Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

BIP
Rozmiar tekstu
Kontrast

IV Ka 848/23 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim z 2024-03-06

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 848 / 23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 30 października 2023 roku o sygnaturze akt II K 361 / 23

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

mającej istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku obrazy przepisów postępowania, tj. art. 7 kpk oraz błędnych ustaleń faktycznych przyjętych za jego podstawę

☒ zasadny

☐ częściowo zasadne

☐ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podzielić należy wybrzmiewający z apelacji pogląd, iż na bazie dotąd przeprowadzonych dowodów ustalenia faktyczne przypisujące oskarżonemu popełnienia zarzuconego mu czynu jawią się jako następstwo takiej ich oceny, która nie odpowiada kryteriom wybrzmiewającym z art. 7 kpk. Nie powtarzając w całości przywoływanej przez skarżącego obszernej argumentacji, której racjonalności odmówić nie sposób, nieodzownym jest jedynie przypomnienie, iż oskarżony nie został ujęty bezpośrednio po tym, jak zakończył jazdę po drodze publicznej w czasie i miejscu opisanym w akcie oskarżenia. Słusznie też skarżący przypomina, przywołując odpowiednie fragmenty i cytaty poszczególnych protokołów przesłuchania oskarżonego, świadków, jak również notatek służbowych i innych dokumentów, iż oskarżony nigdy do winy się nie przyznał i konsekwentnie podnosił, iż spożywanie alkoholu rozpoczął dopiero po tym, gdy jego samochód ugrzązł na poboczu drogi, a on sam zrezygnował z dalszej jazdy, wzywając na miejsce lawetę, która miała już tylko odholować jego pojazd. W sprawie nie ma świadka, który utrzymywałby z oskarżonym w tym czasie kontakt wzrokowy i w oparciu o jego naoczne spostrzeżenia można byłoby wykluczyć spożywanie alkoholu od chwili wyłączenia silnika do momentu przyjazdu realizującego usługi holownicze M. L..

Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wnosić należy, iż podstawą czynienia ustaleń co do tego, iż stwierdzony podczas badań stan nietrzeźwości był pochodną alkoholu spożytego przez oskarżonego przed stwierdzonym w oparciu o analizę tachografu czasem zakończenia jazdy, była wymowa pierwszej chronologicznie pozyskanej opinii toksykologicznej, którą w imieniu Katedry Zakładu i (...) w Ł. sporządził B. P.. To właśnie w oparciu o tę opinię sąd I instancji przedstawioną przez oskarżonego wersję co do czasu, rodzaju i ilości spożytego alkoholu uznał za niewiarygodną, samą zaś opinię określając jako „ rzetelną, jasną i wyczerpującą ”. Tyle tylko, że przynajmniej w aspekcie rzetelności opinia ta na taką ocenę nie zasługiwała. Pomijając już kwestie założeń co do procentowej zawartości alkoholu, jakiego spożycie deklarował oskarżony ( kwestia ta została przez niego doprecyzowana po sporządzeniu wspomnianej opinii ), podkreślić należy, iż opiniujący badania swoje oparł o nieprawidłowe założenia co do rzeczywistego czasu, podczas którego oskarżony był poddawany poszczególnym badaniom na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Opiniujący pominął, że czas wskazywany na wydrukach z użytego względem oskarżonego urządzenia pomiarowego, przeniesiony następnie bez stosownej korekty do odpowiednich rubryk i tabel w treści protokołu z badania oskarżonego za pomocą tego urządzenia, obarczony jest istotnym, godzinnym błędem wynikającym z nieprzestawienia datownika i zegara Alkometru z czasu letniego na zimowy. Czytelną sugestią dla konieczności uwzględnienia tej kwestii była adnotacja autora protokołu zawarta w jego punkcie 8., a potwierdzeniem takiej konieczności były zeznania funkcjonariusza policji wykonującego te badania i sporządzającego ten protokół na rozprawie apelacyjnej. Mając to na uwadze przypomnieć należy, iż kolejna opinia toksykologiczna sporządzona w ramach tej samej placówki ( tyle, że przez inny zespół badawczy ), przy odniesieniu się już do doprecyzowanego przez oskarżonego rodzaju spożytego alkoholu oraz przy uwzględnieniu korekty godzinowej związanej z nieodnotowaną w pamięci urządzenia zmianą czasu z letniego na zimowy, wersji oskarżonego w kontekście dwóch pierwszych chronologicznie wyników badań nie kwestionowała ( tj. jego co do ilości, czasu i rodzaju spożytego przez niego alkoholu ). W tym stanie rzeczy ustalenia sądu I instancji, iż oskarżony alkohol ten spożywał zanim zakończył jazdę, jawią się póki co jako dowolne i to nawet mając świadomość, że wersja oskarżonego co do pospiesznego wypicia aż takiej ilości piwa na przestrzeni aż tak krótkiego okresu czasu może wzbudzać zastrzeżenia. Tym niemniej, póki co same takie wątpliwości nie mają aż takiej rangi, by zastępowały pełnowartościowy dowód winy dający pewność, ze w czasie przemieszczania się po drodze publicznej oskarżony rzeczywiście znajdował się już w stanie nietrzeźwości.

Tym niemniej sąd odwoławczy uznał, że dla miarodajnego i finalnego wypowiedzenia się co do tej kwestii zachodzi potrzeba ponowienia postępowania dowodowego w odniesieniu do wszystkich istotnych dla sprawy dowodów, co odnosi się zarówno do konieczności uzupełniającego opiniowania toksykologicznego, jak i przesłuchania oskarżonego oraz świadków. Co do wspomnianej opinii – druga chronologicznie ekspertyza, przyjmująca wprawdzie za punkt odniesienia prawidłowe godziny badań, wypowiadając się co do korelacji pomiędzy obliczonym, a stwierdzonym w powietrzu wydychanym przez K. A. stężeniem etanolu w kontekście podawanej przez niego wersji co do czasu, ilości i rodzaju spożytego alkoholu, uwzględnia jedynie dwa spośród czterech przeprowadzonych pomiarów. Opiniujący nie wypowiedzieli się, czy wniosek o takiej korelacji można wyprowadzać także, jeśli uwzględni się wyniki trzeciego i czwartego chronologicznie pomiaru oraz przebieg „ krzywej alkoholowej ” liczonej od pierwszego do ostatniego, czwartego badania. Z kolei w oparciu o przesłuchanie oskarżonego, świadków K. O., K. Z. oraz M. L. ( sąd I instancji ich lakoniczne zeznania ujawnił w oparciu o przepis art. 392 § 1 kpk ) wyjaśnienia wymaga inna niezwykle istotna z punktu widzenia wiarygodności linii obrony oskarżonego kwestia, a mianowicie, czy K. L. rzeczywiście od razu został wezwany przez oskarżonego po to, by na specjalistycznej lawecie, już bez udziału oskarżonego jako kierującego, odholować użytkowany przez niego samochód. Taki bowiem zamiar miał racjonalizować po stronie oskarżonego fakt, iż nie czekając na przyjazd lawety zaczął pospiesznie i w takich ilościach spożywać alkohol, skoro nie miał już w planach kierowania nim tego dnia. Jest to jednak okoliczność wątpliwa nie tylko z punktu widzenia logiki i doświadczenia życiowego, ale także w świetle dostępnych źródeł dowodowych i jako taka wymagająca gruntownego zbadania. Wszak pojazd oskarżonego miał jedynie tylko ugrząźć na poboczu drogi, po której się poruszał, w związku z powyższym nieracjonalnym jawi się wykładanie wysokich kosztów usługi holowniczej przy wykorzystaniu specjalistycznej lawety, zamiast ograniczenie tej usługi do zapewne nieporównywalnie mniej kosztownej usługi wyciągnięcia samochodu z pobocza na jezdnię, po której oskarżony mógłby wszak kontynuować jazdę. Podkreślić należy, iż z akt nie wybrzmiewa, by samochód oskarżonego doznał awarii wykluczającej dalszą, samodzielną jazdę. Wątpliwości stąd płynące wzmacnia fakt, iż przybyłym na miejsce funkcjonariuszom policji oskarżony miał oświadczyć ( k. 1 ), iż „ (…) jadąc ul. (...) od ul. (...) unieruchomił swój pojazd wjeżdżając na nieutwardzone pobocze. Postanowił wezwać pomoc drogową w celu wyciągnięcia pojazdu aby kontynuować jazdę ”. Funkcjonariusze przed sądem przesłuchani jednak nie zostali, podobnie jak M. L.. W oparciu o jego dotychczasowe zeznania nie da się zaś jasno otworzyć, czy zamówienie usługi przez oskarżonego od samego początku dotyczyło usługi holowniczej, czy tylko wyciągnięcia samochodu z pobocza na jezdnię, a korekta planów wyniknęła mimo woli oskarżonego li tylko z tego powodu, iż świadek zorientował się co do stanu nietrzeźwości oskarżonego i w związku z powyższym wezwał na miejsce policję, co uniemożliwiło dalszą jazdę znajdującemu się w takim stanie kierowcy.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzuconego czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Konieczność przeprowadzenia przewodu sądowego na nowo dla potrzeb miarodajnego czynienia ustaleń faktycznych

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Omówiono powyżej.

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie przesądzając finalnego rozstrzygnięcia sprawy ( która póki co dowodowo jest rzeczywiście wątpliwa i niejednoznaczna ), ustalanie faktów i wyprowadzenie ocen prawnych odnośnie czynu zarzuconego w akcie oskarżenia winno zostać poprzedzić przeprowadzeniem przewodu sądowego w całości, obejmującym bezpośrednie przesłuchanie w jego toku zarówno oskarżonego, jak i wskazanych powyżej świadków, a nadto uzupełnieniem opinii toksykologicznej. Badania toksykologiczne winny uwzględniać, że z analizy zapisu tachografu wynika, iż ruch pojazdu oskarżonego zakończył się ok. godz. 12.44, w związku z czym wedle wersji oskarżonego dopiero po tym czasie mógłby on rozpocząć spożywanie alkoholu w związku z wezwaniem firmy holującej. Końcowy czas spożycia ostatniej jego porcji nie mógł natomiast nastąpić później, aniżeli o godz. 13.35, albowiem w tej godzinie odnotowano przystąpienie do realizacji interwencji policyjnej w związku ze zgłoszeniem M. L. ( por. notatka z k. 1 ), który po uprzednim przybyciu na miejsce zaobserwował rzucające się w oczy oznaki stanu nietrzeźwości oskarżonego. Należy doprecyzować w toku jego przesłuchania, ile czasu upłynęło od momentu jego pierwszego kontaktu z oskarżonym, do czasu wykonania telefonu na policę, albowiem kwestia ta może dodatkowo zawężyć potencjalny przedział czasowy, w którym oskarżony mógłby wedle jego wersji alkohol spożywać.

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7.  PODPIS

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Karol Depczyński
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim
Data wytworzenia informacji: