Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 listopada 2018 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Agnieszka Leżańska

Protokolant st. sekr. sądowy Cezary Jarocki

po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2018 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku I. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do emerytury pomostowej

na skutek odwołania I. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 17 stycznia 2018r. sygn. (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje ubezpieczonej I. K. prawo do emerytury pomostowej od dnia (...) roku.

Sygn. akt V U 132/18

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 17 stycznia 2018 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił I. K. przyznania prawa do emerytury pomostowej, albowiem zdaniem organu rentowego skarżąca po dniu 31 grudnia 2008 roku wykonywała pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy przez zbyt krótki okres czasu, jedynie przez 12 dni. Z tego względu do pracy w szczególnych warunkach nie został zaliczony okres zatrudnienia wnioskodawczyni od dnia 4 grudnia 2017 roku do dnia 15 grudnia 2017 roku w Przedsiębiorstwie (...) Spółka z o.o. w O. .

W odwołaniu z dnia 25 stycznia 2018 roku, I. K. wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do emerytury pomostowej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

I. K., urodzona (...), wystąpiła w dniu (...) roku z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury pomostowej wskazując we wniosku, że nie pozostaje w zatrudnieniu (dowód: wniosek o przyznanie prawa do emerytury pomostowej, k. 1 – 3 akt emerytalnych).

Ubezpieczona udowodniła okres składkowy i nieskładkowy wynoszący: 39 lat, 11 miesiące i 2 dni, w tym 35 lat, 10 miesiąc i 19 dni okresów składkowych oraz 4 miesiące i 13 dni okresów nieskładkowych.

Do stażu pracy w warunkach szczególnych ubezpieczonej ZUS zaliczył 22 lata, 7 miesięcy i 3 dni, tj. okresy zatrudnienia w Zespole (...) w O. oraz jego następcy prawnym (...) Spółce z o.o. :

- od 8 września 1980 roku do 14 września 1980 roku na stanowisku formowacza wyrobów ceramicznych wymienionym w Wykazie A Dział V Pozycja 11 punkt 5,

- od 15 września 1980 roku do 30 czerwca 1982 roku, od 1 sierpnia 1986 roku do 30 czerwca 1993 roku, od 16 maja 1994 roku do 2 listopada 1994 roku , od 29 maja 1995 roku do 19 grudnia 2003 roku na stanowisku szkliwierza wyrobów ceramicznych wymienionym w Wykazie A Dział V Pozycja 11 punkt 17 ( szkliwierz ceramiki);

- od 20 grudnia 2003 roku do 31 stycznia 2006 roku oraz od 1 grudnia 2006 roku do 30 kwietnia 2007 roku na stanowisku sortowacza-pakowacza wymienionym w Wykazie A Dział V Pozycja 11 punkt 25;

- od 1 maja 2007 roku do 31 grudnia 2008 roku na stanowisku operatora maszyn i urządzeń ceramicznych wymienionym w Wykazie A Dział V Pozycja 11 punkt 25 (sortowacza-pakowacza)

Ww. okresy zatrudnienia zostały przyjęte do stażu pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 32 i 33 ustawy emerytalnej. Do stażu pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych organ rentowy nie zaliczył żadnych okresów zatrudnienia wnioskodawcy (dowód: świadectwa wykonywania prac w warunkach szczególnych z dnia 30 listopada 2017 roku, k.8, decyzja z dnia 17 stycznia 2018 roku k-18 akt emerytalnych, odpowiedź na odwołanie k.5-6).

W okresie od dnia od dnia 4 grudnia 2017 roku do dnia 15 grudnia 2017 roku skarżąca była zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...) Spółce z o.o. w O. na stanowisku sortowacza odpadów komunalnych, które odpowiada zatrudnieniu przy wywozie nieczystości stałych i płynnych oraz pracach na wysypiskach i wylewiskach nieczystości związanych z bardzo ciężkim wysiłkiem fizycznym tj. poz. 38 załącznika nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych z dnia 19 grudnia 2008 roku. Stosunek pracy ustał z upływem czasu, na który została zawarta umowa. (dowód: zaświadczenie pracodawcy o pracy w szczególnych warunkach k.12, świadectwo pracy z dnia 15 grudnia 2017 roku k.11akt ZUS, zeznania wnioskodawczyni protokół rozprawy z dnia 15 listopada 2018 roku 2:356:35 k.40-41).

Do obowiązków I. K. na stanowisku sortowacza odpadów należało rozrywanie worków zawierających odpady, wysypanie ich na taśmy, które znajdował się w hali położonej na wysypisku śmieci, a następnie segregowanie na podgrupy np. szkło, plastik, odpady organiczne, środki higieniczne (pampersy). Wnioskodawczyni pracowała na stojąco przy taśmie sortowniczej przez osiem godzin dziennie (dowód: zeznania wnioskodawczyni protokół rozprawy z dnia 15 listopada 2018 roku 2:356:35 k.40-41).

W dniu 15 grudnia 2017 roku pracodawca wystawił skarżącej zaświadczenie o pracy w szczególnych warunkach, w którym wskazał, że I. K. była zatrudniona w Przedsiębiorstwie (...) Spółce z o.o. w O. w okresie od dnia 4 grudnia 2017 roku do dnia 15 grudnia 2017 roku w wymiarze pełnego etatu wykonywała prace przy wywozie nieczystości stałych i płynnych oraz prace na wysypiskach i wylewiskach nieczystości związane z bardzo ciężkim wysiłkiem fizycznym na stanowisku: sortowacz odpadów komunalnych, wymienione w załączniku nr 1 poz. 38 do ustawy o emeryturach pomostowych z dnia 19 grudnia 2008 roku (dowód: zaświadczenie dnia 15 grudnia 2017 roku k.12 akt ZUS).

Organ rentowy nie kwestionował charakteru wykonywanej przez skarżącą pracy tj. faktu, iż wykonywała ona prace przy wywozie nieczystości stałych i płynnych oraz prace na wysypiskach i wylewiskach nieczystości związane z bardzo ciężkim wysiłkiem fizycznym na stanowisku: sortowacz odpadów komunalnych, wymienione w załączniku nr 1 poz. 38 do ustawy o emeryturach pomostowych z dnia 19 grudnia 2008 roku, a jedynie uznał, iż był to zbyt krótki okres narażenia skarżącej na czynniki ryzyka (dowód: odpowiedź na odwołanie k.5-6, stanowisko pełnomocnika na rozprawie w dniu 14 czerwca 2018 roku protokół rozprawy 1:26 k.16).

Sąd Okręgowy dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i zważył, co następuje:

odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 664 ze zm.) prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki: 1. urodził się po dniu 31 grudnia 1948 roku;

2. ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3. osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4. ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5. przed dniem 1 stycznia 1999 roku wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych;

6. po dniu 31 grudnia 2008 roku wykonywał prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

7. nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Spełnienie przez skarżącą wskazanych powyżej przesłanek nie było kwestionowane przez organ rentowy, w tym również fakt wykonywania przez I. K. po dniu 31 grudnia 2008 roku pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3. Zakład Ubezpieczeń Społecznych, reprezentowany bowiem na rozprawie w dniu 14 czerwca 2018 roku, przez profesjonalnego pełnomocnika wyraźnie wskazał, iż nie kwestionuje, że ubezpieczona w okresie od dnia od dnia 4 grudnia 2017 roku do dnia 15 grudnia 2017 roku była zatrudnioną w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...) Spółce z o.o. w O. na stanowisku sortowacza odpadów komunalnych, która to praca odpowiada zatrudnieniu przy wywozie nieczystości stałych i płynnych oraz pracach na wysypiskach i wylewiskach nieczystości związanych z bardzo ciężkim wysiłkiem fizycznym tj. poz. 38 załącznika nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych z dnia 19 grudnia 2008 roku. W ocenie organu rentowego jednak okres wykonywania tejże pracy w wymiarze 12 dni wyklucza możliwość zaliczenia tego okresu do stażu pracy w szczególnych warunkach po dniu 31 grudnia 2008 roku w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych, przy czym Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie wskazał podstawy prawnej, z której wywodzi swoje stanowisko w powyższym zakresie.

W ocenie Sądu Okręgowego, stanowisko organu rentowego nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach prawa, w szczególności zaś w ustawie z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych, której przepisy wszak stanowią podstawę przyznania dochodzonego przez I. K. świadczenia. Przepis art. 4 pkt 6 powyższej ustawy stanowi, że prawo do emerytury pomostowej przysługuje osobie, która m.in. po dniu 31 grudnia 2008 roku wykonywała prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3. Analiza powyższego uregulowania wyraźnie wskazuje, iż ustawodawca nie zawarł wymogu cezury czasowej wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze. Wszak, gdyby wolą ustawodawcy było wprowadzenie warunku minimalnego okresu zatrudnienia do uznania danej pracy za pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów o emeryturze pomostowej, zawarłby stosowny zapis w ustawie, tak jak zostało to uregulowane na gruncie art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. (Dz.U. Nr 162, poz. 1118) o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Mające bowiem zastosowanie przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem w § 4 wskazują, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w Wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Ustawa z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych takiego ograniczenia czasowego nie zawiera, co pozwala uznać, wbrew stanowisku organu rentowego, iż nawet przepracowanie tak krótkiego okresu czasu (12 dni) nie wyklucza możliwości uznania pracy za pracę w szczególnych warunkach w rozumieniu tejże ustawy. Podobne stanowisko odnajdujemy w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7.10.2015 roku (sygn. IIUK 367/14).

Dlatego też, Sąd Okręgowy uznał, iż ubezpieczona spełniła warunki określone w art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 664 ze zm.) i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł, jak w sentencji wyroku.

Na marginesie wskazać należy, iż prawo do emerytury pomostowej zgodnie z art. 49 ustawy o emeryturach pomostowej przysługuje również osobie, która:

1)po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2)spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12;

3)w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Okolicznością bezsporną w sprawie jest, iż I. K. pracowała w Zespole (...) w O. oraz u jego następcy prawnym (...) Spółce z o.o. od 8 września 1980 roku do 14 września 1980 roku na stanowisku formowacza wyrobów ceramicznych oraz od 15 września 1980 roku do 30 czerwca 1982 roku, od 1 sierpnia 1986 roku do 30 czerwca 1993 roku, od 16 maja 1994 roku do 2 listopada 1994 roku , od 29 maja 1995 roku do 19 grudnia 2003 roku na stanowisku szkliwierza wyrobów ceramicznych, w łącznym wymiarze ponad 22 lat. Praca ta została zaliczona przez organ rentowy do pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. (Dz.U. Nr 162, poz. 1118) o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jednakże praca ta stanowi również pracę w szczególnych warunkach w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych. Zgodnie bowiem z załącznikiem 1 poz. 19 pracę w szczególnych warunkach stanowią prace przy ręcznym formowaniu, odlewaniu, czyszczeniu lub szkliwieniu wyrobów ceramicznych, a taką właśnie pracę skarżąca wykonywała i której charakteru organ rentowy nie kwestionował. Podkreślić przy tym należy, iż brak zaświadczenia, o jakim mowa w art. 51 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz.U. Nr 237, poz. 1656 ze zm.), na którego brak powołuje się organ rentowy w piśmie z dnia 19.07.2018 roku (k.31) służy do ustalenia tzw. faktów ubezpieczeniowych - okresów pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze przypadających przed dniem 1 stycznia 2009 r. Takie zaświadczenie stanowi podstawę do przyjęcia, że okresy pracy w nim podane są okresami pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze, przy czym dla samego uzyskania uprawnienia do emerytury pomostowej istotne znaczenie ma fakt wykazania pracy w warunkach szczególnych, a nie to, czy zaświadczenie o pracy w takich warunkach wystawił płatnik składek, będący pracodawcą w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych, czy też nie (tak Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 10 października 2013 r., II UK 106/13).

Dlatego też, mając powyższe rozważania na uwadze, wobec spełnienia przez I. K. warunków do uzyskania prawa do emerytury pomostowej, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, uznając odwołanie za uzasadnione, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł, jak w sentencji wyroku.