Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 772/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 18 czerwca 2018 roku w sprawie II K582/18

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

oskarżony nie zgłaszał wniosku o wykorzystanie dróg w sposób szczególny zarówno w 2017 roku, jak i w 2015 roku

pismo Komendanta Powiatowego Policji w B. z dnia 6 lutego 2020 roku wraz z załącznikami

karta 680-694

2.1.1.2.

radiowóz policji jechał za kolumną motocykli podczas parady w 2015 roku

dokumentacja fotograficzna

karta 743

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

pismo Komendanta Powiatowego Policji w B. z dnia 6 lutego 2020 roku wraz z załącznikami

dowód wiarygodny, brak podstaw do kwestionowania jego rzetelności i zgodności z prawdą

dokumentacja fotograficzna

dowód wiarygodny, brak podstaw do kwestionowania jego rzetelności i zgodności z prawdą

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

błąd w ustaleniach faktycznych stanowiący skutek dowolności i przyjęty za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu że oskarżony R. R. zwracał się z prośbą do policji o wyznaczenie jednego radiowozu, który w dniu 5 sierpnia 2017 roku zbadałby stan trzeźwości uczestników parady motocyklowej, podczas gdy oskarżony zwracał się do policji o zabezpieczenie przejazdu motocyklistów oraz poprzez przyjęcie, że oskarżony nie dopełnił wymogów przewidzianych ustawą prawo o ruchu drogowym ( pkt 1 a i b apelacji )

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd rejonowy trafnie przyjął, że pismo autorstwa oskarżonego z dnia 20 lipca 2017 roku adresowane do K. Miejskiej Policji w B. z karty 387 akt miało charakter wyłącznie informacyjny i nie zawierało w swej treści wniosku o zabezpieczenie imprezy motocyklowej przez policję. Inny był bowiem tryb wszczynania procedury wydania zezwolenia na wykorzystanie dróg w sposób szczególny, jak i inny był podmiot właściwy do rozpoznania wniosku w tym przedmiocie. Jak wyjaśnił na etapie postępowania odwoławczego (...) w B., po zarejestrowaniu rozważanego pisma w Wydziale(...) (...) w B. poczyniono ustalenia w (...) (...) Starostwa Powiatowego w B. czy Stowarzyszenie Klub (...) złożyło w tymże wniosek o zgodę na przeprowadzenie imprezy związanej z wykorzystaniem dróg w sposób szczególny. Z uwagi na ustalenia negatywne w tym zakresie pismo potraktowane zostało wyłącznie jako zawiadomienie o odbywającej się imprezie. "(...)w G. (...) ".

Kwestię zabezpieczenia imprezy na drodze przez funkcjonariuszy, reguluje art. 65 ustawy prawo o ruchu drogowym wskazując, że zawody sportowe, rajdy, wyścigi, przewóz osób kolejką turystyczną i inne imprezy, które powodują utrudnienia w ruchu lub wymagają korzystania z drogi w sposób szczególny, mogą się odbywać pod warunkiem zapewnienia bezpieczeństwa i porządku podczas trwania imprezy oraz uzyskania zezwolenia na jej przeprowadzenie. Zezwolenie takie wydawane jest w drodze decyzji administracyjnej przez właściwego starostę, na pisemny wniosek organizatora imprezy, złożony co najmniej na 30 dni przed planowanym terminem jej rozpoczęcia, do organu zarządzającego ruchem na drodze, na której ma odbyć się impreza.

W praktyce organizator wraz ze sporządzonym wnioskiem zgłasza się do właściwej miejscowo (...) , K. (...) i (...) gdzie czyni ustalenia i zdobywa opinie. Po pozytywnym zaopiniowaniu wniosku przekazuje go do właściwego miejscowo Starostwa Powiatowego. Wydział (...) kopię wniosku przekazuje do Wydziału (...) właściwej miejscowo, po czym właściwy miejscowo Komendant Wojewódzki Policji wydaje postanowienie, którym wyraża swoją opinię na temat planowanej imprezy ( po zasięgnięciu opinii właściwej miejscowo (...) odnośnie uwag co do formy i przebiegu imprezy, w drodze notatki służbowej ) i przesyła je do organizatora, Starostwa Powiatowego i (...). Postanowienie to wskazuje obowiązki jakie musi spełnić organizator aby właściwie przeprowadzić imprezę na drodze. Po jego otrzymaniu starosta wydaje decyzję administracyjną, w której informuje o zgodzie na wykorzystanie dróg w sposób szczególny i określa warunki i obowiązki jakie musi spełnić organizator. Owa decyzja podlega doręczeniu organizatorowi i właściwej miejscowo Komendzie Powiatowej Policji. Ta ostatnia po otrzymaniu wszystkich zezwoleń i wniosków sporządza w uzgodnieniu z organizatorem, plan zabezpieczenia imprezy, podlegający zatwierdzeniu przez Komendanta Powiatowego Policji. Po spełnieniu wszystkich formalności właściwa miejscowo K. Powiatowa Policji może przeprowadzić zabezpieczenie imprezy.

Jednocześnie (...) w B. przekazał informację, iż w wyniku sprawdzenia dokumentacji archiwalnej za rok 2015 nie stwierdzono takowej, która świadczyłaby o przeprowadzonej na drodze imprezie, organizowanej prze Stowarzyszenie Klub (...). Ustalono także, iż wniosku w tym zakresie i wydanej na jego podstawie zgody na wykorzystanie dróg w sposób szczególny, nie zarejestrowano w roku 2015 w (...) (...) Starostwa Powiatowego w B.. W załączeniu na potwierdzenie powyższego przedstawiono kopię spisu spraw za rok 2015, ponumerowanych od 1 do 58 ,obejmującego wszystkie zabezpieczenia odbywające się w tamtym czasie na drogach powiatu (...). ( pismo Komendanta Powiatowego Policji w B. z dnia 6 lutego 2020 roku wraz z załącznikami karta 680 - 694 akt ).

Nie budzi wątpliwości prawidłowość ustaleń sądu pierwszej instancji w rozważanej kwestii poczynionych również w oparciu o wiarygodne zeznania świadka M. K. - Naczelnika (...) w B., do którego przybył oskarżony jako prezes zarządu ww. stowarzyszenia w towarzystwie vice prezesa zarządu Ł. C. by istotnie rozmawiać o zapewnieniu planowanej paradzie motocyklistów właściwego zabezpieczenia przez policję. Odcinek czasowy - niestety krótszy od miesiąca, dzielący spotkanie w komendzie od imprezy motocyklowej stanowiący przeszkodę dla wszczęcia procedury uzyskania zgody na zabezpieczenie parady przez policję, przekonuje o prawdziwości relacji świadka gdyż w innym trybie takowe odbyć się nie mogło. Niczego w tej kwestii nie zmienia załączona w postępowaniu odwoławczym przez obronę, dokumentacja fotograficzna obrazująca udział radiowozu policji w przejeździe motocykli podczas pierwszego zlotu zorganizowanego w 2015 roku, który także nie był zabezpieczany przez policję w trybie art. 65 ustawy prawo o ruchu drogowym. Udział policji mógł mieć np. charakter gościnny.

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku i uniewinnienie.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek zasadny powodów wskazanych w punkcie 3.2.

3.2.

błąd w ustaleniach faktycznych stanowiący skutek dowolności, przyjęty za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu że oskarżony R. R. naraził uczestników przejazdu motocyklowego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu ( pkt 1 d apelacji )

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zgodzić należy się ze stanowiskiem obrony, że oskarżony R. R. nie miał żadnego - w sensie bezpośredniego - wpływu na zachowania drogowe około 200 osobowej grupy motocyklistów uczestniczących w paradzie.

Niekwestionowanym jest. że jako prezes zarządu Stowarzyszenia Klub (...) ponosi on odpowiedzialność za działania podejmowane przez tą organizację., ale nie karną - zwłaszcza w zakresie zarzucanego mu czynu.

Pogląd ten pozostaje aktualny przy akceptacji stanowiska sądu pierwszej instancji, że ww. będąc odpowiedzialnym za organizację zlotu dopuścił się on szeregu uchybień, szczegółowo rozważonych w pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia, którymi jednak wbrew stanowisku tego sądu, nie wywołał stanu bezpośredniego niebezpieczeństwa dla życia i zdrowia członków stowarzyszenia i ich rodzin, uczestniczących w paradnym przejeździe przez terytorium gminy K., wokół kopalni węgla brunatnego i elektrowni (...).

Z czynionych już w niniejszym uzasadnieniu rozważań wiadomym jest, że oskarżony - wbrew temu co twierdzi - zaniechał wystąpienia z wnioskiem o uzyskanie zgody na wykorzystanie dróg w sposób szczególny, w trybie przewidzianym w art. 65 ustawy prawo o ruchu drogowym, co wiązałoby się z eskortą policji. Poczynione w postępowaniu odwoławczym ustalenia pozwoliły na pozyskanie wiedzy co do tego, że pierwszy zlot, organizowany w 2015 roku także nie był zabezpieczany przez policję i mimo takiego samego zaniedbania ze strony oskarżonego jako prezesa zarządu stowarzyszenia, organy ścigania nie stawiały mu zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 160 & 1 kk ani też jakiegokolwiek innego. Trudno doprawdy w owym niedopełnieniu obowiązku dopatrywać się bezpośredniego zagrożenia dla życia i zdrowia uczestników parady, zważywszy na jednoznacznie wyartykułowaną w rozmowie z Naczelnikiem Wydziału Ruchu Drogowego (...) w B. M. K. konkluzję co do braku przeszkód do odbycia planowanej imprezy bez wcześniejszego wyjednania zgody na rozważany tryb wykorzystania dróg w sposób szczególny, z tym zastrzeżeniem że powinny być przestrzegane przepisy prawa o ruchu drogowym regulujące porządek podczas trwania tego typu imprezy a w szczególności przepis art. 32 ww. ustawy dotyczący zorganizowanej kolumny.

Oczywistą, w kontekście obiektywnego dowodu w postaci zapisu utrwalonego na kamerze obsługiwanej w trakcie przejazdu przez K. M., jest kwestia poruszania się uczestników parady w zasadzie, jak to określił trafnie sąd rejonowy, w dwóch nieprzerwanych kolumnach. Jest to zatem kolejny przykład uchybienia po stronie oskarżonego, który będąc odpowiedzialnym za organizację zlotu i jego zgodny z regułami ruchu drogowego bezpieczny przebieg jechał na początku kolumny nie wykazując zainteresowania sposobem jej poruszania się, czyli czy jej uczestnicy formułują zorganizowane kolumny nie przekraczające 10 motocykli i czy zachowują odstępy odległościowe pomiędzy poszczególnymi grupami co najmniej 200 metrowe. Nie sposób jednak uznać za niezgodne z prawdą jego twierdzenia, że przed rozpoczęciem przejazdu pouczał motocyklistów o obowiązku poruszania się zgodnie z przepisami drogowymi. Wydaje się to tym bardziej wiarygodne, że owo pouczenie należy interpretować raczej jako przypomnienie o obowiązkach spoczywających na każdym kierowcy uczestniczącym w ruchu. który zdobył określoną i wymaganą prawem wiedzę o zasadach rządzących ruchem drogowym, uzyskując uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi, co dotyczy przecież także motocyklistów. Trudno zatem i w tym niedopełnieniu przez oskarżonego obowiązku dopatrywać się bezpośredniego zagrożenia dla życia i zdrowia uczestników parady,

W kontekście przywoływanego już nagrania z kamery, jak i rozważonych należycie przez sąd merytoryczny dowodów osobowych, oczywisty był brak reakcji - jakiejkolwiek formy sprzeciwu ze strony oskarżonego na samowolne, jak ustalił sad rejonowy, działania trzech motocyklistów: Ł. C., M. S. i B. B., którzy poruszając się przed każdym skrzyżowaniem z nadmierną w stosunku do administracyjnej prędkością wyprzedzali kolumnę, po to by na skrzyżowaniu zablokować przejazd innym pojazdom aż do czasu przemieszczenia się przez nie pozostałych motocykli uczestniczących w paradzie. Owo zaniechanie ze strony oskarżonego nie zagrażało jednak życiu czy zdrowiu uczestników przejazdu motocyklowego bezpośrednio lecz jedynie pośrednio, gdyż dopiero zachowanie drogowe kierowcy pojazdu prowadzącego kawalkadę motocykli P. K. bezpośrednio spowodowało sytuację niebezpieczną na drodze.

Biegły do spraw ruchu drogowego jednoznacznie wywiódł w swej opinii, że ten ostatni popełnił błędy w taktyce jazdy polegające na niezachowaniu szczególnej ostrożności podczas wykonywania manewru skrętu w lewo, nienależytej obserwacji drogi za pojazdem, a podczas wykonywania tego manewru nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu motocykliście który go wyprzedzał. Nie sygnalizował też odpowiednio zamiaru wykonania tego manewru oraz kierując pojazdem używał podczas jazdy świateł awaryjnych. Natomiast B. B. popełnił błąd w taktyce jazdy polegający na przekroczeniu prędkości dopuszczalnej ( 90 km/h ) o około 15 km/h. Gdy bowiem poruszał się z prędkością dozwoloną i zareagował na stan zagrożenia to doszłoby do opóźnienia czasu jego dojazdu do miejsca zderzenia, a pojazd t. zdążyłby opuścić tor ruchu jego jako motocyklisty.

P. K., którego zachowanie drogowe pozostawało w adekwatnym związku przyczynowo - skutkowym z doznaną przez K. M. chorobą realnie zagrażająca życiu w rozumieniu art. 156 k.k. i śmiercią motocyklisty B. B. poniósł odpowiedzialność karną. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 18 października 2018 roku w sprawie II K 482/18 został uznany winnym spowodowania wypadku komunikacyjnego z dnia 5 sierpnia 2017 roku tj czynu z art. 177 & 2 k.k..

Sąd rejonowy wskazał także na uchybienie po stronie oskarżonego polegające na braku skutecznych kroków zmierzających do opuszczenia bagażnika samochodu marki t. przez kamerzystę K. M., który zajął samowolnie miejsce nie przeznaczone dla pasażera, jako że nie dające gwarancji bezpiecznego transportu. Za takowe nie sposób przecież uznać niecenzuralne werbalne zwroty adresowane przez R. R. do tego ostatniego. Owo zaniechanie nie wywołało jeszcze stanu bezpośredniego niebezpieczeństwa dla życia i zdrowia wymienionego ale stan taki wywołało zachowanie kierowcy pojazdu, który kierując nim nie powinien dopuścić do tego aby jego pasażer był przewożony w otwartym bagażniku.

Wreszcie podnieść należy, iż zgoda oskarżonego na zmianę przez P. K. trasy przejazdu kawalkady motocykli, wyrażona za pośrednictwem K. M. nie doprowadziła jeszcze do sytuacji narażenia uczestników parady na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Niebezpieczeństwo to zostało wywołane chwilę później, poza zakresem świadomości oskarżonego i nie na skutek jego zaniedbań. Stworzył je P. K., który nie sygnalizując skrętu w lewo i nie upewniając się czy nie zajedzie drogi wyprzedzającym go motocyklistom, wykonał ten manewr bez zachowania szczególnej ostrożności.

Sąd odwoławczy w tym stanie rzeczy dostrzega, iż do skazania oskarżonego doszło w konsekwencji błędnego ustalenia zaistnienia po jego stronie narażenia uczestników parady motocykli na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, z obrazą prawa materialnego albowiem oskarżony nie wyczerpał tego znamienia art. 160 & 1 k.k.

Ustawodawca jako przestępstwo penalizuje w tymże przepisie nie każde naruszenie przez sprawcę opartych na wiedzy i doświadczeniu reguł postępowania w stosunku do drugiego człowieka, które chronią bezpieczeństwo życia lub zdrowia ludzkiego przed zagrożeniem na tej drodze, na której sprawca je w rzeczywistości sprowadził. Otóż przestępstwo to ma charakter skutkowy i do jego dokonania konieczne jest wystąpienie skutku w postaci bezpośredniego niebezpieczeństwa utraty życia człowieka albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, przy czym sytuacja będąca niebezpieczeństwem musi zagrażać życiu lub zdrowiu człowieka bezpośrednio. Pojęcie bezpośredniości oznacza, że pomiędzy stanem wywołanym przez oskarżonego a owym bezpośrednim niebezpieczeństwem nie może dochodzić już do żadnej ingerencji ani włączenia żadnych dodatkowych intencjonalnych czynników. Zatem jeżeli do wywołania bezpośredniości niebezpieczeństwa o jakim mowa w art. 160 & 1 k.k. musi dojść jeszcze jakiś inny, nie wywołany przez naruszenie reguł postępowania danej osoby czynnik zewnętrzny, nie będący naturalną konsekwencją wcześniej wywołanego stanu, to nie może być mowy o niebezpieczeństwie bezpośrednim. Innymi słowy musi zaistnieć nie wymagająca dla swojego dalszego rozwoju włączenia się w dany układ zdarzeń elementu dodatkowego, zwłaszcza podjęcia ze strony sprawcy jakiegokolwiek działania dynamizującego ten układ w wyższym stopniu ( zob. komentarz do kodeksu karnego Andrzeja Zolla str. 306 - 310 ).

Zważyć również należy, iż oskarżony nie mógł przewidzieć, że P. K. wykonując manewr skrętu w lewo nie zachowa szczególnej ostrożności, do której był zobowiązany z mocy ustawy prawo o ruchu drogowym jako kierowca pojazdu mechanicznego. Więc nie można mu przypisać zarzucanego przestępstwa w formie nieumyślnej z art. 160 & 3 k.k., które zresztą również dla swojego bytu wymaga bezpośredniości narażenia życia człowieka lub jego zdrowia.

Oskarżony nie wyczerpał też dyspozycji art. 156 & 2 k.k. albowiem skoro nie sprowadził bezpośredniego niebezpieczeństwa utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu to pomiędzy uchybieniami w zakresie organizacji zlotu - niedopełnieniem wymogów przewidzianych przepisami prawa o ruchu drogowym a śmiercią B. B. chorobą zagrażająca życiu stwierdzoną u K. M. nie zachodzi adekwatny związek przyczynowo - skutkowy.

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek zasadny z powodu wskazanych powyżej przyczyn.

3.3.

błąd w ustaleniach faktycznych stanowiący skutek dowolności i przyjęty za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu że podczas jazdy świadek P. K. komunikował się z oskarżonym za pośrednictwem K. M.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ustalenia poczynione prawidłowo w oparciu o zbieżne relacje świadków P. K. i K. M., a nadto analizę nagrania z kamery: uwagi apelacji polemiczne.

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek zasadny powodów wskazanych w punkcie 3.2.

3.4.

błąd w ustaleniach faktycznych, stanowiący skutek braku, polegający na pominięciu okoliczności wynikających z nagrania zarejestrowanego na kamerze

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Rozpoznanie wskazanego uchybienia jest bezprzedmiotowe gdyż wystarczające do wydania orzeczenia było rozpoznanie zarzutu z pkt 1 d apelacji ( art. 436 k.p.k. )

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek zasadny powodów wskazanych w punkcie 3.2.

3.5.

obraza przepisów postępowania - art. 167 k.p.k., art 366 k.p.k., art. 211 k.p.k., art. 7 k.p.k., art.193 & 1 k.p.k., art. 5 & 2 k.p.k. mająca wpływ na treść orzeczenia

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Rozpoznanie wskazanego uchybienia jest bezprzedmiotowe gdyż wystarczające do wydania orzeczenia było rozpoznanie zarzutu z pkt 1 d apelacji ( art. 436 k.p.k. )

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek zasadny powodów wskazanych w punkcie 3.2.

3.6.

błąd w ustaleniach faktycznych stanowiący skutek dowolności i przyjęty za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu że zachowanie oskarżonego miało charakter umyślny podczas gdy było ono wynikiem niezachowania należytej staranności w organizacji zlotu czy w trakcie przejazdu, a zatem czyn należało zakwalifikować z art. 160 & 3 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut bezprzedmiotowy z uwagi na uniewinnienie oskarżonego przez sąd odwoławczy.

Wniosek

Wniosek alternatywny o zmianę wyroku i zakwalifikowanie czynu z art. 160 & 3 k.k, wymierzenie kary łagodniejszego rodzaju lub zastosowanie warunkowego umorzenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro sąd drugiej instancji uniewinnił oskarżonego to wniosek alternatywny jest bezprzedmiotowy

3.7.

zarzut rażącej niewspółmierności kary i środków karnych z uwagi na rodzaj kary i orzeczenie nawiązki na rzecz S. S.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut bezprzedmiotowy z uwagi na uniewinnienie oskarżonego przez sąd odwoławczy.

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku i wymierzenie kary łagodniejszego rodzaju lub warunkowe umorzenie postępowania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro sąd drugiej instancji uniewinnił oskarżonego to wniosek alternatywny jest bezprzedmiotowy.

3.8.

zarzut pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej małoletniej B. S. rażącej łagodności kary pozbawienia wolności i nie orzeczenia obowiązku częściowego naprawienia szkody lub nawiązki w trybie art.46 & 2 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut bezprzedmiotowy z uwagi na uniewinnienie oskarżonego przez sąd odwoławczy.

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku poprzez podwyższenie wymiaru kary pozbawienia wolności do 11 miesięcy i okresu próby na jaki warunkowo zawieszono jej wykonanie do 3 lat, orzeczenie częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę na rzecz oskarżycielki posiłkowej w trybie art. 46 & 2 k.k. wg. uznania sędziowskiego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzut bezprzedmiotowy z uwagi na uniewinnienie oskarżonego przez sąd odwoławczy.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Sąd odwoławczy z urzędu dostrzegł iż do skazania doszło z obrazą prawa materialnego nie tylko z powodu braku realizacji przez oskarżonego znamienia narażenia uczestników parady motocykli na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, wymaganego przepisem art.160 & 1 k.k.,

Opis zarzucanego czynu i pisemne motywy zaskarżonego orzeczenia przekonują, iż zachowanie oskarżonego nie polegało na działaniu lecz na zaniechaniu polegającym na niedopełnieniu wszystkich wymogów przewidzianych przepisami prawa o ruchu drogowym. Tymczasem zgodnie ze stanowiskiem doktryny przestępstwo z art. 160 & 1 k.k. może być popełnione tylko przez działanie. Zaniechanie jest podstawą odpowiedzialności za sprowadzenie bezpośredniego niebezpieczeństwa tylko wtedy, gdy na sprawcy ciążył prawny, szczególny obowiązek zapobiegnięcia narażenia na niebezpieczeństwo, czyli gdy są zrealizowane, od strony podmiotu czynu zabronionego, znamiona typu określonego w art. 160 & 2 k.k. Przestępstwo określone w art. 160 & 2 k.k. może być popełnione zarówno przez działanie, jak i przez zaniechanie ( zob. komentarz Andrzeja Zolla do kodeksu karnego str. 307 ).

Gdyby powyższy pogląd był poddawany pod dyskusję pod kątem jego trafności i aprobaty jest jeszcze inny powód dla którego, zdaniem sądu odwoławczego, zachowanie oskarżonego nie powinno być poddawane ocenie prawnej z rozważanego art. 160 & 1 k.k. Otóż niebezpieczeństwo, o którym mowa tym ostatnim przepisie ma charakter niebezpieczeństwa indywidualnego, tzn. zagraża ono określonymi w ustawie skutkami indywidualnie określonej osobie. Zagrożenie dla indywidualnie oznaczonej osoby lub oznaczonych osób jest cechą tego niebezpieczeństwa wynikającą z konkretności zagrożenia, a nie jest warunkiem wystarczającym dla wyróżnienia tej kategorii niebezpieczeństwa, od niebezpieczeństwa powszechnego, w znaczeniu np. art. 174 k.k. - sprowadzenia bezpośredniego niebezpieczeństwa katastrofy w ruchu lądowym. Cechą rozgraniczającą niebezpieczeństwo indywidualne od niebezpieczeństwa powszechnego jest wielość zagrożonych osób. Kryterium rozróżniającym jest wielość zagrożonych osób ( w aktualnym orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się jako liczbę graniczną 9 zagrożonych osób, która przesądza o powszechnym niebezpieczeństwie.

W analizowanej sprawie osób narażonych wskazanych w zarzucie aktu oskarżenia było 14, a sąd rejonowy uzupełnił opis czynu o kolejne " inne osoby, których personaliów nie udało się ustalić ". Tak więc niewątpliwie mamy do czynienia ze zdarzeniem w komunikacji drogowej, a wielość osób ewentualnie narażonych na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, wyłącza możliwość prowadzenia rozważań na płaszczyźnie art. 160 & 1 k.k. a zarzuty apelacji wywiedzionej na niekorzyść oskarżonego dotyczą wyłącznie kary ( brak zarzutu obrazy prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu,: art. 174 & 1 k.k. przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności surowszą aniżeli art. 160 & 1 k.k. ). Należy podnieść ponadto, że art. 174 k.k. stanowi lex specialis w stosunku do art. 160 & 1 k.k. gdyż ogranicza wystąpienie bezpośredniego niebezpieczeństwa wyłącznie do sytuacji związanych z ruchem lądowym.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd odwoławczy zmienił rozstrzygnięcie o skazaniu oskarżonego i go uniewinnił.

Zwięźle o powodach zmiany

Brak wyczerpania znamienia narażenia na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu określonego w art. 160 & 1 k.k.. Niebezpieczeństwo to nie było bezpośrednie. Brak również wyczerpania znamion art 156 & 2 k.k., ponieważ pomiędzy zaniechaniem występującym po stronie oskarżonego a skutkiem w postaci śmierci B. B. i wystąpieniem choroby realnie zagrażającej życiu K. M. nie ma adekwatnego związku przyczynowego. Wypadek komunikacyjny a w jego następstwie śmierć jednego z motocyklistów i ciężkie skutki w zakresie zdrowia ostatniego z wymienionych były dziełem zachowania drogowego P. K.. Oskarżony nie miał wpływu na to zdarzenie, nie mógł tego zdarzenia przewidzieć i mu zapobiec. kwestia została już wcześniej omówiona.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

punkt 2

Wobec uniewinnienia oskarżonego przesądzono zasadę, że koszty sądowe ponosi Skarb Państwa ( art. 632 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 616 & 2 pkt 1 i 2 k.p.k..

punkt 3

Uznając wniosek obrony za zasadny w trybie art . 632 a k.p.k. zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego R. R. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego:

- za postępowanie przed sądem pierwszej instancji kwotę 1176 złotych,

- za postępowanie odwoławcze kwotę 1008 złotych.

punkt 4

Z uwagi na nieuwzględnienie środka odwoławczego pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej małoletniej B. S. zasądzono od jej przedstawicielki ustawowej S. S. kwotę 60 złotych opłaty za postępowanie odwoławcze ( art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku ( tekst jednolity Dz. U. z 1983 roku Nr 49, poz.223 ).

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcie o winie

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej B. S.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcie co do kary i środka kompensacyjnego

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana