Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 675/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 14 września 2020 roku w sprawie II K 98/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

zarzut obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zaskarżonego wyroku to jest art. 6 k.p.k. w zw. z art. 344a § 1 k.p.k. w zw. z art. 321 § 1 i 2 k.p.k. poprzez brak zwrotu sprawy prokuratorowi, pomimo złożenia wniosku w tej sprawie, w sytuacji gdy oskarżonemu zostało uniemożliwione skorzystanie z prawa do końcowego zaznajomienia się z aktami sprawy, a kilkuminutowe udostępnienie tych akt w toku rozprawy w dniu 14 września 2020 r. nie pozwalało na rzetelne zapoznanie się z nimi, a tym samym naruszając prawo do obrony W. G..

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Należy podzielić pogląd Sądu Rejonowego, iż w realiach niniejszej sprawy naruszenie przepisu art. 321 k.p.k. nie mogło być podstawą zwrotu sprawy prokuratorowi.

Zauważyć przecież należy, iż oskarżony w dniu 14.01.2020 roku został powiadomiony o tym, że w rozpoznawanej tu sprawie został wniesiony do sądu aktu oskarżenia. Rozprawa odbyła się natomiast w dniu 14.09.2020 roku. Oskarżony miał zatem 8 miesięcy (a nie tylko kilka minut – jak twierdzi się w apelacji) na zapoznanie się z aktami sprawy, znajdującymi się w Sądzie Rejonowym. Oskarżony i jego obrońca mieli także możliwość składania wniosków dowodowych. W żaden sposób nie zostało tu zatem realnie naruszone prawo do obrony oskarżonego.

Sąd odwoławczy nie podziela pojawiających się w orzecznictwie (powoływanych w apelacji) formalistycznych poglądów, że brak prawidłowego przeprowadzenia czynności, związanych z końcowym zaznajomieniem podejrzanego z materiałami postępowania, zawsze winien skutkować zwrotem sprawy prokuratorowi w celu uzupełnienia postępowania przygotowawczego w oparciu o treść art. 344a § 1 k.p.k.

Podkreślić należy, iż Sąd Najwyższy zajął tu jednoznaczne stanowisko, że naruszenie art. 321 k.p.k. wobec szerokiej możliwości zapoznawania się oskarżonego i obrońcy ze zgromadzonym materiałem dowodowym na etapie postępowania sądowego, a także wobec możliwości składania przed sądem wniosków dowodowych, tylko wyjątkowo może mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia sądu I lub II instancji (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 marca 2005 roku - V KK 355/04; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 stycznia 2014 roku - III KK 466/13).

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Postawiony zarzut nie był zasadny i nie mógł spowodować zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu. Nie było też żadnych podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku z przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji, zwłaszcza, że nie zostały spełnione warunki wskazane w art. 437 § 2 zd. 2 k.p.k. zezwalające na tego rodzaju rozstrzygnięcie.

3.2.

zarzut obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zaskarżonego wyroku to jest art. 350a k.p.k. w zw. z art. 391 § 1 k.p.k. poprzez zaniechanie przesłuchania w charakterze świadka na rozprawie pokrzywdzonego K. B. bez wskazania podstawy prawnej, w sytuacji, gdy Prokurator wnosił w akcie oskarżenia o jego przesłuchanie, a wyjaśnienia oskarżonego przeczą zeznaniom, które pokrzywdzony złożył w toku postępowania przygotowawczego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Skarżący słusznie zarzucił Sądowi I instancji naruszenie przepisów obowiązującej procedury karnej. Rzeczywiście, Sąd meriti w sposób wadliwy ujawnił zeznania świadka K. B..

Zgodnie z art. 405 § 2 k.p.k. z chwilą zamknięcia przewodu sądowego ujawnione są bez odczytywania wszystkie protokoły i dokumenty podlegające odczytaniu na rozprawie, które nie zostały odczytane. Ujawniony w tym trybie protokół musi zatem ,,podlegać odczytaniu na rozprawie”. Odnośnie odczytywania na rozprawie protokołu zeznań świadka, to kwestię tę regulują przepisy art. 391 i 392 k.p.k. W niniejszej sprawie nie zachodziły przesłanki do odczytania zeznań świadka K. B. z art. 391 k.p.k. (w szczególności – świadek ten został przecież wezwany na rozprawę), natomiast dla wykorzystania trybu z art. 392 k.p.k. wymagane było zwrócenie się do stron z zapytaniem, czy nie zgłaszają ku temu sprzeciwu (czego – jak wynika z protokołu rozprawy – zaniechano). W takiej sytuacji ujawnianie bez odczytania protokołu zeznań świadka K. B. z powołaniem się na przepis art. 405 § 2 k.p.k. stanowiło nieuprawnione ,,obejście” ww. przepisów.

Zgodzić się więc należało z autorem apelacji, iż w niniejszej sprawie doszło do obrazy prawa procesowego. Jednakże podstawą zmiany wyroku przez Sąd II instancji mogą być tylko takie naruszenia prawa procesowego, które mogły mieć wpływ na jego treść (art. 438 pkt 2 k.p.k.).

Należy zatem odpowiedzieć na pytanie, czy ujawnienie zeznań świadka K. B., zamiast jego przesłuchania, miało wpływ na treść zapadłego wyroku. Zdaniem Sądu odwoławczego – nie. Zauważyć przecież należy, iż świadek K. B. zeznał, iż zakupił za pośrednictwem F., od osoby podającej się jako S. L., dwie pary obuwia marki P. i L.. Pomimo wpłaty ustalonej kwoty 254 złotych na wskazane konto bankowe, nie otrzymał on zakupionego towaru, a sprzedający nie odpowiadał na jego wiadomości mailowe.

Oskarżony w swoich wyjaśnieniach złożonych na rozprawie głównej tym faktom przecież nie zaprzeczył, podnosząc tylko, że nie miał zamiaru oszukać pokrzywdzonego.

Świadek K. B. nic nie mówił wprawdzie o zwróceniu mu pieniędzy przez oskarżonego, gdyż nastąpiło to dopiero w dniu 7.06.2019 roku, a więc po jego przesłuchaniu w postępowaniu przygotowawczym. Jest to jednak fakt nie budzący wątpliwości, ponieważ na tę okoliczność załączony został dowód wpłaty.

Świadek K. B. nie zeznawał natomiast nic na temat powodów, dlaczego oskarżony nie wysłał mu zakupionych butów (co ma zasadnicze znaczenie dla linii obrony), gdyż po prostu nie posiadał w tym zakresie żadnej wiedzy.

Tak więc bezpośrednie przesłuchanie świadka K. B. na rozprawie, który to mógłby zeznać odnośnie okoliczności nie budzących wątpliwości, i tak nie miałoby znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Postawiony zarzut nie mógł spowodować zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu. Nie było też żadnych podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku z przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji, zwłaszcza, że nie zostały spełnione warunki wskazane w art. 437 § 2 zd. 2 k.p.k. zezwalające na tego rodzaju rozstrzygnięcie.

3.3.

zarzut obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zaskarżonego wyroku to jest art. 7 k.p.k. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodu z wyjaśnień W. G. złożonych w toku rozprawy w dniu 14 września 2020 roku, a mianowicie poprzez brak przyznania im waloru wiarygodności z uwagi na fakt, iż różniły się z wyjaśnieniami złożonymi w toku postępowania przygotowawczego, są niespójne z treścią ogłoszenia oraz z rozmową z pokrzywdzonym, podczas gdy oskarżony w toku rozprawy nie podtrzymał wyjaśnień złożonych w dniu 15 lipca 2019 roku, a sama treść ogłoszenia i rozmowy z pokrzywdzonym nie wyklucza tego, iż w rzeczywistości W. G. czekał na dostawę butów od dystrybutora.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wbrew twierdzeniom skarżącego, ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji, a dotyczące winy oskarżonego w zakresie zarzucanego mu czynu są prawidłowe, gdyż stanowią wynik, nie budzącej żadnych zastrzeżeń i zgodnej z art. 7 k.p.k., oceny zebranych w sprawie dowodów.

Apelacja nie wykazała w skuteczny sposób, aby rozumowanie Sądu meriti, przy ocenie zgromadzonych w sprawie dowodów było wadliwe, bądź nielogiczne. Zarzuty przedstawione w apelacji mają w istocie charakter polemiczny i opierają się wyłącznie na wybiórczej oraz subiektywnej ocenie zebranych w sprawie dowodów.

Nie można w żaden sposób podzielić twierdzeń skarżącego, iż Sąd Rejonowy dokonał stronniczej i dowolnej oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonego, odnośnie powodów nie wysłania pokrzywdzonemu zakupionych butów. Sąd I instancji wnikliwie rozważył tu wszystkie okoliczności, a w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, przekonywująco przedstawił swój tok rozumowania. Wbrew poglądowi prezentowanemu w apelacji, okoliczność, iż oskarżony w toku niniejszego postępowania zmieniał swoją wersję, może przemawiać za uznaniem jego wyjaśnień jako niewiarygodne.

Oskarżony stwierdził ostatecznie, iż sprzedawał obuwie pochodzące z outletów, a brak wysłania butów pokrzywdzonemu wyniknął z tego, że sam nie otrzymał dostawy. Tyle tylko, że są to gołosłowne twierdzenia oskarżonego, który nie udowodnił, ani nawet nie uprawdopodobnił, że prowadził współpracę z outletami, a w szczególności, że nie otrzymał stamtąd zamówionego towaru. Nie jest – zdaniem Sądu Okręgowego – możliwe, aby oskarżony nie posiadał faktur, zamówień, wyciągów z rachunków bankowych, dokumentujących taką działalność, czy też nie mógł przedstawić choćby korespondencji mailowej z kontrahentem, w której np. ponaglał o dostawę towaru. Oskarżony nawet nie wskazał, o jaki outlet tu chodziło.

Sąd I instancji słusznie wskazał także na treść prowadzonej przez oskarżonego korespondencji mailowej z K. B.. Wynika z niej, iż oskarżony jest już w posiadaniu butów, którymi interesował się pokrzywdzony. Przeczy to wersji, że oskarżony dopiero oczekiwał na ich nadesłanie od innego sprzedającego, który finalnie się z tego nie wywiązał. Ponadto, gdyby rzeczywiście zaistniała taka okoliczność, którą oskarżony podał na rozprawie, to przecież należałoby oczekiwać, że sprzedający poinformuje o tym kupującego, prosząc o cierpliwość, gdyż wysyłka towaru się opóźni. Tymczasem oskarżony nie tylko tak się nie zachował, ale nawet zaprzestał w ogóle udzielania odpowiedzi na maile K. B. i usunął konto z portalu F., na którym dokonano przedmiotowej transakcji.

Wszystko to wskazuje na istnienie po stronie oskarżonego zamiaru oszustwa, co słusznie wywiódł Sąd meriti. Przypomnieć należy, że zamiar choć istnieje tylko w świadomości sprawcy, jest faktem psychologicznym, podlega więc identycznemu dowodzeniu, jak okoliczności ze sfery przedmiotowej, z zastosowaniem odpowiednich zasad dowodzenia bądź wnioskowania i wnioskuje się o nim z okoliczności zajścia (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 grudnia 2006 roku – sygn. II KK 92/06).

W przedmiotowej sprawie, oskarżony obejmował swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim wprowadzenie K. B. w błąd i doprowadzenie go w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Sąd I instancji, o czym już była mowa, trafnie wskazał na szereg okoliczności faktycznych towarzyszących działaniu oskarżonego, wskazujących bezsprzecznie na bezpośredni zamiar popełnienia przez niego przestępstwa oszustwa.

Zwrot pieniędzy pokrzywdzonemu nie jest u również okolicznością wskazującą na brak zamiaru oszukania pokrzywdzonego, gdyż nastąpiło to dopiero w czasie, gdy oskarżony już wiedział, że toczy się przeciwko niemu postępowanie karne.

Sąd odwoławczy podziela zatem stanowisko Sądu Rejonowego w kwestii wyczerpania przez oskarżonego zarówno przedmiotowych, jak i podmiotowych znamion przestępstwa z art. 286 § 1 k.k., którego popełnienie zostało przypisane oskarżonemu.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Postawiony zarzut nie był zasadny i nie mógł spowodować zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu. Nie było też żadnych podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku z przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji, zwłaszcza, że nie zostały spełnione warunki wskazane w art. 437 § 2 zd. 2 k.p.k. zezwalające na tego rodzaju rozstrzygnięcie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość zaskarżonego wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok jest słuszny i odpowiadający prawu. Zarzuty apelacji zmierzające do jego uchylenia, bądź zmiany poprzez uniewinnienie oskarżonego nie okazały się zasadne, o czym była już mowa wyżej.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy orzekł w oparciu o treść art. 636 § 1 k.p.k., przy czym wysokość opłaty za drugą instancję została ustalona na podstawie art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz.U. z 1983 roku, Nr 49, poz. 223 z późn. zmianami).

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana