Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 714 / 23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 4 sierpnia 2023 roku o sygnaturze akt II K 623 / 23

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

I.  mogącej mieć wpływ na treść wyroku obrazy przepisów postępowania, tj. art. 4, 5 § 2 kpk i 410 kpk oraz błędnych ustaleń faktycznymi przyjętych za jego podstawę;

II.  rażącej surowości wymierzonej oskarżonemu kary oraz środków karnych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

☐ zasadne

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. zarzutów z punktu I.

Na wstępie stwierdzić należy, że aby oparta na takich podstawach odwoławczych apelacja osiągnęła zamierzony skutek, skarżący musi przekonująco wykazać, jakich konkretnie uchybień, w świetle wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, dopuścił się sąd w dokonanej ocenie materiału dowodowego, następstwem których byłyby błędne ustalenia faktyczne. Ustalenia te mogą być bowiem skutecznie zakwestionowane tylko wtedy, gdyby zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego nie odpowiadała prawidłowości logicznego rozumowania i doświadczeniu życiowemu, względnie gdyby sąd pominął istotne w sprawie dowody lub oparł się na dowodach na rozprawie nie ujawnionych. Nie wystarczy natomiast jedynie proste przeciwstawienie dokonanej przez sąd I instancji ocenie dowodów własnej ( subiektywnej ) ich oceny, bądź gołosłowna negacja wyrażonego w tym przedmiocie stanowiska. Apelacja przedstawionych wyżej wymogów nie spełnia choćby w zakresie minimalnym. Co prawda obrońca sporządził ją w formie kilkustronicowego dokumentu, tym niemniej w istocie w żadnej jego części nie odnosi się ona do realiów dowodowych tej konkretnej sprawy, operując pozbawionymi realnej treści ogólnikami, jakie można byłoby „ sztampowo ” odnieść do każdego uzasadnienia wyroku. Pozorując polemikę z przedstawioną przez sąd I instancji oceną dowodów, skarżący ograniczył się do przedstawienia życzeniowego poglądu, by ustalenia zostały poczynione w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego. Innymi słowy, skarżący nie tylko nie polemizuje z oceną dowodów zaprezentowaną przez sąd I instancji, ale nawet nie próbuje przedstawić ich własnej, kompleksowej oceny. Nie wskazuje także, na czym konkretnie domniemane uchybienia sądu I instancji miałyby polegać. Sąd odwoławczy z urzędu takowych również nie dostrzega. W związku z tym ogranicza się do stwierdzenia, że ocena dowodów zaprezentowana przez sąd I instancji nie ani dowolna, ani nielogiczna, nie pozostaje w sprzeczności z doświadczeniem życiowym, została też należycie – z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego – omówiona w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Nie doszło także do obrazy przepisu art. 5 § 2 kpk, jakkolwiek przedmiotowa sprawa rzeczywiście miała charakter poszlakowy. Obwiniony bowiem swoje sprawstwo negował, a brak było bezpośrednich dowodów pozwalających wprost to sprawstwo mu przypisać. Taki jednak charakter sprawy nie przekreślał możliwości przypisania oskarżonemu zarzucanego czynu, albowiem pełnowartościowy dowód sprawstwa mogą stanowić także tzw. dowody pośrednie ( tzw. poszlaki ), pod warunkiem, by prowadziły w drodze logicznego rozumowania do ustalenia w sposób niewątpliwy owego sprawstwa. Fakty przywoływane przez sąd I instancji ( por. k. 147 – 148 ) pewność taką dają, mając przede wszystkim na uwadze, iż:

- od momentu wypuszczenia psa z domu do chwili ujawnienia go martwego upłynął krótki, kilku – kilkunastominutowy minutowy okres czasu;

- ujawnione zaraz po tym przez interweniujących funkcjonariuszy ślady psich łap prowadziły od posesji, którą pies opuścił, do bramy posesji zamieszkiwanej przez oskarżonego;

- przyczyną śmierci psa był postrzał z broni pneumatycznej;

- tego właśnie rodzaju broń, która była sprawna i która wedle opinii biegłego mogła być wykorzystana do wypuszczenia pocisku, który ugodził psa, ujawniona została w pomieszczeniach zajmowanych przez oskarżonego i stanowiła jego własność;

- oskarżony w tym czasie przebywał na terenie swojej posesji i nie było na niej nikogo innego.

W tym kontekście jako słuszny jawi się wyprowadzony przez sąd I instancji jako fakt główny wniosek, iż postrzelenie psa było dziełem oskarżonego, przy czym doszło do tego pod bramą jego posesji, zaś ranionemu psu udało się jeszcze powrócić na teren posesji opiekuna. Nie trzeba wiadomości specjalnych, by mieć przekonanie, że ranione zwierzęta nie zawsze zalegają na miejscu postrzału i przed śmiercią mogą przemieszczać się na mniejszych bądź większych odcinkach.

Ad. zarzutu z punktu 2.

Sąd podzielił argumentację skarżącego częściowo. Mając na uwadze, iż oskarżony jest osobą niekaraną, po raz pierwszy dopuszczającą się czynu naruszającego przepisy prawa karnego, nawet pomimo eksponowanych przez sąd I instancji okoliczności go obciążających, warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej względem niego kary pozbawienia wolności jawi się jako uzasadnione.

Natomiast akceptując co do zasady, iż w ramach otwartego katalogu dóbr osobistych, do jakich odwołuje się art. 23 kc, można lokować również więź emocjonalną człowieka z psem domowym ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 17 sierpnia 2022 r., I ACa 749 / 21, publ. Legalis el. ), wysokość orzeczonej przez sąd I instancji nawiązki orzeczonej w miejsce zadośćuczynienia pieniężnego jawi się jako wygórowana. Co prawda postrzelony przez obwinionego pies towarzyszył pokrzywdzonej i członkom jej rodziny przez prawie 10 lat i był przez nich traktowany jako przysłowiowy domownik, tym niemniej z jej zeznań nie wybrzmiewa, aby łączyła ją z tym psem więź zupełnie wyjątkowa, nadzwyczajna, by nawiązkę kształtować aż na tak wysokim poziomie, jak wskazany w zaskarżonym wyroku. Nie ma natomiast powodów, by odstąpić od jej orzekania w ogóle, czego zdaje się oczekiwać skarżący. W przypadku wyrządzenia realnej krzywdy czynem zabronionym przez prawo karne trudno odmówić osobie pokrzywdzonej prawa do zadośćuczynienia pieniężnego, ani też, by określać go na poziomie symbolicznym. Jakkolwiek ani przepisy kodeksu karnego, ani cywilnego nie zawierają precyzyjnych kryteriów, jakimi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia ( bądź orzekanej w jego miejsce nawiązki ), tym niemniej zadośćuczynienie, mając na swój sposób charakter uznaniowy, musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość, adekwatną w stosunku do doznanej krzywdy i utrzymaną w rozsądnych granicach.

Nie było też powodu, by uchylić lub obniżyć nawiązkę orzeczoną na rzecz wskazanego w wyroku towarzystwa opieki nad zwierzętami. Skoro finalnie kara pozbawienia wolności została orzeczona z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, to wspomniane nawiązki, póki co, stanowią jedyną realnie odczuwalną dolegliwość penalną. Ich utrzymanie w mocy będzie też istotne w aspekcie odbioru społecznego wyroku ( podanego również do publicznej wiadomości ), by wyrok nie sprawiał wrażenia, że pomimo dopuszczenia się tego rodzaju przestępstwa o tak znacznym ciężarze gatunkowym, sprawca w istocie pozostaje bezkarny ( nie dotknęły go wystarczająco odczuwalne konsekwencje ).

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od przypisanego mu czynu, ewentualnie poprzez wymierzenie kary łagodniejszej lub uchylenie tego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

omówiono powyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Ustalenia faktyczne, kwalifikacja prawna czynu, rozmiar kary pozbawienia wolności, nawiązka na rzecz wskazanego w wyroku stowarzyszenia, przepadek dowodów rzeczowych, podanie wyroku do publicznej wiadomości, rozstrzygnięcia o kosztach procesu

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Brak powodów do korekt tych ustaleń i rozstrzygnięć.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Rozstrzygnięcia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności i wysokości nawiązki orzeczonej na rzecz pokrzywdzonej

Zwięźle o powodach zmiany

omówiono powyżej

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Mając na uwadze treść art. 634 kpk w zw. z art. 627 kpk, w przypadku utrzymania w mocy zaskarżonego wyroku co do jego skazującego charakteru, koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi oskarżony.

7.  PODPIS