Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 709/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 12 września 2024 roku w sprawie II K 15/24

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

obrazy przepisów postepowania : art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. tj. przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i dokonanie w istocie dowolnej ich oceny poprzez:

a) dowolne uznanie, że opinia biegłej toksykolog jest rzetelna, zaś wnioski z niej płynące mogą stanowić podstawę czynienia ustaleń faktycznych w sprawie, w sytuacji gdy: biegła w opinii, dokonując obliczeń w ramach rachunku retrospektywnego, oparła się na oczywiście błędnych pomiarach zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu (pierwsze dwa pomiary wykonane w miejscu zamieszkania oskarżonego urządzeniem przenośnym zostały wykonane o godzinie 18:56 i 19:18, zaś kolejne dwa pomiary, na urządzeniu stacjonarnym, po przewiezieniu oskarżonego do KPP w O. tj. co najmniej po upływie 30 minut, zostały rzekomo wykonane o godzinie 19:12 i 19:14, a więc w czasie wykonywania pierwszych pomiarów), co musiało w sposób oczywisty przełożyć się na wnioski końcowe opinii; niezależnie od błędnych pomiarów, biegła przyjęła, że alkohol w organizmie oskarżonego, spożywającego alkohol na czczo, w ciągu 51 minut między godziną 18:56 a godziną 19:47 uległ eliminacji jedynie o 0.04 mg/l (0,084 promila), w sytuacji gdy w literaturze przedmiotu przyjmuje się, że przeciętna wartości eliminacji godzinowej alkoholu z krwi wynosi 01 - 02 promila;

b) dowolne uznanie, że badanie zawartości alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu w KPP w O. miało miejsce kolejnego dnia (s. 2 uzasadnienia), w sytuacji gdy z protokołów badania zarówno w miejscu zamieszkania oskarżonego jak i w KPP w O. wynika, że badania były przeprowadzone tego samego dnia tj. 7 grudnia 2023 roku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nie można w żaden sposób podzielić twierdzeń skarżącego, iż Sąd Rejonowy dokonał stronniczej i dowolnej oceny wiarygodności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Stwierdzić natomiast należy, iż Sąd I instancji wnikliwie, zgodnie z art. 410 k.p.k., rozważył wszystkie dowody, przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.), a w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, przekonywująco wykazał dlaczego jednym dowodom należało dać wiarę, a innym z kolei – waloru takiego odmówić. Sąd odwoławczy, w pełni zgadza się z przeprowadzoną przez Sąd I instancji oceną zgromadzonych w sprawie dowodów. Argumentacja tegoż sądu zawarta w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, jest w pełni poprawna i w całości mieści się w granicach wyznaczonych treścią art. 7 k.p.k.

Sąd meriti w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku podał przekonywujące powody, dla których nie dał wiary wyjaśnieniem oskarżonego J. S., w części, w której twierdził, że alkohol zaczął spożywać dopiero po przyjeździe do domu. W tym zakresie przedstawione przez Sąd I instancji motywy pisemne zasługują na pełną akceptację sądu odwoławczego, a skarżący nie przedstawił tu żadnych kontrargumentów, zdolnych obalić tok rozumowania Sądu Rejonowego. Dodatkowo wskazać należy, czego dostatecznie nie uwypuklono w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, że oskarżony kilkukrotnie zmieniał wersje, co do czasu i ilości spożytego alkoholu. Do protokołów badania stanu trzeźwości wskazał, że wypił 0,5 litra piwa i 100 ml wódki o godz. 19.00. Będąc natomiast przesłuchanym w charakterze podejrzanego, w dniu 11 grudnia 2023 roku, wyjaśnił, iż około godz. 18.50 spożył 300 ml wódki i 1 litr piwa. Wreszcie, na rozprawie sądowej, oskarżony podał, że po powrocie do domu, około 18.25 – 18.35, zrobił sobie ,,szybki zabieg” w postaci spożycia 200 ml wódki i jednego piwa. Tego rodzaju zmienność podawanych przez oskarżonego wersji, dodatkowo nakazuje podejść nieufnie do prawdziwości jego relacji.

Przede wszystkim wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego, jakoby spożywał alkohol dopiero po zaprzestaniu kierowania samochodem, przeczy opinia wydana przez biegłego z zakresu toksykologii i chemii sądowej M. S..

Biegła po przeanalizowaniu zgromadzonego materiału dowodowego, w tym w szczególności wyników badań stanu trzeźwości oskarżonego i uwzględnieniu jego oświadczenia, iż w dniu 7.12.2023 roku po powrocie do domu, w okresie od godz. 18.25 do 18.50 spożył alkohol w postaci piwa w ilości 1 litra i oraz wódki w ilości 300 ml wykazała, że nie jest możliwe, aby stężenie alkoholu etylowego na poziomie 1,64 promila, osiągnięte o godz. 18:56, pochodziło od spożycia zadeklarowanego przez oskarżonego alkoholu. Wskazana przez oskarżonego ilość alkoholu kategorycznie nie wchłonęłaby się do układu krwionośnego w czasie kilku minut od zakończenia jego konsumpcji. Następujące po sobie kolejne pomiary powinny wskazywać, przy wersji podawanej przez oskarżonego, wartości wzrastające, a w rzeczywistości były malejące, co oznacza, że trwała już faza eliminacji alkoholu w jego organizmie. Nie jest więc możliwe, aby uzyskane wyniki badań były następstwem spożycia przez oskarżonego alkoholu dopiero po tym, jak już przestał kierować pojazdem mechanicznym. Biegła przenalizowała również wersję oskarżonego, co do czasu i ilości spożytego alkoholu, zaprezentowaną na rozprawie głównej w dniu 11.06.2024 roku. Z opinii uzupełniającej wynika, że również i ta wersja oskarżonego, nie koreluje z przeprowadzonymi w dniu 7.12.2023 roku wynikami badań na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu.

Przy tak ewidentnie niekorzystnej dla oskarżonego opinii biegłego z zakresu toksykologii i chemii sądowej, nie może nawet dziwić, że apelujący próbuje za wszelką cenę zdyskredytować tę opinię. Z takim stanowiskiem nie można się jednak zgodzić.

Zarzut oparcia się przez biegłą na błędnych pomiarach zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, nie jest trafny. Z protokołów badania stanu trzeźwości urządzeniami A. i (...) jasno przecież wynika, w jakim czasie, i w jakim miejscu, badania te były przeprowadzane. Znajduje to też potwierdzenie w załączonych do tychże protokołów wydruków z obu urządzeń pomiarowych. Drugie badanie urządzeniem A. zostało przeprowadzone o godz. 19.18 już na komendzie policji, co wyraźnie zostało zaznaczone w protokole (k.2). Okoliczność, że to drugie badanie nie było przeprowadzone w miejscu zamieszkania oskarżonego, tylko w budynku policji, nie powoduje przecież – jak sugeruje skarżący – że uzyskany wynik tegoż badania był błędny. Obrona nie zauważa przy tym, że biegła dysponowała łącznie 7 badaniami stanu trzeźwości oskarżonego, wykonanymi w godzinach 18.56 – 20.17, a więc dysponowała ona wystarczającym danymi dla wydania opinii, w tym zwłaszcza dla dokonania oceny wyników stanu trzeźwości oskarżonego w korelacji do przeprowadzonych obliczeń prospektywnych oraz wykonania rachunku retrospektywnego.

Podobnie chybionym jest powoływanie się w apelacji na stwierdzony wynik eliminacji alkoholu w organizmie oskarżonego pomiędzy godziną 18:56, a 19:47 (zmniejszenie się o 0,084 promila). Zarzut ten opiera się na bowiem wybranych, wyjętych z kontekstu fragmentach opinii i nie uwzględnia jej zasadniczych konkluzji. Biegła w opinii uzupełniającej odniosła się do tej kwestii. Wskazała ona, że szybkość eliminacji alkoholu z organizmu jest zmienna osobniczo, tym samym możliwy jest wariant uwzględniający niższy współczynnik eliminacji alkoholu z organizmu, niż rzędu 0,1 – 0,2 promila na godzinę. Ponadto w czasie fazy eliminacji alkoholu występują pewne fluktuacje jego stężenia we krwi, tj. może ono nieco wzrastać lub maleć, Możliwym jest zatem, że stężenie alkoholu we krwi spadnie najpierw w ciągu kilkunastu, czy kilkudziesięciu minut o jakąś wartość, a przez następne kilkanaście minut przyjmie wartość stałą. Dlatego też fazę eliminacji alkoholu należy rozpatrywać w czasokresie jednej godziny i dla takiego okresu (a nie dowolnie wybranego odcinka czasu, krótszego od godziny), wyznaczony został współczynnik eliminacji alkoholu. W ujęciu godzinowym, co ma tu decydujące znaczenie, w organizmie oskarżonego widoczna była jednoznaczna tendencja spadkowa stężenia alkoholu

Zarzut z pkt b) świadczyć może jedynie o szukaniu ,,na siłę” jakichkolwiek sposobów podważenia niekorzystnego dla oskarżonego rozstrzygnięcia. Przecież nie może budzić żadnych wątpliwości, że wszystkie badania zawartości alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu były w niniejszej spawie przeprowadzane w dniu 7.12.2023 roku. Natomiast stwierdzenie na str. 2 uzasadnienia zaskarżonego wyroku, że ,,Kolejnego dnia wykonywane były w KPP O.” stanowi oczywista omyłkę, wynikająca zapewne z autokorekty edytora tekstu i nie dostrzeżenia powyższego przez sędziego referenta. Z całego kontekstu wywodu tego fragmentu uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że zdanie to powinno brzmieć: ,,Kolejne badania wykonywane były w KPP O.”. Sam Sąd Rejonowy powołuje się zresztą w tym miejscu na protokoły badania trzeźwości analizatorem wydechu i wydruki z badania, które to dokumenty przecież jasno wskazują, że wszystkie badania przeprowadzane były w dniu 7.12.2023 roku, a nie 8.12.2023 roku.

Reasumując powyższe rozważania, stwierdzić należy, że żaden z argumentów podnoszonych w złożonej apelacji nie był w stanie podważyć dokonanej przez Sąd I instancji oceny przeprowadzonych w sprawie dowodów. Sąd odwoławczy – wbrew twierdzeniom skarżącego – nie dopatrzył się w przedmiotowej sprawie obrazy przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z powodów przedstawionych wyżej, zarzut skarżącego nie okazał się zasadny. Z tego też względu niemożliwa była zmiana wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

3.2.

zarzut obrazy przepisów postępowania : art. 170 § 1 pkt 5 k.p.k. poprzez bezpodstawne oddalenie wniosku dowodowego obrońcy z dnia 27 lipca 2024 roku o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłej toksykolog, jako zmierzającego do przedłużenia postępowania, w sytuacji gdy wniosek ten miał na celu wyjaśnienie wątpliwości co do przyjętej przez biegłą wartości współczynnika godzinowej eliminacji alkoholu z krwi oskarżonego (0,084 promila), podczas gdy w literaturze przedmiotu przyjmuje się, że przeciętna wartości eliminacji godzinowej alkoholu z krwi wynosi 01 - 02 promila.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd I instancji nie dopuścił się zarzucanej obrazy przepisów postępowania, gdyż postanowienie Sądu Rejonowego o oddaleniu wniosku obrońcy o dopuszczenie kolejnej uzupełniającej opinii biegłego, było w pełni zasadne.

Podkreślić należy, że przepisy Kodeksu postępowania karnego znacząco ograniczają możliwość dopuszczania dowodu z kolejnej opinii biegłego. Zgodnie z treścią art. 201 k.p.k., tylko wówczas, gdy opinia jest niepełna lub niejasna, albo gdy zachodzi sprzeczność w samej opinii lub między różnymi opiniami w tej samej sprawie, można wezwać ponownie tych samych biegłych lub powołać innych. Opinia jest „niepełna”, jeżeli nie udziela odpowiedzi na wszystkie postawione biegłemu pytania, na które zgodnie z zakresem wiadomości specjalistycznych i udostępnionych mu materiałów dowodowych może oraz powinien udzielić odpowiedzi lub jeżeli nie uwzględnia wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia konkretnej kwestii okoliczności, albo też nie zawiera uzasadnienia wyrażonych w niej ocen i poglądów. Natomiast opinia „niejasna” to taka, której sformułowanie nie pozwala na zrozumienie wyrażonych w niej ocen i poglądów, a także sposobu dochodzenia do nich, lub też zawierająca wewnętrzne sprzeczności, posługująca się nielogicznymi argumentami (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 października 2009 roku – III KK 122/09).

Natomiast opinia, wydana w przedmiotowej sprawie, przez biegłego sądowego z zakresu toksykologii i chemii sądowej (główna i uzupełniająca), w pełni odpowiada wymogom, jakie w tej mierze zawierają przepisy Kodeksu postępowania karnego. Przedmiotowa opinia zawiera wszystkie elementy, które powinny zostać wzięte pod uwagę przez biegłego przy jej sporządzeniu. Biegły udzielił precyzyjnej odpowiedzi na pytania postawione przez organy prowadzące postępowanie i obrońcę, zweryfikował deklaracje oskarżonego, co do ilości i czasu spożywanego alkoholu oraz wyjaśnił kwestię eliminacji alkoholu z jego organizmu. Za niezasadne należałoby więc uznać dopuszczenie dowodu z kolejnej opinii uzupełniającej, w sytuacji, gdy istniejąca w sprawie opinia jest jasna, kompletna i nie nasuwa żadnych wątpliwości. Działanie takie zmierzałoby jedynie do przedłużenia postępowania. Fakt, iż opinia taka nie spełnia oczekiwań uczestników postępowania, nie może stwarzać podstawy do zasięgania kolejnej opinii.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z powodów przedstawionych wyżej, zarzut skarżącego nie okazał się zasadny. Z tego też względu niemożliwa była zmiana wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość zaskarżonego wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

W świetle powyższych rozważań, stwierdzić należy, iż Sąd odwoławczy nie dopatrzył się w przedmiotowej sprawie naruszenia przepisów postępowania, które miałyby wpływ na jego treść. Tym samym brak było podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku i uniewinnienia oskarżonego. Zaskarżony wyrok jest słuszny i odpowiadający prawu. Także i wymierzone oskarżonemu w przedmiotowej sprawie: kara oraz środki karne, stanowią trafną reakcję karną, współmierną zarówno do stopnia winy oskarżonego, jak i do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa. Spełnioną one w sposób właściwy cel zapobiegawczy oraz wychowawczy, jak również cele kary w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Zgodnie z art. 636 § 1 k.p.k. w razie nieuwzględnienia środka odwoławczego wniesionego ze strony oskarżonego ma on obowiązek ponieść koszty procesu. Koszty te zgodnie z art. 616 § 1 k.p.k. obejmują: koszty sądowe na które składają się wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania oraz opłaty. Wobec powyższego Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego J. S. na rzecz Skarbu Państwa opłatę za II instancję w wysokości 200 złotych (na podstawie art. 3 ust.1 w zw. z art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 123) oraz ryczałt za doręczenie pism w kwocie 20 zł (na podstawie § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym - t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 663).

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 12 września 2024 roku w sprawie II K 15/24

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana