Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 682/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 23 września 2024 roku sygn. akt II K 748/23

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

G. D.

okoliczność, że oskarżony przyjechał na posesję przy ul. (...) w T. samochodem, którym kierował, będąc już w stanie nietrzeźwości i nastąpiło to w krótkim okresie czasu przed godziną 19.45, kiedy to córka oskarżonego – A. B. zgłosiła telefonicznie interwencję na numer alarmowy.

Zeznania świadka R. D.

Informacja (...)

150v

146

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

Zeznania świadka R. D..

Informacja (...)

Świadek jest policjantem, osobą obcą dla oskarżonego. Nie miał żadnego interesu w jego pomawianiu. Przedstawił przebieg czynności wykonywanych w ramach interwencji policyjnej. Nie pamiętał wprawdzie jej szczegółów, co jest zrozumiałe z uwagi na upływ czasu. Po zapoznaniu się z notatką służbową, którą sam sporządził po zdarzeniu, potwierdził jednak jej autentyczność oraz prawdziwość okoliczności w niej opisanych.

Informacja jest dokumentem urzędowym i została uzyskana w wyniku analizy Systemu Teleinformatycznego Centrów Powiadamiania Ratunkowego. Ma zatem walor całkowicie obiektywny.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

z arzut obrazy prawa procesowego, która mogła mieć wpływ na treść wyroku, tj. art. 7 KPK poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego poprzez bezzasadne uznanie, że materiał dowodowy wskazuje, iż oskarżony prowadził samochód w stanie nietrzeźwości o godz. 19.45, w sytuacji gdy żaden z dowodów zebranych w sprawie nie wskazuje na czas, w którym oskarżony miał popełnić zarzucane mu przestępstwo.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wbrew wywodom skarżącej, ocena wartości zgromadzonych w sprawie dowodów, została dokonana przez Sąd meriti zgodnie z zasadami logiki oraz doświadczeniem życiowym. Sąd I instancji - zgodnie z zasadą obiektywizmu - ustosunkował się do wszystkich najistotniejszych dowodów, przeprowadzonych w sprawie. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd meriti wskazał, dlaczego jednym dowodom należało dać wiarę, a innym z kolei – waloru takiego odmówić. Ponieważ ocena zgromadzonych w sprawie dowodów została dokonana przez Sąd I instancji wszechstronnie, we wzajemnym ich kontekście z innymi dowodami, zgodnie z wiedzą i doświadczeniem życiowym, w pełni korzysta – wbrew stanowisku autora apelacji – z ochrony art. 7 k.p.k.

Apelacja nie zdołała natomiast w skuteczny sposób wykazać, aby rozumowanie Sądu meriti oceniającego zgromadzone w sprawie dowody, a także w zakresie wyprowadzonych z tychże dowodów wniosków, było dowolne, wadliwe lub nielogiczne. Zarzuty przedstawione w skardze apelacyjnej mają w istocie charakter polemiczny i opierają się na subiektywnej oraz wybiórczej ocenie zebranych w sprawie dowodów.

Przechodząc do szczegółowych rozważań stwierdzić należy, iż dowody, którymi dysponował Sąd I instancji, w postaci zeznań świadków, treści telefonicznego zgłoszenia dokonanego przez A. B., kserokopii notatników służbowych, protokołów badania stanu trzeźwości oskarżonego analizatorem wydechu, opinii biegłej z zakresu toksykologii i chemii sądowej, uzupełnione przez Sąd odwoławczy o dowody wymienione w dziale 2.2.1. niniejszego uzasadnienia, nakazywały uznać, iż oskarżony w dniu 29 sierpnia 2023 roku, około godziny 19.45, kierował samochodem, znajdując się w stanie nietrzeźwości. Ze spontanicznej relacji A. B. przedstawionej w telefonicznym zgłoszeniu Centrum Powiadamiania Ratunkowego o godzinie 19.45 wynika bowiem jednoznacznie, że oskarżony, już w momencie przyjazdu na posesję był nietrzeźwy. To samo ww. córka oskarżonego powtórzyła, kilka minut później, przybyłemu na miejsce policjantowi R. D.. Z zeznań tego ostatniego wynika ponadto, że maska samochodu oskarżonego, tudzież klocki hamulcowe, były gorące. W ciągu następnych minut, oskarżony został zatrzymany (pierwsze badanie alkomatem nastąpiło o godz. 20.00). W tej sytuacji, Sąd Rejonowy słusznie uznał, iż wyjaśnienia oskarżonego, utrzymującego, że alkohol spożywał dopiero po zaprzestaniu jazdy samochodem, nie zasługują na wiarę i stanowią jedynie przyjętą linię obrony, nakierowaną na uniknięcie odpowiedzialności karnej za popełniony czyn. Oprócz wskazanych wyżej dowodów, wersji oskarżonego przeczy w sposób oczywisty opinia biegłej z zakresu toksykologii i chemii sądowej M. S., z której wynika, że w trakcie pomiarów alkoholu w wydychanym powietrzu oskarżonego (w godzinach 20.00 – 21.56), występowała już faza eliminacji alkoholu z jego organizmu. Biorąc pod uwagę, że zanim ta faza nastąpi, najpierw wypity alkohol jest w fazie wchłaniania, co może zabrać od 1,5 godziny do 3 godzin (aż do osiągniecia stężenia maksymalnego), a następnie zachodzi faza wyrównania stężeń (trwająca od 5 do 30 minut), nie może budzić żadnych wątpliwości, że oskarżony spożywał alkohol dużo wcześniej, niż o godz. 19.45. Nie ma tu znaczenia, że biegła nie była w stanie obliczyć dokładnej godziny wypicia alkoholu przez oskarżonego oraz chwili przekroczenia progu 0,5 promila alkoholu w jego organizmie, gdyż nie pozwalały na to dane, jakimi dysponowała. Dla rozstrzygnięcia sprawy istotnym było to, że około godz. 19.45 oskarżony znajdował się już w stanie znacznej nietrzeźwości (z rachunku retrospektywnego wynikało, że było to około 1,95 promila alkoholu we krwi), a alkohol musiał być przez niego spożywany już wcześniej. Potwierdza to zatem wspomniane relacje A. B., że oskarżony przyjechał na posesję przy ul. (...), będąc już pod wpływem alkoholu.

Wskazać też należy, co zauważył również Sąd Rejonowy, że oskarżony kilkukrotnie zmieniał wersje, co do czasu i ilości spożytego alkoholu. Zatrzymującemu go policjantowi oświadczył, że alkohol pił dopiero przyjeździe do domu, około 20 minut wcześniej (czyli ok. 19.40). Do protokołów badania stanu trzeźwości podał, że wypił 100 ml wódki około godz. 19.00. Będąc natomiast przesłuchanym w charakterze podejrzanego w dniu 9.09.2023 roku wyjaśnił, iż w dniu zdarzenia, około godz. 17.00 spożył 0,5 litra wódki. Wreszcie, na rozprawie sądowej, oskarżony stwierdził, że wódkę, w ilości niecałego 0,5 litra wypił o godzinie 18.00. Tego rodzaju zmienność dodatkowo nakazuje podejść nieufnie do prawdziwości jego relacji.

Nie można zgodzić się ze stanowiskiem apelacji, że dokonane przez A. B. telefoniczne zgłoszenie do Centrum Powiadamiania Ratunkowego jest wewnętrznie sprzeczne. Analiza załączonego do akt zgłoszenia (płyta CD – k. 94) nie daje podstaw do tego rodzaju konkluzji. Zgłaszająca – jak wynika z zapisu audio – widziała jak nietrzeźwy oskarżony przyjechał samochodem na posesję przy ul. (...) w T., a więc uprawnionym było jej stwierdzenie, że ,,pijany człowiek jeździ po T.”. A. B. mogła zresztą posiadać wiedzę, o wcześniejszych poczynaniach oskarżonego tego dnia, jednakże z uwagi na odmowę złożenia zeznań przez nią zeznań przed sądem, brak było możliwości bliższego wyjaśnienia tej kwestii. Dopiero w następnej kolejności zgłaszająca powiedziała operatorowi, że oskarżony jest aktualnie na ul. (...), gdzie wszczyna awantury i zamknął się w domu.

Reasumując powyższe rozważania, stwierdzić należy, że żaden z argumentów podnoszonych w złożonej apelacji nie był w stanie podważyć dokonanej przez Sąd I instancji oceny przeprowadzonych w sprawie dowodów. W świetle tak przedstawiających się okoliczności sprawy, Sąd Rejonowy miał pełne podstawy do uznania, iż sprawstwo oraz wina umyślna oskarżonego nie budzi wątpliwości, a tym samym dopuścił się on popełnienia zarzucanego czynu.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego G. D. od zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wyżej wskazano, dlaczego postawiony zarzut okazał się niezasadny. Dlatego też wniosek o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego nie mógł zostać uwzględniony.

3.2.

zarzut obrazy art. 5 § 2 KPK poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy w przedmiotowej sprawie Sąd nie dysponował nawet jednym dowodem pozwalającym na dokonanie stanowczych ustaleń faktycznych, bowiem żaden z dowodów nie wskazuje na czas, w którym oskarżony miał popełnić zarzucane mu przestępstwo.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sądowi meriti nie można też skutecznie postawić zarzutu naruszenia art. 5 § 2 k.p.k. Pamiętać należy, że regulacje art. 7 k.p.k. i art. 5 § 2 k.p.k. mają charakter rozłączny. Problem wiarygodności danego dowodu musi być stanowczo rozstrzygnięty na płaszczyźnie art. 7 k.p.k., zaś stosowanie reguły in dubio pro reo (art. 5 § 2 k.p.k.) powinno odnosić się tylko do nie dających się usunąć wątpliwości w sferze faktów. Tego rodzaju wątpliwości nie mogą się zaś wiązać z kwestią oceny wiarygodności określonego dowodu. Należy zwrócić uwagę, że niedające się usunąć wątpliwości, to nie istnienie w dowodach sprzecznych wersji zdarzenia, ale brak możliwości rozstrzygnięcia między nimi przy użyciu zasad oceny dowodów. Dopiero, gdy sprzeczności nie da się rozstrzygnąć, to jest wątpliwości usunąć, wtedy wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego. Tłumaczenie wątpliwości na korzyść oskarżonego nie oznacza powinności wybierania wersji korzystniejszej. Najpierw bowiem wybiera się wersję wynikającą z racjonalnej analizy dowodów, to jest tę, która wynika z decyzji o ich wiarygodności (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia z 6 stycznia 2004 roku – V KK 60/03; wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 15 stycznia 2003 roku – II AKa 360/02). Tak więc, w przedmiotowej sprawie, nie zachodził stan nie dających się usunąć wątpliwości, a istnienie w dowodach sprzecznych wersji zdarzenia, które można było zweryfikować na podstawie zebranego i właściwie ocenionego materiału dowodowego – co też Sąd Rejonowy uczynił.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego G. D. od zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ponieważ żaden z podniesionych zarzutów nie okazał się zasadny, wniosek o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego nie mógł zostać uwzględniony.

3.3.

będący wynikiem naruszenia prawa procesowego zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegającym na niezasadnym uznaniu, że oskarżony popełnił zarzucany mu czyn określony w punkcie I zaskarżonego wyroku, podczas gdy brak jest dowodów wskazujących na godzinę prowadzenia przez oskarżonego pojazdu w stanie nietrzeźwości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podnoszony zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który mógł mieć wpływ na treść orzeczenia, nie zasługuje uwzględnienie. Z utrwalonego orzecznictwa wynika, że aby wykazać błąd ustaleń faktycznych lub naruszenie standardów swobodnej oceny i interpretacji dowodów nie wystarczy subiektywne przekonanie skarżącego o błędności zaskarżonego orzeczenia. Konieczne jest wykazanie, że w zaskarżonym wyroku poczyniono ustalenie faktycznie nie mające oparcia w przeprowadzonych dowodach, albo że takiego ustalenia nie dokonano, choć z przeprowadzonych dowodów określony fakt jednoznacznie wynika, bądź wykazanie, że tok rozumowania sądu I instancji był sprzeczny ze wskazaniami doświadczenia życiowego, prawami logiki, czy z zasadami wiedzy. Tymczasem we wniesionej apelacji nie wykazano, aby rozumowanie Sądu meriti oceniającego zgromadzone w sprawie dowody, a także w zakresie wyprowadzonych z tychże dowodów wniosków, było dowolne, wadliwe lub nielogiczne, jak też nie przedstawiono w praktyce żadnych przekonywujących argumentów, które mogłyby podważyć ustalenia Sądu I instancji. Stan faktyczny sprawy został ustalony przez Sąd I instancji całkowicie poprawnie, a dokonane przez Sąd meriti ustalenia faktyczne w pełni odpowiadają zebranym w sprawie dowodom i są wynikiem niebudzącej żadnych zastrzeżeń oceny zebranych w sprawie dowodów. Sąd Rejonowy w konsekwencji zasadnie uznał, że oskarżony dopuścił się popełnienia występku, polegającego na kierowaniu w dniu 29 sierpnia 2023 roku około godziny 19.45 na ul. (...) w T., samochodem znajdując się w stanie nietrzeźwości na poziomie około 1,95 promila alkoholu we krwi.

Z konstrukcji samego zarzutu odwoławczego wynika, iż skarżąca powołuje się tu w istocie te same zarzuty, co w punkcie 1 i 2 apelacji. Szczegółowe rozważania Sądu odwoławczego odnośnie powyższych zarzutów zostały już przedstawione w dziale 3.1. i 3.2 niniejszego uzasadnienia.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego G. D. od zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ponieważ żaden z podniesionych zarzutów nie okazał się zasadny, wniosek o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego nie mógł zostać uwzględniony.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość zaskarżonego wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok jest słuszny i odpowiadający prawu. Podniesione zarzuty nie okazały się zasadne, o czym była już mowa wyżej. Także i wymierzona oskarżonemu w przedmiotowej sprawie kara stanowi trafną reakcję karną, współmierną zarówno do stopnia winy oskarżonego, jak i do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa. Kara taka spełni w sposób właściwy cel zapobiegawczy oraz wychowawczy, jak również cele kary w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. To samo należy powiedzieć o orzeczonych środkach karnych, które zresztą zostały wymierzone w najniższych granicach przewidzianych przez Kodeks Karny.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

O kosztach postępowania odwoławczego przypadających od oskarżonego Sąd Okręgowy orzekł w oparciu o treść art. 636 § 1 k.p.k., przy czym wysokość opłaty została ustalona na podstawie art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz.U. z 1983 roku, Nr 49, poz. 223 z późn. zmianami).

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana