Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 701/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 30 lipca 2024r. w sprawie II K 613/24

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

P. S. (1)

Oskarżony P. S. (1) uiścił na rzecz oskarżyciela posiłkowego łącznie kwotę 20.000zł. jako pokrycie wyrządzonej mu szkody, w związku z przedmiotową sprawą karną.

-kopie potwierdzenia wykonania transakcji, -oświadczenie P. S.;

k.473, 399,

k.474v;

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.

- kopie potwierdzenia wykonania transakcji,

-oświadczenie P. S.;

- załączone do akt kopie transakcji bankowych, korelują z treścią oświadczenia oskarżonego P. S., jak również z treścią pisemnej ugody zawartej pomiędzy tym oskarżonym, a oskarżycielem posiłkowym;

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.,

zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść, poprzez przyjęcie, iż czyn jakiego dopuścił się oskarżony P. S. (1) posiada znaczą społeczną szkodliwość, podobnie jak znaczna jest wina oskarżonego, co skutkowała jego skazaniem, podczas gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego prowadzić powinna do wniosków przeciwnych i uznania, że wina i społeczna szkodliwość oskarżonego nie są znaczne, co uzasadnia zastosowanie w sprawie instytucji warunkowego umorzenia postępowania wobec tego sprawcy;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podniesiony przez obrońcę oskarżonego P. S. (1) zarzut błędu w ustaleniach faktycznych związany miał być, co można wysnuć z uzasadnienia wniesionego środka odwoławczego z obrazą art. 66 kk. Apelant nie łączył go natomiast z uprzednią nieprawidłową oceną zgromadzonych w sprawie dowodów czy błędnym ustaleniem wysokości wyrządzonej przez oskarżonych szkody – którą to sąd rejonowy ustalił jako „nie mniej” niż 35.600 zł.

Wbrew twierdzeniom obrońcy, nie sposób zgodzić się z zarzutami w kwestii błędów w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku i mających wpływ na jego treść, albowiem sąd I instancji błędu takiego się nie dopuścił. Należy podkreślić, iż zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku nie może sprowadzać się tylko i wyłącznie do samej polemiki z ustaleniami poczynionymi przez Sąd, a wyrażonymi w uzasadnieniu wyroku. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych powinien dążyć do wykazania konkretnie uchybień w zakresie logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, których miał dopuścił się Sąd przy ocenie zebranego materiału dowodowego. Sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu w kwestii ustaleń faktycznych, opartego na innych dowodach od tych, na których oparł się sąd I instancji, a zwłaszcza tylko na wyjaśnieniach oskarżonego skarżącego wyrok, nie może prowadzić do wniosku o popełnieniu przez sąd błędu w ustaleniach faktycznych (tak np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 29.10.2010r., II Aka 162/10). Innymi słowy: sama możliwość przeciwstawienia poczynionym przez Sąd ustaleniom odmiennego punktu widzenia, nie stanowi uzasadnienia stwierdzenia, iż Sąd dopuścił się błędów w ustaleniach faktycznych. Przyjmuje się również, iż błąd w ustaleniach faktycznych nie jest zarzutem samodzielnym. W praktyce każdy taki błąd jest bowiem skutkiem naruszenia przepisów postępowania, lecz nie odwrotnie. Jeśli bowiem Sąd przeprowadzi postępowanie, zachowując wszystkie reguły i zasady rzetelnego procesu, nie ma możliwości postawienia mu skutecznie zarzutu poczynienia wadliwych ustaleń faktycznych. Wskazuje to więc, iż błąd w ustaleniach faktycznych jest zawsze wtórny wobec naruszenia przepisów postępowania i stanowi konsekwencję uchybień w procedowaniu.

Sąd Okręgowy zważył, że sąd I instancji nie naruszył w przedmiotowej sprawie przepisów, w tym także art. 66 kk, toteż poczynione przez niego ustalenia faktyczne – w oparciu o ujawnione i prawidłowo ocenione dowody – polegają na prawdzie i nie mogą być kwestionowane. Zgromadzone w sprawie dowody, oceniane w sposób zgodny z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz logicznego myślenia (art. 7 k.p.k.), dają bowiem pełne podstawy do jednoznacznego stwierdzenia, że zachowanie oskarżonego wypełniło znamion przypisanego mu czynu, a stopień winy P. S. (1) i stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu zachowania są znaczne.

Apelant akcentuje to, że oskarżony.

Sąd odwoławczy zauważa, że to, iż wartość skradzionego mienia okazała się być mniejsza, aniżeli zarzucona w akcie oskarżenia, a nawet ilość skradzionych piast „przypisanych” oskarżonemu była znikoma w porównaniu do ilości tego sprzętu zużywanego w produkcji, jak tak wartość przypisanej szkody do wielkości obrotu przedsiębiorstwa reprezentowanego przez oskarżonego. To właśnie wokół wysokości ustalonej przez sąd rejonowy szkody w wyroku II K 613/23, apelant koncentruje swoje wnioski o zasadności zastosowania wobec P. S. instytucji warunkowego umorzenia postepowania karnego.

Tymczasem sąd odwoławczy zważył, że wartość ustalonej przez sąd rejonowy „pewnej” szkody to kwota 35.600 zł., co nie jest wcale wielkością małą, nawet przy uwzględnieniu obrotów przedsiębiorstwa firmy (...). Co więcej, zmieniony przez sąd meriti opis czynu przypisanego obojgu oskarżonym wskazuje, że wartość ta może być wyższa – choć już nie ustalono o ile i jakiego rzędu. Najistotniejsze dla oceny zachowania oskarżonego P. S., a dokładnie stopnia jego winy, jest jednak to, że chodzi o pracownika pokrzywdzonego. Co więcej, z zeznań oskarżyciela posiłkowego wynika, że akurat P. S. darzył wyjątkowymi względami (zgadzając się niekiedy na używanie pojazdu służbowego, wjazd pojazdem prywatnym na teren zakładu etc.). Tymczasem oskarżony okradał swojego pracodawcę, działając wspólnie i w porozumieniu z zakładowym stróżem – człowiekiem, który sam miał chronić mienie pokrzywdzonego przed kradzieżami, za co pobierał pensje. Oskarżeni działali podstępnie, przemyślnie, według ustalonego pralu, wyjątkowo perfidnie. Pokrzywdzony został oszukiwany podwójnie, w znaczeniu: został okradziony tak z mienia, jak i zaufania, przez osoby, którym ich obdarzył.

Okoliczności podniesione powyżej, przeciwstawiały się zastosowaniu wobec oskarżonego P. S. (oraz drugiego z oskarżonych) instytucji, o jakiej mowa w art. 66 § 1 kk. Decyzja sądu rejonowego o wydaniu wyroku skazującego jest ze wszech miar słuszna.

Sąd odwoławczy uchyla lub zmienia orzeczenie na korzyść współoskarżonych, choćby nie wnieśli środka odwoławczego, jeżeli je uchylił lub zmienił na rzecz współoskarżonego, którego środek odwoławczy dotyczył, gdy te same względy przemawiają za uchyleniem lub zmianą na rzecz tamtych (art. 435 kpk). Wniesiona przez obrońcę oskarżonego P. S. apelacja skutkować musiała więc z urzędu zmianą wyroku, co do wysokości orzeczonej na rzecz oskarżyciela posiłkowego nawiązki także od współoskarżonego M. K. (1), o czym w punkcie 4.1. uzasadnienia.

Obrońca wnioskował o orzeczenie obowiązku naprawienia w trybie art. 67 §3 kk w ramach warunkowego umorzenia postępowania karnego. Samej wysokości kwoty zasądzonej na rzecz oskarżyciela posiłkowego tj. 50.000 zł. w trybie art. 46 § 2 kk, nie kwestionował – wnosił o inną podstawę prawna zasądzenia tej kwoty. Instytucja warunkowego umorzenia postepowania karnego wobec P. S. była niezasadna, o czym mowa powyżej. Z uwagi jednak na ustalenia dokonane przez sąd rejonowy tj. ustalenie, że oskarżeni działając wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży elementów maszyn rolniczych w ilości ne mniej niż 400 sztuk o łącznej wartości nie mniejszej niż 35.300 zł. - brak jest podstaw do zasądzenia od nich na rzecz oskarżyciela posiłkowego nawiązki przewyższającej ta kwotę.

Pamiętać bowiem należy, że przedmiotowy czyn to przestępstwo przeciwko mieniu. Warunkiem orzeczenia naprawienia szkody jest jej powstanie w wyniku popełnienia przestępstwa. Szkodę, która ma podlegać naprawieniu na podstawie art. 46 § 1 kk należy rozumieć tak samo jak na gruncie prawa cywilnego. Rozmiary odszkodowania w znaczeniu cywilnoprawnym wyznaczają więc granice obowiązku naprawienia szkody, gdyż wszystko, co wykracza poza nie, byłoby zyskiem z przestępstwa uzyskanego przez pokrzywdzonego. Jak słusznie podkreśla się w judykaturze, " w ramach zasądzonego obowiązku naprawienia szkody w oparciu o art. 46 § 1 KK zwrotowi podlegają, także uzasadnione wydatki, poniesione po dokonaniu przestępstwa, jeżeli nie zostały już zwrócone osobie uprawnionej w innej drodze… " (wyr. SA w Łodzi z 30.6.2009 r., II AKa 83/09, Prok. i Pr. – wkł. 2012, Nr 1, poz. 12). Chodzi więc nie tylko o szkodę majątkową, ale i niemajątkową. W przedmiotowej sprawie pewna jest jednak jedynie kwota szkody majątkowej, wynikająca z ustaleń sądu rejonowego, jako kwota nie niej niż 35.600 zł. Oczywiście, że szkoda jako przesłanka karnoprawnego obowiązku jej naprawienia obejmuje zarówno poniesione straty ( damnum emergens), jak i utracone korzyści ( lucrum cessans), jeżeli in concreto są one normalnym następstwem przestępnego działania lub zaniechania (uchw. SN z 24.8.1972 r., VI KZP 3/72, OSNKW 1972, Nr 11, poz. 169; wyr. SA w Łodzi z 30.6.2009 r., II AKa 83/09, Prok. i Pr. – wkł. 2012, Nr 1, poz. 12; M. Cieślak, A. Murzynowski, Wynagrodzenie, s. 82; P. Bróżek, Utracone, s. 107). Żadnej innej jednak kwoty, poza 35.600 zł. – związanej z przedmiotowym czynem - ani nie ustalił sąd, ani nie wykazały skutecznie inne strony procesu. Z tego powodu to właśnie ta kwota była bazową dla ewentualnego obowiązku naprawienia szkody.

Zgodnie z treścią art. 46 § 2 kk, zamiast obowiązku naprawienia szkody, sąd może orzec na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę, jeżeli orzeczenie w/w obowiązku jest znacznie utrudnione. Ze względu na to, że nawiązka jest orzekana zamiast obowiązku naprawienia szkody, dla jej orzeczenia konieczne jest spełnienie wszystkich tych samych przesłanek, od których zależnie jest wymierzenie obowiązku naprawienia szkody z punktu widzenia prawa karnego.

Sąd rejonowy ustalając wartość szkody na „nie mniej niż”, ustalił tylko jedną pewną jej wysokość tj. 35.600 zł. (równie dobrze mogła ona wynosić tylko 35.600 zł.). Skoro tak, to w ocenie sądu odwoławczego, także orzeczone od sprawców nawiązki, związane stricte z przestępstwem kradzieży przypisanym w wyroku, nie mogły kwoty tej łącznie przekraczać. Jeszcze raz należy bowiem zważyć, że nie ustalono, by na zasądzone w punkcie 4 wyroku (od oskarżonego P. S.) i 9 wyroku (od oskarżonego M. K.) nawiązki składały się inne elementy, aniżeli materialna szkoda wynikająca z przypisanego przestępstwa kradzieży. Pisemne ugody/porozumienia oskarżonych z oskarżycielem posiłkowym nie mogą wyprzedzać dokonanych ustaleń sądu karnego w zakresie wysokości ustalonej szkody. Z oświadczenia P. S. wynika, że w jego ocenie kwota 50.000 zł., jaką na mocy pisemnego porozumienia zobowiązał się zapłacić pokrzywdzonemu, obejmowała także to – by pokrzywdzony zgodził się ewentualnie na złożony w sprawie w wniosek o warunkowe umorzenie postepowania karnego (czyli stanowiła swoiste pieniężne „przekonanie” pokrzywdzonego do takiego właśnie zakończenia procesu karnego wobec jego osoby), czy po prostu dał się przeprosić.

Orzeczenie obowiązku naprawienia szkody jest dopuszczalne w postaci solidarnego zobowiązania współsprawców przestępstwa do naprawienia wyrządzonej szkody w całości lub w części. Inaczej jest w przypadku nawiązek. Skoro, na podstawie danych wynikających z akt ustalono, że P. S. (1) na poczet materialnej szkody wyrządzonej przedmiotowym czynem, przypisanym w wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku, uiścił już kwotę 20.000 zł., a kwota ustalonej szkody to 35.600 zł. (a więc teoretycznie więcej niż połowę ustalonej wartości szkody), za zasadne uznano uchylenie w całości punktu 4 wyroku.

Jednocześnie sąd odwoławczy zauważa, że dokonana zmiana wyroku nie niweluje zapisów zawartych w pisemnych ugodach/porozumieniach pomiędzy oskarżonymi (oboma), a pokrzywdzonym; wykonania zawartych w nich zapisów, jako ugód cywilnych, strony mogą co do zasady dochodzić na gruncie prawa cywilnego.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku i warunkowe umorzenie wobec P. S. postępowania karnego na roczny okres próby oraz zmianę obowiązku uiszczenia na rzecz oskarżyciela posiłkowego nawiązki, poprzez jej orzeczenie jako naprawienie szkody, o jakim mowa w art. 67 § 3 kk;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- zarzut podniesiony powyżej nie okazał się zasadny, brak podstaw do uchylenia wyroku z urzędu, tym samym niezasadny był wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego jej rozpoznania;

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

- wysokość szkody wynikającej z przypisanego oskarżonym przestępstwa, których to ustaleń nie zaskarżyła żadna ze stron procesu i których - wobec kierunku apelacji („na korzyść”), nie wolno pogarszać w toku postępowania odwoławczego;

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

- skoro sąd meriti ustalił, iż wysokość szkody wyrządzonej przypisanym przestępstwem przez obu oskarżonych, to kwota nie mniej niż 35.600 zł. (czyli np. tylko 35.600 zł.), to obowiązek naprawienia szkody - orzekany w sprawie karnej - nie mógł tak ustalonej kwoty przewyższać; w konsekwencji także orzeczone w to miejsce nawiązki od każdego z oskarżonych na rzecz oskarżyciela posiłkowego, przewyższające ewentualnie tak ustaloną kwotę, nie znajdowałoby prawnego uzasadnienia;

- na gruncie prawa cywilnego okolicznością wpływającą na zakres obowiązku naprawienia szkody jest także sytuacja materialna poszkodowanego oraz osoby odpowiedzialnej za szkodę (art. 440 kc); w odniesieniu do prawnokarnego obowiązku naprawienia szkody należy w literaturze wyrażono stanowisko, że sytuacja majątkowa sprawcy może kształtować zakres prawnokarnego obowiązku naprawienia szkody (wynika to z obowiązku stosowania przez sąd karny przepisów prawa cywilnego, w szczególności art. 440 kc);

- pisemne porozumienie M. K. z oskarżonym wskazuje, że dotyczyło ono kwoty znacząco niższej, aniżeli w przypadku współokarżonego; skoro nawiązkę orzeka się, gdy dokładne ustalenie wysokości należnej szkody jest znacznie utrudnione, to w ocenie sądu odwoławczego ustalenie takowej, co do osoby M. K. – właśnie takim jest; z tego powodu oraz wobec możliwości miarkowania kwoty od sytuacji materialnej osoby odpowiedzialnej za szkodę, za zasadne uznano zmniejszenie wysokości zasądzonej od M. K. (dorabiającego emeryta) nawiązki do kwoty 2800 zł. (odpowiadającej około jednemu miesięcznemu dochodowi oskarżonego);

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

- ustalenia faktyczne w zakresie winy i sprawstwa oskarżonego, wysokość kary zasadniczej, zaliczenie okresu tymczasowego aresztowania, orzeczenie o kosztach sądowych za pierwszą instancję;

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

- apelacja obrońcy P. S. w zakresie rozstrzygnięcia o zastosowanej represji karnej nie zasługuje na uwzględnienie z przyczyn wskazanych w punkcie 3.1.;

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

- uchylenie punktu 4 wyroku,

- z urzędu, obniżenie wysokości nawiązki orzeczonej od oskarżonego M. K. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego do kwoty 2.800 zł.

Zwięźle o powodach zmiany

- wskazano w punktach 4.3. oraz 4.1.;

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Podstawą orzeczenia o kosztach procesu za postępowanie odwoławcze były przepisy art. 634 kpk i art. 627 kpk, albowiem apelacja wywiedziona na korzyść oskarżonego P. S. okazała się, co do istoty, niezasadna, a wyrok uległ jedynie zmianie na jego korzyść oskarżonego.

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego P. S.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 30.07.2024r. w sprawie II K 613/23

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana