Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 maja 2016 roku

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Trybunalskim,

Wydział V w składzie:

Przewodniczący: SSO Mariola Mastalerz (spr.)

Sędziowie: SSO Beata Łapińska

SSO Magdalena Marczyńska

Protokolant: st.sekr.sądowy Marcelina Machera

po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2016 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z powództwa M. S., M. B., A. S.

S. S., E. S.

przeciwko (...) w Ł.

o wynagrodzenie, przeprowadzenie wartościowania i opisu stanowisk

na skutek apelacji i zażalenia powodów: M. S., M. B., A. S., S. S., E. S. oraz apelacji pozwanej (...) w Ł. od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 3 czerwca 2015r. sygn. IV P 170/14

1.  z apelacji pozwanej (...) w Ł. zmienia zaskarżony wyrok :

a)  w punkcie I ( pierwszym) podpunktach „1” ( pierwszym) i „4”

( czwartym) w ten sposób, że powództwo M. B. oddala i zasądza od powódki M. B. na rzecz pozwanej (...) w Ł. kwotę 1.800,00 ( jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

b)  w punkcie (...) ( drugim) podpunktach „1” ( pierwszym) i „4”

( czwartym) w ten sposób, że powództwo M. S. oddala i zasądza od powódki M. S. na rzecz pozwanej (...) w Ł. kwotę 1.800,00 ( jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

c)  w punkcie (...) ( trzecim) podpunktach „1” ( pierwszym) i „4”

( czwartym) w ten sposób, że powództwo A. S. oddala i zasądza od powódki A. S. na rzecz pozwanej (...) w Ł. kwotę 1.800,00 ( jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

d)  w punkcie (...)( czwartym) podpunktach „1” ( pierwszym) i „4”

( czwartym) w ten sposób, że powództwo S. S. oddala i zasądza od powoda S. S. na rzecz pozwanej (...) w Ł. kwotę 1.800,00 ( jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

e)  w punkcie (...) ( piątym) podpunktach „1” ( pierwszym) i „4”

( czwartym) w ten sposób, że powództwo E. S. oddala i zasądza od powódki E. S. na rzecz pozwanej (...) w Ł. kwotę 1.800,00 ( jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

2.  oddala apelacje i zażalenia powodów,

3.  zasądza od powodów: M. S., M. B., A. S., S. S., E. S. na rzecz pozwanej (...) w Ł. kwoty po 900,00 ( dziewięćset ) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za instancję odwoławczą.

Sygn. akt V Pa 87/15 VPz 79/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 12 listopada 2014 roku powódka M. B. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) w Ł. wynagrodzenia w kwocie 34.426,64 zł tytułem wyrównania wynagrodzenia zasadniczego oraz dodatku stażowego za pracę powoda w okresie od dnia 1 listopada 2011 roku do dnia 31 października 2014 roku. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż jest funkcjonariuszem celnym zatrudnionym w (...) w P.. Wskazała, iż zgodnie z wartościowaniem i opisem stanowiska pracy wykonuje faktycznie czynności i obowiązki starszego specjalisty, podczas gdy jest wynagradzana według zasad przewidzianych dla stanowiska służbowego młodszego specjalisty.

W odpowiedzi na pozew z dnia 16 grudnia 2014 roku pozwana (...) w Ł. nie uznała powództwa i wniosła o jego oddalenie w całości podnosząc, iż powód otrzymał całość wynagrodzenia należnego za sporny okres, określonego w propozycji pełnienia służby w (...).

Pozwem z dnia 12 listopada 2014 roku powódka M. S. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) w Ł. wynagrodzenia w kwocie 38.561,80 zł tytułem wyrównania wynagrodzenia zasadniczego oraz dodatku stażowego za pracę powoda w okresie od dnia 1 listopada 2011 roku do dnia 31 października 2014 roku. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż jest funkcjonariuszem celnym zatrudnionym w (...) w P.. Wskazała, iż zgodnie z wartościowaniem i opisem stanowiska pracy wykonuje faktycznie czynności i obowiązki starszego specjalisty, podczas gdy jest wynagradzana według zasad przewidzianych dla stanowiska młodszego eksperta.

W odpowiedzi na pozew z dnia 11 grudnia 2014 roku pozwana (...) w Ł. nie uznała powództwa i wniosła o jego oddalenie w całości podnosząc, iż powód otrzymał całość wynagrodzenia należnego za sporny okres, określonego w propozycji pełnienia służby w (...).

Pozwem z dnia 12 listopada 2014 roku powódka A. S. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) w Ł. wynagrodzenia w kwocie 29.023,92 zł wyrównania wynagrodzenia zasadniczego oraz dodatku stażowego za pracę powoda w okresie od dnia 1 listopada 2011 roku do dnia 31 października 2014 roku. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż jest funkcjonariuszem celnym zatrudnionym w (...) w P.. Wskazała, iż zgodnie z wartościowaniem i opisem stanowiska pracy wykonuje faktycznie czynności i obowiązki starszego specjalisty, podczas gdy jest wynagradzana według zasad przewidzianych dla stanowiska służbowego młodszego eksperta.

W odpowiedzi na pozew z dnia 11 grudnia 2014 roku pozwana (...) w Ł. nie uznała powództwa i wniosła o jego oddalenie w całości podnosząc, iż powód otrzymał całość wynagrodzenia należnego za sporny okres, określonego w propozycji pełnienia służby w (...).

Pozwem z dnia 12 listopada 2014 roku powód S. S. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) w Ł. wynagrodzenia w kwocie 49.632,08 zł tytułem wyrównania wynagrodzenia zasadniczego oraz dodatku stażowego za pracę powoda w okresie od dnia 1 listopada 2011 roku do dnia 31 lipca 2014 roku. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż jest funkcjonariuszem celnym zatrudnionym w (...) w P.. Wskazał, iż zgodnie z wartościowaniem i opisem stanowiska pracy wykonuje faktycznie czynności i obowiązki młodszego eksperta, podczas gdy jest wynagradzany według zasad przewidzianych dla stanowiska służbowego młodszego specjalisty.

W odpowiedzi na pozew z dnia 11 grudnia 2014 roku pozwana (...) w Ł. nie uznała powództwa i wniosła o jego oddalenie w całości podnosząc, iż powód otrzymał całość wynagrodzenia należnego za sporny okres, określonego w propozycji pełnienia służby w (...).

Pozwem z dnia 12 listopada 2014 roku powódka E. S. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) w Ł. wynagrodzenia w kwocie 14.639,36 zł tytułem wyrównania wynagrodzenia zasadniczego oraz dodatku stażowego za pracę powoda w okresie od dnia 1 listopada 2011 roku do dnia 31 października 2014 roku. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż jest funkcjonariuszem celnym zatrudnionym w (...) w P.. Wskazała, iż zgodnie z wartościowaniem i opisem stanowiska pracy wykonuje faktycznie czynności i obowiązki specjalisty, podczas gdy jest wynagradzana według zasad przewidzianych dla stanowiska służbowego młodszego specjalisty..

W odpowiedzi na pozew z dnia 16 grudnia 2014 roku pozwana (...) w Ł. nie uznała powództwa i wniosła o jego oddalenie w całości podnosząc, iż powódka otrzymała całość wynagrodzenia należnego za sporny okres, określonego w propozycji pełnienia służby w (...).

Postanowieniem z dnia 17 lutego 2015 roku oraz z dnia 31 marca 2015 roku Sąd połączył powyższe sprawy do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

Pismem z dnia 31 marca 2015 roku pełnomocnik powodów M. B., M. S., A. S., S. S. i E. S. rozszerzył powództwo zgłaszając roszczenie o zobowiązanie pozwaną Izbę Celną do dokonania opisu i wartościowania stanowisk pracy powodów.

Pełnomocnik pozwanej (...) w Ł. wniósł o oddalenie rozszerzonych powództw.

Wyrokiem z dnia 3 czerwca 2015 r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim zasądził od pozwanej (...) na rzecz:

- powódki M. B. kwotę 34.426,64 zł z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 12 listopada 2014 roku do dnia zapłaty i w pozostałej części oddalił powództwo, zasądzając na jej rzecz kwotę 1.800,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

- powódki M. S. kwotę 38.561,80 zł z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 12 listopada 2014 roku do dnia zapłaty i w pozostałej części oddalił powództwo, zasądzając na jej rzecz kwotę 1.800,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

- powódki A. S. kwotę 29.023,92 zł z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 12 listopada 2014 roku do dnia zapłaty i w pozostałej części oddalił powództwo, zasądzając na jej rzecz kwotę 1.800,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

- powoda S. S. kwotę 49.632,08 zł z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 12 listopada 2014 roku do dnia zapłaty i w pozostałej części oddalił powództwo, zasądzając na jego rzecz kwotę 1.800,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

- powódki E. S. kwotę 14.639,36 zł z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 12 listopada 2014 roku do dnia zapłaty i w pozostałej części oddalił powództwo, zasądzając na jej rzecz kwotę 1.800,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

W zakresie roszczenia o nakazanie przez pozwanego wykonania opisu i wartościowania stanowisk służbowych powodów, Sąd odrzucił pozew.

Sąd Rejonowy ustalił, iż powódka M. B. jest funkcjonariuszem (...) zatrudnionym w (...) w P., który jest jednostką organizacyjną (...) w Ł.. Powódka do dnia 30 czerwca 2010 roku była pracownikiem (...) w Ł. zatrudnionym jako pracownik korpusu służby cywilnej.

Pismem z dnia 7 czerwca 2010 roku Dyrektor (...) w Ł. złożył powódce propozycję pełnienia służby w (...), rodzaj służby służba stała, miejsce służby: (...) w P., Referat (...) (...) na stanowisku służbowym – młodszy specjalista (...), stopień służbowy starszy rewident (...) uposażenie zasadnicze w wysokości 2299,30 zł, dodatek do uposażenia zasadniczego za stopień służbowy 296,10 zł, dodatek za wieloletnią służbę – 5 %. Powódka M. B. pismem z dnia 7 czerwca 2010 roku przyjęła powyższą propozycję. Jej stosunek służbowy przekształcił się z dniem 1 lipca 2010 roku w stosunek służbowy na podstawie mianowania w (...) jako funkcjonariusz (...).

W grudniu 2010 roku dokonano wartościowania i opisu stanowiska powódki, podczas którego stwierdzono, iż wykonuje ona faktycznie czynności i obowiązki służbowe przewidziane dla starszego specjalisty (...).

Do dnia 22 grudnia 2014 roku stosunek służbowy powódki nie uległ zmianie, nie zmieniono stanowiska służbowego powódki, ani wysokości wynagrodzenia zasadniczego, poza podwyższeniem od dnia 1 lipca 2013 roku mnożnika kwoty bazowej służącego do wyliczenia dodatku za stopień służbowy – wzrost dodatku do kwoty 446,00 zł. Od dnia 21 września 2013 roku mianowano powódkę na stopień młodszego rachmistrza celnego, co skutkowało wzrostem dodatku za stopień do kwoty 496,60 zł.

Pismem z dnia 11 kwietnia 2014 roku powódka M. B. wystąpiła do Dyrektora (...) w Ł. o wyrównanie stanowiska służbowego, tak aby odpowiadało wykonywanym obowiązkom, a tym samym o podniesienie wynagrodzenia zasadniczego do adekwatnego do zadań faktycznie wykonywanych przez powódkę. Dyrektor (...) w Ł. pismem z dnia 15 maja 2014 roku odmówił, wskazując na brak podstaw do uwzględnienia powyższego wniosku.

Pismem z dnia 22 grudnia 2014 roku powódka została przeniesiona do Referatu (...) (...) w P., gdzie powierzono jej od dnia 1 stycznia 2015 roku obowiązki zgodne z zakresem czynności przewidzianym dla młodszego specjalisty (...).

Powódka M. S. jest funkcjonariuszem (...) zatrudnionym w (...) w P.. Powódka do dnia 30 czerwca 2010 roku była pracownikiem (...) w Ł. zatrudnionym jako pracownik korpusu służby cywilnej.

Pismem z dnia 7 czerwca 2010 roku Dyrektor (...) w Ł. złożył powódce propozycję pełnienia służby w (...), rodzaj służby służba stała, miejsce służby: (...) w P., Referat (...) (...) na stanowisku służbowym – specjalista (...), stopień służbowy starszy rewident (...) uposażenie zasadnicze w wysokości 2750,80 zł, dodatek do uposażenia zasadniczego za stopień służbowy 296,10 zł, dodatek za wieloletnią służbę – 6 %. Powódka M. S. pismem z dnia 10 czerwca 2010 roku przyjęła powyższą propozycję. Jej stosunek służbowy przekształcił się z dniem 1 lipca 2010 roku w stosunek służbowy na podstawie mianowania w (...) jako funkcjonariusz (...).

W grudniu 2010 roku dokonano wartościowania i opisu stanowiska powódki. Stwierdzono, iż powódka wykonuje faktycznie czynności i obowiązki służbowe przewidziane dla młodszego eksperta (...).

Do dnia 22 grudnia 2014 roku stosunek służbowy powódki nie uległ zmianie, nie zmieniono stanowiska służbowego powódki, ani wysokości wynagrodzenia zasadniczego.

Pismem z dnia 8 września 2014 roku powódka M. S. wystąpiła do Dyrektora (...) w Ł. o wyrównanie stanowiska służbowego, tak aby odpowiadało wykonywanym obowiązkom, a tym samym o podniesienie wynagrodzenia zasadniczego do adekwatnego do zadań faktycznie wykonywanych przez powódkę. Dyrektor (...) w Ł. pismem z dnia 16 września 2014 roku odmówił, wskazując na brak podstaw do uwzględnienia powyższego wniosku.

Powódka A. S. jest funkcjonariuszem (...) zatrudnionym w (...) w P.. Powódka do dnia 30 czerwca 2010 roku była pracownikiem (...) w Ł. zatrudnionym jako pracownik korpusu służby cywilnej.

Pismem z dnia 7 czerwca 2010 roku Dyrektor (...) w Ł. złożył powodowi propozycję pełnienia służby w (...), rodzaj służby służba stała, miejsce służby: (...) w P., Referat (...) (...) na stanowisku służbowym – młodszy ekspert (...), stopień służbowy starszy rachmistrz (...) uposażenie zasadnicze w wysokości 3449,80 zł, dodatek do uposażenia zasadniczego za stopień służbowy 446,00 zł, dodatek za wieloletnią służbę – 22,5 %. Powódka A. S. pismem z dnia 8 czerwca 2010 roku przyjęła powyższą propozycję. Jej stosunek służbowy przekształcił się z dniem 1 lipca 2010 roku w stosunek służbowy na podstawie mianowania w (...) jako funkcjonariusz (...).

W grudniu 2010 roku dokonano wartościowania i opisu stanowiska powódki. Stwierdzono, iż powódka wykonuje faktycznie czynności i obowiązki służbowe przewidziane dla eksperta (...).

Do dnia 22 grudnia 2014 roku stosunek służbowy powódki nie uległ zmianie, nie zmieniono stanowiska służbowego powódki, ani wysokości wynagrodzenia zasadniczego.

Pismem z dnia 11 kwietnia 2014 roku powódka A. S. wystąpiła do Dyrektora (...) w Ł. o wyrównanie stanowiska służbowego, tak aby odpowiadało wykonywanym obowiązkom, a tym samym o podniesienie wynagrodzenia zasadniczego do adekwatnego do zadań faktycznie wykonywanych przez powódkę. Dyrektor (...) w Ł. pismem z dnia 15 maja 2014 roku odmówił, wskazując na brak podstaw do uwzględnienia powyższego wniosku

Pismem z dnia 22 grudnia 2014 roku powódka została przeniesiona do Referatu Akcyzy i Gier Celnego w P., gdzie powierzono jej od dnia 1 stycznia 2015 roku obowiązki zgodne z zakresem czynności przewidzianym dla młodszego specjalisty (...).

Powód S. S. jest funkcjonariuszem (...) zatrudnionym w (...) w P.. Powód do dnia 30 czerwca 2010 roku był pracownikiem (...) w Ł. zatrudnionym jako pracownik korpusu służby cywilnej.

Pismem z dnia 7 czerwca 2010 roku Dyrektor (...) w Ł. złożył powodowi propozycję pełnienia służby w (...), rodzaj służby służba stała, miejsce służby: (...) w P., Referat (...) (...) na stanowisku służbowym – młodszy specjalista (...), stopień służbowy starszy rewident (...) uposażenie zasadnicze w wysokości 2299,30 zł, dodatek do uposażenia zasadniczego za stopień służbowy 296,10 zł, dodatek za wieloletnią służbę – 5 %. Powód S. S. pismem z dnia 8 czerwca 2010 roku przyjął powyższą propozycję. Jego stosunek służbowy przekształcił się z dniem 1 lipca 2010 roku w stosunek służbowy na podstawie mianowania w (...) jako funkcjonariusz (...).

W grudniu 2010 roku dokonano wartościowania i opisu stanowiska powoda. Stwierdzono, iż powód wykonuje faktycznie czynności i obowiązki służbowe przewidziane dla młodszego eksperta (...). Do dnia 22 grudnia 2014 roku stosunek służbowy powoda nie uległ zmianie, nie zmieniono także stanowiska służbowego, ani wysokości wynagrodzenia.

Pismem z dnia 11 kwietnia 2014 roku powód S. S. wystąpił do Dyrektora (...) w Ł. o wyrównanie stanowiska służbowego, tak aby odpowiadało wykonywanym obowiązkom, a tym samym o podniesienie wynagrodzenia zasadniczego do adekwatnego do zadań faktycznie wykonywanych przez powoda. Dyrektor (...) w Ł. pismem z dnia 15 maja 2014 roku odmówił, wskazując na brak podstaw do uwzględnienia powyższego wniosku.

Pismem z dnia 22 grudnia 2014 roku powód został przeniesiony do Referatu (...) (...) w P. gdzie powierzono jemu od dnia 1 stycznia 2015 roku obowiązki zgodne z zakresem czynności przewidzianym dla młodszego specjalisty (...).

Powódka E. S. jest funkcjonariuszem (...) zatrudnionym w (...) w P.. Powódka do dnia 30 czerwca 2010 roku była pracownikiem (...) w Ł. zatrudnionym jako pracownik korpusu służby cywilnej.

Pismem z dnia 7 czerwca 2010 roku Dyrektor (...) w Ł. złożył powodowi propozycję pełnienia służby w (...), rodzaj służby służba stała, miejsce służby: (...) w P., Referat (...) (...) na stanowisku służbowym – młodszy specjalista (...), stopień służbowy młodszy rachmistrz (...) uposażenie zasadnicze w wysokości 2299,30 zł, dodatek do uposażenia zasadniczego za stopień służbowy 346,70 zł, dodatek za wieloletnią służbę – 13 %. Powódka E. S. pismem z dnia 9 czerwca 2010 roku przyjęła powyższą propozycję. Jej stosunek służbowy przekształcił się z dniem 1 lipca 2010 roku w stosunek służbowy na podstawie mianowania w (...) jako funkcjonariusz (...).

W grudniu 2010 roku dokonano wartościowania i opisu stanowiska powódki. Stwierdzono, iż powódka wykonuje faktycznie czynności i obowiązki służbowe przewidziane dla starszego specjalisty (...).

Do dnia 22 grudnia 2014 roku stosunek służbowy powódki nie uległ zmianie, nie zmieniono stanowiska służbowego powódki, ani wysokości wynagrodzenia zasadniczego, poza podwyższeniem od dnia 1 lipca 2013 roku mnożnika kwoty bazowej służącego do wyliczenia dodatku za stopień służbowy – wzrost dodatku do kwoty 446,00 zł.

Pismem z dnia 8 września 2014 roku powódka E. S. wystąpiła do Dyrektora (...) w Ł. o wyrównanie stanowiska służbowego, tak aby odpowiadało wykonywanym obowiązkom, a tym samym o podniesienie wynagrodzenia zasadniczego do adekwatnego do zadań faktycznie wykonywanych przez powódkę. Dyrektor (...) w Ł. pismem z dnia 16 września 2014 roku odmówił, wskazując na brak podstaw do uwzględnienia powyższego wniosku.

Pismem z dnia 22 grudnia 2014 roku powódka została przeniesiona do Referatu (...) (...) w P. gdzie powierzono jej od dnia 1 stycznia 2015 roku obowiązki zgodne z zakresem czynności przewidzianym dla młodszego specjalisty (...).

Sąd I instancji przyjął za udowodnione, iż przy wstąpieniu powodów do (...) ich stanowiska służbowe ustalono nie według ich zakresu obowiązków, ale według dotychczas otrzymywanego wynagrodzenia. Do wysokości otrzymywanego dotychczas wynagrodzenia dopasowano stanowisko służbowe o wynagrodzeniu w zgodnej wysokości. Po przeprowadzeniu u pozwanego w grudniu 2010 roku wartościowania i opisu stanowisk, stwierdzono dysproporcję między stanowiskami pracy zajmowanymi przez powodów, a stanowiskami służbowymi wynikającymi z wykonywanych obowiązków. W związku z powyższym funkcjonariuszom (...), którzy odbywali służbę przed 1 lipca 2010 roku, w przypadku zaistnienia takich dysproporcji, zmieniono stanowisko służbowe, gdy dotychczasowe stanowisko było niższe, niż wynikające z wartościowania i opisu. W przypadku gdy stanowisko zajmowane było wyższe niż wynikające z wartościowania i opisu, nie dokonywano zmian stanowiska służbowego.

O istniejących dysproporcjach w stanowiskach służbowych powodów informowani byli zarówno przełożeni, jak i Ministerstwo Finansów. Została podjęta jednak decyzja, że powodowie pozostają na swoich stanowiskach.

W toku postępowania ustalono również, iż w okresie od 1 lipca 2010 roku powodowie nie uczestniczyli w postępowaniach rekrutacyjnych na wyższe stanowiska służbowe. W okresie objętym pozwem pozwany przeprowadził jedynie postępowanie rekrutacyjne na stanowiska służbowe związane z obsługa kasową (...).

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił na podstawie bezspornych twierdzeń stron, a także w oparciu o zeznania świadka W. K.-Z..

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał roszczenia powodów w części za zasadne.

Przy ocenie roszczeń powodów Sąd I instancji wziął pod uwagę, iż powodowie jako funkcjonariusze (...) zatrudnieni są na podstawie mianowania, tym samym stosunek służbowy powodów ma charakter stosunku administracyjnoprawnego, jednakże poprzez odesłania zawarte w ustawie dnia 27 sierpnia 2009 roku o (...) posiada ono także w ograniczonym zakresie charakter pracowniczy.

Sąd Rejonowy podkreślił, że do kwestii pracowniczych zaliczyć należy m.in. kwestię wynagrodzeń funkcjonariuszy (...), natomiast do kwestii administracyjnoprawnych kwestię przeprowadzenia wartościowania i opisu stanowisk powodów. Tym samym Sąd meriti wskazał, iż w tym zakresie brak było drogi sądowej, albowiem kwestie administracyjno prawne nie należą do kompetencji Sądów Pracy. Wobec powyższego Sąd I instancji odrzucił powództwo w tym zakresie.

Podzielił jednak stanowisko powodów w przedmiocie roszczenia o wyrównanie wynagrodzenia, uznając je za zasadne.

Bezspornym w sprawie był fakt, iż zgodnie z art. 99 ustawy o (...), powodowie z dniem 1 lipca 2010 roku, tj. po przyjęciu propozycji Dyrektora (...), stali się funkcjonariuszami (...). W propozycjach tych zawarto m.in. stanowisko służbowe i wynagrodzenie, jednakże stanowisk tych nie ustalono w oparciu o zakres wykonywanych przez nich obowiązków, a jedynie w oparciu o otrzymywane wynagrodzenie, dopasowując do wysokości wynagrodzenia odpowiednie stanowisko służbowe. Sąd I instancji podkreślił bowiem, że w dacie złożenia propozycji i jej przyjęcia przez powodów nie obowiązywało jeszcze Rozporządzenie Ministra Finansów Nr 43 z dnia 18 października 2010 roku w sprawie zasad dokonywania opisów i wartościowania stanowisk służbowych funkcjonariuszy (...).

W toku procesu Sąd Rejonowy ustalił również, że w grudniu 2010 roku zostało przeprowadzone wartościowanie stanowisk zajmowanych przez funkcjonariuszy (...) w tym i powodów. Wartościowanie to w przypadku powodów wykazało dysproporcję między zaproponowanym stanowiskiem, a stanowiskiem wynikającym z wykonywanych obowiązków. W wyniku wartościowania stanowisk w przypadku funkcjonariuszy (...), którzy w dniu wejścia w życie ustawy pełnili służbę w (...) od dnia 1 stycznia 2011 roku doprowadzono do likwidacji dysproporcji między zajmowanym stanowiskiem, a stanowiskiem wynikającym z opisu w przypadku funkcjonariuszy, którzy mieli stanowiska zaniżone. W przypadku zaś zawyżenia stanowiska zajmowanego w stosunku do wynikającego z opisu i wartościowania wynagrodzenie funkcjonariusza nie podlegało zmniejszeniu, nie dokonywano także zmiany ich zakresu obowiązków. Zmiany te nie objęły jednak powodów, pomimo zwrócenia uwagi na tą sytuację przez służby kadrowe (...) w Ł..

W ocenie Sądu I instancji podczas procesowania istotnym był fakt, iż zarówno w ustawie o (...), jak i w przedmiotowym rozporządzeniu brak było normy wyłączającej możliwość złożenia powodom propozycji stanowiska służbowego i wynikającego stąd wynagrodzenia zgodnego z wykonywanymi faktycznie czynnościami. Zatem zaniechanie pracodawcy w stosunku do powodów spowodowało, iż tożsame czynności wykonywane były przez funkcjonariuszy o różnych stanowiskach służbowych. Pomimo zaistniałej dysproporcji (...) nie zmieniła jednak stanowisk powodów, a jedynie zmieniła zakresy powierzonych powodom obowiązków powierzając im obowiązki zgodne z zajmowanym stanowiskiem służbowym w innych komórkach organizacyjnych (...) w P., niż w tych, w których dotychczas pełnili służbę.

Sąd Rejonowy nie podzielił także stanowiska strony pozwanej, w zakresie możliwości uczestnictwa przez powodów w procesach rekrutacyjnych na wyższe stanowiska, albowiem w (...) w P., gdzie pełnili służbę, takich postępowań w istocie nie było, a mające miejsce dotyczyły stanowisk związanych z obsługą kasową (...), do których piastowania powodowie nie mieli kompetencji.

Z tych też względów Sąd Rejonowy uznał, iż w związku z faktem, że wynagrodzenia powodów nie odpowiadały powierzonym im obowiązkom w okresie wskazanym w pozwie, roszczenie powodów o wyrównanie wynagrodzeń było zasadne.

W przedmiocie odsetek Sąd I instancji orzekł, iż prawo do odsetek ustawowych przysługuje powodom od dnia wniesienia pozwu, tym samym oddalił roszczenie odsetkowe w pozostałym zakresie, z uwagi na nie wykazanie dat wymagalności roszczeń za poszczególne miesięczne okresy zaniżenia wynagrodzenia. O kosztach postępowania orzekł zgodnie z art. 98 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pełnomocnik strony pozwanej, zaskarżając go w części, tj.:

- w zakresie pkt I dotyczącego M. B., tj. w zakresie pkt 1 i pkt 4, czyli zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki M. B. kwoty 34.426,64 zł wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 12 listopada 2014 r. do dnia zapłaty (pkt I ppkt 1 zaskarżonego wyroku) oraz w zakresie zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki M. B. kwoty 1800,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt I ppkt 4 zaskarżonego wyroku);

- w zakresie pkt II dotyczącego M. S., tj. w zakresie pkt 1 i pkt 4, czyli zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki M. S. kwoty 38. 561,80 zł wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 12 listopada 2014 r. do dnia zapłaty (pkt I ppkt 1 zaskarżonego wyroku) oraz w zakresie zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki M. S. kwoty 1800,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt I ppkt 4 zaskarżonego wyroku);

- w zakresie pkt III dotyczącego A. S., tj. w zakresie pkt 1 i pkt 4, czyli zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki A. S. kwoty 29.023,92 zł wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 12 listopada 2014 r. do dnia zapłaty (pkt I ppkt 1 zaskarżonego wyroku) oraz w zakresie zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki A. S. kwoty 1800,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt I ppkt 4 zaskarżonego wyroku);

- w zakresie pkt IV dotyczącego S. S., tj. w zakresie pkt 1 i pkt 4, czyli zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda S. S. kwoty 49.632,08 zł wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 12 listopada 2014 r. do dnia zapłaty (pkt I ppkt 1 zaskarżonego wyroku) oraz w zakresie zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki S. S. kwoty 1800,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

- w zakresie pkt V dotyczącego E. S., tj. w zakresie pkt 1 i pkt 4, czyli zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki E. S. kwoty 14639,36 zł wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 12 listopada 2014 r. do dnia zapłaty (pkt I ppkt 1 zaskarżonego wyroku) oraz w zakresie zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki E. S. kwoty 1800,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt I ppkt 4 zaskarżonego wyroku).

Powyższemu wyrokowi zarzucił:

1.  naruszenie przez Sąd przepisów o charakterze proceduralnym i przypisanie im charakteru przepisów prawa materialnego kształtujących prawa i obowiązki podmiotowego stron, a mianowicie art. 2 k.p.c. w zw. z art. 1 k.p.c., a także naruszenie przepisów prawa materialnego,a mianowicie art. 1 kodeksu cywilnego oraz art. 1 i art. 5 kodeksu pracy i art. 1, art. 137, art. 138, art. 188 ust. 5, 189, art. 82 ust. 5, art. 89, art. 99 ust. 1, 3 i ust. 4, ust. 5 i ust. 7, art. 145, art. 146 i art. 147, art. 113 ust. 3 art. 222 ust. 2 - ust. 4 ustawy o (...) (DZ.U. 2013 r. poz. 1404), załącznikami do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 marca 2010 r. w sprawie uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy (...) (Dz.U. Nr 36, poz. 199) oraz w zw. z § 2 ust. 2 , § 4 - § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 2010 r. w sprawie stanowisk służbowych funkcjonariuszy (...), trybu awansowania oraz dokonywania zmian na stanowiskach służbowych (Dz.U. Nr 89 poz. 559) w zw. z a art. 2 k.p.c. w zw. z art. 1 k.p.c. poprzez błędną wykładnię i w rezultacie błędne przyjęcie, iż co prawda stosunek prawny powodów ma charakter administracyjnoprawny i taki charakter mają kwestie wartościowania i opisu stanowisk, jednak kwestia wynagrodzeń funkcjonariuszy (...) poprzez odesłania zawarte w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o (...) ma charakter pracowniczy i ma charakter sprawy cywilnej zgodnie z art. 2 k.p.c., w sytuacji gdy stosunek służbowy funkcjonariuszy (...) rzeczywiście ma stosunek administracyjnoprawny, nie jest jednak prawdą, iż istnieje jakiekolwiek odesłanie pozwalające przyjąć, iż kwestia wynagrodzeń funkcjonariuszy ma charakter pracowniczy, a wręcz przeciwnie odesłania do kodeksu pracy dotyczą tylko enumeratywnie wskazanych przedmiotów i nie jest nim kwestia wynagrodzeń funkcjonariuszy (...), a wręcz przeciwnie regulacja ustawy o (...) i przepisów wykonawczych wskazuje, iż wysokość wynagrodzenia funkcjonariuszy (...) jest w sposób bardzo ścisły i kazuistyczny regulowana przepisami powszechnie obowiązującymi, nie dającymi kierownikowi urzędu swobody w kształtowaniu tych wynagrodzeń, a zgodnie z powołanymi przepisami podwyższenie wynagrodzeń może następować wyłącznie po spełnieniu łącznie wskazanych tam warunków, w tym w szczególności co do zajmowanego stanowiska, na którym funkcjonariusz pełni służbę, oraz co do stażu pracy na danym stanowisku, a także awansowanie na wyższe stanowisko służbowe stanowi proces i procedurę ściśle reglamentowane przepisami powszechnie obowiązującego prawą i nie jest możliwe awansowanie bez spełnienia wskazanych tam warunków, a z całe pewności nie jest możliwy jednorazowo awans o kilka stanowisk wyżej w hierarchii, a wobec tego kwestia wynagrodzeń funkcjonariuszy także ma charakter administracyjnoprawny, nie ma charakteru pracowniczego, a sprawa o zapłatę wynagrodzenia, czy też jak w niniejszej sprawie wyrównania wynagrodzenia, stanowi sprawę cywilną wyłącznie w rozumieniu art. 1 k.p.c. jako „inna sprawa, do której stosuje się przepisy kodeksu postępowania z mocy ustaw szczególnych”, a w przypadku sprawy o zapłatę wynagrodzenia funkcjonariuszom celnym takim szczególnym przepisem proceduralnym jest art. 189 ustawy o (...), nie zmienia to jednak charakteru stosunku prawnego (...), w tym również w zakresie wynagrodzenia i ta kwestia nie ma charakteru pracowniczego ani cywilnego;

2. naruszenie prawa materialnego przez jego błędne niezastosowanie a mianowicie art. 1, art. 137, art. 138, art. 188 ust. 5, 189, art. 82 ust.5, art. 89, art. 99 ust. 1, 3 i ust. 4, ust. 5 i ust.7, art. 145, art. 146 i art. 147, art. 113 ust. 3, art. 222 ust. 2 -ust.4 ustawy z dnia 27.08.2009 r. o (...) (DZ.U. 2013 r. poz. 1404), załączników do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 marca 2010 r. w sprawie uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy (...) (Dz.U. Nr 36, poz. 199) oraz § 2 ust. 2 , § 4 - § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 2010 r. w sprawie stanowisk służbowych funkcjonariuszy (...), trybu awansowania oraz dokonywania zmian na stanowiskach służbowych (Dz.U. Nr 89 poz. 559) i w rezultacie błędne przyjęcie przez Sąd, iż zarówno w ustawie o (...) jak i w przedmiotowym rozporządzeniu tj. rozporządzeniu o wartościowaniu] brak jest normy wyłączającej możliwość złożenia powodom propozycji stanowiska służbowego i wynikającego stąd wynagrodzenia zgodnego z wykonywanymi faktycznie czynnościami, w sytuacji gdy powodowie zajmują określone stanowiska służbowe a zmiana stanowiska służbowego zajmowanego przez powodów wymaga spełnienia warunków i procedury określonej w przypadku awansowania na wyższe stanowisko w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy o (...), a w przypadku powodów było to niemożliwe nie tylko ze względu na brak konkursów (ogłoszeń o procesach rekrutacyjnych) ale także z uwagi na warunki, w tym całkowicie obiektywne i niezależne od zachowania: działania bądź zaniechania którejkolwiek ze stron warunki, takie jak warunek pełnienia służby przez określony czas na danym stanowisku oraz zakaz awansowania o więcej niż jedno stanowisko, a obniżenie stanowiska wymaga wydania decyzji administracyjnej, a jedyny wyjątek od powyższych bardzo rygorystycznych reguł umożliwiający określenie stanowiska służbowego w całkowicie odmienny sposób, w tym również jego obniżenie, oraz podwyższenie, a nade wszystko umożliwiający podwyższenie (czy obniżenie) stanowisk o więcej aniżeli jedną kategorie zaszeregowania;

3. naruszenie prawa materialnego a mianowicie art. 222 ust. 2 - ust.4 ustawy z dnia 27.08.2009 r. o (...) (DZ.U. 2013 r. poz. 1404) w zw. z art. 114, art. 113 ust. 3, art. 222 ust. 2 - ust. 4 ustawy z dnia 27.08.2009 r. o (...) (DZ.U. 2013 r. poz. 1404), oraz § 2 ust. 2 , § 4 - § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 2010 r. w sprawie stanowisk służbowych funkcjonariuszy (...), trybu awansowania oraz dokonywania zmian na stanowiskach służbowych (Dz.U. Nr 89 poz. 559) poprzez jego błędne niezastosowanie i w rezultacie błędne przyjęcie, iż w stosunku do powodów mimo, iż w dniu wejścia w życie ustawy nie byli funkcjonariuszami celnymi także możliwe było ich awansowanie bądź podwyższenie wynagrodzenie z pominięciem zasad wynikających z powołanych wyżej przepisów ustawy o (...) i przepisów wykonawczych, celem dostosowania do wartości stanowisk określonych w związku z przeprowadzonym na podstawie art. 114 ustawy wartościowaniem, w sytuacji gdy było to możliwe wyłącznie jednorazowo w stosunku do funkcjonariuszy, którzy byli w służbie jako funkcjonariusze celni na dzień wejścia w życie ustawy, a przepis ten miał na celu ochronę praw nabytych przed dniem wejścia w życie ustawy;

4. naruszenie prawa materialnego a mianowicie art. 114 ustawy z dnia 27.08.2009 r. o (...) (DZ.U. 2013 r. poz. 1404) przez jego błędną wykładnię i błędne przyjęcie, iż zwartościowanie stanowiska jest równoznaczne z określeniem tego stanowiska i mianowaniem na takie stanowisko, w sytuacji gdy w orzecznictwie przyjęto przeciwne stanowisko, że opis wartościowania stanowiska w (...) służy wewnętrznym potrzebom tej służby mundurowej, związanym z lepszą organizacją pracy, nie jest natomiast w żaden sposób związany z określeniem stanowiska służbowego;

5. dokonanie przez Sąd błędnych sprzecznych z zebranym materiałem dowodowym ustaleń, iż pracodawca dopuścił się zaniechania wobec powodów i ich awansowania na stanowiska pracy, które wynikały z wartościowania stanowisk u pozwanego, oraz zaniechania w związku z nieprzyznaniem i brakiem wypłata wynagrodzenia w takiej ż wysokości jak żądana przez powodów, w sytuacji gdy przy zastosowaniu wyżej powołanych przepisów Sąd wiedziałby, iż w tym zakresie działanie pozwanego determinowane było przepisami powszechnie obowiązującymi i nie było możliwości awansowania powodów na wyższe stanowiska pracy, w tym w szczególności które wynikały z wartościowania stanowisk u pozwanego oraz przyznania im żądanego wynagrodzenia

6. dokonanie przez Sąd w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku błędnych sprzecznych z zebranym materiałem dowodowym ustaleń co do zajmowanych przez powodów stanowisk pracy i stanowisk pracy, co do których uważali, iż z uwagi na dokonane wartościowanie zadań powodów, winni byli otrzymać wynagrodzenie w wysokości, jak przewidziane dla tych stanowisk, oraz sporządzenie uzasadnienia sprzecznie z art. 328 § 2 k.p.c. były to różne stanowiska u różnych powodów, tymczasem Sąd w uzasadnieniu wyroku w stosunku do powodów M. S., A. S. podniósł, iż zgodnie z wartościowaniem wykonuje faktycznie czynności i obowiązki starszego specjalisty, podczas gdy jest wynagradzana według zasad przewidzianych dla stanowiska młodszego eksperta, a tymczasem po pierwsze jest to ustalenie błędne i sprzeczne z zebranym materiałem dowodowym i okolicznościami niespornymi między stronami, czyli jakie zajmowały stanowiska i jakie obowiązki i zadania wykonywały oraz jaką miały wartość według systemu (...), a nadto stanowisko starszego specjalisty jest niższe w hierarchii i gorzej opłacane niż stanowisko młodszego eksperta, te błędy w ustaleniach faktycznych o tyle nie mają znaczenia, że okoliczności faktyczne między stronami są niesporne, o tyle wskazują, że Sąd wydał błędne rozstrzygnięcie, skoro bowiem całkowicie błędnie ustalił, jakie stanowiska zajmowali i błędnie rozpoznał, które z nich jest wyższe w hierarchii oraz lepiej płatne, to wskazuje to niewątpliwie, iż całkowicie pominął nie wskazując w uzasadnieniu przyczyn tego pominięcia powołane powyżej w petitum apelacji przepisy, na które zresztą strona pozwana powoływała się w toku całego procesu, wykazując brak możliwości uwzględnienia roszczeń powodów i wypłatę wyższego wynagrodzenia czy też podwyższenia zajmowanych stanowisk, a tym samym naruszył powołane wyżej przepisy, a wyrok w zasadzie poza art. 2 k.p.c. (który zresztą jako przepis ogólny i proceduralny nie ma znaczenia w sprawie w związku z tym iż rozstrzygnięcie dotyczy praw podmiotowych powodów, a strony nie kwestionują, iż sprawa jest rozpatrywana przez sąd powszechny;

7. dokonanie przez Sąd błędnych sprzecznych z zebranym materiałem dowodowym ustaleń, iż przez cały sporny okres wskazany w pozwie powodowie faktycznie wykonywali obowiązki zwartościowane dla wyższego stanowiska, w sytuacji gdy inne ustalenia można wyprowadzić choćby ze złożonej karty czasu pracy, w tym zwłaszcza ten zarzut jest uzasadniony co do powódki A. S..

Wobec powyższego pełnomocnik pozwanego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w zaskarżonej przez pozwanego części, zasądzenie od każdego z powodów kwoty po 1.800,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz zasądzenie na rzecz poznawanej po 900,00 zł od każdego z powodów tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za postępowanie apelacyjne.

Od powyższego wyroku apelację złożyła również strona powodowa, skarżąc powyższy wyrok w części, tj. w zakresie ustalenia przez Sąd daty początkowej biegu późnienia pozwanego w wypłacie każdemu z powodów wyrównania uposażenia i oddalenia wszystkich powództw w zakresie odsetek za okres sprzed dnia 12 listopada 2014 r. (punkt I.3, II.3, III.3, IV.3, V.3 sentencji wyroku). Pełnomocnik powodów przedmiotowemu wyrokowi zarzucił:

1.  niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy wskutek naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy a mianowicie art. 207 § 6 k.p.c. i art. 217 § 1-3 k.p.c. poprzez brak zobowiązania pozwanej do przedstawienia Sądowi list płac powodów, o co powodowie wnosili w punktach 7 swoich pozwów, a tym samym wykluczenie możliwości przeprowadzenia dowodu z tych list na okoliczność dat wypłaty powodom uposażeń w spornym okresie,

2.  sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału wskutek naruszenia przepisu postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy a mianowicie przepisu art. 230 k.p.c. poprzez brak uznania przez Sąd za przyznany przez pozwanego faktu dat wymagalności wyrównań uposażenia poszczególnych powodów, w sytuacji, gdy strona pozwana nie wypowiedziała się co do tych faktów w toku postępowania,

3.  naruszenie przepisów prawa materialnego — art. 481 § 1 k.c. w z. z art. 149 i art. 165 ust. 4 ustawy z dnia 27.08.2009 r. o (...) poprzez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie w sprawie poprzez uznanie, że wszystkim powodom nie przysługują odsetki ustawowe za okres poprzedzający dzień 12 listopada 2014r.

W oparciu o powyższe pełnomocnik powodów wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonym zakresie i zasądzenie od pozwanego na rzecz każdego z powodów odsetek ustawowych od poszczególnych różnic uposażeń zgodnie z żądaniem pozwów. Nadto zasądzenia od pozwanej na rzecz każdego z powodów zwrotu postępowania apelacyjnego, obejmujących opłaty od apelacji zastępstwa procesowego powodów w drugiej instancji, według norm przepisanych. Ewentualnie o uchylenie wyroku w zaskarżonym zakresie i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do jej ponownego rozpoznania.

Nadto w dniu 14 lipca 2015 r. pełnomocnik powodów wniósł również zażalenie na postanowienie zawarte w wyroku z dnia 3 czerwca 2015 r. w zakresie częściowego odrzucenia pozwu (punkty I.2, II.2, III.2, IV.2, V.2 sentencji wyroku). Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił:

1.  naruszenie przepisu art. 2 k.p.c. poprzez uznanie, że roszczenie powodów o nakazanie pozwanej (...) w Ł. dokonania opisu i wartościowania stanowiska służbowego każdego z powodów na dzień 31.12.2010 r. nie ma charakteru sprawy cywilnej,

2.  naruszenie przepisu art. 199 § 1 pkt 1 k.p.c. poprzez bezzasadne uznanie, że droga sądowa w sprawie nakazania pozwanej (...) w Ł. dokonania opisu i wartościowania stanowisk służbowego każdego z powodowana dzień 31.12.2010 r. jest niedopuszczalna,

3.  naruszenie przepisu art. 464 § 1 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie w sprawie.

W oparciu o powyższe pełnomocnik powodów wniósł o zmianę zaskarżonych postanowień i nakazania pozwanej (...) w Ł. dokonania opisu i wartościowania stanowiska służbowego każdego z powodów na dzień 31.12.2010 r. w oparciu o przepis art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 27.08.2009 r. o (...) i Rozporządzenia Ministra Finansów Nr 43 z dnia 18.10.2010 r. w sprawie zasad dokonywania opisów i wartościowania stanowisk służbowych funkcjonariuszy (...) (Dziennik Urzędowy Ministra Finansów Nr 12, poz. 52). Ewentualnie w sytuacji uznania, że w sprawie zachodzi niedopuszczalność drogi sądowej, zmianę zaskarżonych postanowień i przekazanie sprawy w zakresie nakazania pozwanej (...) w Ł. dokonania opisu i wartościowania stanowiska służbowego każdego z powodów na dzień 31.12.2010 r. organowi właściwemu do jej rozpoznania. Pełnomocnik powodów wniósł nadto o zasądzenie od pozwanej na rzecz każdego z powodów zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego, z wyodrębnieniem kosztów zastępstwa procesowego powodów, według norm przepisanych. Ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie tej sprawy Sądowi pierwszej instancji do jej ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelację strony pozwanej należy uznać za zasadną , skutkującą zmianą zaskarżonego wyroku i oddaleniem powództw powodów w zakresie roszczeń o wynagrodzenie.

Według przyjętej w art. 382 KPC zasady sąd drugiej instancji orzeka na podstawie materiału dowodowego zebranego w postępowaniu w pierwszej instancji oraz w postępowaniu apelacyjnym. Z zasady tej wynika, że postępowanie apelacyjne jest merytorycznym rozstrzyganiem sprawy, lecz nie wymaga ponownego przeprowadzenia dowodów zebranych w postępowaniu pierwszoinstancyjnym ani uzupełnienia postępowania dowodowego o nowe dowody wtedy, gdy nie jest to konieczne ze względu na wysunięte zarzuty apelacyjne.

Sąd Okręgowy podziela zasadniczo – w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia - ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego, przyjmując je za własne, jednakże nie zgadza się przyjętym przez ten Sąd stanowiskiem w przedmiocie zasadności zgłoszonych przez powodów roszczeń o wynagrodzenie.

Na wstępie zauważyć należy, iż powodowie reprezentowani w sprawie przez profesjonalnego pełnomocnika nie wskazali podstawy prawnej dochodzonego roszczenia w zakresie wyrównania wynagrodzenia. Również Sąd Rejonowy uwzględniając żądania powodów nie podał w uzasadnieniu wyroku w oparciu o jakie przepisy prawa uznał je za zasadne, stwierdzając jedynie w sposób ogólny, iż kwestia wynagrodzenia funkcjonariuszy (...) ma charakter pracowniczy.

Tymczasem zasady uposażenia i innych świadczeń pieniężnych funkcjonariuszy (...) określa ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r o (...) (Dz.U. 2013r. poz. 1404) oraz w szczególności wydane na jej podstawie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 2 marca 2010 r. w sprawie uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy (...) (Dz.U. Nr 36, poz. 199) oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 18 maja 2010 r. w sprawie stanowisk służbowych funkcjonariuszy (...), trybu awansowania oraz dokonywania zmian na stanowiskach służbowych (Dz.U. Nr 87 poz. 559).

Rozważania w powyższym zakresie wypada jednak poprzedzić stwierdzeniem , iż stosunek służbowy (...), stosownie do przepisu art. 78 ust. 1 ustawy o (...) powstaje w drodze mianowania na podstawie dobrowolnego zgłoszenia się do służby. Istotą służby jest więc dyspozycyjność funkcjonariuszy i dlatego temu stosunkowi służbowemu nadano charakter stosunku administracyjnoprawnego, a więc takiego, w którym organ jednostronnie i władczo kształtuje sytuację prawną funkcjonariusza. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2007 r., II PZP 7/06, OSNP 2008 nr 1 - 2, poz. 16; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2006 r., I PK 156/05, OSNP 2007 nr 1 - 2, poz. 12; uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 5 czerwca 2008 r., II PZP 9/08, OSNP 2008 nr 23 - 24, poz. 343; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 października 2006 r., I OSK 210/06; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 stycznia 2007 r., II SA/WA 2031/06).

W kwestii możliwości zastosowanie przepisów Kodeksu pracy do funkcjonariuszy (...), należy wskazać, iż mają one zastosowanie tylko w sytuacjach wyraźnie wskazanych w przepisach ustawy o (...), (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23.01.2007r. II S.A./Wa 2031/06). W ustawie o (...) przepisy kodeksu pracy stosuje się, do uprawnień związanych z rodzicielstwem określonych w art. 189 [1] kodeksu pracy (art. 137 ustawy o (...)), do uprawnień związanych z udzielaniem urlopu wypoczynkowego (art. 138 ust. l ustawy o (...)). Nie stosuje się więc do stosunku służbowego funkcjonariuszy (...) innych przepisów kodeksu pracy, w szczególności dotyczących zasad wynagradzania i wyznaczania na stanowisko służbowe, oraz przepisów dotyczących tzw. źródeł prawa pracy kształtujących stosunek pracy, w tym art 9 i art. 18 kodeksu pracy. Stosunek służbowy funkcjonariusz (...) jest stosunkiem administracyjno - prawnym. Funkcjonariusz nie jest pracownikiem w rozumieniu kodeksu pracy a zatem nie ma wobec niego zastosowania zasada subsydiarnego stosowania przepisów Kodeksu pracy zawarta w art. 5 tego Kodeksu ( por.wyrok NSA z dnia 03.10.2006r. I OSK 210/06).

Powyższe wskazuje w sposób niewątpliwy, iż w odniesieniu do funkcjonariuszy (...) nie ma odesłania do przepisów kodeksu pracy w zakresie wynagrodzenia. Przeciwnie kwestia zajmowanego stanowiska, awansowania i zmiany wynagrodzenia jest kazuistycznie uregulowana w przepisach ustawy o (...).

Z niespornych okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, iż wszyscy powodowie do dnia wejścia w życie ustawy o (...) byli pracownikami (...) w Ł. zatrudnionymi jako pracownicy korpusu służby cywilnej.

Należy w tym miejscu stwierdzić, że ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o (...), która weszła w życie w dniu 30 października 2009 r., miała na celu – jak wynika z uzasadnienia jej projektu – m.in. uporządkowanie obszaru w zakresie stanowisk i stopni służbowych funkcjonariuszy (...). Przepisy przejściowe tej ustawy miały natomiast zapewnić płynną i transparentną zmianę dotychczasowych stosunków służbowych funkcjonariuszy (...) w stosunki kreowane tą ustawą. Przepisy art. 222 i art. 223 ustawy o (...), które zawarte zostały w rozdziale "Przepisy przejściowe", miały natomiast pełnić rolę dostosowawczą i ich zadaniem było przeniesienie dotychczasowych stanów dotyczących poszczególnych funkcjonariuszy (...), pod odmienne od dotychczasowych uregulowania nowej ustawy. Z kolei w art. 222 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o (...) wyrażona została reguła, że celnicy pełniący służbę w dniu wejścia w życie nowej ustawy stają się funkcjonariuszami w rozumieniu nowej ustawy i przepis ten jest przepisem nadrzędnym w tej części ustawy, zaś dalsze przepisy są jego konsekwencją mającą na celu ukształtowanie treści nowych stosunków służbowych funkcjonariuszy (...). W art. 222 ust. 3 ustawy zakreślono termin do dnia 31 grudnia 2010 r. na przedstawienie funkcjonariuszom celnym propozycji określających, zgodnie z przepisami rozdziału 8 i 10 ustawy, miejsce pełnienia służby, stanowisko i uposażenie. Zatem intencją ustawodawcy było dostosowanie zastanego stanu rzeczy odnośnie warunków pełnienia służby, w tym stanowisk służbowych funkcjonariuszy, do nowej regulacji prawnej. Wobec powyższego punktem odniesienia musiał być dotychczasowy stan prawny oraz stosunki prawne ukształtowane na jego podstawie, trwające w momencie wejścia życie przepisów nowej ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o (...). Przedstawienie funkcjonariuszom celnym propozycji nowych stanowisk służbowych określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 18 maja 2010 r. w sprawie stanowisk służbowych funkcjonariuszy (...), trybu awansowania oraz dokonywania zmian na stanowiskach służbowych, musiało więc zostać dokonane z odniesieniem do stanowisk służbowych dotychczas zajmowanych przez tych funkcjonariuszy pod rządami ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o (...).

W świetle powyższej analizy za nieuzasadnione należy uznać stanowisko, że propozycja składana funkcjonariuszom na podstawie art. 222 ust. 3 ustawy o (...) powinna uwzględniać zasady przewidziane dla awansu na stanowisko służbowe oraz rekrutacji wewnętrznej. Zgodnie bowiem z wolą ustawodawcy do 31 grudnia 2010 r. w sprawach związanych z uposażeniem zasadniczym i stanowiskami służbowymi funkcjonariuszy (...) zastosowanie miały przepisy dotychczasowe i jednocześnie w terminie do 31 grudnia 2010 r. kierownik urzędu zobowiązany został do przedłożenia propozycji warunków służby. Wolą ustawodawcy nie było zatem przeprowadzenie rekrutacji wewnętrznej obejmującej przeszło 14 000 stanowisk, ponieważ jak wynika z powyższych terminów, ustawodawca nie przewidział ram czasowych potrzebnych do przeprowadzenia tego procesu. Potwierdzeniem powyższego stanowiska jest zaś uregulowanie zawarte w § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 2010 r. zawierające zasadę, że rekrutacja wewnętrzna poprzedza awans, zaś aby móc awansować w ramach tej samej kategorii stanowisk służbowych należy spełnić warunek w postaci odbycia służby przez okres co najmniej roku na dotychczasowym stanowisku z tej samej kategorii. Z brzmienia powyższego przepisu jednoznacznie zatem wynika, że rekrutacja wewnętrzna ma zastosowanie tylko w przypadku awansu, zaś w procesie transformacji stosunków służbowych wolą ustawodawcy nie było awansowanie lecz dostosowanie dotychczasowych stanowisk do nowej nomenklatury stanowisk. ( por. uzasadnienie wyroku WSA w Warszawa z dn. 02-06-2015 , II SA/Wa 1803/14, uzasadnienie uchwały SN z dnia 8.06.2010 r. IIPZP 5/10 ).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy, należy stwierdzić, iż dotychczasowe warunki pełnionej przez powodów służby są konsekwencją przyjęcia przez każdego z nich od dnia 1 lipca 2010 r. pisemnej propozycji Dyrektora (...) w Ł. pełnienia służby w (...). W propozycji określone zostało między innymi: stanowisko funkcjonariusza (...), na które po przyjęciu propozycji powodowie zostali mianowani, wysokość uposażenia, w tym uposażenia zasadniczego, dodatku do uposażenia za stopień służbowy oraz dodatku za wieloletnia służbę.

Ten szczególny tryb mianowania wprowadzony został w art. 99 ustawy o (...) . I tak zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy członek korpusu służby cywilnej zatrudniony w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych albo jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez tego ministra, może otrzymać propozycję pełnienia służby w (...). Na podstawie art. 99 ust. 3 ustawy propozycję, o której mowa w ust 1, przedstawia kierownik urzędu. Zgodnie zaś z art. 99 ust. 4 ustawy propozycja, o której mowa w ust 1, powinna określać:datę przekształcenia stosunku pracy w stosunek służbowy, miejsce służby, rodzaj służby, stanowisko służbowe, stopień służymy, uposażenie. Według art. 99 ust. 5 ustawy członek korpusu służby cywilnej w terminie 7 dni od dnia otrzymania propozycji, o której mowa w ust. 1 składa pisemne oświadczenie o przyjęciu lub odmowie przyjęcia propozycji. Zgodnie z art. 99 ust. 9 ustawy stosunek pracy członka korpusu służby cywilnej, który odmówił przyjęcia złożonej propozycji nie ulega zmianie. Skutki przyjęcia propozycji złożonej w trybie art. 99 ust. 1, 3 i ust. 4 ustawy określa art. 99 ust. 7 ustawy, zgodnie z którym, dotychczasowy stosunek pracy członka korpusu służby cywilnej, który przyjął propozycję, o której mowa w ust 1, przekształca się w stosunek służbowy na podstawie aktu mianowania.

Awans na stanowiska służbowego funkcjonariusza zgodnie z art. 113 ust.2 ustawy może nastąpić w przypadku istnienia wolnego stanowiska służbowego i powinien być poprzedzony rekrutacją wewnętrzną.

Szczegółowe warunki oraz tryb awansowania określa wydane na podstawie art. 113 ust. 3 ustawy rozporządzenie wykonawcze, tj. powołane wyzej rozporządzenie Ministra Finansów dnia 18 maja 2010 r. w sprawie stanowisk służbowych funkcjonariuszy (...), trybu awansowania oraz dokonywania zmian na stanowiskach służbowych .

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia, stanowiska służbowe, na których funkcjonariusze pełnią służbą, dzielą się na następujące kategorie stanowisk służbowych:

1) stanowiska kierownicze;

2)stanowiska eksperckie;

3)stanowiska specjalistyczne.

Na podstawie § 2 ust. 2 rozporządzenia wykaz stanowisk służbowych funkcjonariuszy, z podziałem na ich odpowiednie kategorie stanowisk służbowych, oraz wymagane kwalifikacje do zajmowania stanowisk służbowych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

W rozporządzeniu w § 4 - § 7 określono w szczególności zasady i tryb awansowania na wyższe stanowisko służbowe w tym w szczególności na stanowisko w wyższej kategorii służbowej. Zgodnie z tymi przepisami:

§ 4

1.Awans na stanowisko służbowe. zwany dalej „ awansem ”, może nastąpić:

1)w ramach tej samej kategorii stanowisk służbowych;

2)przez zmianę kategorii stanowisk służbowych.

2.Awans, z wyłączeniem awansu na stanowisko służbowe należące do kategorii stanowisk kierowniczych, następuje na bezpośrednio wyższe stanowisko służbowe,

3.Awans, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może nastąpić po uzyskaniu powyżej 2>5 punktu ze średniej arytmetycznej z ocen cząstkowych, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art 129 ust 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r, o (...), zwanej dalej „ średnią ocen ”, w ostatniej ocenie okresowej lub opinii służbowej albo pozytywnej opinii obcesowej w służbie przygotowawczej oraz po odbyciu służby przez okres co najmniej roku na dotychczas zajmowanym stanowisku służbowym.

4.Awans, o którym mowa w ust 1 pkt 2, może nastąpić po uzyskaniu powyżej 2,5 punktu ze średniej ocen w ostatniej ocenie okresowej łub opinii służbowej oraz po odbyciu służby przez okres co najmniej dwóch lat na zajmowanym stanowisku służbowym:

1)starszego specjalisty (...) - w przypadku awansu z kategorii stanowisk specjalistycznych do kategorii stanowisk eksperckich albo do kategorii stanowisk kierowniczych na stanowisko służbowe dowódcy jednostki pływającej albo kierownika zmiany;

2)nie niższym niż stanowisko młodszego eksperta (...) - w przypadku awansu z kategorii stanowisk eksperckich do kategorii stanowisk kierowniczych na stanowisko służbowe dowódcy jednostki pływającej, kierownika zmiany, kierownika referatu, zastępcy kierownika oddziału celnego, kierownika oddziału celnego oraz zastępcy naczelnika wydziału;

3)nie niższym niż stanowisko eksperta (...) - w przypadku awansu z kategorii stanowisk eksperckich do kategorii stanowisk kierowniczych.

5.W przypadku funkcjonariuszy, o których mowa w art 222 ust 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o (...). których uposażenie zasadnicze odpowiada wysokości lub jest wyższe od uposażenia na stanowisku służbowym, na które prowadzona jest rekrutacja, awans na to stanowisko służbowe może nastąpić również w przypadku, gdy nie jest ono stanowiskiem bezpośrednio wyższym od zajmowanego stanowiska służbowego, po uzyskaniu powyżej 2,5 punktu ze średniej ocen w ostatniej ocenie okresowej lub opinii służbowej oraz po odbyciu służby na dotychczas zajmowanym stanowisku służbowym przez okres co najmniej:

1)roku - w przypadku awansu, o którym mowa w ust. 1 pkt I;

2)dwóch lat - w przypadku awansu z kategorii stanowisk specjalistycznych do kategorii stanowisk eksperckich.

§5.

Rekrutację wewnętrzną poprzedzającą awans ogłasza kierownik urzędu.

Zgodnie z § 8 rozporządzenia zmiana na stanowisku służbowym odbywa się przez:

1) podwyższenia grupy uposażenia o jedną, bez zmiany stanowiska służbowego;

2) odwołanie ze stanowiska z kategorii stanowisk kierowniczych,

3) przeniesienia, na wniosek funkcjonariusza albo z urzędu, na równorzędne stanowisko służbowe w ramach danej jednostki organizacyjnej (...).

Na podstawie § 9 ust. 1 i 2 rozporządzenia zmiana o której mowa w § 8 pkt 1:

1)następuje na wniosek bezpośredniego przełożonego, składany do kierownika urzędu, z zachowaniem drogi służbowej;

2)jest możliwa po odbyciu, przez okres co najmniej roku, służby na stanowisku służbowym w dotychczasowej grupie uposażenia.

2.W przypadku zmiany, o której mowa w § 8 pkt 1, należy uwzględnić w szczególności dotychczasowe doświadczenie zawodowe funkcjonariusza oraz ostatnią ocenę okresową, opinię okresową w służbie przygotowawczej albo opinię służbową.

Z treści ci przywołanych przepisów wynika, iż również zmiana polegająca na podwyższeniu grupy uposażenia w ramach grup przewidzianych dla danego stanowiska stanowi zmianę na stanowisku służbowym i jest obwarowana ściśle określonymi warunkami, może ona nastąpić wyłącznie o jedna grupę uposażenia oraz, jest możliwa po odbyciu przez okres co najmniej jednego roku służby na stanowisku służbowym w dotychczasowej grupie uposażenia i po złożeniu wniosku przez bezpośredniego przełożonego.

Warunki wynagrodzenia powodów jako funkcjonariuszy (...) zostały określone zgodnie z art. 145, 146, 147 ustawy o (...) oraz Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 2 marca 2010r. w sprawie uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy (...) (Dz.U. Nr 36, poz. 199) .

Zgodnie z art. 145 ust. 1-4 ustawy: 1. Prawo do uposażenia powstaje z dniem mianowania funkcjonariusza do służby. 2. Z tytułu pełnienia służby funkcjonariusz otrzymuje uposażenie i inne świadczenia pieniężne określone w ustawie. 3. Przeciętne uposażenie funkcjonariusza stanowi wielokrotność kwoty bazowej, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa. 4. Wielokrotność kwoty bazowej, o której mowa w ust. 3, określa Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, kierując się szczególnymi zadaniami, jakie wykonuje Służba Celna.

Zgodnie z art. 146 ustawy uposażenie funkcjonariusza, zwane dalej „uposażeniem”, składa się z uposażenia zasadniczego i dodatków do uposażenia. Na podstawie art. 147 ustawy Minister Finansów wydał wyżej wspomniane rozporządzenie z dnia 2 marca 2010r. w sprawie uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy (...) , w którym określił grupy uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy, oraz zaszeregowanie stanowisk służbowych do poszczególnych grup uposażenia zasadniczego oraz odpowiadające im wysokości tego uposażenia ustalone z zastosowaniem mnożników kwoty bazowej.

Przytoczenie powyższych regulacji prawnych w zakresie zarówno awansowania jaki uposażenia funkcjonariuszy (...) miało na celu wykazanie słuszności stanowiska prezentowanego przez stronę pozwaną , iż kwestia wynagrodzenia funkcjonariuszy (...) jest w sposób bardzo ścisły i kazuistyczny regulowana przepisami powszechnie obowiązującymi, nie dającymi kierownikowi urzędu swobody w kształtowaniu tych wynagrodzeń. Zgodnie z powołanymi przepisami podwyższenie wynagrodzeń może następować wyłącznie po spełnieniu łącznie wskazanych tam warunków, w tym w szczególności co do zajmowanego stanowiska, na którym funkcjonariusz pełni służbę, oraz co do stażu pracy na danym stanowisku. Również awansowanie na wyższe stanowisko służbowe stanowi proces i procedurę ściśle reglamentowaną przepisami powszechnie obowiązującego prawą i nie jest możliwe uzyskanie awansu bez spełnienia wskazanych tam warunków .

Pozwany w toku postepowania przedstawił w sposób szczegółowy sposób wyliczenia dotychczas otrzymywanego przez powodów wynagrodzenia, którego powodowie nie kwestionowali .

Wskazał, iż powodowie E. S., S. S., M. B., każdy z nich jako młodszy specjalista (...), został zaszeregowany do I grupy zaszeregowania. Nastąpiło to zgodnie z załącznikiem nr 2 Tabela II poz. 22 (obecnie od dnia 01.01.2011 r. poz. 14) rozporządzenia w sprawie uposażenia gdzie stanowisko młodszego specjalisty w (...) pełniącego służbę w (...) lub (...) zostało zaszeregowane do grup uposażenia zasadniczego: od I grupy do III grupy. Zgodnie z Załącznikiem nr 1 Tabela II poz.23 (obecnie od dnia 01.01,2011 r, poz.28) dla I grupy uposażenia mnożnik kwoty bazowej wynosi 1,227.

W pozwie E. S. zajmująca stanowisko młodszego specjalisty - wskazuje, iż żąda wynagrodzenia specjalisty, podnosząc, iż tak w systemie (...) zostało zwartościowane stanowisko w Referacie, w którym pracowała w spornym okresie.

W pozwie S. S. zajmujący stanowisko młodszego specjalisty - wskazuje, iż żąda wynagrodzenia młodszego eksperta, podnosząc, iż tak w systemie (...) zostało zwartościowane stanowisko w Referacie, w którym pracował w spornym okresie .

W pozwie M. B. zajmująca stanowisko młodszego specjalisty - wskazuje, iż żąda wynagrodzenia starszego specjalisty, podnosząc, iż tak w systemie (...) zostało zwartościowane stanowisko w Referacie, w którym pracowała w spornym okresie.

Powódka A. S. jako młodszy ekspert (...) została zaszeregowana do X grupy zaszeregowania. Nastąpiło to zgodnie z Załącznikiem nr 2 Tabela II poz. 19 (obecnie od dnia 01.01.2011 r. poz. 11) (grupa zaszeregowania XIII-XVI)) rozporządzenia w sprawie uposażenia gdzie stanowisko młodszego eksperta w (...) pełniącego służbę w (...) lub (...) zostało zaszeregowane do grup uposażenia zasadniczego: od X grupy do XII grupy. Zgodnie z Załącznikiem nr 1 Tabela II poz. 19 (obecnie od dnia 01.01.2011r. poz. 16 dla grupy zaszeregowania XIII mnożnik kwoty bazowej wynosi 1,974) dla X grupy uposażenia mnożnik kwoty bazowej wynosił 1,841.

Obecnie żąda wynagrodzenia eksperta, podnosząc, iż tak w systemie (...) zostało zwartościowane stanowisko w Referacie, w którym pracowała w spornym okresie.

Powódka M. S. jako specjalista (...) została zaszeregowana do V grupy zaszeregowania. Nastąpiło to zgodnie z załącznikiem nr 2 Tabela II poz. 21 (obecnie od dnia 01.0ł.2011r. poz. 13) rozporządzenia w sprawie uposażenia gdzie stanowisko specjalisty w (...) pełniącego służbę w (...) lub (...) zostało zaszeregowane do grup uposażenia zasadniczego: od IV grupy do VI grupy. Zgodnie z Załącznikiem nr 1 Tabela II poz. 19 (obecnie od dnia 01.01.201 lr. poz. 24, grupy zaszeregowania od IV do VIII) dla grupy zaszeregowania V grupy uposażenia mnożnik kwoty bazowej wynosił 1,468.

Obecnie żąda wynagrodzenia młodszego eksperta, podnosząc, iż tak w systemie (...) zostało zwartościowane stanowisko w Referacie, w którym pracowała w spornym okresie.

Z niespornych okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że od czasu mianowania w lipcu 2010 roku na dane stanowisko służbowe powodowie nie uczestniczyli w żadnym z ogłaszanych przez poszczególne (...) rekrutacji w związku z awansowaniem w (...). Wobec tego powodowie nie byli awansowani na wyższe stanowiska służbowe.

Bezspornym jest również, iż uposażenie wynikające z aktu mianowania powodowie mieli wypłacane we właściwej, do zajmowanego stanowiska służbowego, wysokości .

Wszyscy powodowie prezentują jednak stanowisko, przyjęte również przez Sąd Rejonowy za podstawę faktyczną rozstrzygnięcia, iż w wyniku przeprowadzonego w pozwanej (...) procesu opisu i wartościowania stanowisk pracy okazało się , iż wartość faktycznie wykonywanych przez nich zadań i obowiązków odpowiada czynnościom i obowiązkom służbowym przewidzianym dla stanowiska usytuowanego wyżej w hierarchii stanowisk . Pomimo to są wynagradzani według zasad przewidzianych dla stanowiska służbowego zaszeregowanego do niższej grupy uposażenia zasadniczego. Powyższe wynika zdaniem powodów z porównania zakresów ich obowiązków z wydrukami systemu (...) i uprawnia ich tym samym do żądania wyrównania różnicy w wynagrodzeniu za cały sporny okres .

Zdaniem Sądu Okręgowego żądania powodów w tym zakresie należy uznać za nieuzasadnione. Słusznie bowiem wywodzi strona pozwana w apelacji, jak też w pismach procesowych składanych w toku postepowania przed Sądem Rejonowym, iż opis i wartościowanie stanowisk pracy w (...) nie skutkują zmianą stanowiska służbowego na które mianowany został funkcjonariusz ani też zmianą warunków służby na zajmowanym stanowisku służbowym, w tym w szczególności w zakresie wynagrodzenia.

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z art. 114 ust.1ustawy o (...) C. służbowe funkcjonariuszy w (...) podlegają opisowi i wartościowaniu.

Na podstawie delegacji ustawowej ( art. 114 ust.2 ) zasady dokonywania opisów i wartościowania stanowisk służbowych zostały określonej najpierw w zarządzeniu Nr 43 Ministra Finansów z dnia 18 października 2010 r. w sprawie zasad dokonywania opisów i wartościowania stanowisk służbowych funkcjonariuszy (...) (Dz. Urz. MF z 2010r. Nr 12 poz. 52) obowiązującym do dnia 13.10.2013r., a obecnie w zarządzeniu Nr 40 Ministra Finansów z dnia 14 października 2013 r. w sprawie zasad dokonywania opisów i wartościowania stanowisk służbowych funkcjonariuszy (...) (Dz. Urz. MF z 2013r. poz. 34) . W (...) w Ł. kwestie wartościowania i opisu stanowisk reguluje decyzja nr (...) Dyrektora (...) w Ł. z dnia 21.10.2013r. w sprawie dokonywania opisu i wartościowania stanowisk służbowych funkcjonariuszy (...) w (...) w Ł., (...) w Ł., (...) (...)w Ł. oraz w (...) w P.. Na podstawie wyżej opisanej regulacji wprowadzono elektroniczny system tzw. „ (...) w (...) S.”.

Wprowadzenie systemu wartościowania i opisu stanowisk – jak słusznie wskazuje strona pozwana - w żaden sposób nie zmienia automatycznie stanowisk służbowych na które są mianowani poszczególni funkcjonariusze celni.Zmiana stanowiska służbowego, w tym awansowanie lub przeniesienie na inne lub niższe stanowisko służbowe może odbywać się wyłącznie na podstawie przepisów ustawy o (...) tj. art. 113 ust. 2, art. 113 ust. 3, art. 97 pkt 1-3, art. 86 ust.2, art. 95 ust. 1 ustawy.

Dodać należy, iż opis wartościowania stanowiska w (...) służy wewnętrznym potrzebom tej służby mundurowej, związanym z lepszą organizacją pracy, nie jest natomiast w żaden sposób związany z określeniem stanowiska służbowego, ( por. Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 21.03.2012r. sygn. akt: I OSK 1492/11, WSA w Olsztynie postanowienie z dnia 17.05.2012 r. (...) S A/O. 276/12). Z uzasadnienia do projektu ustawy o (...) wynika, iż „opis wartościowania stanowiska odbywa się w ramach programu T. F. 2005 „Wzmocnienie (...) i zakłada podniesienie standardów pracy polskiej (...), doskonalenie systemu planowania i zarządzania zasobami finansowanymi i technicznymi oraz doskonalenia systemu planowania i zarządzania zasobami ludzkimi tak aby wzmocnić administracyjną i operacyjną zdolność (...)" (por. Projekt ustawy o (...), Sejm VI Kadencji, druk nr (...), opublikowany w LEX s. 59).

Powyższe prowadzi, zdaniem Sądu Okręgowego do wniosku, iż jakkolwiek wynik wartościowania stanowiska pracy jest elementem mogącym pośrednio wpływać na ustalenie przez pracodawcę poziomu wynagrodzenia zasadniczego funkcjonariuszy (...), to jednak nie jest elementem determinującym samodzielnie wysokość tego wynagrodzenia.

W światle przytoczonych rozważań prawnych , biorąc pod uwagę okoliczności faktyczne przedmiotowej sprawy, w ocenie Sądu Okręgowego brak jest jakichkolwiek podstaw do uwzględnienia zgłoszonych żądań powodów w zakresie wyrównania wynagrodzenia. Dlatego też , podzielając w całości apelację pozwanego, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w części zasądzającej poszczególne kwoty pieniężne na rzecz powodów i oddalił powództwa w tym zakresie ( pkt 1 wyroku)

Apelacje powodów jako nieuzasadnione podlegają oddaleniu z mocy art.385 k.p.c. ( pkt 2 wyroku).

Przesądzenie kwestii braku podstaw prawnych do uwzględnienia żądań powodów w zakresie wyrównania wynagrodzeń, czyni w ocenie Sądu Okręgowego bezprzedmiotowym odnoszenie się do zarzutów wskazanych w apelacji powodów, obejmujących zagadnienie wymagalności tych roszczeń oraz odsetek od zasądzonych na rzecz powodów kwot .

Zażalenia powodów podlegają oddaleniu na podstawie art.385 k.p.c. w związku z art. 394 § 2 k.p.c. ( pkt 2 wyroku).

Słusznie bowiem Sąd Rejonowy przyjął, iż roszczenia powodów w przedmiocie nakazania pozwanej (...) w Ł. dokonania opisu i wartościowania stanowiska służbowego każdego z nich na dzień 31.12.2010 r., nie podlegają rozpoznaniu z powodu niedopuszczalności drogi sądowej a tym samym , iż wniesione w tym zakresie pozwy podlegają odrzuceniu z mocy art. 199 § 1 pkt.1 k.p.c.

Jak wcześniej wskazano według jednolitych poglądów judykatury stosunek służbowy (...) jest stosunkiem o charakterze administracyjnoprawnym . Sprawy o roszczenia z tego stosunku służbowego nie są zatem sprawami ze stosunków z zakresu wymienionych w art. 1 k.p.c. dziedzin prawa, wobec czego nie mają charakteru spraw cywilnych w tym rozumieniu.

Wolą ustawodawcy niektóre z nich przekazane zostały jednak do właściwości sądu pracy. Należy zauważyć, iż rozpatrywanie sporów o roszczenia funkcjonariuszy (...) ze stosunku służbowego odbywa się zarówno w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jak i w postępowaniu przed sądami pracy. Podstawowym kryterium dla stwierdzenia właściwej drogi do dochodzenia określonych roszczeń jest to, czy rozstrzygnięcie w tej sprawie wymaga decyzji administracyjnej. Zgodnie bowiem z art. 188 ustawy o (...) w trybie postępowania administracyjnego rozpoznawane są sprawy załatwiane w drodze decyzji administracyjnej, których przedmiotem jest przeniesienie, powierzenie pełnienia obowiązków służbowych na innym stanowisku, przeniesienie na niższe stanowisko, zawieszenie w pełnieniu obowiązków oraz zwolnienie ze służby. Sąd właściwy w sprawach z zakresu prawa pracy rozpatruje zaś spory o roszczenia ze stosunku służbowego funkcjonariuszy w sprawach niewymienionych w art. 188 ust. 1 (art. 189 ustawy). Ogólne sformułowanie przepisu art. 189 ustawy nie oznacza jednak, iż w odróżnieniu od art. 188 ustawy, roszczeń, w których droga sądowa jest dopuszczalna, nie da się skatalogować. Skoro bowiem mowa w nim o roszczeniach ze stosunku służbowego (...), to bez wątpienia chodzi o takie żądania, które mogą wyniknąć z przepisów ustawy regulującej kompleksowo stosunek służbowy (...), tj. zawartych w jej rozdziałach: 7 (przebieg służby), 8 (stanowiska i stopnie służbowe funkcjonariuszy), 9 (obowiązki i prawa funkcjonariuszy), 10 (uposażenie i inne świadczenia pieniężne) oraz 11 (odpowiedzialność dyscyplinarna funkcjonariuszy). Hipotezą art. 189 ustawy objęte są zatem spory o roszczenia, jakie mogą powstać na podstawie przepisów zawartych w tych rozdziałach ustawy, z wyjątkiem tych, co do których przysługuje droga administracyjna (wymienionych w art. 188 oraz dotyczących odpowiedzialności dyscyplinarnej - art. 181 ustawy). Wśród tych roszczeń nie ma takich, które dotyczyłyby mianowania funkcjonariusza na stopień służbowy. Dla stosunków służbowych stanowiących podstawę pełnienia służby w tzw. formacjach mundurowych charakterystyczną, szczególną cechą jest bowiem podległość służbowa, której znaczny zakres sprawie, iż w tych stosunkach nie ma równorzędności podmiotów. Tym samym przełożony zyskuje znaczną dyskrecjonalną władzę kształtowania sytuacji prawnej podwładnego. Niewątpliwie przejawem podległości służbowej funkcjonariusza jest pozostawienie jego przełożonym decyzji o mianowaniu na określony stopień służbowy ( por. uzasadnienie uchwały SN z dnia 8 czerwca 2010 r., II PZP 5/10 )

Jak wcześnie wskazano opis i wartościowanie stanowiska w (...) służy wewnętrznym potrzebom tej służby mundurowej, związanym z lepszą organizacją pracy. Niewątpliwie może ono służyć pracodawcy w podjęciu decyzji np. w przedmiocie powierzenia funkcjonariuszowi pełnienia obowiązków służbowych na innym stanowisku bądź przeniesienie na niższe stanowisko. Wartościowanie pracy stanowić może zatem jedną z przesłanek podjęcia decyzji, od której w myśl art. 188 ustawy przysługuje odwołanie w trybie administracyjnym.

W pozwanej (...) szczegółowo kwestie wartościowania i opisu stanowisk reguluje decyzja Dyrektora (...) w Ł.. W odniesieniu do opisu i wartościowania konkretnego stanowiska pracy Dyrektor (...) nie wydaje odrębnej decyzji. To, iż w art. 188 ustawy nie wymieniono rozstrzygnięcia w sprawie opisu i wartościowania stanowiska wynika wyłączni - zdaniem Sądu Okręgowego - z braku takiego roszczenia po stronie funkcjonariusza. Gdyby bowiem takie mu przysługiwało, to z uwagi na swój charakter musiałoby być poddane kontroli sądowo administracyjnej, a nie pozostawione dochodzeniu w drodze powództwa przed sądem pracy.

Stąd też zdaniem Sądu Okręgowego, wbrew stanowisku pełnomocnika powodów, nie zachodziła podstaw do zastosowania art. 464 § 1 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego ( pkt 3 wyroku ) orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. oraz § 2 ust. 1 i 2 w zw. z § 6 pkt 5, § 12 ust. 1 pkt 5 i § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 490).