Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 czerwca 2013 roku

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Trybunalskim,

Wydział V w składzie:

Przewodniczący: SSO Beata Łapińska

Sędziowie: SSO Mariola Mastalerz (spr.), SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant: sekr.sądowy Anna Fijołek

po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z powództwa E. K.

przeciwko Starostwu Powiatowemu w R.

o dodatek mieszkaniowy

na skutek apelacji powódki E. K.

od wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku IV Wydziału Pracy

z dnia 12 czerwca 2012r.

sygn. IV P 134/12

oddala apelację.

Sygn. akt V Pa 131/12

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 15 maja 2012 roku powódka E. K. wnosiła o zasądzenie od Powiatu (...) dodatku mieszkaniowego z tytułu pracy na stanowisku nauczyciela w szkole wiejskiej w latach od 1963 roku do końca sierpnia 1972 roku.

W odpowiedzi na pozew z dnia 29 maja 2012 roku pozwany wnosił miedzy innymi o oddalenie powództwa, podnosząc zarzut przedawnienia roszczenia oraz o zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 12 czerwca 2012 roku wydanym w sprawie IV P 134/12 Sąd Rejonowy Sąd Pracy w R. oddalił powództwo i nie obciążał powódki E. K. obowiązkiem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Rejonowy ustalił, że powódka E. K. była zatrudniona na stanowisku nauczyciela w szkole podstawowej w G.w latach od 1963 roku do końca sierpnia 1972 roku. Powódka w tym czasie nie otrzymywała dodatki mieszkaniowego z tytułu pracy w szkole wiejskiej.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał, że powództwo nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Sąd Rejonowy powołał treść art. 291 §1 kp, zgodnie z którym roszczenia ze stosunku pracy ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. W dalszej części wskazał, że w przedmiotowej sprawie powódka dochodziła należności z tytułu dodatku mieszkaniowego za lata pracy od 1963 roku do 31 sierpnia 1972 roku. Jednocześnie powódka w ocenie tego sądu nie wykazała żadnych okoliczności, które mogłyby przemawiać za tym, że doszło do zawieszenia biegu przedawnienia czy też jego przerwania. W tej sytuacji gdy strona pozwana nie zrzekła się korzystania z przedawnienia i w odpowiedzi na pozew podniosła zarzut przedawnienia stosownie do treści art. 292 k.p. roszczenia przedawnionego nie można dochodzić.

Mając powyższe na względzie Sąd Rejonowy orzekł jak w sentencji wyroku oraz uwzględniając sytuację majątkowa powódki na podstawie art. 102 k.p.c. nie obciążył jej kosztami procesu.

Powyższy wyrok zaskarżyła w całości apelacją powódka.

Nie wskazując konkretnych zarzutów zaskarżonemu wyrokowi podniosła, że wydany wyrok naruszył przepisy Konstytucji, która gwarantuje równość wobec prawa oraz jest dla niej krzywdzący.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył co następuje:

Apelacja jako nieuzasadniona podlega oddaleniu.

Sąd Rejonowy wydał bowiem trafne rozstrzygnięcie, które znajduje potwierdzenie w okolicznościach przedmiotowej sprawy oraz w treści przepisów prawa.

Roszczenie powódki E. K. zwarte w pozwie oraz piśmie z dnia 21 maja 2012 roku dotyczyło żądania zasądzenia kwoty 32.100 złotych z tytułu niewypłaconego dodatku mieszkaniowego przysługującego jej jako nauczycielowi pracującemu w szkole na terenie wiejskim w latach 1963 – 1972. W toku postępowania przed Sądem I instancji jak również w apelacji powódka wskazała, iż pracę nauczyciela „wiejskiego” kontynuowała do sierpnia 1974 roku. Jako nauczyciel pracowała do roku 1988 roku .

Pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczenia, który to zarzut został przez Sąd Rejonowy uwzględniony z powołaniem się na treść art. 291 § 1 i art. 292 Kodeksu pracy.

W ocenie Sądu Okręgowego zasadność oddalenia powództwa z powodu przedawnienia roszczenia nie budzi wątpliwości.

Powódka dochodzi roszczenia ze stosunku pracy, na podstawie którego, zgodnie z jej twierdzeniem, świadczyła pracę w szkołach wiejskich powiatu (...).

Warto przypomnieć, iż ustawa z dnia 27 kwietnia 1956 r. o prawach i obowiązkach nauczycieli (Dz.U. Nr 12, poz. 63 ) w art. 25 stanowiła, iż nauczyciele zatrudnieni na terenie wszystkich wsi oraz na terenie osiedli i miast do 2.000 mieszkańców mają prawo do bezpłatnych mieszkań w miejscu pracy. Ponadto art. 26 tejże ustawy stwierdzał, iż nauczyciel zatrudniony na terenie gromady lub osiedla może otrzymać do użytkowania działkę gruntu.

W kolejnej ustawie z dnia 27 kwietnia 1972 roku - Karta praw i obowiązków nauczycieli - (Dz.U. Nr 16, poz. 114) w art. 43 postanowiono, iż nauczyciele zatrudnieni na terenie wszystkich wsi i osiedli oraz na terenie miast liczących nie więcej niż 2000 mieszkańców mają prawo do bezpłatnych mieszkań w miejscu pracy według stałych norm zaludnienia ustalonych dla właściwego miasta powiatowego i przeciętnego standardu mieszkań dla danej miejscowości. Mieszkania w budynkach szkolnych i użytkowanych przez szkoły mogą być zajmowane tylko przez pracowników pozostających w służbie czynnej i zatrudnionych w szkołach. Jeżeli prezydium rady narodowej nie może dostarczyć nauczycielowi mieszkania (ust. 3), obowiązane jest wypłacać mu odpowiedni dodatek ( ust.4) Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 4, zasady wypłaty tego dodatku oraz zwrotu kosztów przejazdów, o których mowa w ust. 3, określi Minister Oświaty i Wychowania w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych ( ust. 5). Uprawnienia określone w ust. 1 dla czynnych nauczycieli szkół na terenie wszystkich wsi i osiedli oraz na terenie miast do 2000 mieszkańców przysługują tym nauczycielom również po ich przejściu na emeryturę lub rentę inwalidzką, jeżeli bezpośrednio przed tym pracowali na takich terenach co najmniej 5 lat. Warunek pięciu lat pracy nie dotyczy nauczycieli przeniesionych z urzędu na te tereny ( ust.6 ).

Ponadto art. 45 stanowił, iż nauczyciel zatrudniony na terenie gromady lub osiedla może otrzymać do osobistego i jego rodziny użytkowania działkę gruntu nie większą niż 0,25 ha.

Stosownie do treści art. 291 § 1 Kodeksu pracy roszczenia ze stosunku pracy ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

Podkreślić należy, iż instytucja przedawnienia w prawie zobowiązań ( w tym w prawie pracy ) służy porządkowaniu stosunków prawnych. Jeżeli zatem wierzyciel przez dłuższy okres nie dochodzi swego roszczenia, to przepisy prawa uniemożliwiają mu po upływie ustalonego czasu dochodzenie roszczenia od dłużnika. Służy to usunięciu niepewności w stosunkach zobowiązaniowych.

Bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się od daty jego wymagalności, a więc od daty, w której roszczenie powinno być spełnione. Przykładowo dla wynagrodzenia za pracę datą wymagalności jest ustalony termin jego wypłaty.

Według art. 292 Kodeksu pracy roszczenia przedawnionego nie można dochodzić, chyba że ten, przeciwko komu roszczenie przysługuje, zrzeka się korzystania z przedawnienia.

Powódka zaprzestała pracy jako nauczyciel w szkole wiejskiej w 1974 roku, a pracę w zawodzie nauczyciela zakończyła w 1988 r.

Czas jaki upłynął od tych zdarzeń do dnia złożenia pozwu (15 maja 2012 roku), w sytuacji gdy pozwany nie zrzekł się korzystania z przedawnienia, czyni zasadnym oddalenie powództwa.

Z przyczyn wyżej wskazanych oraz z mocy art. 385 kpc Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych orzekł jak w sentencji wyroku.