Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 862/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok łączny Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. w sprawie IV Ka 862.21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Rażąca niewspółmierność ( surowość ) kary łącznej orzeczonej wobec skazanego, co jest następstwem obrazy art. 7 kpk i dowolnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i nie uwzględnia w należytym stopniu okoliczności przemawiających na korzyść skazanego - aktualnie ustabilizowanej sytuacji życiowej, osobistej i zawodowej skazanego, pozytywnej postawy skazanego po popełnieniu przestępstw, ścisłego związku czasowego i przedmiotowego pomiędzy czynami, co doprowadziło do niezastosowania przez sąd zasady pełniej absorpcji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie należy podnieść, iż sąd I instancji na podstawie art. 4 § 1 kk prawidłowo uznał, że możliwe było tylko połączenie przestępstw opisanych w punktach I, II, III komparycji wyroku, które popełnione zostały zanim zapadł pierwszy, chociażby nieprawomocny wyrok co do któregokolwiek z nich, przy zastosowaniu przepisów obowiązujących od dnia 24 czerwca 2021 roku. Zasada te nie była przez skarżącego kwestionowana.

Kara łączna to szczególna kara wymierzana niejako „na nowo” i jako taka stanowić musi syntetyczną, całościową ocenę zachowań sprawcy, będąc właściwą, celową z punktu widzenia prewencyjnego reakcją na popełnione czyny i jako taka nie może i nie powinna być postrzegana jako instytucja mająca działać na korzyść skazanego, ale jako instytucja gwarantująca racjonalną politykę karania w stosunku do sprawcy wielości - pozostających w realnym zbiegu – przestępstw. Sąd odwoławczy uwzględnił, iż kara łączna pozbawienia wolności mogła być orzeczona wobec S. S. w rozmiarze od najwyższej z kar wymierzonych za jeden ciąg przestępstw pozostających w zbiegu ( 2 lata i 6 miesięcy ) do sumy kar jednostkowych - 14 lat i 2 miesięcy (a nie łącznych - art. 86 § 4 kk został ostatnią nowelizacją uchylony ).

Sąd I instancji nie ustalił w jakich granicach może orzekać, stąd pewnie wymierzył tak łagodną karę łączną, wywodząc w oderwaniu od realiów, iż zastosował "zasadę mieszaną, poprzez zaostrzenie kary najsurowszej, podlegającej łączeniu".

Okoliczności sprawy prowadzą do uznania, iż wymierzenie skazanemu w I instancji kary łącznej pozbawienia wolności w wysokości 3 lat i 4 miesięcy tworzy sytuację, w której zdecydowana większość z wymierzonych mu kar jednostkowych została mu w istocie darowana, co przeczy instytucji kary łącznej, której celem jest oddanie zawartości kryminalnej popełnionych przez skazanego czynów, a nie premiowanie sprawców popełniających wiele przestępstw. Przy czym podkreślić należy, że całkowitą zasadę absorpcji stosować należy wyjątkowo albo wtedy, gdy wszystkie czyny wykazują bardzo bliską więź podmiotową i przedmiotową ( ale nie przy takiej ilości skazań jednostkowych wskazujących na demoralizację skazanego ), albo orzeczone za niektóre czyny kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną, albo też istnieją jakieś szczególne okoliczności dotyczące osoby skazanego; żadna z tych sytuacji nie ma miejsca w niniejszej sprawie.

Należy podkreślić, iż S. S. został skazany za włamania i usiłowania włamań:

w sprawie VII K 141/18 za 61 takich przestępstw;

w sprawie VII K 457/18 za 45 takich przestępstw;

w sprawie VII K 79/19 za 10 takich przestępstw.

Kształtując wobec skazanego karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 3 lat i 4 miesiące, przy znacznej absorpcji kar podlegających łączeniu, sąd rejonowy orzekł karę łączną pozbawienia wolności jednak rażąco łagodną, nie podlegającą jednak korekcie na niekorzyść skazanego z powodu kierunku środka odwoławczego - na jego korzyść.

Sąd odwoławczy uwzględnił przy tym, iż skazany miał przeciętną opinię z zakładu karnego; potrafił się wprawdzie podporządkować panującym w nim wymogom, ale nie uczestniczył w programach resocjalizacyjnych, nie był zainteresowany podniesieniem kwalifikacji, sporadycznie uczestniczył w zajęciach sportowych i kulturalno-oświatowych, wobec popełnianych przestępstw i dotychczasowego życia prezentował postawę umiarkowanie krytyczną ( k 65-66 ), czyli nie poddawał się oddziaływaniom mogącym kształtować jego postawy w przyszłości.

S. S. jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu. mieszka sam. Urodził się (...). Ma wykształcenie zawodowe. Obecnie prowadzi działalność gospodarczą. Brat nie ma do niego aktualnie zastrzeżeń ( k 56- 57 ). Skazany puścił zakład karny 22 grudnia 2020 roku i jest to zbyt krótki okres, aby mieć przekonanie o ugruntowanych pozytywnych zmianach w jego obecnym funkcjonowaniu.

Związek przedmiotowy pomiędzy czynami jest bliski, natomiast czasowy i przestrzenny nie jest już taki w każdym przypadku – co przeciwdziała absorpcji kar.

Skarżący odwołując się do bliskości związku podmiotowo - przedmiotowego, zdaje się zapominać o tym, że nie zawsze podnoszona przez niego okoliczność musi działać na korzyść sprawcy. Przeciwnie, w wielu przypadkach bliskość związku między przestępstwami osądzonymi w odrębnych postępowaniach sprawia, że gdyby czyny sprawcy stanowiły przedmiot jednego postępowania, należałoby je oceniać albo w kategoriach jednego czynu ciągłego, kwalifikowanego z surowszego przepisu albo ciągu przestępstw, który jest instytucją pozwalającą na zaostrzenie wymiaru kary i wymierzenie jej w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia, zwiększonego o połowę. Co więcej, podnoszona przez skarżącego okoliczność jest tylko jednym z elementów uwzględnianych przy wymiarze kary łącznej skazanemu, który jest sprawcą niepoprawnym, czego najlepszym tego dowodem jest ilość popełnionych przestępstw i skazań.

Analiza skazań świadczy o powtarzających się karygodnych zrachowaniach, nie korygowanych przez sprawcę pomimo kolejnych wyroków skazujących, co determinuje jednak przekonanie o jego niepoprawności, demoralizacji oraz nieskuteczności dotychczas stosowanych reakcji karnych, a to przemawia przeciwko łagodnemu kształtowaniu wobec niego reakcji karnej.

Wobec uprzedniej karalności skazanego wskazującej na wysoki stopień demoralizacji, sąd odwoławczy nie miał podstawy, by obniżyć orzeczoną wobec skazanego karę łączną pozbawienia wolności, podnosząc że wykonywanie tej kary w orzeczonym wymiarze zwiększa możliwości, aby sprawcę wychować, ale też wdrożyć do przestrzegania porządku prawnego, pokazać mu, iż w warunkach takiej karalności nie może liczyć na pobłażliwość.

Brak jest zaś jakiegokolwiek racjonalnego powodu do jej złagodzenia, zwłaszcza w drodze zastosowania do skazanego zasady pełnej absorpcji, do czego nie ma żadnych podstaw.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie oskarżonemu kary łącznej na zasadzie pełnej absorpcji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak jest jakichkolwiek podstaw do złagodzenia skazanemu orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności. Stosowanie absorpcji przy wymiarze kary łącznej nie może być sprzeczne z zapobiegawczymi i wychowawczymi celami kary i działać demoralizująco na sprawców przestępstw, służąc odbieraniu kary łącznej, jako instytucji będącej swoistym premiowaniem popełniania przestępstw.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wymiar kary łącznej pozbawienia wolności ( 3 lata i 4 miesiące ) i rozstrzygnięcia z nią związane zawarte w puntach 2, 3 zaskarżonego wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Brak jest podstaw faktycznych i prawnych do korekty wyroku w tym zakresie.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Sad odwoławczy zwolnił skazanego od wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym z uwagi na jego trudną sytuację materialną, i konieczność odbycia reszty kary.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca skazanego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Kara

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana