Portal Orzeczeń

POSTANOWIENIE

Dnia 12 lutego 2025 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Beata Łapińska

po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2025 r. w Piotrkowie Trybunalskim

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa D. G.

przeciwko (...) sp. z o.o. w P.

o przywrócenie do pracy

w związku z zażaleniem pozwanego na postanowienie

Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 7 listopada 2024 roku sygn. IV P 85/24

postanawia:

1.  oddalić zażalenie;

2.  zasądzić od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. na rzecz powoda D. G. kwotę 120,00 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia orzeczenia zobowiązanemu do dnia zapłaty .

Sygn. akt V Pz 1/25

UZASADNIENIE

Powód G. G. złożył przez profesjonalnego pełnomocnika pozew przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w P. o uznanie za bezskuteczne rozwiązania umowy o pracę ze skutkiem natychmiastowym i przywrócenie powoda do pracy. Wraz z pozwem złożono wniosek o udzielenie zabezpieczenia na podstawie art. 755 ⁵ k.p.c. przez nakazanie pozwanemu dalsze zatrudnianie powoda do czasu prawomocnego zakończenia postępowania. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że z powodem rozwiązano umowę o pracę na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 kodeksu pracy ze skutkiem od dnia 11 października 2024 roku. Podlegał on jednak ochronie na podstawie art. 32 ust 1 ustawy o Związkach Zawodowych z dnia 23 maja 1991 roku, o czym pracodawca został poinformowany 22 marca 2024 roku.

Postanowieniem z dnia 7 listopada 2024 roku Sąd Rejonowy w Bełchatowie na podstawie art. 755 ⁵ k.p.c. nakazał dalsze zatrudnianie powoda D. G. przez pozwanego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P. na warunkach pracy i płacy, które obowiązywały pracownika przed rozwiązaniem stosunku pracy, do czasu prawomocnego zakończenia postępowania.

Sąd I instancji w uzasadnieniu postanowienia wskazał, że powód uprawdopodobnił swoje roszczenie, co pozwalało na zastosowanie art. 755 ⁵§ 1 k.p.c. zgodnie z którym podstawą udzielenia zabezpieczenia jest jedynie uprawdopodobnienie istnienia roszczenia. Sąd meriti podkreślił, że uprawniony nie ma obowiązku wykazania istnienia interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia, co jest rozwiązaniem szczególnym w stosunku do ogólnej zasady wynikającej z art. 730 ¹ § 1 k.p.c.

Argumentując powyższe, Sąd meriti wskazał, że powód spełniał warunki do objęcia go szczególną ochroną, gdyż ochronie w zakresie działalności związków zawodowych podlegają przede wszystkim osoby wskazane uchwałą zarządu organizacji związkowej. Sad I instancji wskazał przy tym, że ta szczególna ochrona polega na braku możliwości dokonania przez pracodawcę wypowiedzenia ani rozwiązania stosunku pracy bez zgody organizacji związkowej. Argumentując powyższe Sąd Rejonowy podał, że do pozwu załączono dokumenty w postaci zawiadomienia (...) Związku Zawodowego (...) przesłanego do pracodawcy informujące o osobach podlegających ochronie, w zawiadomieniu tym pod nr (...) wymieniono powoda oraz odpowiedź Związku Zawodowego (...), w której to nie wyrażono zgody na rozwiązanie umowy o pracę na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 kodeksu pracy z powodem. Sąd meriti podał również, że w uzasadnieniu pozwu wskazano, że zarzuty stawiane powodowi jako ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych tj. naruszenie obowiązku ewidencji czasu pracy oraz wykorzystanie samochodu służbowego, powinno być kontrolowane przez pozwanego na bieżąco na koniec każdego miesiąca, nie było więc konieczności wszczynania specjalnej kontroli. Działania te miały jedynie służyć w ocenie powoda do uwiarygodnienia terminu miesięcznego na dokonanie wypowiedzenia na podstawie art. 52 k.p. Podkreślono również, że powód posiadał zgodę poprzedniego Prezesa Zarządu oraz przewodniczącego rady nadzorczej na odstępstwo od używania elektronicznego potwierdzania czasu pracy i wykorzystania samochodu służbowego. Dodatkowo wskazano, że dla kadry zarządzającej w spółce (do której zaliczał się powód) podstawowe znaczenie miała papierowa lista obecności, którą powód podpisywał i była ona podstawą do wypłaty wynagrodzenia.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Rejonowy orzekł jak w postanowieniu.

Postanowienie zostało zaskarżone przez stronę pozwaną. Zażalenie, sporządzone przez profesjonalnego pełnomocnika, zaskarżonemu postanowieniu zarzuca naruszenie art. 755 ⁵ k.p.c. poprzez jego niewłaściwą wykładnię, a w efekcie nieprawidłowe zastosowanie w sprawie poprzez uznanie, że roszczenie pracownika nie jest oczywiście bezzasadne i w efekcie uznanie wniosku powoda za zasadny i nakazanie pozwanemu dalszego zatrudnienia pracownika. W uzasadnieniu zażalenia pełnomocnik wskazał, że przesłanka szczególnej ochrony stosunku pracy nie przesądza o zasadności wniosku ani o konieczności jego wiążącego uwzględnienia przez Sąd, a jedynie definiuje krąg pracowników uprawnionych do złożenia takich wniosków.

Mając na uwadze powyższe, pełnomocnik pozwanego wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego postanowienia i zasądzenia od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

W odpowiedzi na zażalenie pełnomocnik powoda wniósł o oddalenie zażalenia w całości i obciążenie pozwanej kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie jest niezasadne.

Zarzut skarżącego naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisu art. 755 ⁵ § 1 k.p.c. poprzez jego błędną wykładnię okazał się niesłuszny. Sąd Rejonowy prawidłowo dokonał udzielenia zabezpieczenia powództwa D. G. poprzez nakazanie pozwanemu (...) Sp. z o.o. w P. dalszego zatrudnienia powoda na warunkach pracy i płacy, które obowiązywały pracownika przed rozwiązaniem stosunku pracy, do czasu prawomocnego zakończenia postępowania, uznając że jest on objęty zakresem art. 755 ⁵ § 1 k.p.c.

Stosownie do treści art. 755 ⁵ k.p.c. w sprawach z zakresu prawa pracy, w których pracownik podlegający szczególnej ochronie przed rozwiązaniem stosunku pracy za wypowiedzeniem lub bez wypowiedzenia dochodzi roszczenia o uznanie wypowiedzenia stosunku pracy za bezskuteczne lub o przywrócenie do pracy, sąd na wniosek uprawnionego na każdym etapie postępowania udzieli zabezpieczenia przez nakazanie dalszego zatrudnienia go przez pracodawcę do czasu prawomocnego zakończenia postępowania. Podstawą udzielenia zabezpieczenia jest jedynie uprawdopodobnienie istnienia roszczenia. Sąd może odmówić udzielenia zabezpieczenia wyłącznie w sytuacji, gdy roszczenie jest oczywiście bezzasadne.

Zakres podmiotowy tego przepisu odnosi się do osób szczególnie chronionych przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem stosunku pracy. Ponieważ skarżący nie kwestionuje faktu podlegania przez powoda szczególnej ochronie wynikającej z jego działalności w związkach zawodowych to kwestią sporną stało się czy powód uprawdopodobnił istnienie roszczenia.

Sąd okręgowy pragnie wskazać, że powołany przepis nie pozostawia rozstrzygnięcia w obszarze dyskrecjonalnej władzy sędziego, ale nakłada na sąd obowiązek udzielenia określonego sposobu zabezpieczenia w razie spełnienia ustawowych przesłanek, a odmowa udzielenia zabezpieczenia może być determinowana oczywistą bezzasadnością roszczenia. Sąd może bowiem odmówić udzielenia zabezpieczenia, ale wyłącznie w sytuacji, gdy roszczenie jest oczywiście bezzasadne przez co rozumieć należy rozumieć sytuację, w której bez potrzeby analizowania sprawy pod względem faktycznym i prawnym jest zupełnie oczywiste, że powództwo nie może być uwzględnione.

Rolą sądu rozpoznającego wniosek o zabezpieczenie jest więc ocena, czy nastąpiło uprawdopodobnienie a nie udowodnienie roszczenia. Należy zauważyć, że istota postępowania zabezpieczającego wyraża się w tym, że sąd dokonuje jedynie pobieżnej analizy dostarczonego przez wnioskodawcę materiału dowodowego. Powód nie musi udowadniać ściśle przesłanek zabezpieczenia, a powinien uwiarygodnić swoje twierdzenia, że przesłanki te rzeczywiście zachodzą. Słuszne jest zatem stanowisko wyrażone w orzecznictwie, że uprawdopodobnienie roszczenia w postępowaniu zabezpieczającym, przy uwzględnieniu treści przepisu art. 243 k.p.c. (zezwalającego na odstępstwo od rygorów przewidzianych w postępowaniu dowodowym), należy rozumieć w ten sposób, że uprawniony powinien przedstawić i należycie uzasadnić twierdzenia, które stanowią podstawę dochodzonego roszczenia.

Istotnym jest również fakt, że wniosek o zabezpieczenie został zgłoszony razem z pozwem, a zatem sąd I instancji miał w zasadzie do dyspozycji jedynie twierdzenia przedstawione przez powoda.

Podkreślenia wymaga, że ustawodawca w uzasadnieniu do projektu ustawy wprowadzającej przepis art. 755 ⁵ k.p.c. „celowo posługuje się wyrazem „udzieli”, nie zaś „może udzielić”, aby nie pozostawiać wątpliwości, że projektowany przepis kreuje obowiązek sądu w postaci udzielenia określonego sposobu zabezpieczenia w razie spełnienia się ustawowych przesłanek”. To oznacza, że sąd po stwierdzeniu ustawowych przesłanek ma obowiązek udzielenia zabezpieczenia.

Zdaniem Sądu Okręgowego sąd I instancji oceniając złożony pozew, prawidłowo uznał, że powód uprawdopodobnił swoje roszczenie. Sąd Rejonowy wskazał na twierdzenia powoda, iż ten posiadał zgodę poprzedniego zarządu na odstępstwa od potwierdzania czasu pracy i wykorzystania samochodu służbowego, a wszczęcie specjalnej kontroli miało jedynie służyć do uwiarygodnienia terminu miesięcznego na dokonanie wypowiedzenia na podstawie art. 52 k.p.

Sąd Okręgowy pragnie również wskazać, że przepis. art. 755 ⁵ k.p.c. nakładający na pracodawcę obowiązek dalszego zatrudnienia pracownika do czasu prawomocnego zakończenia postępowania, jest określany jako tymczasowy środek ochrony mający na celu zabezpieczenie interesów pracownika na etapie trwającego postępowania sądowego lub tymczasowe przywrócenie do pracy . Jest to specyficzna instytucja, w której sąd poleca umożliwić pracownikowi kontynuację wykonywania pracy, o czym przesądza zwrot „dalszego zatrudnienia”. W powyższych rozwiązaniach Sąd widzi potrzebę wzmocnienia ochrony interesu pracownika, z którym rozwiązano stosunek pracy, w sytuacji często spotykanej długotrwałości postępowań sądowych w sprawach o przywrócenie do pracy. Odnosząc, to do niniejszej sprawy należy mieć na uwadze, że zastosowanie zabezpieczenia umożliwia powodowi kontynuowanie zatrudnienia u pozwanego.

Mając więc na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy uznał, że zażalenie pozwanego jest bezzasadne i na podstawie art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 3 k.p.c. orzekł jak w punkcie 1 postanowienia.

O kosztach postępowania zażaleniowego Sąd Okręgowy orzekł jak w punkcie 2 postanowienia, na podstawie art. 98 k.p.c. oraz § 10 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015r. (t.j. Dz.U. z 2023r. poz. 1935) mając na uwadze, ze sprawa dotyczy przywrócenia do pracy, zasądzając je od przegrywającego na rzecz powoda. O odsetkach od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu Sąd orzekła zgodnie z art. 98 § 1 ¹ k.p.c.