Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lutego 2020 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant: st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2020 r. w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku J. Ś. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o emeryturę

na skutek odwołania J. Ś. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w T.

z dnia 26 marca 2019 r.

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje wnioskodawczyni J. Ś. (1) prawo do emerytury od dnia (...) roku.

Sygn. akt V U 410/19

UZASADNIENIE

Decyzją z 25 marca 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił J. Ś. (1) ustalenia kapitału początkowego z uwagi na to, iż nie udowodniła okresów składkowych wymienionych w art. 6 ustawy o emeryturach i rentach z FUS przebytych przed 1 stycznia 1999 roku. Organ rentowy do ustalenia wartości kapitału początkowego nie uwzględnił okresu pracy na umowie zlecenie od 15 czerwca 1981 roku do 30 września 1985 roku z uwagi na brak informacji, czy wnioskodawczyni osiągnęła w tym okresie przynajmniej połowę minimalnego wynagrodzenia.

Decyzją z 26 marca 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił J. Ś. (1) prawa do emerytury, ponieważ brak jest możliwości ustalenia wysokości emerytury z uwagi na to, że wnioskodawczyni nie udokumentowała okresów składkowych, a ZUS nie zaliczył do okresów składkowych okresu pracy wnioskodawczyni na podstawie umowy zlecenia w okresie od 15 czerwca 1981 roku do 30 września 1985 roku.

Wnioskodawczyni w dniu 24 kwietnia 2019 roku odwołała się od decyzji odmawiającej przyznania emerytury, wnosząc o zmianę decyzji po uwzględnieniu spornego okresu pracy na umowie zlecenie od 15 czerwca 1981 roku do 30 września 1985 roku i przyznanie prawa do emerytury.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołań.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. Ś. (1), urodzona (...), w dniu 15 stycznia 2019 roku złożyła wniosek o ustalenie kapitału początkowego oraz o emeryturę.

(dowód: wniosek o wniosek o emeryturę - k. 1-3 akt ZUS)

Wnioskodawczyni w okresie od 15 czerwca 1981 roku do 30 września 1985 roku była zatrudniona na podstawie umowy zlecenia w (...) Spółdzielni (...) w T. (...) Spółdzielnia (...) w T. zajmowała się skupem mleka od okolicznych rolników oraz jego dalszym przekazywaniem do zakładów przetwórstwa. Spółdzielnia zatrudniała pracowników na podstawie umów o pracę oraz umów zlecenia. Spółdzielnia ogłosiła upadłość likwidacyjną, która trwała w latach od 1996-2016.

(dowód: zaświadczenie likwidatora – k. 5, 10, 15 akt ZUS; legitymacja ubezpieczeniowa – k. 16 akt ZUS (koperta), zeznania B. K. – e-protokół rozprawy z dnia 21 listopada 2019 roku – czas: 00:04:19-00:10:13; zeznania K. T. – e-protokół rozprawy z dnia 21 listopada 2019 roku – czas: 00:12:18-00:16:44; zeznania J. Ś. (2) – e-protokół rozprawy z dnia 21 listopada 2019 roku – czas: 00:21:09-00:26:42; zeznania J. Ś. (1) – e-protokół rozprawy z dnia 13 lutego 2020 roku – czas: 00:01:46-00:09:22)

Brak jest dokumentów płacowych za okres pracy wnioskodawczyni od 15 czerwca 1981 roku do 30 września 1985 roku.

(dowód: zaświadczenie likwidatora – k. 5, 15 akt ZUS, zeznania B. K. – e-protokół rozprawy z dnia 21 listopada 2019 roku – czas: 00:04:19-00:10:13; zeznania J. Ś. (1) – e-protokół rozprawy z dnia 13 lutego 2020 roku – czas: 00:01:46-00:09:22)

Wnioskodawczyni w okresie zatrudnienia w (...) Spółdzielni (...) w T. pracowała w charakterze wozaka mleka. Do jej zadań należało pobieranie mleka od rolników na terenie wsi D. i przewożenie go do punktu skupu w T.. Wnioskodawczyni mleko dowoziła ciągnikiem. Wnioskodawczyni pracę wykonywała codziennie, przez 7 dni w tygodniu – od poniedziałku do niedzieli. Praca zajmowała wnioskodawczyni około 6 godzin każdego dnia. Wnioskodawczyni dostarczała około 1.200 litrów mleka dziennie do punktu skupu.

(dowód: zeznania B. K. – e-protokół rozprawy z dnia 21 listopada 2019 roku – czas: 00:04:19-00:12:18; zeznania K. T. – e-protokół rozprawy z dnia 21 listopada 2019 roku – czas: 00:12:18-00:21:09; zeznania J. Ś. (2) – e-protokół rozprawy z dnia 21 listopada 2019 roku – czas: 00:21:09-00:26:42; zeznania J. Ś. (1) – e-protokół rozprawy z dnia 13 lutego 2020 roku – czas: 00:01:46-00:09:22)

(...) Spółdzielnia (...) w T. w okresie pracy wnioskodawczyni zatrudniała trzech wozaków mleka. Wynagrodzenie wozaków było uzależnione od przejechanych kilometrów oraz ilości litrów dostarczonego mleka. Wozacy mleka byli rozliczani zbiorczo. Wozacy mleka otrzymywali wynagrodzenia równe najniższej pensji.

(dowód: umowa o przewóz mleka – k. 28-29; zeznania K. T. – e-protokół rozprawy z dnia 21 listopada 2019 roku – czas: 00:16:44-00:20:00; zeznania J. Ś. (2) – e-protokół rozprawy z dnia 21 listopada 2019 roku – czas: 00:26:42-00:30:17; zeznania J. Ś. (1) – e-protokół rozprawy z dnia 13 lutego 2020 roku – czas: 00:01:46-00:09:22; zeznania B. K. – e-protokół rozprawy z dnia 21 listopada 2019 roku – czas: 00:04:19-00:10:13)

(...) Spółdzielnia (...) w T. na miejsce J. Ś. (1) z dniem 1 października 1985 roku zatrudniła na podstawie umowy zlecenia w charakterze wozaka mleka J. Ś. (2). Przejął on w całości obowiązki wnioskodawczyni.

W 1985 roku J. Ś. (2) za czynności wozaka otrzymywał 50 groszy za jeden litr przewiezionego mleka oraz ryczałt dzienny stanowiący iloczyn 6 km oraz 900 zł za 1 kilometr, wynoszący 5.400 złotych dziennie. Wynagrodzenie było wypłacane za miesiąc kalendarzowy.

(dowód: świadectwo pracy – k. 27; umowa o przewóz mleka – k. 28-29; zeznania B. K. – e-protokół rozprawy z dnia 21 listopada 2019 roku – czas: 00:04:19-00:12:18; zeznania J. Ś. (2) – e-protokół rozprawy z dnia 21 listopada 2019 roku – czas: 00:21:09-00:30:17; zeznania J. Ś. (1) – e-protokół rozprawy z dnia 13 lutego 2020 roku – czas: 00:01:46-00:09:22)

J. Ś. (2) dostarczał porównywalną ilość mleka jak wnioskodawczyni w okresie swojej pracy w Spółdzielni.

(dowód: zeznania J. Ś. (2) – e-protokół rozprawy z dnia 21 listopada 2019 roku – czas: 00:21:09-00:26:42; zeznania K. T. – e-protokół rozprawy z dnia 21 listopada 2019 roku – czas: 00:12:18-00:21:09; zeznania B. K. – e-protokół rozprawy z dnia 21 listopada 2019 roku – czas: 00:04:19-00:12:18)

Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył co następuje:

Odwołanie jest uzasadnione.

Istota rozpoznawanej sprawy sprowadza się do oceny, czy okres wykonywania przez wnioskodawczynię pracy w charakterze wozaka mleka, na podstawie umowy zlecenia w (...) Spółdzielni (...) w okresie od 15 czerwca 1981 roku do 30 września 1985 roku był okresem ubezpieczenia a precyzyjniej okresem składkowym, określonym art. 6 ust. 2 pkt 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1383).

Stosownie do treści art. 6 ust. 2 pkt 13 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych za okresy składkowe uważa się również przypadające przed dniem 15 listopada 1991 r. okresy wykonywania na obszarze Państwa Polskiego na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej pracy wykonywanej na podstawie umowy zlecenia:

a) objętej obowiązkiem ubezpieczenia społecznego i okresy kontynuowania tego ubezpieczenia, za które opłacono składkę na to ubezpieczenie lub w których występowało zwolnienie od opłacania składki,

b) wykonywanej przed dniem 1 stycznia 1976 r., jeżeli umowa odpowiadała warunkom ubezpieczenia obowiązującym w tym dniu.

Fakt pracy wnioskodawczyni od 15 czerwca 1981 roku do 30 września 1985 roku w (...) Spółdzielni (...) na podstawie umowy zlecenia wynika z zaświadczenia wystawionego przez likwidatora w/w Spółdzielni (k. 5, 10 i 15 akt ZUS). Datę rozpoczęcia przez wnioskodawczynię pracy w Spółdzielni potwierdza jej legitymacja ubezpieczeniowa (k. 16 akt ZUS (koperta). Z kolei data zakończenia pracy 30 września 1985roku wynika pośrednio z umowy zlecenia zawartej przez Spółdzielnię z J. Ś. (2), który został zatrudniony na miejsce wnioskodawczyni. Świadek J. Ś. (2) zgodnie z umową rozpoczął prace w Spółdzielni od 1 października 1985 roku.

Organ rentowy nie kwestionował samego faktu wykonywania pracy w spornym okresie przez wnioskodawczynię, a jedynie wysokość jej wynagrodzenia, podnosząc, iż z racji braku dokumentów płacowych, nie można uznać, że wynosiło ono co najmniej połowę minimalnej płacy, co jest niezbędne do zaliczenia w/w okresu do okresu składkowego.

Zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym i uiszczania składek na ubezpieczenia społeczne w stosunku do osób świadczących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia w spornym okresie od 15 czerwca 1981 roku do 30 września 1985 roku regulowała ustawa z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. z 1975 r. Nr 45, poz. 232 ze zm. - w brzmieniu obowiązującym do dnia 7 czerwca 1983 roku oraz Dz. U. z 1983 r. Nr 31, poz. 146 – w brzmieniu obowiązującym od dnia 8 czerwca do 30 maja 1989 roku).

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia stanowił, że obowiązkowe ubezpieczenie społeczne określone ustawą obejmuje osoby wykonujące stale i odpłatnie pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, zawartej z jednostkami gospodarki uspołecznionej. Zgodnie z art. 1 ust. 2 powołanej ustawy umową zlecenia była umowa, na podstawie której osoba ją zawierająca wykonywała określone czynności w imieniu jednostki gospodarki uspołecznionej lub na rzecz tej jednostki. Nadto, w art. 1 ust. 3 ustawodawca doprecyzował pojęcie pracy stałej, wskazując, że pracę uważa się za wykonywaną stale, jeżeli trwała, co najmniej sześć miesięcy.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy (a następnie art. 25 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 8 czerwca 1983 roku – Dz. U. z 1983 r. Nr 31, poz. 146) składkę na ubezpieczenie opłacają w odpowiednich częściach jednostka gospodarki uspołecznionej, która zawarła umowę i ubezpieczony. Składkę na ubezpieczenie należało opłacać miesięcznie, za każdy miesiąc, w którym istniało ubezpieczenie (art. 27 ust. 1 ustawy; a następnie art. 26 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 8 czerwca 1983 r.). Uiszczone tytułem składek kwoty podlegały zwrotowi (a okresy podlegania ubezpieczeniu nie wliczało się do okresu ubezpieczenia wymaganego do uzyskania świadczeń na podstawie ustawy) jedynie w wypadku, gdy po upływie roku kalendarzowego okazało się, że w ciągu tego roku przeciętny miesięczny dochód z wykonywania umowy nie osiągnął połowy najniższego wynagrodzenia w gospodarce uspołecznionej. W razie rozwiązania lub wygaśnięcia umowy przed upływem roku kalendarzowego przeciętny miesięczny dochód należało ustalać za okres do rozwiązania lub wygaśnięcia umowy (art. 28 ust. 1 i 3 ustawy; a następnie art. 27 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 8 czerwca 1983 roku).

Sąd podziela stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 26 września 2006 r. sygn. akt II UK 29/06 , że przepis art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (tekst jedn.: Dz. U. z 1995 r. Nr 65, poz. 333 z późn. zm.) określał zasady finansowania składki na ubezpieczenie społeczne osoby wykonującej umowę zlecenia, a nie płatnika tej składki. Powyższe stanowisko odnieść należy odpowiednio do art. 26 ust. 1 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 7 czerwca 1983 roku.

Na podstawie delegacji z art. 7 i 29 ustawy o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia wydano rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie wykonania ustawy o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia z dnia 31 grudnia 1975 r. (Dz. U. Nr 46, poz. 250). Rozporządzenie to określało zasady obliczania podstawy wymiaru zasiłków, emerytur, rent i składek z tytułu ubezpieczenia społecznego osób wykonujących pracę na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, wysokość składki na to ubezpieczenie oraz wysokość części składki opłacanej przez jednostki gospodarki uspołecznionej i przez osoby objęte ubezpieczeniem, zasady, terminy i tryb opłacania składek oraz zasady pokrywania i rozliczania świadczeń pieniężnych wypłacanych przez jednostki gospodarki uspołecznionej w związku z tym ubezpieczeniem. Zgodnie z § 10 ust. 1 i 3 rozporządzenia to jednostki gospodarki uspołecznionej obowiązane były do rozliczania co miesiąc składek na ubezpieczenie na podstawie deklaracji rozliczeniowej składanej we właściwym oddziale Zakładu. Składki na ubezpieczenie oraz deklarację rozliczeniową jednostka gospodarki uspołecznionej zobowiązana była przekazać do oddziału Zakładu w terminie do dnia 15 każdego miesiąca za miesiąc ubiegły.

Z przepisów tych zatem wynika, że to nie osoba wykonująca pracę na podstawie umowy agencyjnej lub zlecenia był płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne z tytułu tej umowy. Płatnikiem tym była osoba, na rzecz której umowa zlecenia lub umowa agencyjna była wykonywana. Przepis art. 26 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (a następnie art. 25 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 8 czerwca 1983 roku) stanowił natomiast podstawę źródła finansowania tej składki w odpowiednich częściach ze środków zawierającego umowę i ubezpieczonego, w odróżnieniu od finansowania składki na ubezpieczenie społeczne pracowników, która zgodnie z art. 33 ustawy o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych pochodziła w całości z własnych środków zakładu pracy.

Ponadto zgodnie z § 3 zd. 1. powołanego rozporządzenia (a następnie § 3 ust. 1 zd. 1 rozporządzenia w brzmieniu obowiązującym od dnia 17 maja 1982 roku), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie osób, które zawarły umowę na zasadach zryczałtowanej odpłatności, stanowi podstawa wymiaru podatku od wynagrodzeń pomniejszona o ten podatek. Przy czym zgodnie z § 3a rozporządzenia, dodanym z dniem 17 maja 1982 roku, jeżeli czas pracy określony w umowie odpowiada co najmniej pełnemu wymiarowi czasu pracy obowiązującego pracowników jednostki gospodarki uspołecznionej, która zawarła umowę, podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie ustalona stosownie do § 2 i § 3 ust. 1 nie może być niższa od kwoty najniższego wynagrodzenia w gospodarce uspołecznionej.

Skarżąca nie dysponowała dokumentami potwierdzającymi wysokość zarobków w okresie wykonywania umowy zlecenia. Sąd nie jest jednak związany takimi ograniczeniami dowodowymi jak organ rentowy. W postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokości mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego, w tym zeznaniami świadków.

Zgłoszeni przez skarżącą świadkowie potwierdzili fakt pracy wnioskodawczyni w spornym okresie w (...) Spółdzielni (...), długość zatrudnienia, charakter pracy. Dysponowali też wiedzą na temat zasad i warunków wynagradzania wozaków mleka. I tak, K. T. jako kierownik skupu w spornym okresie przyjmowała dostarczane przez wnioskodawczynię mleko. Zeznała, że wnioskodawczyni pracowała w spornym okresie jako wozak mleka, zabierając mleko od rolników i dowożąc je do punktu skupu. Praca była wykonywana codziennie po sześć godzin dziennie. Świadek miała też wiedzę o ilości dostarczanego przez wnioskodawczynię mleka. Długość okresu zatrudnienia, dni i godziny pracy, ilość dostarczanego mleka świadczą o tym, że praca była wykonywana w sposób stały. Wnioskodawczyni otrzymywała co miesiąc za wykonaną pracę wynagrodzenie.

Szczegółową wiedzą co do warunków płacy wnioskodawczyni dysponował świadek J. Ś. (2). Przejął on bowiem bezpośrednio po zakończeniu pracy przez wnioskodawczynię (z dniem 1 października 1985 roku) jej obowiązki jako wozak mleka w (...) Spółdzielni (...). Miał taki sam zakres obowiązków jak wnioskodawczyni, odbierał mleko z tego samego obszaru, był zatrudniony na podstawie takiej samej umowy – zlecenia i był wynagradzany na tych samych warunkach jak wnioskodawczyni.

Wiedzę o warunkach zatrudnienia wozaków mleka pracujących w Spółdzielni posiadał także świadek B. K., który w latach 1996-2016 był likwidatorem (...) Spółdzielni (...) i miał dostęp do całej dokumentacji Spółdzielni.

J. Ś. (2) oraz B. K. zeznali, że wynagrodzenie wozaków mleka zatrudnionych przez Spółdzielnię zależało od ilości dostarczonego mleka i ilości przejechanych kilometrów i nigdy nie było mniejsze od najniższego wynagrodzenia. Powyższe potwierdza analiza zapisów umowy o przewóz mleka z dnia 16 września 1985 roku zawartej pomiędzy (...) Spółdzielnią (...) a J. Ś. (2). Zgodnie z umową każdy wozak otrzymywał co miesiąc stały ryczałt związany z ilością przejechanych kilometrów, który w dacie podpisania umowy wynosił 5400zł. Kwota ta odpowiadała kwocie najniższego wynagrodzenia. Należy zaznaczyć, że najniższe wynagrodzenie w kwocie 5400zł. obowiązywało od 1 września 1982 roku do 31 grudnia 1986 roku, a zatem także w okresie zatrudnienia wnioskodawczyni. Skoro wozacy mleka byli zatrudnieni na tych samych warunkach, co potwierdzili świadkowie, to już tylko z tego faktu (otrzymywania ryczałtu stałego za przewóz mleka tzw. kilometrówki ) wynika, że wynagrodzenie wnioskodawczyni nie tylko było wyższe od połowy minimalnego wynagrodzenia, ale wynosiło na pewno nie mniej niż wynagrodzenie minimalne. Tyle bowiem wynosił ryczałt za przejechane kilometry. A oprócz niego wnioskodawczyni, tak samo jak J. Ś. (2), otrzymywała wynagrodzenie za ilość dostarczonego mleka. Świadkowie potwierdzili, że liczba dostarczanych do Spółdzielni - przez wnioskodawczynię i jej następcę J. Ś. (2) - litrów mleka była porównywalna. W przypadku J. Ś. (2) była to kwota 50 groszy za 1 litr. Zważywszy, że świadek dostarczał miesięcznie około 1200 litrów, to z tego tytułu otrzymywał jeszcze 600zł. Łącznie zatem w październiku 1985 zarabiał 6000zł., co przekracza ówczesną płacę minimalną.

Skarżąca wykazała, iż w spornym okresie pracę wynikającą z umowy zlecenia, wykonywała co najmniej w połowie pełnego wymiaru czasu pracy, stale i odpłatnie. Pracowała wszak każdego dnia po 6 godzin dziennie, uzyskując wynagrodzenie nie mniejsze od najniższego wynagrodzenia określonego przepisami kodeksu pracy, co dla płatnika składek tj. Spółdzielni oznaczało obowiązek odprowadzenia od tego wynagrodzenia składek na ubezpieczenia społeczne.

Powyższe pozwala zaliczyć wnioskodawczyni sporny okres od 15 czerwca 1981 roku do 30 września 1985 roku do okresu składkowego na podstawie art. 6 ustęp 2 pkt 13 a ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Oznacza to, że wnioskodawczyni spełnia przesłanki z art. 24 ustawy w zw. z art. 25 ustawy o emeryturach i rentach z FUS do przyznania jej prawa do emerytury.

W myśl bowiem art. 24 ustawy o emeryturach i rentach z FUS ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184.

A zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

Sąd przyznał wnioskodawczyni prawo emerytury od spełnienia ostatniej przesłanki, od której to prawo zależało, a mianowicie od pierwszego dnia miesiąca, w którym skarżąca złożyła wniosek o emeryturę tj. od dnia (...) roku.