Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 722/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Maz. z dnia 23 września 2024 roku w sprawie IIK 721/22.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść wydanego orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na niesłusznym uznaniu, wbrew wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do przyjęcia, iż nie można przypisać oskarżonemu A. G. wypełnienia znamion czynu zabronionego stypizowanego w art. 220 § 1 kk, podczas gdy zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy, przede wszystkim opinia biegłego z zakresu (...), a przede wszystkim zaniedbanie leżące po stronie oskarżonego, w tym nie zapoznanie się protokołem z dnia 15 września 20025 roku oraz ze stanem technicznym maszyn w Zakładzie (...) sp. z o.o. (...) T., winny skutkować przypisaniem oskarżonemu A. G. czynu z art. 220 kk w postaci co najmniej nieumyślnej, co w ogóle Sąd pominął w swojej ocenie, zawartej w uzasadnieniu do skarżonego wyroku, podczas gdy analiza okoliczności sprawy, jak i samego uzasadnienia do wyroku prowadzi do wniosku oskarżyciela publicznego, że A. G. dopuścił się przestępstwa co najmniej z art. 220 § 2 kk, ponieważ ciążył na nim obowiązek zapoznania się z całością dokumentacji dotyczącej stanu maszyn (...) w T. M.. i przepompowni w R., w tym z protokołem z 2005 roku, a jeżeli dokumentacja ta nie była dostępna w T. M., winien był zażądać jej przesłania łub przeprowadzić audyt wewnętrzny, w ten sposób wypełnił znamiona nieumyślności poprzez niedbalstwo.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podkreślić należy, że udowodnienie zachodzi wówczas, gdy w świetle przeprowadzonych dowodów fakt przeciwny dowodzeniu jest niemożliwy lub wysoce nieprawdopodobny. Wymóg udowodnienia należy odnosić tylko do ustaleń niekorzystnych dla oskarżonego, ponieważ on sam korzysta z domniemania niewinności ( art. 5 § 1 kpk ), a nie dające się usunąć wątpliwości tłumaczy się na jego korzyść ( art. 5 § 2 kpk ). Najmniejsze wątpliwości powodują, iż dany fakt nie może być uznany za udowodniony, a więc nie stanowi ustalenia faktycznego, które może być podstawą rozstrzygnięcia. Organy procesowe w ramach swobodnej oceny dowodów są ustawowo zobligowane do ukształtowania przekonania dopiero na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów ocenianych według zasad prawidłowego rozumowania z pełnym wykorzystaniem dostępnej wiedzy i doświadczenia życiowego (art. 7 kpk ). W toku prowadzonych czynności uprawnione organy mają jednak obowiązek wnikliwego zbadania i uwzględnienia wszystkich okoliczności zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego ( art. 4 kpk). Wyrok musi być wynikiem analizy całokształtu ujawnionych okoliczności, a więc i tych które go podważają. Pominięcie istotnych dla sprawy okoliczności, mogących mieć wpływ na rozstrzygnięcie w kwestii winy, stanowi oczywistą obrazę przepisu art. 410 kpk.

Celem procesu karnego jest nie tylko dążenie do wykrycia i pociągnięcia do odpowiedzialności karnej sprawcy przestępstwa, ale również troska o to, aby osoba niewinna nie poniosła tej odpowiedzialności.

Apelacja prokuratora oparta jest na wybiórczej ocenie materiału dowodnego, ma charakter polemiczny, odnosi się do okoliczności, które nie wynikają z zakresu obowiązków oskarżonego, jednocześnie pomija osoby, które w strukturze spółki odpowiadały za bhp związane bezpośrednio ze stanowiskiem pracy pokrzywdzonego, oraz w siedzibie spółki w Ł. przechowywały protokół kontroli z 2005 roku

Prokurator w akcie oskarżenia zarzucił A. G., iż „okresie od dnia 01 sierpnia 2019 r. do dnia 11 marca 2021 r. w T. przy ul. (...) II 45/47 na terenie Zakładu (...) sp. z o.o. W. (...) pełniąc funkcję kierownika tego zakładu będąc odpowiedzialny za bezpieczeństwo i higienę pracy nie dopełnił wynikającego stąd obowiązku i poprzez niewłaściwą organizację pracy i prowadzony nadzór dopuścił do użytkowania maszynę w postaci strugarko-wyrówniarki, co do której zespół (...) sp. z o.o. w Ł. wydał zalecenie wyłączenia z eksploatacji przedmiotowej maszyny do 31 grudnia 2005 r., przez co nieumyślnie naraził w dniu 11 marca 2021 r. S. P. na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu podczas wykonywania pracy na strugarko-wyrównywarce, w wyniku czego pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci urazowej amputacji palca III na wysokości paliczka środkowego i palca IV w obrębie paliczka dystalnego ręki lewej, które to obrażenie ciała spowodowały naruszenie narządu ciała na czas dłuższy niż 7 dni …..”.

Sąd I instancji wydając wyrok uniewinniający przyjął, iż materiał dowodowy nie wykazał, że oskarżony wiedział o protokole z dnia 15 września 2005 roku, o jego zapisach oraz o tym, iż nie zostały wykonane zawarte w nim zalecenia, a wręcz przeciwnie - wszystko przemawia za tym, że przedmiotowy protokół po zadekretowaniu go przez ówczesnego kierownika L. M. i przekazaniu do realizacji jego zastępcy J. W., nie był dostępny w W. (...) w T. M.. Wobec powyższego oskarżony, nawet gdyby chciał, nie był w stanie sprawdzić czy w stosunku do przedmiotowej maszyny były jakieś zalecenia, które nie zostały zrealizowane przez 14 lat poprzedzających objęcie przez niego stanowiska kierownika W. (...) w T. M.. Sąd ten wskazał, że „w toku całego postępowania karnego nie zostało wykazane, że oskarżony wiedział o protokole z dnia 15 września 2005 roku, o jego zapisach oraz o tym, że nie zostały wykonane zawarte w nim zalecenia ... wszystko przemawia za tym, że przedmiotowy protokół po zadekretowaniu go przez wczesnego kierownika L. M. i przekazaniu do realizacji jego zastępcy J. W., nie był dostępny w W. (...) w T. M.. Wobec powyższego oskarżony, nawet gdyby chciał, nie był w stanie sprawdzić, czy w stosunku do przedmiotowej maszyny były jakieś zalecenia, które nie zostały zrealizowane”.

W związku z powyższym sąd I instancji uznał, że zachowanie zarzucone oskarżonemu nie zostało mu udowodnione, a tym samym wydanie wyroku skazującego co do tego czynu nie znajduje uzasadnienia. Podstawą bowiem wyroku skazującego mogą być wyłącznie fakty, które zostały udowodnione. Sąd ten w szczególności podniósł, że żaden dowód nie określił, aby A. G. miał jakąkolwiek wiedzę na temat protokołu z 2005 roku, który jako jedyny stwierdzał, ze strugarko-wyrównywarka nie spełnia minimalnych wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy.

Skarżący nie przeprowadził przekonującej merytorycznej argumentacji oraz nie odwołał się do ujawnionych w sprawie dowodów, które podważyłby stanowisko sądu I instancji. Opinia biegłego z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy wskazując na przyczyny przedmiotowego wypadku przy pracy nie odnosiła się do świadomości oskarżonego istnienia wymienionego protokołu. Urządzenie, na którym doszło do wypadku było dopuszczone do użytku w wydziale od kilkunastu lat, a oskarżonemu – po objęciu stanowiska kierownika - nikt nie przekazał wiedzy o powodowanych przez nie zagrożeniach, co dopiero powodowałoby zarzucalność w razie braku jego decyzji o zaniechaniu dalszego wykorzystywania strugarko-wyrównywarki.

Z wniesionego w sprawie środka odwoławczego wynika, że odwołujący postuluje, że:

- nie zapoznanie się protokołem z dnia 15 września 20025 roku oraz ze stanem technicznym maszyn w Zakładzie (...) sp. z o.o. W. (...) T., winny skutkować przypisaniem oskarżonemu A. G. czynu z art. 220 kk w postaci co najmniej nieumyślnej,

- A. G. dopuścił się przestępstwa co najmniej z art. 220 § 2 kk, ponieważ ciążył na nim obowiązek zapoznania się z całością dokumentacji dotyczącej stanu maszyn W. (...) w T. M.. i przepompowni w R., w tym z protokołem z 2005 roku, a jeżeli dokumentacja ta nie była dostępna w T. M., winien był zażądać jej przesłania łub przeprowadzić audyt wewnętrzny, w ten sposób wypełnił znamiona nieumyślności poprzez niedbalstwo.

Skarżący podniósł w tym zakresie, że „sąd I instancji po ustaleniu stanu faktycznego w sprawie analizował go wyłącznie pod kątem umyślności, tj. świadomości i woli oskarżanego, dowodząc jednocześnie, że oskarżony nie miał świadomości nakazu wyłączenia z użytkowania przedmiotowej maszyny. Wychodząc z założenia sądu, że nie dało się udowodnić woli popełnienia przestępstwa przez oskarżonego, należy przypisać mu niedbalstwo. Bez wątpienia oskarżony A. G. był w dniu czynu odpowiedzialny za bezpieczeństwo i higienę pracy. Niezwłocznie po objęciu tego stanowiska powinien był zapoznać się z protokołem zdawczo odbiorczym zakładu, którym miał kierować. Gdyby ten dokument budził wątpliwości, tzn. nie dotyczył np. wszystkich urządzeń zakładu, kierownik winien był zlecić audyt wewnętrzny. Taki obowiązek ciąży na każdej osobie sprawującej kierownicze stanowisko, czy też obejmującej jakiś odcinek pracy. Ustalenie tej powinności nie wymaga zasięgnięcia opinii biegłego z zakresu bhp, dowodzi tego doświadczenie życiowe”.

Przypomnieć należy, że popełnienie przez sprawcę czynu nieumyślnie musi nastąpić na skutek niezachowania reguł ostrożności. Przypisywalny jest bowiem tylko ten stan rzeczy, który został przez dany podmiot spowodowany w wyniku sprowadzenia niedozwolonego niebezpieczeństwa (ryzyka) jego powstania lub istotnego zwiększenia ryzyka już istniejącego w razie zrealizowania się tego właśnie niebezpieczeństwa (ryzyka) w postaci skutku spełniającego znamiona typu czynu. Nie ponosi odpowiedzialności karnej za dokonanie przestępstwa skutkowego osoba, której zachowanie nie stwarzało albo w sposób znaczący nie zwiększało niebezpieczeństwa dla dobra chronionego prawem. Skutek trzeba móc sprawcy przypisać i tego dotyczy konstrukcja tzw. obiektywnego przypisania skutku. Najważniejszą rolę dla przypisania skutku odgrywa reguła urzeczywistnionego, stworzonego przez sprawcę, niedozwolonego ryzyka dla danego dobra prawnego. Spowodowanie skutku może być tylko wówczas przypisane sprawcy, gdy w jego zachowaniu urzeczywistniło się niebezpieczeństwo, któremu miało zapobiec zachowanie naruszonego obowiązku ostrożności (zob. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 11 lutego 2015 r., sygn. akt II AKa 447/14). Okoliczności sprawy wskazują na to, iż oskarżonemu nie można przypisać nawet winy nieumyślnej, w tym w postaci określonego przez skarżącego „niedbalstwa”.

W tym zakresie sąd odwoławczy musi podnieść, iż:

- A. G. przejął od L. W. (...) z/s W T. M.. w dniu 25 lipca 2019 roku ( w dniu 11 marca 2020 roku przyjął do wiadomości zakres obowiązków, odpowiedzialności i uprawnień ). Z protokołu przekazania z 25 lipca 2019 ( k 574 ) wynika, że poinformowano go o majątku, dokumentacji, sprawach bieżących wydziału, w tym archiwum dokumentacji technicznej i ogólnej ( pisma wychodzące, przychodzące, protokoły, plany, wyniki analiz wody i pozostałe ) ( punkt 6 ), dokumentach regulujących pracę wydziału ( zarządzenia, procedury, instrukcje )( punkt 2 ). A. G. przy obejmowaniu stanowiska ( ani później ) nie poinformowano, że strugarko-wyrównywarka będąca urządzeniem pomocniczym nie spełnia minimalnych wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy i od 14 lat nie są zrealizowane wytyczne z protokołu kontroli z 2005 roku. Nie poinformowano go o istnieniu takiego protokołu;

- w dniu 15 września 2005 roku Z. K. z działu energetyczno-mechanicznego i W. A. z działu BHP przeprowadzili kontrolę „S. maszyn W. (...) w T. i przepompowni w R.”. Zalecono wyłączyć z eksploatacji strugarko-wyrównywarkę do drewna nie spełniającą wymagań bezpieczeństwa do dnia 31 grudnia 2005 roku. Protokół z w/w kontroli wpłynął do (...) Sp. z o.o. W. (...) T. w dniu 20 września 2005 roku. W dniu 23 września 2005 roku kierownik L. M. zlecił wykonanie zalecenia pokontrolnego zastępcy kierownika J. W., który nadzorował zespół mechaniczno-budowlany eksploatujący przedmiotową maszynę. Na protokole znajduje się odręczny zapis „proszę wykonać zalecenia zgodnie z dekretacją przy każdym z punktów” oznaczony datą 23 września 2005 roku, a przy strugarko-wyrównywarce „może likwidacja?”. Z zeznań L. M. wynika, że

zupełnie o tej sprawie zapomniał i o fakcie istnienia tego protokołu ( z 2005 roku ). Zeznając przypominał jednak sobie, że sprawę przekazał swojemu zastępcy J. W. ( odpowiedzialnemu za warsztat mechaniczny i wszystkie maszyny ). Napisał mu odręcznie w odniesieniu do tego urządzenia – likwidacja. Nie sprawdzał, czy ta dekretacja została wykonana, sprawa już później do niego nie wróciła. Po tym protokole domyślił się, że w tym urządzeniu chodzi o osłonę części wirującej ( we wszystkich maszynach takie osłony zostały zrobione, natomiast w tej maszynie nie było pomysłu, jak to zrobić ). Zlecając to swojemu zastępcy liczył na to, że (...) temat, porozmawia z mistrzami i wróci do niego z jakąś propozycją, ale zastępca tego nie zrobił ( J. W. uznawał za nieprzygotowanego do takich zadań ( k 869 odw.-870). L. M. w sposób absurdalny zbagatelizował tą sprawę; wiedząc, że maszyna ta jest niebezpieczna dla pracowników i nie udało się jej zmodernizować, świadomie zlecił wykonanie zaleceń pokontrolnych osobie niekompetentnej i zadowolił się tym, że sprawa do niego później nie trafiła, co zaakceptował mając w istocie świadomość braku wykonania zaleceń pokontrolnych, czyli zaakceptował jej dalsze funkcjonowanie w ramach powierzonego mu wydziału. O tym stanie rzeczy nie poinformował w 2019 roku swojego następcy – A. G., przekazując mu obowiązki;

- przedmiotowe urządzenie ( „samoróbka” ) od 1985 roku posiadło udokumentowane cykliczne przeglądy ( ostatni został przeprowadzony 18 stycznia 2021 roku ). W dniu 26 stycznia 2009 roku sporządzono instrukcję bezpieczeństwa i higieny pracy przy strugarko-wyrównywarce ( k 829 ). Systematycznie były dokonywane przeglądy i remonty silnika eklektycznego ( k 77, k 78 ). Protokół z kontroli z 15 września 2005 roku znajdował się w siedzibie spółki w Ł., przekazano go dopiero dla potrzeb niniejszego postępowania karnego ( k 187, k 535-544 ). W szczególności w instrukcji bezpieczeństwa i higieny pracy przy strugarko-wyrównywarce z 2009 roku nie było właściwej instrukcji obsługi tej maszyny i ryzyk związanych z jej użytkowaniem. Dokumenty odnośnie tej maszyny, do których A. G. mógł mieć dostęp w wydziale w T. M.. nie wskazywały na niebezpieczeństwo tego urządzenia dla pracowników; jedyny dokument w tym zakresie z 2005 roku był przechowywany w „centrali” i pracownicy mający do niego dostęp w Ł., nie przeprowadzili żadnej weryfikacji jego zaleceń w odniesieniu do strugsrko-wyrównywarki będącej na wyposażeniu wydziału w T. M.. Należy zaznaczyć twierdzenia L. M., iż wydział w T. M.. był obłożony maszynami realizującymi główny cel tego zakładu, strugarko-wyrównywarka była wykorzystywana okazjonalnie, pomocniczo i nie służyła realizacji zadań w zakresie produkcji wody;

- S. P. był przeszkolony w obsłudze tej strugarko-wyrównywarki i tylko on wykonywał na niej prace. Jak każdy pracownik był odpowiedzialny z bezpieczeństwo i higienę pracy. Z jego relacji wynika, iż w dniu zdarzenia na tej maszynie wykonał dwa pełne cykle strugania, przesuwając drewniany przedmiot przy użyciu popychacza. Po zakończeniu każdego cyklu strugania podnosił obrabiany przedmiot; aby wyeliminować drgania heblowanego kawałka drewna docisnął je lewą ręką ( przed popychaczem ). Podczas trzeciego cyklu, lewa ręka prawdopodobnie znalazła się na wysokości noża, który pochwycił rękawicę i nastąpił uraz. Wynika z tego, że został on wyposażony w popychacz przez pracodawcę i miał świadomość potrzeby używania go. Mimo wszystko dokonał ruchu lewą ręką pomijając popychacz przez co ręka znalazła się w strefie roboczej noża. Pokrzywdzony musiał zauważać niebezpieczeństwa związane z używaniem tego urządzenia ( brak całkowitej osłony części roboczej ), radził sobie z nimi we własnym zakresie. Nie podnosił, aby monitorował o nich A. G.;

- ponadto S. P. miał bezpośrednich przełożonych ( nie potwierdzili oni, iż wiedzieli, aby ta maszyna miała być wyłączona spod użytkowania ): T. S. (1) ( brygadzistę ), do którego obowiązków należało między innymi; dbanie o należyty stan maszyn, urządzeń i sprzętu, omawianie prawidłowego wykonywania pracy, organizowanie stanowisk pracy zgodnie z przepisami bhp .. i nadzór nad przestrzeganiem przez pracowników tych zasad, kontrola i zabezpieczenie stanowiska roboczego przed zagrożeniami wypadkowymi, które mogą być spowodowane … ruchem urządzeń…, właściwe zaznajamianie pracowników z zasadami bhp i ryzykiem wypadku, prowadzenie działań mających na celu zapobieganie ewentualnym wypadkom przy pracy, kontrola przestrzegania przez pracowników zasad ora przepisów bhp ( k 208-210 ); S. P. ( mistrz zespołu konserwacyjno-remontowego ), do którego obowiązków należało miedzy innymi: organizowanie pracy w kierowanym zespole zgodnie z zasadami i przepisami bhp, prowadzenie stolarni, prowadzenie oględzin, przeglądów, konserwacji, napraw urządzeń …, znajomość obowiązujących instrukcji stanowiskowych oraz ich aktualizowanie, uaktualnianie dokumentacji technicznej, nadzorowanie przestrzegania zasad i przepisów bhp przez podległy zespół przy wykonywaniu prac na urządzeniach elektroenergetycznych, składanie zapotrzebowania .. na narzędzia potrzebne do realizacji zadań ( k 202- 203 ). T. S. (1) i S. P. w ramach swoich obowiązków nie zidentyfikowali zagrożenia dla bezpieczeństwa pracownika podczas pracy na strugarko-wyrównywarce, nie aktualizowali zagrożeń i ryzyk związanych z używaniem tego urządzenia, nie podjęli skutecznych działań w celu usunięcia zagrożenia wypadkowego na tym stanowisku, nie informowali A. G. o ryzykach wynikających z pracy na strugarko-wyrównywarce i potrzebie wymiany ( likwidacji ) tego urządzenia. Oni też musieli mieć świadomość sposobu działania tej maszyny, o którym mówił L. M.. Zastępcą kierownika W. (...) był T. S. (2). Do jego obowiązków należało między innymi organizowanie pracy podległych zespołów, zgodnie z zasadami i przepisami bhp, zapewnienia pracownikom wydziału bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, podejmowania działań ograniczających wpływ szkodliwych warunków pracy na pracowników, modernizacja sprzętu ( punkt 23 ). Miał on prawo do udzielania pracownikom kar za nieprzestrzeganie przepisów bhp ( k 196-199). T. S. (1) i S. P. oraz T. S. (2) mieli w swoich zakresach obowiązków kontrolę przestrzegania przepisów bhp przez podległych pracowników, a co więcej - dwaj pierwsi posiadali bezpośrednią styczność ze stanikiem pracy obejmującym przedmiotową strugarko-wyrównywarkę, natomiast T. S. (1) w ramach kierownictwa wydziału organizował pracę wszystkich zespołów. Żaden z nich nie podnosił, aby w ramach obowiązków sygnalizacyjnych informowali A. G. o zagrożeniach dla pracowników wynikających ze sposobu funkcjonowania strugarko-wyrównywarki. Do zadań A. G. należało miedzy innymi organizowanie pracy w kierowanej komórce zgodnie z zasadami i przepisami bhp, zapewnienia pracownikom wydziału bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, z tym że odpowiedzialnością kierownika była realizacja celów strategicznych wydziału, nie zaś bezpośredni nadzór nad jakimikolwiek jego komórkami organizacyjnymi ( k 191-193 );

- z drugiej strony należy podkreślić, iż struktura organizacyjne (...) Sp.z o.o. była bardzo rozbudowana ( k 829- 843 ). Pod prezesa zarządu podpadał D. Płac i Kadr, D. BHP i Z. (...), D. Kontroli. Do działu (...) należała między innymi organizacja i nadzór nad procesem zarządzania zasobami ludzkimi, w tym koordynacja i nadzór nad prawidłowym funkcjonowaniem systemu rekrutacji i selekcji… . Do D. BHP i Z. (...) należało między innymi przeprowadzanie kontroli warunków pracy oraz przestrzegania przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, bieżące informowanie pracodawcy o stwierdzonych zagrożeniach zawodowych wraz z wnioskami zmierzającymi do usuwania tych zagrożeń, prowadzenie rejestrów, kompletowanie i przechowywanie dokumentów dotyczących wypadków przy pracy, … a także przechowywanie wyników badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia i stanowiska pracy. Protokół z dnia 15 września 2005 roku dotyczący strugarko-wyrównywarki był przechowywany w siedzibie spółki w Ł.. Zarówno D. BHP i Z. (...) i D. Kontroli nie wypełniły w odniesieniu do jego zaleceń swoich zadań ( odnotowanie zagrożenia stwierdzonego w tym protokole i kontrola jego usunięcia). Wieloletnie przetrzymywanie go poza miejscem funkcjonowania tego urządzenia powodowało, że pracownicy W. (...) w T. M.. uznawali tę maszynę jako przeznaczoną przez władze spółki do pracy w wydziale i użytkowali ją, robiąc niezbędne dla niej przeglądy techniczne. Taki stan po 14 latach od kontroli zastał A. G. i nie został przez okres kierowania wydziałem do przedmiotowego wypadku informowany o istnieniu protokołu z 2005 roku ( przez przekazującemu mu obowiązku poprzednika, „centralę”, oraz podwładnych ), jak również nie informowali go o zagrożeniach związanych z wykorzystywaniem tej maszyny pracownicy, pracujący na niej, organizujący lub i kontrolujący na niej prace, bądź przeprowadzający jej remonty lub badania.

Podnoszenie przez prokuratora, że na oskarżonym ciążył obowiązek zapoznania się z całością dokumentacji dotyczącej stanu każdej z maszyn W. (...) w T. M.. i przepompowni w R., w tym z protokołem z 2005 roku, a jeżeli dokumentacja ta nie była dostępna w T. M., winien był zażądać jej przesłania łub przeprowadzić audyt wewnętrzny jest absurdalne, albowiem taki tryb postępowania nie wynikał z żadnych obowiązków i zadań w ramach struktury spółki i przepisów bhp i nie jest stosowany w jednostkach organizacyjnych. Jest to wymysł skarżącego na potrzeby niniejszej sprawy, gdy nie był w stanie podnieść zarzutów merytorycznych. To przekazujący obowiązki powinien oskarżonego poinformować o zagrożeniach bhp w odniesieniu do tego urządzenia ( tak samo „centrala” – ktoś odpowiadał w niej za przechowywanie tego dokumentu i za brak na niego reakcji ), jak również pracownicy w wydziale ( podwładni ) nie sygnalizowali mu zagrożeń stwarzanych przez strugarko-wyrównywarkę, mimo nałożonych na nich obowiązków konkretnych w zakresie bhp

( związanych z obsługą maszyn ). Przecież sprzeczne ze zdrowym rozsądkiem jest wnioskowanie mimo przeprowadzenia procedury przekazania, że nowy kierownik musi samodzielnie i osobiście zweryfikować każde urządzenie pracujące na wydziale w oparciu o niezdefiniowaną przez skarżącego dokumentację i audyt, do którego zlecenia A. G. – w ramach struktury spółki - nie miał uprawnień. Te wiadomości, którymi oskarżony dysponował w czasie pełnienia funkcji kierowniczej ( przekazane przez ustępującego kierownika – profesjonalistę, dostępną dokumentację dotyczącą tej maszyny ) oraz brak sygnalizacji ze strony pracowników, powodowały, że nie był w stanie osobiście tego zagrożenia zdiagnozować.

Obiektywne przypisanie określonego w ustawie - tu w art. 220 § 2 kk - skutku następuje więc wtedy, gdy zostanie ustalone, że sprawca w zarzucalny sposób naruszył reguły określonego postępowania z chronionym dobrem prawnym, między zachowaniem sprawcy a skutkiem istnieje związek przyczynowy i wreszcie, istnieje normatywna podstawa do przyjęcia, że zachowanie oskarżonego jako powodujące lub zwiększające ryzyko nastąpienia przestępnego skutku, zasługuje z kryminalno - społecznego punktu widzenia na ukaranie. Następstwo musi być obiektywnie przypisywalne działaniu sprawcy, zaś granicę możliwości przypisania wyznacza obiektywna możliwość przewidzenia wystąpienia skutku. Sformułowanie „mógł przewidzieć” oznacza obiektywną przewidywalność popełnienia czynu zabronionego, ale też jest odczytywane jako wymagana od sprawcy możność przewidzenia popełnienia czynu zabronionego. Przepis art. 9 § 2 kk wyróżnia świadomą nieumyślność, jeżeli sprawca przewidywał możliwość popełnienia czynu zabronionego i nieświadomą nieumyślność, jeżeli sprawca nie przewidywał popełnienia czynu zabronionego, ale popełnienie go mógł przewidzieć.

Popełnienie zdarzenia nieumyślne przez sprawcę musi nastąpić na skutek niezachowania przez niego określonych reguł ostrożności. Co do zasady skutek, który wystąpił trzeba móc sprawcy przypisać. Najważniejszą rolę przy przypisaniu sprawcy skutku odgrywa reguła urzeczywistnionego, stworzonego przez sprawcę niedozwolonego ryzyka dla danego dobra prawnego. Spowodowanie skutku może być tylko wówczas przypisane sprawcy, gdy w jego zachowaniu urzeczywistniło się niebezpieczeństwo, któremu miało zapobiec zachowanie naruszonego obowiązku ostrożności. Skarżący takich przekonujących okoliczności nie wykazał. Brak obiektywnej przewidywalności skutku przestępnego w danej sytuacji faktycznej wyklucza możliwość podjęcia zachowania zgodnego z regułami postępowania, a zatem wyklucza i uznanie takiego zachowania za podlegające stosowaniu normy. W takiej sytuacji nie jest zatem możliwe stwierdzenie, iż sprawca zachował się bezprawnie i może ponieść odpowiedzialność za zaistniały obiektywnie skutek ( w szczególności rozpatrując rozłożenie obowiązków w zakresie bhp pomiędzy oskarżonego a jego podwładnych zarządzających stanowiskiem pracy, na którym nastąpił wypadek oraz zaniechania „centrali” ).

Wniosek

Wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Tomaszowie Maz.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wydanie wyroku uniewinniającego jest konieczne nie tylko wówczas, gdy wykazano ponad wszelką wątpliwość niewinność oskarżonego, lecz również wtedy, gdy nie udowodniono mu, że jest winny popełnienia zarzuconego mu przestępstwa. Wystarczy zatem, że wyjaśnienia oskarżonego, negującego tezy aktu oskarżenia zostaną uprawdopodobnione. Udowodnienie winy oskarżonego musi być całkowite, pewne i wolne od wątpliwości, a w sprawie brak jest przekonujących dowodów, które wyjaśnienia oskarżonego nieprzyznającego się do winy skutecznie by zdezawuowały. Brak jest podstaw faktycznych i prawnych do uwzględnienia wniosków podniesionych przez prokuratora. Argumenty wywiedzione w apelacji nie doprowadziły sądu odwoławczego do przyjęcia stanowiska o sprawstwie oskarżonego, bowiem nie pozwala na to ocena krytyczna kluczowych w sprawie dowodów. Z tego powodu w stosunku do oskarżonego brak jest podstaw faktycznych i prawnych do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Uniewinnienie oskarżonego o zarzucanego mu czynu.

Wydatki za postepowanie sądu I instancji.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Brak jest podstaw faktycznych i prawnych do korekty zaskarżonego wyroku w tych zakresach.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

3

Sąd odwoławczy zasądził od Skarby Państwa na rzecz oskarżonego kwotę 840 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego poniesionych w postępowaniu odwoławczym.

Wydatkami za postępowanie odwoławcze obciążył Skarb Państwa ( art. 636 § 1 kpk ).

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Uniewinnienie oskarżonego

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana