Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 sierpnia 2018 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Mariola Mastalerz

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2018 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z wniosku A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 8 lutego 2018 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt V U 283/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 lutego 2018 roku, znak (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił A. K. prawa do przeliczenia emerytury. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że decyzją odmowną z dnia 30 czerwca 1999 roku ustalono, że A. K. nie ma uprawnień do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach. Jednocześnie ZUS wskazał, że do pobieranej przez wnioskodawcę emerytury nie przysługuje dodatek za pracę w szczególnych warunkach. Ponadto organ rentowy stwierdził, że do wniosku ubezpieczony nie załączył żadnych innych dokumentów mających wpływ na zmianę wysokości świadczenia.

W odwołaniu z dnia 14 marca 2018 roku A. K. wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i dokonanie przeliczenia emerytury. Wnioskodawca podniósł, że wielokrotnie zwracał się o ponowne przeliczenie emerytury i ciągle bezskutecznie. Ponadto wskazał, że pracował w kilku miejscach na stanowisku kierownika młyna gospodarczego, a praca ta powinna zostać zaliczona do pracy w warunkach szczególnych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podnosząc, że obowiązujące przepisy nie przewidują wypłaty jakichkolwiek dodatków do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych. Z uwagi na to, że wnioskodawca nie przedłożył nowych dowodów oraz nie ujawniono okoliczności istniejących przed wydaniem decyzji, które miałyby wpływ na wysokość świadczenia, brak jest podstaw do przeliczenia emerytury.

Na rozprawie w dniu 23 sierpnia 2018 roku wnioskodawca A. K. podniósł, że domaga się przyznania dodatku do emerytury z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych na stanowisku kierownika młyna.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

A. K., urodzony w dniu (...), był zatrudniony na stanowisku kierownika młyna w okresie od dnia 1 stycznia 1972 roku do dnia 31 marca 1982 roku w (...) w L., dzieląc te obowiązki z zajmowaniem posady kierownika piekarni.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 21 listopada 1994 roku, k. 9 akt ZUS I)

Gminna Spółdzielnia (...) wystawiła wnioskodawcy świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych, w którym podano, że w okresie od dnia 1 stycznia 1972 roku do dnia 31 marca 1982 roku wykonywał on prace przy wytwarzaniu mąki, kasz, płatków i śruty na stanowisku młynarza wymienionym w wykazie A stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, dziale X, poz. 10.

(dowód: świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 27 kwietnia 1999 roku, k. 3 akt ZUS II)

Decyzją z dnia 30 czerwca 1999 roku organ rentowy odmówił wnioskodawcy przyznania prawa do emerytury, podnosząc, że ubezpieczony nie udowodnił 15 – letniego szczególnego stażu pracy w warunkach szczególnych, a jedynie 10 lat i 2 miesiące.

(dowód: decyzja z dnia 30 czerwca 1999 roku, k. 11 akt ZUS II)

Ubezpieczony nie zaskarżył ww. decyzji.

(okoliczność niesporna)

Decyzją z dnia 13 maja 2004 roku organ rentowy przyznał A. K. od dnia (...) roku, to jest od dnia osiągnięcia wieku emerytalnego prawo do emerytury. Do ustalenia wysokości emerytury Zakład uwzględnił 24 lat, 11 miesięcy okresów składkowych oraz 1 rok i 4 miesiące okresów nieskładkowych. Do stażu pracy ubezpieczonego organ rentowy nie zaliczył okresu od dnia 15 stycznia 1968 roku do dnia 14 stycznia 1971 roku. Ubezpieczony podnosił, że w ww. okresie wykonywał pracę w Młynie (...) w B.. ZUS wstrzymał wypłatę emerytury z uwagi na kontynuowanie przez ubezpieczonego zatrudnienia.

(dowód: kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych, k. 4 akt ZUS I, karta przebiegu zatrudnienia, k. 63, decyzja z dnia 13 maja 2004 roku, k. 66, decyzja z dnia 27 maja 2004 roku, k. 67 akt ZUS II)

Decyzją z dnia 30 czerwca 2004 roku organ rentowy przyznał A. K. emeryturę od dnia 1 czerwca 2004 roku. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 6 lat kalendarzowych, to jest od stycznia 1983 roku do grudnia 1988 roku. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 51,18 %. Do stażu pracy doliczono okres zatrudnienia od dnia 20 marca 2004 roku do dnia 1 czerwca 2004 roku.

(dowód: decyzja z dnia 30 czerwca 2004 roku, k. 73 akt ZUS II)

Decyzjami z dnia 31 stycznia 2008 roku, 19 sierpnia 2009 roku, 22 marca 2010 roku organ rentowy odmawiał A. K. przeliczenia wysokości emerytury.

(dowód: decyzje: z dnia 31 stycznia 2008 roku, k. 97, z dnia 19 sierpnia 2009 roku, k. 116, z dnia 22 marca 2010 roku, k. 136 akt ZUS II)

Kolejnymi decyzjami organ rentowy zaliczył wnioskodawcy do stażu pracy okresy: od dnia 6 grudnia 2006 roku do dnia 4 stycznia 2010 roku, od dnia 5 stycznia 2010 roku do dnia 19 stycznia 2011 roku, od dnia 20 stycznia 2011 roku do dnia 21 sierpnia 2011 roku. ZUS uwzględnił łącznie do stażu pracy wnioskodawcy okresy składkowe w wymiarze 29 lat, 8 miesięcy i 10 dni oraz okresy nieskładkowe w wymiarze 1 roku, 6 miesięcy i 9 dni.

(dowód: decyzje: z dnia 9 lutego 2010 roku, k. 130, z dnia 15 lutego 2011 roku, k. 142, z dnia 14 lutego 2012 roku, k. 150 akt ZUS II)

We wniosku z dnia 19 stycznia 2018 roku ubezpieczony wniósł o przeliczenie emerytury poprzez przyznanie dodatku z tytułu pracy w warunkach szczególnych. Do wniosku ubezpieczony nie dołączył żadnych nowych dokumentów.

(dowód: wniosek z dnia 19 stycznia 2018 roku, k. 152 akt ZUS II)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 114 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1270), prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

Stosownie do art. 116 ust. 5 ustawy emerytalnej do wniosku w sprawie przyznania świadczeń powinny być dołączone dowody uzasadniające prawo do świadczeń i ich wysokość. Oznacza to, że ciężar dowodu w przedmiotowych sprawach spoczywa na wnioskodawcy. Powyższe reguły obowiązują także w postępowaniu sądowym, o czym stanowi art. 6 k.c.

Ze zgromadzonego materiału dowodowego w postaci dokumentacji zalegającej w aktach organu rentowego wynika, że A. K., urodzony w dniu (...) jest uprawniony do emerytury od dnia osiągnięcia wieku emerytalnego, to jest od dnia (...) roku. Kolejnymi decyzjami organ rentowy dokonywał zaliczenia okresów zatrudnienia ubezpieczonego po dacie przyznania emerytury. Ostatecznie ZUS uwzględnił do stażu pracy wnioskodawcy okresy składkowe w wymiarze 29 lat, 8 miesięcy i 10 dni oraz okresy nieskładkowe wynoszące 1 rok, 6 miesięcy i 9 dni.

W przedmiotowej sprawie wnioskodawca zaskarżył decyzję organu rentowego z dnia 8 lutego 2018 roku odmawiającej przeliczenia emerytury. ZUS wywodził, że wnioskodawca nie złożył żadnej nowej dokumentacji i w rezultacie nie ma zastosowania art. 114 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Ubezpieczony zaś wskazywał, że prawo do zwiększenia emerytury należy mu się z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych na stanowisku kierownika młyna.

W tym miejscu należy podkreślić, że uprawnienia wnioskodawcy do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych były przedmiotem rozpoznania organu rentowego, który wydał decyzję odmowną w dniu 30 czerwca 1999 roku. Z uzasadnienia tejże decyzji, która nie została zaskarżonego przez ubezpieczonego wynika, że wykazał on jedynie 10 lat i 2 miesiące pracy w warunkach szczególnych, zamiast wymaganych 15 lat. Organ rentowy zaliczył do stażu pracy w warunkach szczególnych okres zatrudnienia ubezpieczonego od dnia 1 stycznia 1972 roku do dnia 31 marca 1982 roku w Gminnej Spółdzielni (...) w L..

Co więcej, ZUS wskazywał na prawidłowość wydanych decyzji podnosząc, iż brak jest podstaw prawnych, które usprawiedliwiałyby roszczenie wnioskodawcy o przyznanie dodatku z tytułu pracy w warunkach szczególnych. Stanowisko organu rentowego należy uznać za prawidłowe. Brak jest bowiem w polskim prawie instytucji dodatku z tytułu pracy w warunkach szczególnych. Korzystne skutki dla ubezpieczonego mogłoby generować jedynie wykazanie 15-letniego szczególnego stażu pracy. Wówczas wnioskodawca mógłby się ubiegać o przyznanie prawa do wcześniejszej emerytury lub rekompensaty. Szczególnego stażu pracy w wymiarze 15-letnim na dzień 1 stycznia 1999 roku ubezpieczony jednak nie wykazał, co jednoznacznie wynika z treści decyzji z dnia 30 czerwca 1999 roku.

Prawidłowo też organ rentowy nie zaliczył do stażu pracy wnioskodawcy okresu od dnia 15 stycznia 1968 roku do dnia 14 stycznia 1971 roku. Wnioskodawca miał wtedy pracować w Młynie (...) w B.. Okoliczność tą skarżący podnosił w kwestionariuszu dotyczącym okresów składkowych i nieskładkowych. Jednakże ubezpieczony nie przedstawił żadnych dowodów, które choćby uprawdopodabniały wykonywanie przez niego pracy w ww. okresie.

W konsekwencji uznać należy, że organ rentowy wziął pod uwagę wszystkie znane mu na dzień wydania decyzji okoliczności mające wpływ na wysokość emerytury skarżącego i w sposób prawidłowy dokonał wyliczenia emerytury. Skarżący zaś ani w odwołaniu ani we wniosku z dnia 19 stycznia 2018 roku nie przedstawił żadnych nowych dowodów mogących mieć wpływ na wysokość przedmiotowego świadczenia, wobec tego Sąd nie miał podstaw aby kwestionować prawidłowość zaskarżonej decyzji organu rentowego.

Wydana przez organ rentowy decyzja miała zatem oparcie w przepisach prawa. Z tych względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.