Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 stycznia 2023 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant: st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2023 r. w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku M. P.

z udziałem E. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o podleganie ubezpieczeniom społecznym

na skutek odwołania M. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia (...). sygn.: (...)

1.  oddala odwołanie,

2.  zasądza od wnioskodawcy M. P. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

Sygn. akt VU 264/22

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia (...) roku, nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., działając na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1, art. 68 ust. 1 pkt 1 lit. a, art. 6 ust 1 pkt 5, art.12 ust 12, art.13 pkt 5 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych ( Dz. U. z 2021 r. poz. 423, z późn.zm), stwierdził, że E. P. jako osoba współpracująca z osobą prowadzącą pozarolniczą działalność u płatnika składek M. P. i podlega obowiązkowo od 3 listopada 2017 r. do 31 października 2021 r. ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu. W uzasadnieniu ZUS podniósł, że w wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego organ rentowy uznał, że działalność gospodarcza w ww. okresie była prowadzona wspólnie przez M. P. i E. P. w pełnym zakresie. E. P. w ww. okresie wykonywała pracę bezpośrednio związaną z rodzajem działalności wykonywanej przez M. P.. Działalność gospodarcza nie miała innego charakteru, a całokształt dokumentów uzyskanych w trakcie postępowania wyjaśniającego wskazuje na fakt wykonywania współpracy od 3 listopada 2017 r. do 31 października 2021 r. przez E. P. przy prowadzonej przez M. P. pozarolniczej działalności gospodarczej przy jednoznacznej ocenie wstępowania konstytucyjnych cech tej współpracy. Współpraca ta nie miała charakteru sporadycznego, ale charakteryzowała się zorganizowaniem pewną ciągłością. Organ rentowy wskazał, że płatnik M. P. nie zgłosił żony, do ubezpieczeń społecznych w związku ze świadczoną pracą z tytułu współpracy przy prowadzeniu działalności, ponieważ wiązało się to z ponoszeniem wysokich kosztów ubezpieczeniowych.

W dniu 1 kwietnia 2022 roku odwołanie od powyższej decyzji złożył pełnomocnik płatnika składek M. P. i wniósł o jej zmianę poprzez ustalenie, że ubezpieczona E. P. nie podlega jako osoba współpracująca z osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą płatnikiem składek M. P. obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu oraz wypadkowemu od 3 listopada 2017 roku do 31 października 2021 roku oraz o zasądzenie od organu rentowego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu podniesiono, że ubezpieczona E. P. od 2018 roku prowadziła działalność nieewidencjonowaną, a czynności wykonywane przez ubezpieczoną nie miały istotnego znaczenia dla działalności gospodarczej prowadzonej przez płatnika, miały charakter wtórny. Płatnik pomimo swojej pracy zawodowej był w stanie sam prowadzić działalność gospodarczą i wykonywać w jej ramach obowiązki, co wynikało także z faktu, iż siedziba przedsiębiorstwa znajdowała się w miejscu zamieszkania małżonków.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego, powielając argumentację wyrażoną w decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

Płatnik M. P. i uczestniczka E. P. od 2005 roku są małżeństwem, mają wspólność ustawową. Zamieszkują wraz z trójką synów (lat 16, 13 i 6) razem w K. (...), gdzie prowadzą wspólne gospodarstwo domowe (okoliczności bezsporne).

E. P. z zawodu jest fryzjerką. W dniu 30 czerwca 1999 r. złożyła egzamin czeladniczy i uzyskała uprawnienia czeladnika we fryzjerstwie. W dniu 25 czerwca 2004 r. złożyła egzamin i uzyskała uprawnienia w zawodzie technik usług fryzjerskich.

Do 2006 roku E. P. pracowała jako fryzjer w zakładzie fryzjerskim w R..

W okresie od 1 października 2014 roku do 7 września 2016 r. uczestniczka prowadziła działalność gospodarczą w zakresie usług fryzjerskich pod nazwą „ E. P. Salon (...) damsko-męski u E.” w miejscu zamieszkania K. (...).

Z tytułu prowadzonej działalności uczestniczka osiągnęła następujące przychody:

- 2014 rok – 2789 zł.

- 2015 rok – 34 784 zł.

- 2016 rok – 26 263 zł.

W trakcie prowadzenia ww. działalności ubezpieczona opłacała składki preferencyjne ZUS. Po zakończeniu okresu preferencyjnego uczestniczka zaprzestała prowadzenia działalności, gdyż nie stać ją było na opłacanie składek w ZUS.

( dowód: świadectwo czeladnicze – bez nr karty w aktach ZUS, dyplom uzyskania tytułu zawodowego- bez nr katy w aktach ZUS, zeznania E. popiołek od min. 24:38 do min 34: 27 protokołu z rozprawy z dnia 17 listopada 2022 r., dowód: wydruk z (...) k. 224 akt sprawy, pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. z 11 stycznia 2022 roku – akta ZUS)

W dniu 5 września 2016 roku E. P. wzięła w dzierżawę na okres 5 lat nieruchomość rolną o łącznym obszarze 2,43 ha położonych w obrębie W.. Kolejna umowa dzierżawy na ww. grunt została zawarta na okres kolejnych 5 lat w dniu 5 września 2021 roku.

( dowód: umowa dzierżawy z dnia 5 września 2016 r. k. 147-149 akt sprawy, umowa dzierżawy z dnia 5 września 2021 r. k. 150- 152 akt sprawy,)

W dniu 25 lutego 2016 roku M. P. ukończył jednodniowy kurs fryzjerski w C..

(dowód: certyfikat – akta ZUS)

Po zakończeniu działalności gospodarczej przez E. P., działalność o takim samym profilu tj. w zakresie usług fryzjerskich, w tym samym miejscu (K. (...)) od 7 września 2016 roku zaczął prowadzić płatnik.

Płatnik składek M. P. od 2007 pracuje jako policjant w (...) w R. jako referent. Pracuje w systemie 12 godzinnym: zmiana dzienna - dzień wolny zmiana nocna - 2 dni wolnego.

Komendant Policji w R. udzielił płatnikowi zgody na prowadzenie działalności gospodarczej poza służbą polegającej na prowadzeniu saloniku fryzjerskiego w okresie od 6 września 2016 roku do 31 grudnia 2020 roku.

Płatnik nie zatrudniał w zakładzie fryzjerskim żadnego pracownika. Zakład fryzjerski był czynny od poniedziałku do soboty od 8.00 do 18.00. W spornym okresie było to 2-3 klientów dziennie. (...) jednego klienta trwała godzinę. Usługi fryzjerskie w zakładzie płatnika w pełnym zakresie świadczyła wyłącznie jego żona E. P.. M. P. pomagał żonie przy prostych czynnościach tj. nałożenie farby do koloryzacji włosów oraz wykonanie prostego męskiego cięcia włosów. Ubezpieczona cały czas sprawowała nadzór nad prawidłowością wykonywania czynności fryzjerskich zgodnie ze sztuką przez płatnika. Płatnik zajmował się prowadzeniem dokumentacji, kontaktował się z biurem rachunkowym.

( dowód: zezwolenie Komendanta Policji na prowadzenie działalności gospodarczej k. 155,156,157- akt sprawy, zeznania odwołującego od min. 02:17 do min. 08:25 protokołu z rozprawy z dnia 17 listopada 2022 roku, zeznania uczestniczki od min.34:27 do min 42:35 protokołu z rozprawy z dnia 17 listopada 2022 roku)

Płatnik z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej – opodatkowanej w formie ryczałtu- osiągnął następujące przychody:

- 2016 rok- 6 540zł.

- 2017 rok- 31 945 zł.

- 2018 rok- 36 983 zł.

- 2019 rok – 41 081zł.

- 2020 rok – 31 767zł.

- 2021 rok- 35 232 zł.

(dowód: pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. z 22 grudnia 2021 roku – akta ZUS, podsumowanie ewidencji płatnika za lata 2016 -2021 – akta zUS)

Uczestniczka w dniu 31 grudnia 2021 roku złożyła w Urzędzie Skarbowym w R. PIT-36 za lata 2018-2020, w których wykazała następujące roczne przychody z nierejestrowanej działalności gospodarczej:

- 2018 rok- 3.890,00 zł,

- 2019 rok- 5.540,00 zł,

- 2020 r. - 5.300,00 zł.

W dniu 31 grudnia 2021 roku powyższą informację o przychodach z nierejestrowanej działalności gospodarczej przekazała także ZUS wraz z informacją o przychodzie do października 2021 w wysokości 5100zł.

Uczestniczka w tej samej dacie tj. 31 grudnia 2021 roku przedstawiła też ZUS wystawione przez siebie na rzecz płatnika faktury za usługi fryzjerskie za okres od maja 2018 do października 2021 roku.

Uczestniczka do 1 listopada 2021 roku nie posiadała zarejestrowanej kasy. Taką kasę zainstalowała dopiero w dniu 2 listopada 2021 roku ( po przeprowadzeniu kontroli przez organ skarbowy w miejscu prowadzenia działalności).

( dowód: przychody z nieewidencjonowanej działalności gospodarczej oraz faktury – akta ZUS pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. z dnia 11 stycznia 2022 roku bez nr karty w aktach ZUS, pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. z dnia 5 grudnia 2022 roku k. 214,215 akt sprawy)

Ubezpieczona podlegała ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu rolników w następujących okresach:

- od 8 września 2016 r. do 18 grudnia 2016 r. – z mocy ustawy z zakresie emerytalno- rentowym oraz wypadkowym, chorobowym i macierzyńskim jako rolnik;

- od 19 grudnia 2016 r. do 18 grudnia 2019 r. – z mocy ustawy w zakresie emerytalno- rentowym oraz wypadkowym, chorobowym i macierzyńskim jako rolnik sprawujący opiekę nad dzieckiem,

- od 19 grudnia 2019 r. do nadal – z mocy ustawy w zakresie emerytalno- rentowym oraz wypadkowym, chorobowym i macierzyńskim jako rolnik.

( dowód: pismo z Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia 24 stycznia 2022 r. – bez nr karty w aktach ZUS)

Syn stron urodzony w (...) roku w latach (...) był chory na białaczkę,. Wizyty kontrolne z chorym synem odbywał najczęściej M. P.. Uczestniczka sprawowała w tym czasie opiekę nad trzecim dzieckiem, które urodziło się w listopadzie 2016 roku.

( dowód: zeznania odwołującego od min. 02:17 do min. 08:25 protokołu z rozprawy z dnia 17 listopada 2022 roku)

W dniu 11 października 2021 roku Urząd Skarbowy w R. przeprowadził czynności sprawdzające w zakresie prawidłowości użytkowania kasy rejestrującej przez M. P. w zakładzie fryzjerskim. W toku przeprowadzonych czynności stwierdzono świadczenie usług fryzjerskich przez żonę płatnika E. P. w zakresie koloryzacji włosów. Uczestniczka zaewidencjonowała sprzedaż na kasie rejestrującej należącej do płatnika M. P..

( dowód: pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. z dnia 5 grudnia 2022 roku k. 214,215 akt sprawy)

Płatnik M. P. z dniem 1 listopada 2021 roku zawiesił prowadzenie działalności gospodarczej.

( dowód: pismo z dnia 18 listopada 2021 roku k. 158 akt sprawy)

Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt 5, art. 12 ust. 1 w związku z art. 13 pkt. 5 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu podlegają osoby współpracujące z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność gospodarczą, od dnia rozpoczęcia tej współpracy do dnia jej zakończenia. Zgodnie zaś z art. 8 ust. 11 tej ustawy za osobę współpracującą z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność uważa się małżonka, dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione, rodziców, macochę i ojczyma oraz osoby przysposabiające, jeżeli pozostają z nim we wspólnym gospodarstwie domowym i współpracują przy prowadzeniu tej działalności.

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do ustalenia, czy względem E. P. zostały spełnione przesłanki uznania ją za osobę współpracującą z osobą prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 8 ust. 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów powszechnych, ukształtowanym na gruncie regulacji art. 8 ust. 11 ww. ustawy jednolicie prezentowane jest stanowisko, według którego cechami konstytutywnymi pojęcia „współpracy przy działalności gospodarczej” są: istotny ciężar gatunkowy działań współpracownika, które nie mogą mieć charakteru wtórnego, bezpośredni związek z przedmiotem działalności gospodarczej, stabilność i zorganizowanie oraz znaczący czas i częstotliwość podejmowanych robót (por. między innymi wyroki Sądu Najwyższego z dnia: 23 kwietnia 2010 r., II UK 315/09; z dnia 6 stycznia 2009 r., II UK 134/08, OSNP 2010/13-14/170 i z dnia 18 maja 2017 r., I UK 215/16; a także wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 27 grudnia 2018 r., III AUa 94/18). Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, pojęcie „współpracy” przy prowadzeniu działalności zakłada, że współpracujący ma istotny wpływ na tę działalność, a zatem wartość działania w ramach współpracy musi być znacząca pod każdym względem, m.in. ekonomicznym, czy organizacyjnym, z czym wiąże się cecha stałości w sensie stabilności ekonomiczno-zawodowej osoby zainteresowanej. Wykonywana przez osoby współpracujące działalność powinna charakteryzować się zorganizowaniem, stałością i pewną ciągłością, co zakłada konieczność systematycznego współdziałania członków rodziny przy prowadzeniu działalności gospodarczej (por. także wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 maja 2008 r., II UK 286/07, OSNAPiUS 2009/17-18/241). Przesłanka ta jest spełniana w przypadku systematycznego powierzania osobie bliskiej przedsiębiorcy określonych i wyodrębnionych zadań mieszczących się w zakresie prowadzonej działalności pozarolniczej. Współpracą przy prowadzeniu działalności gospodarczej, powodującą powstanie obowiązku ubezpieczenia emerytalnego i rentowego, jest takie współdziałanie małżonka przedsiębiorcy, które generuje stałe, dodatkowe dochody z tej działalności, a więc małżonek przedsiębiorcy podejmuje aktywność przynoszącą mu określone dochody, z którą wiąże się obowiązek ubezpieczeń: emerytalnego i rentowych. Tym samym, dla możliwości uznania za osobę współpracującą konieczne jest ustalenie okoliczności współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej.

Z zeznań płatnika i uczestniczki wynika, że usługi fryzjerskie w zakładzie prowadzonym przez płatnika wykonywała cały czas E. P.. To ona obsługiwała klientów, zajmowała się strzyżeniem, farbowaniem włosów i wszelkimi zabiegami na włosy. Należy przypomnieć, że płatnik jest czynnym zawodowo policjantem, a jego służba trwa 12 godzin, co wykluczało go w tym czasie, z natury rzeczy, z możliwości wykonywania usług fryzjerskich. Prowadzony przez płatnika zakład fryzjerski był otwarty w każdy dzień powszedni, a zatem w okresie wykonywania pracy zawodowej przez płatnika, tylko uczestniczka mogła tam świadczyć i świadczyła usługi fryzjerskie. Płatnik nigdy bowiem nie zatrudnił w prowadzonym przez siebie zakładzie żadnego pracownika. Co więcej uczestniczka świadczyła usługi fryzjerskie w zakładzie prowadzonym przez męża, także w okresie, gdy ten nie przebywał w pracy. Wynika to stąd, że płatnik nie posiadał jakichkolwiek umiejętności fryzjerskich. Nie można bowiem za takie uznać jednodniowego kursu fryzjerskiego, który płatnik ukończył w lutym 2016 roku, a zatem pół roku przed otworzeniem działalności gospodarczej. Płatnik nie ma wykształcenia w zakresie fryzjerstwa i nigdy zawodowo takiej pracy nie wykonywał. Nie zna się na fryzjerstwie. Jak zeznała jego żona, jednodniowy kurs pozwalał mu jedynie na położenie – wcześniej przygotowanej przez nią - farby i ewentualnie wykonanie prostego cięcia męskiego maszynką i to pod jej nadzorem. To niewątpliwie za mało, aby móc przyjmować samodzielnie klientów. Dlatego obsługą klientów zajmowała się żona płatnika. Potwierdza to kontrola Urzędu Skarbowego w zakładzie fryzjerskim płatnika, w trakcie której to uczestniczka osobiście wykonywała usługę farbowania włosów i zarejestrowała sprzedaż na kasie fiskalnej należącej do płatnika składek. To ona bowiem miała tylko uprawnienia do wykonywania zawodu fryzjera. Płatnik co najwyżej mógł jej służyć pomocą w prostych, nie skomplikowanych pracach. Nie ulega zatem wątpliwości, że bez codziennego, stałego wkładu osobistej pracy uczestniczki, płatnik nie byłby w stanie osiągnąć jakichkolwiek przychodów z działalności gospodarczej, nie mówiąc już o tych, które zgłosił w Urzędzie Skarbowym. Przychody na takim poziomie osiągała przecież uczestniczka, która jest profesjonalistką w zakresie fryzjerstwa, w okresie prowadzenia przez siebie zakładu fryzjerskiego. Nikt bowiem, a z pewnością żadna kobieta, nie odważyłaby się skorzystać z usług fryzjerskich świadczonych przez amatora - osobę po jednodniowym kursie fryzjerskim. Gdyby zatem nie praca uczestniczki z pewnością płatnik zostałby zmuszony do zamknięcia działalności tak szybko jak szybko ją otworzył.

Dodać należy, że fakt sprawowania opieki nad najmłodszym dzieckiem nie uniemożliwiał uczestniczce wykonywania usług fryzjerskich, zważywszy na niewielką ilość klientów ( 2 do 3 klientów dziennie) oraz to, że zakład fryzjerski znajdował się na posesji, na której uczestniczka i płatnik zamieszkują.

Zeznania uczestniczki jak i samego odwołującego potwierdzają zatem, że w spornym okresie uczestniczka w sposób stały współpracowała przy prowadzeniu przez M. P. działalności gospodarczej w zakresie usług fryzjerskich. Świadczona bowiem przez nią pomoc na rzecz płatnika, miała charakter stałej i wymiernej ekonomicznie współpracy, rodzącej obowiązek ubezpieczeń społecznych.

Sąd nie dał wiary stronom, że E. P. wykonywała obowiązki fryzjerki na rzecz płatnika a ramach nieewidencjonowanej działalności. E. P. nie wykazała bowiem, aby prowadziła taką działalność w okresie od maja 2018 roku do 2021 roku stosownie do treści art. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 646) Prawo (...).

Zgodnie z art. 5 ustęp 1 w/w ustawy, który zawiera definicję działalności nieewidencjonowanej, nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. z 2020 r. poz. 2207), i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej.

Z kolei zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 650)

Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo przedsiębiorców oraz inne ustawy dotyczące działalności gospodarczej przepis art. 5 ust. 1 ustawy Prawo Przedsiębiorców, stosuje się również do działalności wykonywanej przez osoby, które w okresie 12 miesięcy przed dniem wejścia w życie ustawy Prawo Przedsiębiorców (6 kwietnia 2018 roku), nie były wpisane do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej lub których wpis został wykreślony z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej wcześniej niż 12 miesięcy przed dniem wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1 ust. 1, nawet jeżeli w okresie ostatnich 60 miesięcy przed dniem wejścia w życie tej ustawy wykonywały działalność gospodarczą.

Regulacja ta pozwala na podjęcie działalność nieewidencjonowanej każdej osobie, która po 30.4.2017 r. nie była wpisana do (...), nawet jeżeli nie spełnia określonego w art. 5 ust. 1 ustawy Prawo Przedsiębiorców wymogu niewykonywania działalności gospodarczej w ciągu ostatnich 60 miesięcy.

Z uwagi na treść art. 195 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 650)

Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo przedsiębiorców oraz inne ustawy dotyczące działalności gospodarczej uczestniczka mogła rozpocząć prowadzenie działalności nieewidencjonowanej przed upływem 60 miesięcy od zakończenia poprzednio prowadzonej działalności, gdyż po 30 kwietnia 2017 roku nie była wpisana do (...). Uczestniczka prowadziła bowiem działalność gospodarczą w zakresie usług fryzjerskich jedynie do 7 września 2016 r.

Uczestniczka nie wykazała jednak, aby taką nieewidencjonowaną działalność rzeczywiście prowadziła. Uczestniczka z tytułu nieewidencjonowanej działalności powinna składać do Urzędu Skarbowego PIT-36 po zakończeniu każdego roku podatkowego. Tymczasem takie dokumenty złożyła Urzędowi Skarbowemu dopiero 31 grudnia 2021 roku i to zbiorczo za wszystkie lata 2018-2020. Również faktury, które miały wykazać, że przychód należny z tej działalności nie przekraczał w żadnym miesiącu w latach 2018 -2021 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia uczestniczka przedłożyła dopiero w dniu 31 grudnia 2021 roku. Wszystko to świadczy o tym, że przedmiotowe faktury oraz Pit-y zostały sporządzone i złożone wyłącznie na potrzeby niniejszego postępowania, celem uniknięcia konsekwencji objęcia uczestniczki ubezpieczeniami społecznymi z tytułu współpracy przy prowadzonej przez płatnika działalności gospodarczej. Tym bardziej, że do kontroli w listopadzie 2021 roku uczestniczka – wbrew obowiązkowi – nie ewidencjonowała tych przychodów na własnej kasie fiskalnej, a na kasie płatnika. Własną kasę zakupiła dopiero w trakcie kontroli toczącej się w niniejszej sprawie tj. w listopadzie 2021 roku. Wszystko to sprawia, że dokumenty przedłożone przez uczestniczkę na dowód prowadzenia działalności nieewidencjonowanej, są całkowicie niewiarygodne. Uczestniczka rozpoczęła faktycznie prowadzenie działalności nieewidencjonowanej dopiero z momentem zakupu kasy fiskalnej w listopadzie 2021 roku. W. natomiast współpracowała w ramach dzialności gospodarczej męża

Świadczą o tym także przychody osiągnięte przez płatnika z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej za lata 2018-2021. I tak, uczestnik z tytułu działalności w 2018 rok osiągnął przychód wynoszący 36 983 zł., w 2019 rok – 41 081zł., w 2020 rok – 31 767zł., a w 2021 rok- 35 232 zł. Zważywszy, że jak ustalono usługi fryzjerskie u wnioskodawcy wykonywała wyłącznie uczestniczka, to jej przychody z działalności nieewidencjonowanej powinny pokrywać się z przychodami płatnika, a te znacznie przekraczają 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, co wykluczało prowadzenie przez uczestniczkę działalności nieewidencjonowanej. Zgodnie bowiem z art. 5 ustęp 3 ustawy Prawo Przedsiębiorców jeżeli przychód należny z działalności nieewidencjonowanej, przekroczył w danym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, działalność ta staje się działalnością gospodarczą, począwszy od dnia, w którym nastąpiło przekroczenie tej wysokości.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. oraz § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 265), który stanowi że stawki minimalne w sprawach o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego i zaopatrzenia emerytalnego oraz w sprawach dotyczących podlegania ubezpieczeniom społecznym wynoszą 180 złotych.