Portal Orzeczeń

UZASADNIENIE

Tytułem wstępu Sąd wyjaśni powody odstąpienia od sporządzenia uzasadnienia na formularzu. Sporządzanie uzasadnienia na formularzu wymusza wielokrotne powtarzanie tych samych kwestii, względnie odwoływanie się do różnych rubryk formularza, zmuszając czytelnika do wielokrotnego wertowania tekstu w poszukiwaniu odniesień, czyniąc z tego dokumentu zawiłą szaradę. Dlatego Sąd Okręgowy odstąpił od sporządzenia uzasadnienia na formularzu, gdyż sporządzenie go w tej formie byłoby nieczytelne dla stron i nie zapewniłoby pełnej transparentności, a tym samym swobodnej realizacji prawa do obrony naruszając prawo stron do rzetelnego procesu. Ma to również oparcie w orzecznictwie Sądu Najwyższego ( por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 8 kwietnia 2021 roku w sprawie III KK 77/21, opubl. Legalis).

Apelacja nie jest zasadna.

Zarzuty błędów w ustaleniach faktycznych oraz zarzuty błędnej oceny dowodów, nie zasługują na uwzględnienie. Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny w oparciu o rzetelnie i wszechstronnie oceniony materiał dowodowy. Każdy istotny dowód został poddany analizie i oceniony w kontekście innych, powiązanych z nim dowodów. Ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd Rejonowy jest obiektywna, prawidłowa, zgodna z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, oparta o całokształt ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego i jako taka korzysta z ochrony jaką daje art. 7 kpk. Sąd Okręgowy nie będzie w tym miejscu tej oceny i tych ustaleń powielał, albowiem wobec doręczenia stronom odpisu uzasadnienia zaskarżonego wyroku analiza ta jest ( a przynajmniej powinna być ) im znana - dość powiedzieć, że Sąd odwoławczy aprobuje dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę dowodów oraz oparte na niej ustalenia faktyczne.

Podnoszone w apelacji zarzuty są gołosłowne, sprowadzają się do polemiki z logicznym i szczegółowym wywodem Sądu Rejowego zaprezentowanym w obszernym i wzorowo sporządzonym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Dlatego jedynie tytułem przypomnienia Sąd Okręgowy wskaże na kluczowe fakty. Sąd Rejonowy obiektywnie ocenił materiał dowodowy, opierając się m. in. na treści korespondencji oskarżonego prowadzonej n komunikatorze internetowym z osobą, która zapłaciła mu za założenie i udostępnienie kont. Wynika z niej, że oskarżony zdawał sobie sprawę, że zakładane przez niego konta będą wykorzystane do działalności przestępczej. Zwrócić należy uwagę na jego wpis zawarty na k. 137, w którym wprost formułuje tezy, że „ będzie słupem”, że „ może być przypał”, „ no ale ch.. sam się na to zgodziłem”. Znamienne jest, że oskarżony założył kilka takich kont, wziął za to pieniądze. Zatem nie była to „głupota i naiwność”, jak to sugeruje obrońca, tylko zaplanowane działanie podjęte dla zysku ze świadomością ryzyka wykrycia tego przestępstwa ( „ może być przypał”). Oznacza to, że oskarżony działał w zamiarze aby pomóc inne osobie dokonać oszustwa, a zarzuty obrońcy co do tego ustalenia są chybione.

Wyrachowany i przemyślany sposób działania oskarżonego, które wymagało od niego zaangażowania i pewnego wysiłku organizacyjnego ( zakładanie kont), oraz popełnienie dzięki jego pomocnictwu oszustw na szkodę trzech rożnych pokrzywdzonych powoduje, że nie można tego przestępstwa uznać za przypadek mniejszej wagi mimo stosunkowo niewysokiej łącznej szkody. Zatem i ten zarzut apelanta jest chybiony.

Chybiony jest zarzut rażącej niewspółmierności kary. Co do warunkowego umorzenia postępowania, to powyżej wyjaśniono, że nie zachodzi przypadek mniejszej wagi, więc nie jest to możliwe z powodu zagrożenia karą pozbawienia wolności za czyn z art. 286 § 1 kk przekraczającą 5 lat. Nie są również zasadne postulaty obrońcy, aby zmienić wyrok poprzez orzeczenie kary grzywny. Kara ograniczenia wolności jako kara o charakterze wolnościowym nie nosi cech rażącej niewspółmierności. Zgodnie z art. 83 kk można zwolnić skazanego po wykonaniu połowy tej kary z pozostałej części uznając ją za wykonaną w całości. Kara ograniczenia wolności jest bardziej wychowawcza niż kara grzywny, co jest wskazane w realiach tej sprawy (z uwagi na młody wiek oskarżonego należy przede wszystkim kierować się tym, aby go wychować). Niewielki wymiar tej kary pozwoli na jej wykonanie mimo, że oskarżony pracuje zawodowo, poza tym, jeżeli nie będzie w stanie pogodzić pracy zarobkowej z pracą społeczną, na etapie wykonawczym może wnosić o zmianę formy ograniczenia wolności na potrącenia z wynagrodzenia.

Na podstawie art. 636 § 1 kpk i art. 8 ustawy o opłatach w sprawach karnych Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze, na które złożył się ryczałt za doręczenia w kwocie 20 zł, oraz opłatę za drugą instancję. Koszty te nie są wysokie i oskarżony deklarujący, że pracuje i zarabia 4000 zł miesięcznie jest je w stanie ponieść bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i swoich najbliższych.