Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2025 r.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Trybunalskim,

Wydział V w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Beata Łapińska

Protokolant: st. sekr. sądowy Karolina Rudecka

po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2025 r. w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) w P.

przeciwko K. D.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego (...) w P.

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 21 marca 2024 r.
sygn. akt IV P 158/23

oddala apelację.

      Sędzia Beata Łapińska

Sygn. akt V Pa 68/24

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 21 marca 2023 roku powód (...) w P. wniósł o zasądzenie od pozwanego K. D. kwoty 351,17 PLN wraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie.

Powód wskazał, iż pozwany był (...) którego stosunek służbowy wygasł z dniem (...) roku. W związku z wygaśnięciem stosunku (...) pozwany został zobowiązany do zwrotu składników wyposażenia (...). Pozwany nie zwrócił tych składników.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 7 sierpnia 2023 roku Sąd uwzględnił roszczenie powoda.

Pozwany K. D. sprzeciwem od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 19 września 2023 roku nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie w całości.

Pozwany podniósł, iż powód zastosował nieprawidłową normę, bowiem dotycząca utraty lub zniszczenia umundurowania, a w jego ocenie winna być zastosowana norma dotycząca rozliczenia składników umundurowania w związku z wygaśnięciem stosunku służbowego.

Wyrokiem z dnia 21 marca 2024 roku Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim oddalił powództwo.

Podstawą rozstrzygnięcia były następujące ustalenia faktyczne i rozważania prawne Sądu Rejonowego:

K. D. do dnia (...) roku był (...) Stosunek (...) wygasł w związku ostatecznym orzeczeniem poprzez komisję lekarską całkowitej niezdolności do (...).

Pismem z dnia 15 listopada 2022 roku powód wystąpił do pozwanego o zwrot następujących składników wyposażenia (...):

- znak identyfikacyjny numeryczny specjalny – 4 sztuki;

- dystynkcje specjalne - 4 sztuki;

- czapka specjalna letnia -1 sztuka

- czapka specjalna zimowa – 1 sztuka;

- bluza specjalna – 1 sztuka;

- spodnie specjalne – 1 sztuka;

- koszula specjalna z długim rękawem - 1 sztuka;

- koszula specjalna z krótkim rękawem - 1 sztuka;

- koszulka specjalna – 1 sztuka;

- pas parciany – 1 sztuka;

- kurtka specjalna - 1 sztuka;

Powód wskazał, iż zwrot powyższych składników wyposażenia (...) winien nastąpić do 15 grudnia 2022 roku

Pozwany pismem dnia 30 listopada 2022 roku poinformował, iż ze względu na stan zdrowia i inne okoliczności, na które nie ma wpływu nie jest w stanie dokonać zwrotu powyższych składników umundurowania oraz wskazał, iż wnosi o umożliwienie ich wykupu.

Powód pismem z dnia 13 grudnia 2022 roku poinformował pozwanego, iż w przypadku odmowy zwrotu składników wyposażenia (...) zostanie na niego nałożony obowiązek ich wykupu i w związku z tym pozwany ma wskazać jakie składniki są w jego posiadaniu.

Pozwany pismem z dnia 27 grudnia 2022 roku podtrzymał chęć ich wykupu.

W odpowiedzi pismem z dnia 9 stycznia 2023 roku powód wskazał, iż możliwy jest wykup:

- znak identyfikacyjny numeryczny specjalny – 4 sztuki;

- dystynkcje specjalne - 4 sztuki;

- czapka specjalna zimowa – 1 sztuka;

- kurtka specjalna - 1 sztuka;

za kwotę 207,73 PLN

Nadto wskazał, iż pozwany jest zobowiązany od zwrotu wyposażenia (...):

- czapka specjalna letnia -1 sztuka

- bluza specjalna – 1 sztuka;

- spodnie specjalne – 1 sztuka;

- koszula specjalna z długim rękawem - 1 sztuka;

- koszula specjalna z krótkim rękawem - 1 sztuka;

- koszulka specjalna – 1 sztuka;

- pas parciany – 1 sztuka;

bowiem ich okres używalności upłynął. Jako termin zwrotu wskazano (...) roku.

Pozwany pismem z dnia 3 lutego 2023 roku odpowiedział, iż wpłacił kwotę wskazaną w piśmie oraz, iż jego zdaniem brak jest podstaw do żądania zwrotu składników wyposażenia (...), których okres używalności upłynął, bowiem miały one zerową wartość, a jego zamiarem był wykup wszystkich składników.

W odpowiedzi powód pismem z dnia 16 lutego 2023 roku wskazał, iż kwota wykupu składników wyposażenia (...):

- znak identyfikacyjny numeryczny specjalny – 4 sztuki;

- dystynkcje specjalne - 4 sztuki;

- czapka specjalna zimowa – 1 sztuka;

- kurtka specjalna - 1 sztuka;

wynosi 232,98 PLN, a za składniki:

- czapka specjalna letnia -1 sztuka

- bluza specjalna – 1 sztuka;

- spodnie specjalne – 1 sztuka;

- koszula specjalna z długim rękawem - 1 sztuka;

- koszula specjalna z krótkim rękawem - 1 sztuka;

- koszulka specjalna – 1 sztuka;

- pas parciany – 1 sztuka;

wynosi 325,92 PLN pozwany jest zobowiązany do zwrotu kwoty. Łączna wartość wyposażenia specjalnego polowego wyniosła 558,90 i po zaliczeniu na poczet należności wpłaconej kwoty 207,73 do zapłaty pozostało 351,17 PLN.’

Pismem z dnia 8 marca 2023 roku powód wezwał pozwanego do uiszczenia kwoty 351,17 PLN.

Pozwany w dniu 3 lutego 2023 roku wpłacił kwotę 207,73 PLN.

Przyjęcie jako podstawy rozliczenia normy dotyczącej utraty lub zniszczenia składników wyposażenia (...) i związana z tym zmiana sposobu wyliczenia nastąpiła w związku z zaleceniami (...) przekazanymi przez Okręgowy Inspektorat (...) w Ł.

Powyższy stan faktyczny, w jak wskazał Sąd Rejonowy, jest bezsporny, natomiast spór pomiędzy stronami sprowadza się istocie wyłącznie do sporu o charakterze prawnym.

W oparciu o tak ustalony stan faktyczny Sąd Rejonowy uznał powództwo za niezasadne.

W sprawie powód (...) w P. wniósł o zasądzenie od pozwanego K. D. kwoty 351,17 PLN wraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie. Pozwany K. D. nie uznał roszczenia powoda i wniósł o jego oddalenie w całości.

Spór w sprawie dotyczył zatem kwestii czy w stosunku do pozwanego ma zastosowanie § 7 ust. 5 czy też § 7 ust. 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 czerwca 2018 roku w sprawie umundurowania i wyposażenia polowego funkcjonariusz (...).

Powód wskazywał, iż w stosunku do pozwanego ma zastosowanie § 7 ust. 5 ww. rozporządzenia, zgodnie z którym w przypadku utraty lub zniszczenia składników wyposażenia polowego:

1) których okres używalności nie upłynął, a nie zachodzi przesłanka, o której mowa w § 5 ust. 7 pkt 1, funkcjonariusz zwraca ich równowartość pieniężną za czas, jaki pozostał do końca okresu używalności, nie mniejszą niż 20% ich wartości, obliczoną według cen obowiązujących w dniu utraty lub zniszczenia składników;

2) których okres używalności upłynął, a nie zachodzi przesłanka, o której mowa w § 5 ust. 7 pkt 1, funkcjonariusz zwraca 20% ich wartości pieniężnej, obliczonej według cen obowiązujących w dniu utraty lub zniszczenia składników

Zdaniem pozwanego zastosowanie winien mieć § 7 ust. 6 przedmiotowego rozporządzenia, zgodnie z którym funkcjonariusz, któremu wygasło uprawnienie do wyposażenia polowego, jest obowiązany do zwrotu wydanych składników wyposażenia polowego, z wyjątkiem składników niepodlegających zwrotowi zgodnie z tabelą nr 7 w załączniku nr 2 do rozporządzenia, lub ich wykupu za równowartość pieniężną za czas, jaki pozostał do końca okresu używalności, obliczoną według cen obowiązujących w dniu wygaśnięcia uprawnienia do wyposażenia polowego.

Zgodnie z wersją powoda pozwany wobec nie zwrócenia składników wyposażenia (...) winien uiścić kwotę 558,90 PLN.

Przyjęcie wersji pozwanego skutkowało koniecznością uiszczenia kwoty 207,73 PLN.

W ocenie Sądu Rejonowego powód błędnie zastosował art. 7 ust. 5 ww. rozporządzenia. Przesłanką jego zastosowania jest utrata lub zniszczenie składników wyposażenia (...). Treść normy wskazuje, iż dotyczy ona funkcjonariuszy pozostających w służbie.

Sad I instancji wskazał, że podstawą powstania odpowiedzialności funkcjonariusza (...) jest utrata lub zniszczenie składników wyposażenia polowego. Natomiast z ustalonego przez Sąd Rejonowy stanu faktycznego nie wynika, by pozwany zniszczył lub utracił elementy wyposażenia mundurowego. Pozwany nadal jest w ich posiadaniu, one istnieją fizycznie, więc brak jest podstaw do przyjęcia że zostały zniszczone lub utracone.

Pozwany odmawiając zwrotu, wskazał, iż chce dokonać wykupu składników umundurowania pozostających w jego posiadaniu zgodnie z § 7 ust. 6 przedmiotowego rozporządzenia.

W ocenie Sądu I instancji właśnie powyższa norma winna mieć zastosowanie, pozwany wobec wygaśnięcia stosunku (...) utracił uprawnienie do wyposażenia polowego i zgodnie z przedmiotową normą ma prawo wykupu tych przedmiotów, a o realizację tegoż prawa K. D. wystąpił.

Sąd meriti zaznaczył, że obliczanie wartości przedmiotów podlegających wykupowi winno być dokonane wg zasad z tej normy, a więc za równowartość pieniężną za czas, jaki pozostał do końca okresu używalności, obliczoną według cen obowiązujących w dniu wygaśnięcia uprawnienia do wyposażenia polowego. Wyliczenie wartości jest możliwe w stosunku do przedmiotów, których okres używalności nie upłynął, w stosunku do przedmiotów, których okres używalności upłynął mają one zerową wartość księgową, a tym samym przy zastosowania § 7 ust. 6 przedmiotowego rozporządzenia nie można funkcjonariusza obciążyć wykupem przedmiotów które nie maja wartości.

Dlatego też Sąd Rejonowy uznał, iż pozwany uiszczając kwotę 207,73 PLN wypełnił ciążący na nim obowiązek wykupu składników wyposażenia (...).

Mając powyższe na uwadze Sąd Rejonowy uznał, iż pozwany niezasadne dochodził kwoty 335,17 PLN, która jest odzwierciedleniem różnicy w sposobach wyliczenia kwoty wykupu miedzy § 7 ust. 5 rozporządzenia, § 7 ust. 6 przedmiotowego rozporządzenia. Dlatego też Sąd I instancji uznał roszczenie powoda za niezbadane i podlegające oddaleniu.

Powyższy wyrok, zaskarżył w całości apelacją powód.

Apelacja zredagowana przez profesjonalnego pełnomocnika wyrokowi zarzuca:

1) naruszenie prawa materialnego, a mianowicie:

a) przepisu § 7 ust. 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 czerwca 2018r. w sprawie umundurowania i wyposażenia polowego funkcjonariuszy (...) (Dz.U. z 2018r. poz. 1391) poprzez jego niezastosowanie podczas, gdy zasadnym było jego zastosowanie i ustalenie, że na tej podstawie prawnej pozwany jest zobligowany do pokrycia kosztów utraty składników, których okres używalności nie upłynął, tj.: znak identyfikacyjny numeryczny specjalny 4 szt.; dystynkcje specjalne 4 szt.; czapka specjalna zimowa 1 szt. oraz kurtka specjalna 1 szt.;

b) przepisu § 7 ust. 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 czerwca 2018r. w sprawie umundurowania i wyposażenia polowego funkcjonariuszy (...) (Dz.U. z 2018r., poz. 1391) poprzez jego niezastosowanie, podczas gdy zasadnym było jego zastosowanie i ustalenie, że na tej podstawie prawnej pozwany jest zobligowany do pokrycia kosztów utraty składników, których okres używalności upłynął, tj.: czapka specjalna letnia 1 szt.; bluza specjalna 1 szt.; spodnie specjalne 2 szt.; koszula specjalna z długim rękawem 1 szt.; koszula specjalna z krótkim rękawem 1 szt.; koszulka specjalna 1 szt. oraz pas parciany 1 szt.;

c) przepisu § 7 ust. 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 czerwca 2018r. w sprawie umundurowania i wyposażenia polowego funkcjonariuszy (...) (Dz.U. z 2018r., poz. 1391) poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i uznanie że pozwany nie jest zobligowany do zwrotu składników wyposażenia polowego oraz że nie jest zobligowany do zwrotu żądanej przez powoda kwoty odpowiadającej wartości składników wyposażenia polowego, których nie zwrócił;

2) naruszenie prawa procesowego, a mianowicie przepisu art. 233 k.p.c. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny materiału dowodowego i uznanie, iż brak jest podstaw do zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda równowartości składników, których pozwany nie zwrócił powodowi i z których się nie rozliczył (na podstawie wyliczeń za utracone mienie Skarbu Państwa), podczas gdy składniki wyposażenia polowego, które pozwany posiada są mieniem Skarbu Państwa i w sytuacji kiedy pozwany nie chce go zwrócić traktować należy jako mienie utracone dla Skarbu Państwa.

Mając na uwadze powyższe pełnomocnik powoda wniósł o:

1)  zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 351,17 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 29 kwietnia 2023r. oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje według norm przepisanych

ewentualnie:

2)  uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I Instancji do ponownego rozpoznania — przy uwzględnieniu kosztów postępowania odwoławczego.

W odpowiedzi na apelacje pozwany wniósł o oddalenie apelacji oraz w przypadku nieuwzględnienia apelacji z ostrożności procesowej na podst. art. 383 k.p.c. o rozszerzenie zakresu rozpatrywania wskazanego w sprzeciwie do nakazu zapłaty zakresie zwrotu pobrania bez podstawy prawnej kwoty 207,73 zł, a także zobligowanie powoda do dostarczenia dowodu konsultacji z centralnym zarządem, po których żądano od pozwanego dodatkowych pieniędzy na podstawie przepisów, które w ocenie pozwanego nie dotyczą jego przypadku.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna i jako taka podlega oddaleniu.

Niezasadnym okazały się zdaniem Sadu Okręgowego zarzuty naruszenie prawa materialnego, a mianowicie, tj. przepisu § 7 ust. 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 czerwca 2018r. w sprawie umundurowania i wyposażenia polowego funkcjonariuszy (...) (Dz.U. z 2018r., poz. 1391) poprzez jego niezastosowanie jak tez pozostałe zarzuty, w tym zarzut naruszenia przepisu art. 233 k.p.c.

Sąd Okręgowy w pełni podziela zarówno ustalenia faktyczne sądu meriti jak i zaprezentowana ocenę prawną.

Z lektury akt wynika, iż powód poinformował pozwanego , iż możliwy jest wykup następujących rzeczy, których okres używalności nie upłynął :

- znak identyfikacyjny numeryczny specjalny – 4 sztuki;

- dystynkcje specjalne - 4 sztuki;

- czapka specjalna zimowa – 1 sztuka;

- kurtka specjalna - 1 sztuka;

za kwotę 207,73 PLN

Poza sporem jest, iż pozwany zapłacił powodowi wskazaną kwotę .

Spór w sprawie dotyczy kwestii zwrotu wyposażenia (...), którego okres używalności upłynął, tj.

- czapki specjalna letnia -1 sztuka

- bluzy specjalnej – 1 sztuka;

- spodni specjalnych – 1 sztuka;

- koszuli specjalnej z długim rękawem - 1 sztuka;

- koszuli specjalnej z krótkim rękawem - 1 sztuka;

- koszulki specjalnej – 1 sztuka;

- pasa parcianego – 1 sztuka;

Rzeczą Sądu Rejonowego było zatem rozstrzygnięcie kwestii czy w stosunku do pozwanego ma zastosowanie § 7 ust. 5 czy też § 7 ust. 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 czerwca 2018 roku w sprawie umundurowania i wyposażenia polowego funkcjonariusz (...).

Powód wskazywał, iż w stosunku do pozwanego ma zastosowanie § 7 ust. 5 ww. rozporządzenia, zgodnie z którym w przypadku utraty lub zniszczenia składników wyposażenia polowego:

1) których okres używalności nie upłynął, a nie zachodzi przesłanka, o której mowa w § 5 ust. 7 pkt 1, funkcjonariusz zwraca ich równowartość pieniężną za czas, jaki pozostał do końca okresu używalności, nie mniejszą niż 20% ich wartości, obliczoną według cen obowiązujących w dniu utraty lub zniszczenia składników;

2) których okres używalności upłynął, a nie zachodzi przesłanka, o której mowa w § 5 ust. 7 pkt 1, funkcjonariusz zwraca 20% ich wartości pieniężnej, obliczonej według cen obowiązujących w dniu utraty lub zniszczenia składników

Zdaniem pozwanego zastosowanie winien mieć § 7 ust. 6 przedmiotowego rozporządzenia, zgodnie z którym funkcjonariusz, któremu wygasło uprawnienie do wyposażenia polowego, jest obowiązany do zwrotu wydanych składników wyposażenia polowego, z wyjątkiem składników niepodlegających zwrotowi zgodnie z tabelą nr 7 w załączniku nr 2 do rozporządzenia, lub ich wykupu za równowartość pieniężną za czas, jaki pozostał do końca okresu używalności, obliczoną według cen obowiązujących w dniu wygaśnięcia uprawnienia do wyposażenia polowego.

Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu meriti, iż powód błędnie zastosował art. 7 ust. 5 ww. rozporządzenia. Przesłanką jego zastosowania jest utrata lub zniszczenie składników wyposażenia (...). Treść normy wskazuje, iż dotyczy ona funkcjonariuszy pozostających w służbie, a nie tych, których stosunek (...) wygasł. Skoro bowiem ustęp 6 odrębnie reguluje kwestie zwrotu wyposażenia polowego funkcjonariuszy , których stosunek (...) wygasł to oznacza, iż ten właśnie przepis winien mieć zastosowanie do pozwanego, który nie jest już w czynnej służbie, a powód nie wykazał w toku postępowania, iż pozwany zniszczył czy utracił sporne rzeczy kiedy był w czynnej służbie.

Argumentacja powoda zawarta w apelacji jest niczym innym jak tylko gołosłowną polemiką z prawidłowymi ustaleniami i oceną prawną . Wobec czego zarzuty te należało uznać za zupełnie chybione.

Reasumując Sąd Okręgowy uznał, iż wyrok Sądu I instancji odpowiada prawu, a apelacja powoda podlega oddaleniu.

Z tych też względów na podstawie art. 385 kpc orzekł jak w sentencji.