Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 728/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 6 sierpnia 2021 roku w sprawie sygn. akt VII K 779/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Co do czynu z punktu I aktu oskarżenia zarzut błędu w ustaleniach faktycznych wynikający z błędnej oceny wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań P. K. i B. K..

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest chybiony. Sąd dokonał prawidłowej oceny zeznań świadków P. K. i B. K. oraz słusznie nie dał wiary oskarżonemu. W/w świadkowie (funkcjonariusze policji) wezwani na interwencję przez domowników oskarżonego ( jego najbliższych, którzy potem odmówili zeznań) nie zastali go w domu, więc go szukali, jechali drogą z natężoną uwagą wypatrując jego samochodu i gdy go dojrzeli pojechali za nim. Widzieli więc, jak samochód oskarżonego wjeżdża na jego posesję, skręca za stodołę i po chwili wychodzi zza niej chwiejnym krokiem oskarżony. Co prawda w/w policjanci nie widzieli samego momentu wysiadania oskarżonego z pojazdu ( było to za budynkiem stodoły), ale stracili do z oczu na nie więcej niej niż dwie minuty, a nikt inny się tam nie kręcił ani nie przebywał. Oskarżony nie kwestionował co do tego czynu swego stanu nietrzeźwości, tylko twierdził, jakoby to nie on prowadził samochód, przy czym na żadnym etapie postępowania nie wskazał, kto niby miałby być kierowcą pojazdu, bezpośrednio za którym na posesję zamieszkałą przez oskarżonego wjechali policjanci. Przecież gdyby wersja oskarżonego była prawdziwa, oznaczałoby to, że kierowca musiałby wyskoczyć z pojazdu za stodołą, błyskawicznie ukryć się w niej przed funkcjonariuszami, a oskarżony musiałby zatajać jego obecność i udawać Greka. Jest to wersja nielogiczna, prawidłowa i zgodna z logiką oraz doświadczeniem życiowym ocena dowodów prowadzi do wniosku, że to oskarżony wówczas prowadził samochód. Dlatego ustalenia faktyczne co do tego czynu są w pełni prawidłowe, a zarzuty obrońcy bezpodstawne.

Wniosek

O uniewinnienie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Było to powyżej omówione.

3.2.

Co do czynu z punktu II aktu oskarżenia zarzuty błędów w ustaleniach faktycznych wynikających z błędnej oceny wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadków M. U. i D. S., oraz z pominięcia opinii biegłego toksykologa (zarzuty naruszenia art. 4 kpk art. 7 kpk, art. 410 kpk) oraz zarzut obrazy art. 5 § 2 kpk w zakresie ustalenia stanu nietrzeźwości oskarżonego.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty są generalnie chybione, jedynie w niewielkim stopniu związanym z wnioskami wynikającymi z opinii biegłego toksykologa zostały uwzględnione i spowodowały nieznaczną korektę opisu czynu (wyeliminowanie jednego z wyników badań alkomatem). Poniżej zostanie to szczegółowo omówione.

Sąd dokonał prawidłowej oceny zeznań świadków M. U. i D. S. oraz słusznie nie dał wiary oskarżonemu. Świadek D. S. widział z okna swojego mieszkania, jak samochód ( jak się później okazało prowadzony przez oskarżonego) zjechał na pobocze i uderzył w słup przed jego domem i że niemal natychmiast dobiegają do niego przechodnie, sam niezwłocznie wybiegł z domu i po nie więcej niż dwóch minutach osobiście był bezpośrednio przy tym samochodzie, a wówczas stał już przy nim świadek M. U. ( zetem M. U. był jedną z tych osób, które dobiegły do rozbitego pojazdu, gdy D. S. jeszcze obserwował sytuację z okna swego mieszkania). Obaj w/w świadkowie widzieli, że oskarżony był w samochodzie sam i że nie spożywał w nim żadnego alkoholu, czekali na przyjazd pogotowia ratunkowego i policji obserwując kierowcę uwięzionego w pojeździe. Co więcej, M. U. wyczuł z ust oskarżonego woń alkoholu. W/w świadkowie widzieli, że oskarżony niczego nie pił ani nie spożywał aż do przyjazdu służb ratunkowych, które go przejęły, a nie jest możliwe, aby spożywał alkohol po przyjeździe ratowników medycznych i policjantów. Ponadto nielogiczne i niegodne z doświadczeniem życiowym jest, aby oskarżony siedząc w rozbitym samochodzie wypił alkohol wiedząc, że wokół pojazdu zgromadzeni są gapie, a policja została przez nich wezwana i już jest w drodze. Zresztą nie miałby na to czasu, wszak obserwujący zdarzenie z okna swego mieszania D. S. widział, że bezpośrednio po uderzeniu przez pojazd w słup dobiegają do niego przechodnie ( w tym M. U.), a z kolei M. U. nie zaobserwował spożywania przez oskarżonego alkoholu, choć czuł od niego jego woń. Hipotetycznie więc oskarżony dysponował kilkoma, może kilkunastoma sekundami pomiędzy uderzeniem w słup a podbiegnięciem do niego M. U., aby w tym czasie wypić jakiś alkohol w sposób niezauważony przez w.w świadka. Jest to nieprawdopodobne, a przede wszystkim nielogiczne (jak wyżej wyjaśniono, niby czemu oskarżony miałby tak postąpić). Ponadto nie jest realne, aby oskarżony będąc po wstrząsie spowodowanym uderzeniem w słup w ciągu kilku sekund zdążył wyciągnąć pojemnik z alkoholem, wypić jego znaczną ilość ( wszak doprowadził się do upojenia alkoholowego), schować butelkę i otrzeć usta, a wszystko to w tempie tak błyskawicznym, że biegnący do pojazdu świadek niczego nie zauważył. Dlatego wersja oskarżonego, że pił bimber w samochodzie po uderzeniu w słup jest niewiarygodna i słusznie została odrzucona. W konsekwencji zarzuty błędów w ustaleniach faktycznych w tym zakresie są bezzasadne.

Co do zarzutów związanych z opinią biegłego toksykologa (k. 133 – 135), to są one w znacznej mierze chybione. Przecież z opinii tej niezbicie wynika, że oskarżony w chwili prowadzenia pojazdu mechanicznego był w stanie nietrzeźwości, z całą również pewnością krew do badania zawartości alkoholu w jego organizmie została poprana prawidłowo i prawidłowo zbadana - dlatego oczywiste jest, że oskarżony o godzinie 23.10 miał 1,12 promila alkoholu we krwi. Zatem to, że nie da się określić fazy metabolizmu alkoholu w jakiej wówczas się oskarżony znajdował ( bo wykonano tylko jedno takie badanie) o tyle nie ma znaczenia, że niewątpliwe jest, że kierując samochodem znajdował się w stanie nietrzeźwości prowadzącym do stężenia co najmniej 1,12 promila ( a właśnie tak art. 115 § 16 określa stan nietrzeźwości, jako stan w którym zwartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość). Zresztą stan nietrzeźwości można ustalić również na podstawie innych dowodów, a przecież świadek M. U. czuł od oskarżonego woń alkoholu, a sam oskarżony miał na tyle nieskoordynowane ruchy, że nie zapanował nad pojazdem i wjechał w przydrożny słup.

Natomiast rację ma obrońca, że wynik badania za pomocą alkomatu przeprowadzonego o godzinie 19.53 jest o tyle niepewny, że badanie to zostało wykonane jedynie raz, a powinno być co najmniej dwa razy w odstępie co najmniej 15 minut, aby wykluczyć obecność alkoholu zalegającego w ustach ( co wynika z opinii biegłego). Rodzi to nieusuwalne wątpliwości co do wyniku tego ( i tylko tego) konkretnego badania, Dlatego z opisu czynu zarzuconego oskarżonemu w punkcie II aktu oskarżenia należało wyeliminować wynik tego konkretnego badania ( i w tym niewielkim zakresie zarzuty apelacji okazały się trafne). Nie oznacza to jednak wcale, że można na tej podstawie podważać wynik badania krwi pobranej o godzinie 23.10 - ten jest pewny ( jedyną niewiadomą jest, czy oskarżony był wówczas w facie wchłaniania, równowagi czy eliminacji alkoholu z organizmu). Jednak skoro ocena dowodów (co było omówione powyżej) prowadzi do wniosku, że cały alkohol, który doprowadził do stężenia 1,12 promila o godzinie 23.10 oskarżony spożył zanim jadąc samochodem uderzył w słup, to w rozumieniu art. 115 § 16 kk w czasie inkryminowanego zdarzenia był w stanie nietrzeźwości.

Wniosek

O uniewinnienie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Było to powyżej omówione.

3.3.

Zarzuty związane z wymiarem kary i środka karnego w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych polegające na: obrazie prawa procesowego poprzez nierozważenie sytuacji rodzinnej oskarżonego, obrazie prawa materialnego poprzez zaniechanie rozważenia czy zachodzi wyjątkowy przypadek pozwalający na odstąpienie od dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, oraz rażącej niewspółmierności kary i w/w środka karnego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrazy prawa materialnego oraz rażącej niewspółmierności dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych zdezaktualizował się w związku z dokonaną z urzędu zmianą kwalifikacji prawnej przypisanych oskarżonemu czynów i konsekwencjami tej zmiany, co będzie omawiane w dalszej części uzasadnienia. Zarzut pominięcia sytuacji rodzinnej oskarżonego jest bezzasadny - obrońca epatuje tu wkładem oskarżonego w dbałość o zastępowalność pokoleń podnosząc, że jest ojcem trójki dzieci, ale pomija, że jak się ma dzieci to tym bardziej nie powinno się prowadzić samochodu w stanie upojenia alkoholowego ( chociażby dlatego, żeby nie zostały sierotami). Bezzasadny jest również zarzut rażącej niewspółmierności kary - oskarżony w ciągu około dwóch tygodni dwukrotnie prowadził samochód w stanie upojenia alkoholowego, zasługuje na surową karę bezwzględnego pozbawienia wolności. Owszem, jej wymiar został obniżony - ale nie za skutek zarzutów apelacji, tylko w związku z dokonaną z urzędu zmianą kwalifikacji i przyjęciem fikcji niekaralności oskarżonego ( będzie to dalej omawiane).

Wniosek

O złagodzenie kary pozbawienia wolności i środka karnego w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Było to powyżej omówione - do złagodzenia kary pozbawienia wolności i środka karnego w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych doszło nie na skutek uznania zasadności zarzutów apelacji, tylko na skutek zmian dokonanych z urzędu, które zostaną omówione w dalszej części uzasadnienia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Z urzędu ustalono, że przed dokonaniem przez oskarżonego inkryminowanych czynów doszło do zatarcia z mocy prawa jego uprzednich skazań, co spowodowało zmianę kwalifikacji przypisanych mu przestępstw na art. 178 a § 1 kk , a w konsekwencji obniżenie kary pozbawienia wolności, zmianę środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych oraz obniżenie wysokości świadczenia pieniężnego i zmianę opisu czynów.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Sąd Rejonowy ustalając, że w innej sprawie VII K 104/17 Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim ( akta załączono do sprawy niniejszej ) oskarżony W. P. uiścił grzywnę dopiero w dniu 23 lutego 2021 roku popełnił fatalną w skutkach pomyłkę. W tamtej sprawie było bowiem dwóch skazanych i to ten drugi ( H. W.) „swoją” grzywnę uiścił w dniu 23 lutego 2021 roku ( vide k. 239-241 załączonych akt VII K 104/17). Tymczasem oskarżony w niniejszej sprawie W. P. „swoją” grzywę w w/w sprawie VII K 104/17 uiścił już w dniu 12 kwietnia 2018 r.( k. 179 akt VII K 104/17). Wszystko wskazuje na to, że na skutek omyłki Sąd Rejonowy analizując załączone akta VII K 104/17 odczytał kartę dłużnika nie do tej osoby, co powinien i daty płatności innego skazanego ( H. W.) potraktował jako daty płatności „naszego” oskarżonego W. P.. Ponadto w dniu 20 kwietnia 2018 r. W. P. wykonał orzeczony w sprawie VII K 104/17 obowiązek naprawienia szkody ( oświadczenie pokrzywdzonego k 176 akt VII K 104/17). Oznacza to, że w dniu 12 kwietnia 2019 co do oskarżonego W. P. nastąpiło zatarcie z mocy prawa skazania w sprawie VII K 104/17, a tym samym wszystkich jego uprzednich skazań ( k. 75, i k. 81-84 ). Tym samym w datach czynów zarzuconych w akcie oskarżenia ( odpowiednio 23 maja 2020 roku i 7 czerwca 2020 roku) był on osobą formalnie niekaraną, zatem swoim zachowaniem nie wyczerpał znamion art. 178 a § 4 kk, tylko art. 178 a § 1 kk.

W konsekwencji tej zmiany kwalifikacji oraz przyjęcia fikcji niekaralności Sąd Okręgowy ( po zmianie podstaw prawnych skazania i kary oraz opisu czynów) obniżył karę pozbawienia wolności za ciąg przestępstw przypisany w punkcie 1 wyroku do 8 miesięcy oraz uchylił rozstrzygnięcie o dożywotnim zakazie prowadzenia pojazdów mechanicznych i orzekł taki zakaz na okres 8 lat, a także obniżył wysokość świadczenia pieniężnego do 5000 zł.

Mimo złagodzenia kwalifikacji i przyjęcia fikcji uprzedniej niekaralności oskarżonemu należało wymierzyć karę 8 miesięcy bezwzględnego pozbawienia wolności i 8 lat zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Oskarżony popełnił bowiem dwa przestępstwa w ramach ciągu przestępstw, co jest okolicznością obciążającą ( pozwalającą nawet na nadzwyczajne obostrzenie kary). Za każdym razem był w znacznym stanie nietrzeźwości ( za pierwszym razem wręcz w stanie upojenia alkoholowego). Za drugim razem stworzył ewidentne i realne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, nie panując nad pojazdem i uderzając w przydrożny słup. Oskarżony jest zatem niepoprawny, skoro pierwsze zatrzymanie i wszczęcie postępowania karnego go niczego nie nauczyło i po około dwóch tygodniach ponownie będąc nietrzeźwy prowadził samochód w ruchu drogowym. Dlatego tylko terapia wstrząsowa i kara bezwzględnego pozbawienia wolności może „otrzeźwić” ( nomen omen) oskarżonego i przynieść oczekiwany skutek wychowawczy. Również jedynie 8 - letni zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych pozwoli w dostatecznym stopniu odczuć oskarżonemu, że został odsunięty na skutek swojego nagannego zachowania od możliwości prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu drogowym.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Okręgowy dokonał zmian podstaw prawnych skazania i kary z art. 178 a § 4 kk na art. 178 a § 1 kk oraz w związku z tym zmian opisu czynów eliminując stwierdzenie o uprzednim skazaniu, obniżył karę pozbawienia wolności za ciąg przestępstw przypisany w punkcie 1 wyroku do 8 miesięcy oraz uchylił rozstrzygnięcie o dożywotnim zakazie prowadzenia pojazdów mechanicznych i orzekł taki zakaz na okres 8 lat, a także obniżył wysokość świadczenia pieniężnego do 5000 zł. Wyeliminował także z opisu czynu z punktu II aktu oskarżenia wynik badania alkomatem o godzinie 19.53.

Zwięźle o powodach zmiany

Było to już omawiane.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił oskarżonego od wydatków za postępowanie odwoławcze i od opłaty za obie instancje, albowiem z uwagi na sytuację rodzinną i majątkową nie byłby ich w stanie ponieść osobiście bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania swojej osoby.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok skazujący

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana