Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lipca 2025 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Beata Łapińska

Protokolant: st. sekr. sądowy Karolina Rudecka

po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2025 r. w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

z siedzibą w O. z udziałem L. M. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o podleganie ubezpieczeniom społecznym

na skutek odwołania (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

z siedzibą w O. z udziałem L. M. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia (...) r. sygn.: (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedziba w O. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. kwotę 900,00 (dziewięćset 00/100) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygnatura akt V U 353/25

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia (...) roku, numer (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M.., na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 i 3, w związku z art. 6 ust. 1 pkt. 4, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 18 ust. 1 i 3, art. 20 ust. 1, art. 91 ust. 5 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 81 ust. 1 i 6 ustawy o świadczeniach z opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w oparciu art. 750 k.c., stwierdził, że ubezpieczony L. M. (1) z tytułu wykonywania pracy na podstawie umowy o świadczenie usług u płatnika składek (...) spółki z o.o. w O. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 31 lipca 2022 roku do 30 sierpnia 2022 roku, a podstawa wymiaru składek na ww. ubezpieczenia wynosi za wrzesień 2022 rok- 13 274,00 zł, zaś na ubezpieczenie zdrowotne 11 779,35 zł.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, że płatnik składek zawarł z ubezpieczonym umowę cywilnoprawną nazwaną „umową o dzieło”, która jednak miała charakter umowy o świadczenie usług, ponieważ była nakierowana na podjęcie starannych działań i dokonywanie określonych czynności faktycznych przez ubezpieczonego. Trudno bowiem jest określić precyzyjnie rezultat, jaki miał wynikać z umowy, brak jest dokumentów potwierdzających odbiór finalnego dzieła, w wyniku wykonywania czynności nie powstał nowy wytwór, dzieło, ponadto wykonywanie czynności nie nosiło cech indywidualnej kreatywności i myśli twórczej, którą powinno cechować się dzieło. Zlecającemu prace zależało na starannym wykonaniu czynności przez ubezpieczonego, nie zaś na uzyskaniu zindywidualizowanego wytworu. Zawarta przez płatnika składek umowa zawiera zatem cechy charakterystyczne dla umowy o świadczenie usług, do której mają zastosowanie odpowiednie przepisy o zleceniu, określone w art. 734 § k.c. Wykonywanie pracy na podstawie umowy o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy dotyczące umowy zlecenia - w rozumieniu przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi tytuł do objęcia obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi osoby wykonującej pracę na podstawie takiej umowy, a w konsekwencji otrzymane wynagrodzenia stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Od powyższych decyzji odwołał się płatnik składek i zarzucił naruszenie:

- art. 2, 7, 20 i 22 Konstytucji RP oraz art. 10 ust. 2, 11 i 12 ustawy Prawo przedsiębiorców poprzez prowadzenie postępowania i wydanie decyzji wobec płatnika w sposób godzący w wolność działalności gospodarczej oraz na niekorzyść strony przy istotnych wątpliwościach co do stanu faktycznego i prawnego, co stanowi naruszenie konstytucyjnych zasad demokratycznego państwa prawnego i praworządności, naruszając jednocześnie zaufanie przedsiębiorcy do władzy publicznej,

- art. 77 § k.p.a., art. 80 k.p.a. przez zaniechanie wszechstronnego wyjaśnienia sprawy i dowolną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego wyrażające się nieprawidłową oceną dowodów i zbagatelizowaniem argumentów zaoferowanych przez stronę, bezkrytycznym oparciu się na niepełnych ustaleniach własnych organu, co spowodowało naruszenie zasad: praworządności (art. 6 k.p.a.), słusznego interesu obywatela (art. 7 k.p.a.), pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa (art 8 k.p.a.),

- art. 81a § 1 k.p.a. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie (pominięcie) i przy braku możliwości przesłuchania wykonawców w celu usunięcia wątpliwości co do stanu faktycznego i co za tym idzie charakteru prawnego kontrolowanych umów, rozstrzygnięcie tych wątpliwości na niekorzyść strony, co skutkowało naruszeniem zasady rozstrzygania wątpliwości prawnych na korzyść strony wyrażonej w art. 7a k.p.a.,

- art. 627 k.c. w zw. z art. 353 ¹ k.c. poprzez ich błędną wykładnię i kwalifikację umów, które były przedmiotem kontroli organu (ustalenia zawarte w protokole kontroli z 10 listopada 2023 roku) jako „umów o świadczenie usług” wbrew wyraźnej woli stron tychże umów wyrażonej w ramach zasady swobody umów, nazewnictwu tych umów a przede wszystkim rezultatu, który był wynikiem wykonania tychże umów przez wykonawców (przyjmujących zamówienie).

Wskazując na te zarzuty wnioskodawca wniósł o zmianę zaskarżonych decyzji, ewentualnie o ich uchylenie oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sprawa z odwołania (...) Sp. z o.o. z udziałem L. M. (1) została zarejestrowana pod sygn. akt V U 340/23.

Postanowieniem z dnia 26 września 2024 roku Sąd Okręgowy połączył sprawę V U 340/23 do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą o sygn. akt V U 339/24 z odwołania (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. z udziałem I. Y..

Postanowieniem z dnia 26 września 2024 roku Sąd Okręgowy połączył sprawę V U 343/24 z odwołania (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O.

z udziałem R. M. do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą o sygn. akt V U 339/24 z odwołania (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. z udziałem I. Y..

Postanowieniem z dnia 14 marca 2025 roku Sąd Okręgowy wyłączył do odrębnego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawę z odwołania (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. z udziałem L. M. (1).

Sprawa została wpisana pod nowy numer pod sygnaturą V U 353/25.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

(...) Spółka z o.o. w O. wpisana została do Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...). Spółka prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest odlewnictwo, usługi transportowe, wydobywanie kopalin, przetwórstwo tworzyw sztucznych.

(okoliczności niesporne)

L. M. (1) był zatrudniony u płatnika składek na podstawie umowy o pracę od 17 czerwca 2021 roku do 30 lipca 2022 roku, wykonywał pracę formiarz- szlifierza. Umowa o pracę została rozwiązana na mocy porozumienia stron.

(dowód: świadectwo pracy k. 15- w aktach ZUS)

W dniu 31 lipca 2022 roku płatnik składek zawarł z L. M. (1) umowę cywilnoprawną nazwaną w tytule „umowa o dzieło”, umowa zawarta została na okres od 31 lipca 2022 roku do 30 sierpnia 2022 roku, a jej przedmiotem była rozbiórka stacji przerobu mas. W umowie wskazano, że do wykonania dzieła wykonawca użyje własnych materiałów i narzędzi oraz jednocześnie, że dzieło zostanie wykonane z materiałów i przy użyciu narzędzi zamawiającego. Strony postanowiły, że wykonawca może powierzać osobie trzeciej wykonanie dzieła tylko za zgodą zamawiającego wyrażoną na piśmie i że za wykonanie dzieła wykonawca otrzyma wynagrodzenie ryczałtowe/kosztorysowe w wysokości 12.000 zł, płatne na podstawie rachunku w terminie 7 dni od dnia wykonania dzieła i przyjęcia go przez zamawiającego.

(dowód: umowa k. 13 – w aktach ZUS )

Na podstawie umowy cywilnoprawnej L. M. (1) wykonywał prace polegające na rozbiórce stacji przerobu mas. Był to wysoki, czteropiętrowy budynek z konstrukcji stalowej. Przy rozbiórce pracowało łącznie czterech pracowników. W ramach prac rozbiórkowych L. M. (2) rozkręcał konstrukcje do „zera”. Do rozbiórki nie były wykorzystywane maszyny specjalistyczne. Ubezpieczony nie miał wyznaczonych godzin pracy, wykonywał ją w dowolnych godzinach.

Za wykonaną pracę wynagrodzenie zapłacone zostało L. M. (1) gotówką, której odbiór pokwitował.

L. M. (3) z tytułu zawartej umowy cywilnoprawnej osiągnął we wrześniu 2022 roku przychód w wysokości 13.274,00 zł.

(dowód: rachunek k. 14,14verte – w aktach ZUS; zeznania świadka J. S., częściowo zeznania świadka W. P. -protokół z rozprawy z dnia 10 stycznia 2025 roku k.55-59- w aktach sprawy)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie jest nieuzasadnione.

Spór sprowadzał się do ustalenia, czy ubezpieczony podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, chorobowemu oraz wypadkowemu z tytułu zawartej z płatnikiem umowy, a więc czy umowa ta była umową o dzieło, jak wynika z jej nazwy, czy też miała charakter umowy o świadczenie usług, jak twierdzi organ rentowy. A w związku z tym, czy wynagrodzenie wypłacone w jej wykonaniu stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

Rozróżnienie to ma istotny charakter, gdyż umowa o świadczenie usług, w przeciwieństwie do umowy o dzieło, stanowi tytuł podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2023 roku, poz. 1230 ze zm.), zwanej dalej ustawą oraz ubezpieczeniu zdrowotnemu na podstawie art. 66 ust 1 pkt 1e, art. 69 ust 1, art. 74 ust 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Zgodnie bowiem z treścią art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej są osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, zwanymi dalej zleceniobiorcami. Natomiast na podstawie przepisu art. 12 ust. 1 i ust. 3 ustawy ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z wyjątkiem osób wykonujących pracę na podstawie umowy zlecenia, które wykonują prace poza siedzibą lub miejscem prowadzenia działalności zleceniodawcy. Art. 13 pkt 2 ustawy stanowi zaś, że obowiązek ubezpieczeń zleceniobiorcy istnieje od dnia oznaczonego w umowie jako dzień rozpoczęcia jej wykonywania do dnia rozwiązania lub wygaśnięcia umowy. Z kolei zgodnie z art. 18 ust. 1 i 3 ustawy, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 18a stanowi przychód; podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe zleceniobiorców ustala się zgodnie z ust. 1, jeżeli w umowie agencyjnej lub umowie zlecenia albo w innej umowie o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, określono odpłatność za jej wykonywanie kwotowo, w kwotowej stawce godzinowej lub akordowej albo prowizyjnie.

Celem ustalenia, jaką umowę strony zawarły, konieczne jest przytoczenie przepisów, które odnoszą się do umowy o dzieło oraz umowy o świadczenie usług. Umowę o dzieło definiuje przepis art. 627 k.c. Stanowi on, że przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Natomiast w myśl art. 734 § 1 k.c. przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie, przy czym zgodnie z treścią art. 750 k.c. do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

Przedmiotem umowy o dzieło jest zobowiązanie do wykonania określonego dzieła (o charakterze materialnym lub niematerialnym), czyli osiągnięcie uzgodnionego przez strony rezultatu. Umowa o świadczenie usług jest natomiast umową starannego działania, której celem jest wykonanie określonych czynności (wykonanie pracy jako takiej), które nie muszą zmierzać do osiągnięcia rezultatu, jak przy umowie o dzieło. Umowa o dzieło także wymaga starannego działania wykonawcy, ale starania te muszą doprowadzić do oznaczonego rezultatu. Kryterium odróżnienia umowy o dzieło od umowy o świadczenie usług stanowi także możliwość poddania umówionego rezultatu (dzieła) sprawdzianowi na istnienie wad fizycznych. Wykonawcę dzieła obciąża bowiem odpowiedzialność za nieosiągnięcie określonego rezultatu. Prowadzi to do innego rozkładu ryzyka co do wykonania i jakości usługi. W doktrynie i orzecznictwie jednomyślnie przyjmuje się, że wykonanie dzieła oznacza określony proces pracy lub twórczości o możliwym do wskazania momencie początkowym i końcowym, którego celem jest doprowadzenie do efektu ustalonego przez strony w momencie zawierania umowy.

Konkludując, umowa o dzieło różni się od umowy zlecenia tym, że zawsze musi być uwieńczona konkretnym i sprawdzalnym rezultatem. Mniejsze znaczenie ma tu obowiązek osobistego wykonania dzieła przez przyjmującego zamówienie, byle rezultat końcowy był osiągnięty. W umowie zlecenia nie akcentuje się owego rezultatu jako koniecznego, ze względu natomiast na moment osobistego zaufania między kontrahentami, obowiązek osobistego świadczenia przez dłużnika staje się tu regułą. Umowa o dzieło różni się od umowy o świadczenie usług także brakiem stosunku zależności między stronami. Jasne jest przy tym, że przy rozstrzyganiu sporu co do charakteru prawnego zawartej i realizowanej umowy, nie decyduje nazwa konkretnej umowy określona przez strony, lecz należy dokonać oceny cech faktycznych nawiązanego przez strony stosunku prawnego w oparciu o treść umowy, a gdy ocena taka wypada niejednoznacznie, należy także brać pod uwagę zamiar stron i cel umowy.

Odnosząc powyższe do ustaleń dokonanych w sprawie, przede wszystkim wskazać należy, że pełnomocnik wnioskodawcy nie odniósł się w odwołaniu do tego, jakie czynności wykonywane były w ramach spornej umowy przez ubezpieczonego, ponieważ podał, że były to odlewy – pomniki lub detale pomników czy obelisków. Tymczasem już z treści zakwestionowanej umowy wynikało, że nie to było jej przedmiotem.

Pełnomocnik wnioskodawcy zarzuca głównie naruszenia przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. W uzasadnieniu wyroku z dnia 19 maja 2022 roku w sprawie I USKP 130/21, Sąd Najwyższy stwierdził, że w orzecznictwie utrwaliło się przekonanie, że postępowanie sądowe w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych skupia się na wadach wynikających z naruszenia prawa materialnego, a kwestia wad decyzji administracyjnych spowodowanych naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego pozostaje w zasadzie poza przedmiotem tego postępowania. Sąd ubezpieczeń społecznych, jako sąd powszechny, może i powinien dostrzegać jedynie takie wady formalne decyzji administracyjnej, które decyzję tę dyskwalifikują w stopniu odbierającym jej cechy aktu administracyjnego jako przedmiotu odwołania.

Regułę tę zmodyfikowało wprowadzenie do porządku prawnego art. 477 ¹⁴ § 2 ¹ k.p.c. Odstępstwo od zasady jest jednak ograniczone podmiotowo i przedmiotowo. Przepis powyższy wskazuje bowiem, że chodzi wyłącznie o decyzję nakładającą na ubezpieczonego zobowiązanie, ustalającą wymiar tego zobowiązania lub obniżającą świadczenie, a także, że w ujęciu podmiotowym chodzi wyłącznie o ubezpieczonego, który jest adresatem decyzji.

W niniejszej sprawie decyzja zaskarżona została przez płatnika, a nie przez ubezpieczonego, ponadto ich przedmiotem jest stwierdzenie podlegania ubezpieczeniom społecznym. Już choćby dlatego nie można w sprawie stosować art. 477 ¹⁴ § 2 ¹ k.p.c.

Nie można także uznać, że zaskarżona decyzja ma wady, które ją dyskwalifikują w stopniu odbierającym jej cechy aktu administracyjnego jako przedmiotu odwołania. Zatem wskazane w odwołaniu zarzuty dotyczące naruszenia Kodeksu postępowania administracyjnego nie mogą być rozpoznawane w postępowaniu odwoławczym.

Nie ma także racji pełnomocnik wnioskodawcy, że wydając decyzje organ naruszył Konstytucję oraz przepisy ustawy Prawo przedsiębiorców, godząc w wolność prowadzenia działalności gospodarczej oraz zasadę swobody kontraktowania.

Organ rentowy, który stwierdza podleganie ubezpieczeniom społecznym, może - bez względu na nazwę umowy i jej postanowienia wskazujące na charakter stosunku prawnego, któremu strony zamierzały się poddać - ustalić rzeczywisty jego charakter i prawidłowy tytuł ubezpieczeń społecznych. Ustalenie, że między stronami umowy o dzieło zachodzą stosunki polegające na wykonywaniu za wynagrodzeniem usług odpowiadających umowom nazwanym, zdefiniowanym w art. 734 i 758 k.c. lub właściwych umowom, do których - stosownie do art. 750 k.c. - stosuje się przepisy o zleceniu, nakazuje z kolei wydanie decyzji na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 i 3 z zastosowaniem art. 6 ust. 1 pkt 4 i art. 13 pkt 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Ponadto korzystanie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych z jego ustawowych uprawnień nie narusza art. 7 w związku z art. 87 Konstytucji RP, ponieważ pierwszy z wymienionych przepisów stanowi, że organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa, a drugi określa hierarchię źródeł powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej, wymieniając wśród nich właśnie ustawy, a takim aktem prawnym jest ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych, której przepisy dopuszczają weryfikację tytułów podlegania lub niepodlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym.

Sąd badał więc charakter i rodzaj czynności wykonywanych przez ubezpieczonego w ramach zawartej umowy. Okoliczności w tym zakresie ustalił na podstawie treści umów, nazwanych umowami o dzieło oraz na podstawie zeznań świadka J. S. oraz W. P..

Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika jednoznacznie, że L. M. (1) wykonywał prace polegające na rozbiórce stacji przerobu mas, to jest rozbierał budynek, bowiem w 2022 roku Spółka zakończyła działalność odlewniczą. Nie posiadał specjalnych kwalifikacji, prace wykonywał przy użyciu narzędzi płatnika, prace wykonywał zespołowo. Ubezpieczony za wykonaną pracę otrzymał wynagrodzenie.

W świetle powyższego stwierdzić więc należy, że umowę, którą zakwestionował ZUS była nakierowana na podjęcie starannych działań, a nadto nie były nakierowane na jednorazowy rezultat. Umowa nie dotyczyła także wykonania konkretnego, zindywidualizowanego, niepowtarzalnego dzieła, gdyż nie zawierała postanowień dotyczących cech i parametrów indywidualizujących dzieło. W związku z wykonywanymi pracami nie można również mówić o jakichkolwiek wadach fizycznych dzieła, a możliwość poddania umówionego rezultatu sprawdzianowi na istnienie wad fizycznych stanowi jedno z kryteriów pozwalających na odróżnienie umowy o dzieło od umowy o świadczenie usług. Wreszcie wykonanie dzieła, o którym mowa w art. 627 k.c., to stworzenie dzieła, które poprzednio nie istniało. Kierując się zasadami logicznego myślenia nie sposób przyjąć, że w rezultacie czynności wykonywanych przez ubezpieczonego, polegających na pracach rozbiórkowych powstawał jakiś nowy, nieistniejący wcześniej wytwór.

Reasumując, w analizowanej sprawie sposób wykonania zawartych umów przez strony nie odpowiadał treści art. 627 i nast. k.c., a sam zamiar stron co do rodzaju umowy nie może decydować o jej prawnej kwalifikacji jako umowy o dzieło w sytuacji, gdy faktycznie wykonywana umowa wskazuje na charakterystyczne cechy innej umowy. Ubezpieczony wykonywał typowe czynności polegające na starannym działaniu, bez wytworzenia zindywidualizowanego dzieła. Tym samym przedmiot spornej umowy posiadał cechy charakterystyczne dla umowy o świadczenie usług, do której stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu (art.750 k.c.).

Konkludując, w rozpoznawanej sprawie umowa zawarta formalnie jako umowa o dzieło, była w istocie umową o świadczenie określonych usług. Umowa taka stanowi tytuł do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych na podstawie ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych oraz do ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Otrzymane zaś wynagrodzenie stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia.

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴§ 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku. O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. i art. 99 k.p.c.