Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 686/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 28 czerwca 2019 roku w sprawie sygn. akt VII K 499/17

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obraza prawa materialnego w postaci art. 4 par. 1 k.k. poprzez jego niepowołanie w podstawie skazania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Analiza systemu prawnego obowiązującego w dacie czynów przypisanych oskarżonym oraz w dacie orzekania przesądza o prawidłowości zastosowania przez Sąd Rejonowy ustawy nowej w rozumieniu art. 4 par. 1 kk, albowiem brak podstaw do przyjęcia, jakoby w tym przypadku ustawa obowiązująca poprzednio była względniejsza dla oskarżonych. Oskarżeni nie są osobami karanymi, a więc zastosowane wobec nich kary w postaci kar pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania (a wobec M. R. również kary grzywny) było możliwe w obu przypadkach. Jednocześnie stosowanie środków probacyjnych w postaci obowiązku informowania kuratora o przebiegu okresu próby było uregulowane zarówno w ustawie obowiązującej w chwili inkryminowanych im czynów (obowiązek fakultatywny), jak i w chwili orzekania (obowiązek obligatoryjny), zaś okoliczności przedmiotowej sprawy, w przypadku oskarżonych w analizowanym przypadku, uzasadniają ich orzeczenie zarówno wobec R. S., jak i M. R..

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku poprzez powołanie art. 4 par. 1 kk w podstawie prawnej skazania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Analiza systemu prawnego obowiązującego w dacie czynów przypisanych oskarżonym oraz w dacie orzekania przesądza o prawidłowości zastosowania przez Sąd Rejonowy ustawy nowej w rozumieniu art. 4 par. 1 kk, albowiem brak podstaw do przyjęcia, jakoby w tym przypadku ustawa obowiązująca poprzednio była względniejsza dla oskarżonych. Oskarżeni nie są osobami karanymi, a więc zastosowane wobec nich kary w postaci kar pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania (a wobec M. R. również kary grzywny) było możliwe w obu przypadkach. Jednocześnie stosowanie środków probacyjnych w postaci obowiązku informowania kuratora o przebiegu okresu próby było uregulowane zarówno w ustawie obowiązującej w chwili inkryminowanych im czynów (obowiązek fakultatywny), jak i w chwili orzekania (obowiązek obligatoryjny), zaś okoliczności przedmiotowej sprawy, w przypadku oskarżonych w analizowanym przypadku, uzasadniają ich orzeczenie zarówno wobec R. S., jak i M. R..

3.2.

Obraza prawa materialnego w postaci art. 70 § 1 kk poprzez niewskazanie pkt 1 z tego artykułu, który to punkt obowiązywał w chwili popełnienia czynów zarzucanych obojgu oskarżonym w 2013 i 2014 roku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Analiza systemu prawnego obowiązującego w dacie czynów przypisanych oskarżonym oraz w dacie orzekania przesądza o prawidłowości zastosowania przez Sąd Rejonowy ustawy nowej w rozumieniu art. 4 par. 1 kk, albowiem brak podstaw do przyjęcia, jakoby w tym przypadku ustawa obowiązująca poprzednio była względniejsza dla oskarżonych. Oskarżeni nie są osobami karanymi, a więc zastosowane wobec nich kary w postaci kar pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania (a wobec M. R. również kary grzywny) było możliwe w obu przypadkach. Jednocześnie stosowanie środków probacyjnych w postaci obowiązku informowania kuratora o przebiegu okresu próby było uregulowane zarówno w ustawie obowiązującej w chwili inkryminowanych im czynów (obowiązek fakultatywny), jak i w chwili orzekania (obowiązek obligatoryjny), zaś okoliczności przedmiotowej sprawy, w przypadku oskarżonych w analizowanym przypadku, uzasadniają ich orzeczenie zarówno wobec R. S., jak i M. R.. W tym stanie rzeczy, ze wszech miar uzasadnione było powołanie art. 70 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym w chwili orzekania, nie zaś w chwili czynów.

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku w punktach 3 i 7 poprzez powołanie art. 70 § 1 pkt 1 kk w podstawie prawnej warunkowego zawieszenia oskarżonym kar pozbawienia wolności

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Analiza systemu prawnego obowiązującego w dacie czynów przypisanych oskarżonym oraz w dacie orzekania przesądza o prawidłowości zastosowania przez Sąd Rejonowy ustawy nowej w rozumieniu art. 4 par. 1 kk, albowiem brak podstaw do przyjęcia, jakoby w tym przypadku ustawa obowiązująca poprzednio była względniejsza dla oskarżonych. Oskarżeni nie są osobami karanymi, a więc zastosowane wobec nich kary w postaci kar pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania (a wobec M. R. również kary grzywny) było możliwe w obu przypadkach. Jednocześnie stosowanie środków probacyjnych w postaci obowiązku informowania kuratora o przebiegu okresu próby było uregulowane zarówno w ustawie obowiązującej w chwili inkryminowanych im czynów (obowiązek fakultatywny), jak i w chwili orzekania (obowiązek obligatoryjny), zaś okoliczności przedmiotowej sprawy, w przypadku oskarżonych w analizowanym przypadku, uzasadniają ich orzeczenie zarówno wobec R. S., jak i M. R.. W tym stanie rzeczy, ze wszech miar uzasadnione było powołanie art. 70 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym w chwili orzekania, nie zaś w chwili czynów.

3.3.

Obraza przepisów prawa procesowego, a mianowicie art. 5 § 1 i 2 , art. 7 i art. 410 kpk poprzez błędną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego dokonaną z przekroczeniem zasad swobodnej oceny dowodów i zasad logicznego myślenia oraz doświadczenia życiowego, jak i naruszenia zasad wszechstronnego rozważania całego materiału dowodowego z zachowaniem zasady obiektywizmu w wyniku bezpodstawnego przyjęcia:

- iż, zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje na współdziałanie oskarżonego R. S. z byłym partnerem pokrzywdzonej K. H. S. w dniu 24 maja 2014 roku, przy dokonywaniu zmian w systemie informatycznym sieci (...) - mobile, w zakresie danych niezbędnych do wystawienia faktury za usługi teleinformatyczne na nazwisko pokrzywdzonej, podczas gdy te ustalenia Sądu I instancji, nie są poparte zebranym w sprawie materiałem dowodowym zwłaszcza, iż w sprawie nie przesłuchano w charakterze świadka H. S., a o fakcie współdziałania obu osób, nie mogą świadczyć zeznania złożone przez E. A., na których treść i wywody powołuje się Sąd I instancji, a także znajomość obu osób z okresu szkolnego;

- iż, zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje po stronie oskarżonego R. S. istnienie świadomości co do faktu podrobienia podpisu pokrzywdzonej K. S. na dwóch umowach o świadczenie usług teleinformatycznych o nr (...) i (...), podczas gdy, na gruncie przedmiotowej sprawy nie można przypisać oskarżonemu udziału w podrobieniu na tych dokumentach podpisu pokrzywdzonej, albowiem przeciwko takim wnioskom wbrew twierdzeniu Sądu I instancji, przemawiają wnioski zawarte w pisemnej i ustnej opinii powołanej biegłej z zakresu grafologii E. B., która nie przypisała jednoznacznie podpisu złożonego w imieniu K. S., ani oskarżonemu R. S., ani też osobie H. S.;

- iż, wnioski końcowe zawarte w opinii biegłej z zakresu grafologii E. B. przesądzają potencjalnie o autorstwie podpisu sporządzonego imieniem i nazwiskiem K. S. ze strony dwóch osób tj. oskarżonego R. S., jak i H. S., podczas gdy takie rozumowanie Sądu I instancji, narusza zasadę rozstrzygania wszelkich wątpliwości powstałych na gruncie przedmiotowej sprawy na korzyść oskarżonego zwłaszcza, iż biegła z zakresu grafologii stwierdziła, iż podpis K. S. z uwagi na mały stopień skomplikowania, mógł być nakreślony przez każdą osobę, z uwagi na brak właściwych cech indywidualizujących ten podpisu;

- iż zebrany materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, iż oskarżona M. R. działała z zamiarem bezpośrednim nakierowanym na dokonanie oszustwa na niekorzyść pokrzywdzonej K. S., podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy nie dowodzi po stronie oskarżonej M. R. rzekomego współdziałania z oskarżonym R. S. i osobą o nazwisku H. S., przy zawieraniu dwunastu umów o usługi teleinformatyczne na nazwisko klientki K. S., z uwagi chociażby na wątpliwy udział oskarżonego R. S. w świadomym procederze zmiany danych w systemie teleinformatycznym w sieci (...) - M., w zakresie danych K. S. potrzebnych do wystawienia faktury, jak i ewentualnego jego współdziałania w tym zakresie z osobą H. S., co wbrew Sądowi I instancji nie pozwala na przypisanie oskarżonej M. R., świadomego działania w postaci spisania dwunastu umów z osobą podającą się za K. S. zwłaszcza, że historia K. S. jako klienta sieci (...) - M., sięga okresu wykraczającego poza zakres czasowy objęty aktem oskarżenia, ze stwierdzeniem realizacji wszystkich zawartych umów o świadczenie usług teleinformatycznych w tym okresie, bez jakichkolwiek zastrzeżeń ze strony K. S., jako klienta biznesowego sieci (...) - M..

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Twierdzenia skarżących koncentrujące się na wykazaniu naruszenia przepisów postępowania (wskazujące na rzekomą wadliwość procedowania), nie przedstawiają jakichkolwiek przekonujących argumentów, podważających prawidłowość i słuszność rozumowania Sądu I instancji. Sąd Rejonowy w sposób niezwykle rzetelny i kompleksowy dokonał wartościowania zarówno osobowych, jak i nieosobowych źródeł dowodowych zebranych na gruncie analizowanej sprawy, a następnie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne w tym zakresie. Dokonane zaś przez Sąd Rejonowy ustalenia w pełni odpowiadają zebranym w sprawie dowodom, a nade wszystko są wynikiem wszechstronnej ich analizy. Apelujący w żadnej mierze nie zdołał skutecznie wykazać, aby rozumowanie Sądu I instancji, przy ocenie zgromadzonych w sprawie dowodów było nietrafne, bądź nieracjonalne, gdyż zarzuty przedstawione w apelacji, po ich gruntownej analizie i zestawieniu z materiałem dowodowym, opierają się wyłącznie na odmiennej, subiektywnej i selektywnej ocenie zebranych w sprawie dowodów. Zważyć trzeba, iż przekonanie Sądu meriti o możliwości przypisania oskarżonym zrealizowania znamion czynów im przypisanych, pozostaje pod ochroną prawa procesowego, jako że nie wykracza poza ramy zasady swobodnej oceny dowodów wyrażone w treści art. 7 k.p.k. Jednocześnie zaś konkluzje Sądu Rejonowego stanowią wynik rozważenia wszystkich okoliczności, a nade wszystko zostały wyczerpująco i rzeczowo – z uwzględnieniem wskazań wiedzy, doświadczenia życiowego i prawidłowego rozumowania – uzasadnione w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Jednocześnie nie doszło do pominięcia istotnych dla sprawy okoliczności, mogących mieć wpływ na rozstrzygnięcie w kwestii winy, a zatem brak obrazy przepisu art. 410 k.p.k. Zebrane w sprawie dokumenty (umowy zakupów sprzętu, pisma operatorów, wydruki oraz opinie biegłego grafologa) oraz zeznania świadka E. A. posiadają walor wiarygodności, a jednocześnie korespondują ze sobą i prowadzą do wniosku, że oboje oskarżeni są winni inkryminowanych im czynów. Wbrew twierdzeniom apelujących zostało udowodnione, że w dniu 24 maja 2014 roku doszło do zmian w systemie informatycznym sieci (...) - M., w zakresie danych niezbędnych do wystawienia faktury za usługi teleinformatyczne na nazwisko pokrzywdzonej K. S., a jednocześnie nie ulega wątpliwości - na co wskazują w/w dowody - że oboje oskarżeni mieli świadomość o tym, że podpisy na umowach o świadczenie usług telekomunikacyjnych nie zostały złożone przez pokrzywdzoną K. S.. Z treści opinii grafologicznych wynika kategorycznie, że podpisy złożone na wskazanych umowach z całą pewnością nie należą do K. S. (nie są autentycznymi jej podpisami) - na powyższe konsekwentnie wskazywała pokrzywdzona - oraz nie zostały sporządzone przez M. R. i H. S., natomiast prezentowały istotne zbieżności graficzne w stosunku do wzorów pisma ręcznego R. S.. Oczywiście nie ma jednoznacznego dowodu, jakoby podpisy wykonane zostały przez oskarżonego R. S., niemniej jednak oczywistym jest, że zostały upodobnione do oryginalnych sygnatur K. S.. Istotnie wbrew twierdzeniom apelacji oskarżony R. S., przesyłając do centrali (...) - M., posłużył się umowami o świadczenie usług telekomunikacyjnych o numerach (...) i (...), a biorąc pod uwagę, że nie zostały one podpisane przez K. S. twierdzenie, jakoby nie miał o tym świadomości co do faktu ich sfałszowania są pozbawione logiki i sprzeczne z doświadczeniem życiowym (umowy zawierane były przecież w sklepie (...), gdzie oskarżony R. S. był w nim wówczas kierownikiem). Okoliczność, że nie można precyzyjnie wskazać autora podpisów na w/w umowach nie świadczy bynajmniej o braku świadomości w powyższym zakresie, a jedynie, że nie ustalono faktycznie osoby, która je złożyła. Tym samym, zeznania pokrzywdzonej - w zakresie twierdzeń, że nie ona jest autorem spornych podpisów i nie miała wiedzy o podpisywaniu umów jej imieniem i nazwiskiem, a także sprzęcie, który został po ich podpisaniu wydany (11 laptopów i telefon marki A. iPhone 5c 8 GB) - są wiarygodne i logiczne oraz zgodne z obiektywnym materiałem dowodowym w postaci zgromadzonych dokumentów i depozycji świadka E. A. (specjalisty (...) Sp. z o.o.). Jak wynika z wiarygodnych relacji K. S. H. S. (były partner K. S.) miał dostęp do dokumentów firmy, jak również dokumentów należących do K. S., oraz do skrzynki e-mailowej pokrzywdzonej i konta bankowego firmy, ale nie posiadał pełnomocnictwa do reprezentowania firmy (...). W tym kontekście, wyjaśnienia oskarżonych (w których nie przyznali się do zarzutów) nie zasługują na walor wiarygodności. W aspekcie powyższego, Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny na podstawie rzetelnej oceny dowodów, a zarzuty te są czysto polemiczne i skoro ocena dowodów i wnioski z niej wypływające były prawidłowe, to zarzuty te są całkowicie bezpodstawne.

Nadto, kary wymierzone oskarżonym są adekwatne do ich czynów i sprawiedliwe, na pewno nie noszą cech rażącej niewspółmierności. Oskarżeni nie byli uprzednio karani, a sposób ich życia przed popełnieniem przestępstw wskazują, że kary wolnościowe wzmocnione karami finansowymi w postaci kar grzywien odniosą oczekiwane rezultaty wychowawcze, będą stanowić nauczkę na przyszłość i spowodują, że oskarżeni nie popełnią ponownie przestępstwa.

Wniosek

Wniosek o uniewinnienie oskarżonych od przypisanych im czynów, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak podstaw do uniewinnienia – wyrok jest słuszny i podlegał utrzymaniu w mocy.

Brak podstaw do uchylenia – wyrok jest słuszny i podlegał utrzymaniu w mocy.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Utrzymanie w mocy wszystkich zawartych rozstrzygnięć w wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie w niniejszej sprawie, rozważył wszystkie okoliczności mające znaczenie przy wydaniu wyroku i wydał na tej podstawie słuszne rozstrzygnięcia.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

W oparciu o przepisy art. 633 k.p.k. w zw. z art. 636 § 2 k.p.k. i art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983 roku z późniejszymi zmianami), Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego R. S. kwotę 180 złotych opłaty za drugą instancję oraz kwotę 6,67 złotych tytułem obowiązku zwrotu wydatków poniesionych przez Skarb Państwa .Zdaniem sądu odwoławczego nie ma żadnych argumentów przemawiających za zwolnieniem oskarżonego od konieczności uiszczenia poniesionych w sprawie wydatków w wysokości co do każdego z nich w kwocie po 6,67 złotych oraz od opłaty w kwocie po 200 złotych. Oskarżony pracuje zarobkowo i osiąga dochód winien i ma ku temu możliwość, ponieść w całości należności fiskalne związane z przedmiotowym postępowaniem karnym.

3

W oparciu o przepisy art. 633 k.p.k. w zw. z art. 636 § 2 k.p.k. i art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983 roku z późniejszymi zmianami), Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonej M. R. kwotę 240 złotych opłaty za drugą instancję oraz kwotę 6,67 złotych tytułem obowiązku zwrotu wydatków poniesionych przez Skarb Państwa.

4

W oparciu o przepisy art. 633 k.p.k. w zw. z art. 636 § 2 k.p.k., Sąd Okręgowy wydatkami za postępowanie odwoławcze związanymi ze skargą apelacyjną prokuratora obciążył Skarb Państwa.

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony R. S.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 28 czerwca 2019 roku w sprawie sygn. akt VII K 499/17

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżona M. R.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 28 czerwca 2019 roku w sprawie sygn. akt VII K 499/17

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator Prokuratury Rejonowej w Piotrkowie Trybunalskim

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 28 czerwca 2019 roku w sprawie sygn. akt VII K 499/17

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana