzinie laserowych przyrządów do pomiaru prędkości pojazdów - P. B., opracowane w innych sprawach: IV Ka 460/15 i IV Ka 145/16 Sadu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim, z których wynika że laserowy miernik prędkości należy do najbardziej precyzyjnych instrumentów pomiarowych na świecie i jest stosowany przez policję w ponad 70 krajach, w tym na terenie całej Unii Europejskiej. Urządzenie to oblicza prędkość na podstawie pomiaru czasu przelotu bardzo krótkich impulsów światła pomiędzy nim a celem. Wykorzystuje ono do wykrywania obiektów wąską wiązkę światła laserowego, a nie mikrofal, jak w przypadku radaru. W odróżnieniu od radaru urządzenie laserowe, zgodnie ze stanowiskiem wskazanego biegłego, nie ulega wpływowi działania ponadnormatywnych zakłóceń od sieci elektrycznych, spawarek, wyładowań atmosferycznych, nadajników / przekaźników GSM, TV, radiowych itp. Nie ma zatem racji apelant podnosząc, że laserowe urządzenia pomiarowe są szczególnie podatne i wrażliwe na oddziaływanie infrastruktury energetycznej.

Wniosek obrony o zasięgnięcie wiadomości specjalnych biegłego w dziedzinie technologii pomiaru prędkości pojazdów ( fizyki, elektrodynamiki lub elektrofizyki ) w celu weryfikacji pomiaru prędkości pojazdu obwinionego w sposób określony w tezie dowodowej, uwzględniającej fakt wykonania pomiaru w zasięgu oddziaływania linii wysokiego napięcia i ewentualny wpływ energii/pola wytwarzanego przez infrastrukturę energetyczną na prawidłowość działania przyrządu mierniczego, został oddalony przez sąd rejonowy i przez sąd odwoławczy, jako że pomiar prędkości dokonany przy użyciu urządzenia TruCAM II, z uwagi na miejsce i sposób użycia tego urządzenia, należy uznać za prawidłowy i miarodajny, a nie - jak wywiódł subiektywnie skarżący – niedokładny i zafałszowany, a rozstrzygnięcie tego zagadnienia nie wymaga wiedzy specjalistycznej.

W chwili wykonywania pomiaru - w dniu 3 sierpnia 2022 roku, rozważany laserowy przyrząd posiadał aktualne świadectwo legalizacji ponownej, wystawione przez Dyrektora Okręgowego (...) (...) w Ł. w dniu 8 marca 2022 roku, ważne do dnia 8 kwietnia 2023 roku.

Wynikało z niego, iż ww. przyrząd spełniał warunki wynikające z rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 17 lutego 2014 roku w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać przyrządy do pomiaru prędkości pojazdów w ruchu drogowym oraz szczegółowego zakresu badań i sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych ( tekst jednolity; Dz. U. z 2019 roku po. 1081 ).

Przyjąć zatem należy, że urządzenie to zostało dokładnie przetestowane i spełniało wszystkie parametry specyfikacji technicznej producenta, zapewniając właściwe pomiary prędkości, a przy tym powołany do tego organ państwowy potwierdził, iż ww. przyrząd spełnia wszystkie restrykcyjne wymagania, wynikające z cytowanego wyżej rozporządzenia Ministra Gospodarki. Skoro organ państwowy powołany do wystawienia właściwego certyfikatu, urzędowo potwierdził, że przedstawione do badań urządzenie spełniło ustawowe wymogi, to sąd nie ma podstaw do kwestionowania poprawności działania urządzenia, użytego w niniejszej sprawie do pomiaru prędkości pojazdu.

Owo świadectwo legalizacji ponownej, stwarzało zatem prawne i faktyczne domniemanie sprawności technicznej urządzenia, a sposób jego użycia przez funkcjonariusza policji przesądza o prawidłowo dokonanym pomiarze.

Wykonanie testów przyrządu mierniczego zostało uwzględnione w treści notatki urzędowej dotyczącej przekroczenia prędkości, ujawnionego ręcznym miernikiem prędkości ( karta 1 – 2 ) i potwierdzone procesowo przez przeprowadzających kontrolę policjantów, a tym samym dostatecznie wyjaśnione w dotychczasowym postępowaniu. Na marginesie wypada zauważyć, że domaganie się przez skarżącego weryfikacji tego zagadnienia poprzez uzyskanie danych zapisanych w pamięci użytego do pomiaru prędkości urządzenia laserowego ( przechowywanych przez 30 dni, zgodnie z zeznaniami policjantów ) i na kamerach monitoringu zewnętrznego i wewnętrznego Komendy Powiatowej Policji w R., w której sporne czynności zostały przeprowadzone ( przechowywanych przez 30 dni ), po upływie znacznego czasu, niweczy skuteczność takowych starań i powoduje uznanie złożonych wniosków dowodowych za zmierzających do przedłużenia postępowania.

Chybiona jest także argumentacja skargi apelacyjnej wskazująca na brak w materiale dowodowym sprawy potwierdzenia popełnienia przez obwinionego przypisanego mu wykroczenia w zamiarze bezpośrednim. Nie zaistniały przecież żadne okoliczności wskazujące na obiektywny brak po stronie J. S. świadomości istnienia ograniczenia prędkości do 50 km/h na objętym pomiarem odcinku drogi publicznej. Przekroczenie tejże aż o 60 km/h i poruszanie się pojazdem mechanicznym z prędkością 110 km/h, nie może spotkać się z odmienną niż dokonana w pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia, oceną zamiaru. Natomiast czynione w uzasadnieniu apelacji rozważania na temat różnicy pomiędzy przekroczeniem prędkości administracyjnej a przekroczeniem prędkości bezpiecznej, nie mają znaczenia dla przyjęcia sprawstwa za przypisane obwinionemu wykroczenie i nie pozbawiają oceny tegoż jako czynu o wysokiej społecznej szkodliwości, gdyż zawsze przekroczenie prędkości dopuszczalnej administracyjnie stwarza potencjalne zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego i dla bezpieczeństwa w komunikacji.

Reasumując powyższe rozważania, stwierdzić należy, iż sąd rejonowy prawidłowo uznał, iż obwiniony J. S. jest sprawcą wykroczenia polegającego na przekroczeniu w dniu 3 sierpnia 2022 roku około godz. 12:37 w miejscowości Z. gm. K. dozwolonej administracyjnie prędkości o 60 km/h. Sąd odwoławczy nie dopatrzył się w postępowaniu pierwszoinstancjnym obrazy przepisów prawa procesowego, jak również błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miałyby wpływ na jego treść.

Z tych też względów zaskarżony wyrok – jako słuszny i odpowiadający prawu – także w zakresie wymierzonej kary, adekwatnej do przypisanego wykroczenia, należało utrzymać w mocy.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie przepisów art. 636 & 1 k.p.k. w zw. art. w zw. z art. 119 & 1 k.p.s.w. i art. 121 & 1 k.p.s.w., art. 8 i 21 pkt. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych ( tekst jednolity; Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983 roku z późniejszymi zmianami ).