Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 756/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 6 września 2023 roku w sprawie II K 27/23

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzuty obrazy przepisów postępowania, tj. art. 4 kpk, art. 7 kpk i art. 410 kpk i powiązany z nimi zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, poprzez błędną ocenę dowodów i niesłuszne ustalenie, że oskarżony G. M. dopuścił się przypisanego mu przestępstwa, podczas gdy powinien być uniewinniony, a także niesłuszne ustalenie, że oskarżona M. C. dopuściła się przypisanego jej czynu, podczas gdy zdaniem obrońcy można jej jedynie przypisać posiadanie wyrobów tytoniowych bez akcyzy na terenie nieruchomości położonych w miejscowościach (...) i M. (...).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty błędów w ustaleniach faktycznych oraz zarzuty błędnej oceny dowodów, nie zasługują na uwzględnienie. Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny w oparciu o rzetelnie i wszechstronnie oceniony materiał dowodowy. Każdy istotny dowód został poddany analizie i oceniony w kontekście innych, powiązanych z nim dowodów. Ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd Rejonowy jest obiektywna, prawidłowa, zgodna z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, oparta o całokształt ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego i jako taka korzysta z ochrony jaką daje art. 7 kpk. Sąd Okręgowy nie będzie w tym miejscu tej oceny i tych ustaleń powielał, albowiem wobec doręczenia stronom odpisu uzasadnienia zaskarżonego wyroku analiza ta jest ( a przynajmniej powinna być ) im znana - dość powiedzieć, że Sąd odwoławczy aprobuje dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę dowodów oraz oparte na niej ustalenia faktyczne.

W szczególności co do oskarżonego G. M., Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił wyjaśnienia obojga oskarżonych i ustalił, że to oskarżony G. M. rozpoczął zacieranie śladów i niszczenie dowodów w tej sprawie w ten sposób, że gdy zorientował się, że pod jego posesję przyjechała policja, zaczął wrzucać wyroby tytoniowe do pieca w kotłowni, w wyniku czego nieustalona ich ilość uległa spaleniu. Zostały jednak pewne ślady i szczątki, część papierosów i paczek nie spaliła się, policjanci odkryli to miejsce, zostało ono poddane oględzinom ( protokół k. 22-23). Potem oskarżona próbowała brać całą winę na siebie i nieumiejętnie przekonywać, jakoby to ona spaliła te wyroby tytoniowe, co nie było możliwe – o czym szerzej za chwilę. To współdziałanie oskarżonych, próba niszczenia dowodów przez oskarżonego G. M., świadczą o ich pełnym porozumieniu – dlatego słusznie przypisano im współsprawstwo.

Obrońca w apelacji próbuje podważyć powyższe ustalenie o niszczeniu dowodów przez oskarżonego G. M. sugerując, że wynika to jedynie z notatki urzędowej sporządzonej przez policjanta B. G. w której wskazano, ze oskarżony wprost przyznał policjantom, iż to on spalił w tym piecu papierosy ( k. 2-3), a zatem, że doszło do zastąpienia zeznań notatką urzędową i do naruszenia art. 174 kpk. Jednak obrońca pomija cztery fakty, dlatego jego zarzuty są chybione. Po pierwsze, Sąd wcale nie powołał się na tę notatkę urzędową, miał na to inne dowody. Po drugie, o tym, że to oskarżony G. M. niszczył te dowody zeznawał bezpośrednio przed Sądem na rozprawie funkcjonariusz policji M. G. ( „ część była spalona w piecu przez M. ” k. 320). Zestawienie tych zeznań oraz pierwszych wyjaśnień oskarżonego G. M. nie wskazuje, że ujawnił on fakt spalenia wyrobów tytoniowych w piecu w ramach rozpytywania go przez policjantów, tylko uczynił to spontanicznie widząc, że policjanci odkryli nadpalone resztki w kotłowni. Po trzecie i najważniejsze, wyrobów tych nie mogła w tym piecu spalić oskarżona M. C., albowiem nie było jej w domu w momencie przyjazdu policji i rozpoczęcia oględzin – przyjechała dopiero w ich trakcie. Fakt ten wynika nie tylko z notatki urzędowej z k. 2-3( „ w trakcie wykonywania czynności służbowych na miejsce pod adres M. (...) przyjechała .. M. C. ” – k. 3). Nadmienić należy, że w tym zakresie oparcie się na tej notatce nie narusza dyspozycji art. 174 kpk, nie zastępuje bowiem zeznań i wyjaśnień, jest to stwierdzenie obiektywnego faktu. Jednak co ważne, wynika to również z pierwszych wyjaśnień oskarżonego G. M., który wprost wyjaśnił, że w momencie przyjazdu policji do jego domu w miejscowości (...) A oskarżonej M. C. w nim nie było, przyjechała do niego z towarem ze sklepu kiedy policja już w nim dokonywała oględzin ( wyjaśnienia k. 38). Po czwarte, oskarżona w swoich pierwszych wyjaśnieniach chcąc wziąć winę na siebie i twierdząc, że to niby ona spaliła wyroby tytoniowe w piecu, nie potrafiła opisać, jakie to niby wyroby tytoniowe tam zniszczyła, podała, że były to papierosy wykonane przez nią własnoręcznie w ilości 40 sztuk, które znajdowały się w reklamówce ( wyjaśnienia k. 41). Tymczasem z protokołu oględzin kotłowni wynika, że zniszczono tam ( poprzez spalenie w piecu) inne dowody, w szczególności oprócz nadpalonych pojedynczych papierosów bez nazw znaleziono tam trzy częściowo spalone paczki papierosów o nazwie G. (...) i nadpaloną paczkę papierosów o nazwie LM Niebieskie ( protokół oględzin k. 22-23).

Powyższe świadczy o tym, że to nie oskarżona M. C., tylko oskarżony G. M. niszczył dowody w postaci papierosów bez polskich znaków akcyzy poprzez spalanie ich w piecu umiejscowionym w kotłowni swojego domu. Oskarżona nie mogła tego zrobić, bo przyjechała do tego domu już w trakcie trwania czynności procesowych w postaci oględzin pomieszczeń, w tym kotłowni. Nie ma żadnego logicznego powodu, aby palono w tym piecu wyroby tytoniowe w innym celu niż pospieszne niszczenie dowodów ( nie ogrzewa się domu opalając go paczkami z papierosami). Ponadto oskarżona M. C. składając pierwsze wyjaśnienia nawet nie wiedziała, że oskarżony G. M. wrzucił również do pieca całe paczki papierosów bez akcyzy, dlatego wyjaśniała, jakoby wrzuciła tam pojedyncze własnoręcznie skręcone papierosy przechowywane w reklamówce ( na tamtym etapie oboje oskarżeni byli jeszcze zatrzymani, więc składała te wyjaśnienia bez uprzedniego porozumienia z oskarżonym G. M.).

Chybione są również zarzuty związane z przypisaniem obojgu oskarżonych wyrobów tytoniowych zabezpieczonych również w samochodzie P. (...) zaparkowanym przed posesją w miejscowości M. (...). Zamknięty łańcuch poszlak i zasady logicznego rozumowania prowadzą do jedynej możliwości, że znajdujące się tam wyroby tytoniowe również należały do oskarżonych, zostało to należycie wykazane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, więc nie będzie tu powtarzane. Zwrócić należy jednak uwagę, że obrońca powodując się na to, że samochód ten zaparkowany był na publicznie dostępnym parkingu pomija specyfikę tego miejsca. Otóż stał on w linii prostej w odległości około 50 – 100 metrów przed posesją oskarżonego, na jego widoku, na wprost domu, w niewielkiej miejscowości, a obok zaparkowany był samochód syna oskarżonego. W/w P. (...) nie miał założonych tablic rejestracyjnych ( te znajdowały się wewnątrz) – oskarżeni wykorzystywali go jako magazyn, zakładali, że w razie „nalotu” policji na dom nie znaleziono by wyrobów tytoniowych przechowywanych w samochodzie, nie powiązano by tego samochodu z oskarżonymi. Oprócz paczek z papierosami znaleziono w nim liczne ślady po tytoniu, zatem był w tym celu wykorzystywany wielokrotnie. Bezpośrednie położenie przed domem powodowało, że był stale na widoku oskarżonych, pod ich kontrolą, zwłaszcza, że na parkingu tym w tak małej miejscowości nie było ruchu i raczej nie pojawiał się tam nikt postronny. Nieprawdopodobne jest, aby w sytuacji, w której znaleziono wyroby tytoniowe w na terenie posesji należącej do oskarżonego i oskarżonej, w tym samym czasie w niewielkiej wiosce liczącej około 400 mieszkańców ( co podkreśla w uzasadnieniu apelacji przy innym argumencie sam obrońca) ktoś inny przechowywał takie same wyroby w busie zaparkowanym około 50 – 100 metrów przed ich domem.

Sąd nie podzielił podniesionych w uzasadnieniu apelacji zarzutów związanych z ustaleniem ilości zabezpieczonych wyrobów tytoniowych. Co do braku protokołu ważenia worków z tytoniem, to w aktach znajduje się notatka z tej czynności, a worki te zostały zabezpieczone jako dowody rzeczowe, podobnie jak papierosy. Z protokołów oględzin i zabezpieczenia dowodów nie wynika, aby ilości sztuk papierosów były jedynie „szacowane”. Nawet jednak przy ewentualnych drobnych rozbieżnościach w wadze i ilości sztuk papierosów nie wpłynęłoby to na kwalifikację prawną przypisanych oskarżonym czynów i na ich społeczną szkodliwość, a tym samym na karę, albowiem i tak przypisano im uszczuplenie podatku akcyzowego o małej wartości. Zatem ewentualne uchybienie proceduralne polegające na braku protokołu z czynności ważenia tytoniu i liczenia papierosów nie miało wpływu na treść wyroku.

Wniosek

Wniosek o uniewinnienie oskarżonego G. M. oraz o zmianę wyroku co do oskarżonej M. C. poprzez przypisanie jej jedynie posiadania wyrobów tytoniowych bez akcyzy na terenie nieruchomości położonych w miejscowościach (...) i M. (...).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski nie są zasadne, co było powyżej omówione.

3.2.

Zarzuty obrazy przepisów postepowania, tj. art. 170 § 1 pkt 4 i 5 kpk oraz art. 167 kpk, poprzez oddalenie wniosku dowodowego obrońcy ( co do oskarżonej M. C.) i nie przeprowadzenie z urzędu ( co do oskarżonego G. M.) dowodu z zakresu badań biologicznych na okoliczność zgodności profilu DNA śladów biologicznych zabezpieczonych podczas przeszukania samochodu P. (...) nr rej. (...) z profilami DNA oskarżonych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest chybiony, gdyż oddalenie w/w wniosku dowodowego i nieprzeprowadzenie takiego dowodu z urzędu nie miało wpływu na treść wyroku. Niezależnie bowiem od wyniku badań z zakresu porównania profilów DNA na zabezpieczonych śladach z profilami DNA oskarżonych nie wpłynęłoby to na zmianę wyroku. Obrońca nie zauważył bowiem, z jakich miejsc w samochodzie zabezpieczono ślady biologiczne. Były to: uchwyt drzwi kierowcy ( ślad nr 1), kierownica ( ślad nr 2), pusta puszka po Pepsi (ślad nr 8) i pusta butelka po M. (ślad nr 10) – vide protokół oględzin k. 33-34 i zdjęcia k. 78 – 93. Oznacza to, że ślady te mógł zastawić kierowca tego pojazdu ( ślady 1 i 2) oraz ktoś, kto spożywał w nim kiedyś napoje i pozostawił po sobie puszkę i butelkę ( ślady nr. 8 i 10). Tymczasem oskarżeni nie przemieszczali się tym pojazdem, nie traktowali go jako środek transportu, tylko jako magazyn, samochód został zakupiony na „słupa” który mógł nim na ten parking przyjechać i tam go zostawić – więc to nie oni musieli zostawić ślady na uchwycie drzwi od kierowcy i na kierownicy. Skoro był to dla nich jedynie magazyn, a sami mieszkali około 50 – 100 metrów obok, to nie siedzieli w tym rupieciu i nie spożywali tam napojów, więc ślady na puszce i butelce też zapewne nie należały do nich. Był to samochód w bardzo złym stanie, te puszki i butelki mogły walać się w nim jeszcze przez zakupieniem go przez podstawionego „słupa”. Tak więc nawet gdyby analiza DNA wykluczyła oskarżonych z tych śladów, to nie wykluczyłaby ich sprawstwa w zakresie przechowywania w tym samochodzie wyrobów tytoniowych. Innych śladów biologicznych nie zabezpieczono, a potem samochód ten stał na parkingu policyjnym niezabezpieczony, skorodowany, do tego stopnia zniszczony i przerdzewiały, że policja pismem z 19 czerwca 2023 roku zwracała się do Sądu aby coś z tym rupieciem zrobić, bo jego stan groził wylaniem się z niego płynów eksploatacyjnych ( k. 324). Samochód został na polecenie Sądu przetransportowany z parkingu policyjnego na parking firmy świadczącej takie usługi ( k. 332). Zatem z uwagi na upływ czasu i fatalne warunki przechowywania pojazdu oraz jego nieszczelność ( przerdzewiała karoseria) nie ma szans na uzyskanie nowych wiarygodnych śladów biologicznych pozwalających na przeprowadzenie badań ( tym bardziej, że od w.w pisma minęło kolejnych 7 miesięcy).

Wniosek

Wniosek o uniewinnienie oskarżonego G. M. oraz o zmianę wyroku co do oskarżonej M. C. poprzez przypisanie jej jedynie posiadania wyrobów tytoniowych bez akcyzy na terenie nieruchomości położonych w miejscowościach (...) i M. (...).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski nie są zasadne, co było powyżej omówione.

3.3.

Zarzut rażącej niewspółmierności kar co do obojga oskarżonych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wymierzone obojgu oskarżonym kary nie noszą cech rażącej niewspółmierności. Biorąc pod uwagę ilość zabezpieczonych wyrobów tytoniowych bez akcyzy oraz fakt posiadania ich w trzech różnych miejscach, co wskazuje na zorganizowane i przemyślane działanie oskarżonych, wymierzone kary są adekwatne do stopnia winy oskarżonych i stopnia społecznej szkodliwości ich czynów.

Wniosek

Wniosek o złagodzenie kar grzywien co do obojga oskarżonych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski nie są zasadne, co było powyżej omówione.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok i zawarte w nim rozstrzygnięcia.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Było to omówione.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2 i 3

Na podstawie art. 636 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 633 kpk i art. 8 w zw. z art. 21 pkt 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych Sąd zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze, na które złożył się ryczałt za doręczenia w kwocie 20 zł, oraz opłaty za drugą instancję.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie, kara

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana