Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 grudnia 2023 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant: st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2023 r. w Piotrkowie Trybunalskim

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku D. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do dodatkowego świadczenia rocznego

na skutek odwołania D. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia (...) r. sygn.: (...)

oddala odwołanie;

Sygn. akt V U 511/23

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia (...) roku, znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przyznał wnioskodawczyni D. D. dodatkowe roczne świadczenie pieniężne w kwocie 1588,44 zł.

W odwołaniu D. D. wniosła o stwierdzenie nieważności tej decyzji podnosząc, że decyzja z dnia (...) roku jest nieprawomocna i została wydana z naruszeniem prawa.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

D. D. urodzona (...) jest emerytką.

W dniu (...) roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wydał decyzję o waloryzacji emerytury od dnia (...) roku. Wysokość emerytury po waloryzacji ustalono na kwotę 3253,91 brutto miesięcznie.

(dowód: decyzja z dnia 01.03.2021r., k.207, akt ZUS)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Rozpoznanie sprawy nastąpiło na posiedzeniu niejawnym. Taką możliwość daje art. 148 ¹ § 1 k.p.c., który przewiduje, że sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym, gdy pozwany uznał powództwo lub gdy po złożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów, w tym również po wniesieniu zarzutów lub sprzeciwu od nakazu zapłaty albo sprzeciwu od wyroku zaocznego, Sąd uzna – mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych – że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne, zaś strony nie wniosły o przeprowadzenie rozprawy. W tych okolicznościach, Sąd na podstawie powołanego przepisu ocenił, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne, co w konsekwencji pozwoliło na rozpoznanie sprawy i wydanie rozstrzygnięcia na posiedzeniu niejawnym.

Zgodnie z orzecznictwem, w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych przedmiot postępowania wyznacza decyzja organu rentowego, od której wniesiono odwołanie. Od momentu wniesienia odwołania do sądu sprawa staje się sprawą cywilną (w znaczeniu formalnoprawnym), podlegającą rozstrzygnięciu według zasad właściwych dla tej kategorii spraw. Odwołanie pełni rolę pozwu, a jego zasadność ocenia się na podstawie właściwych przepisów prawa materialnego. Z tym rozwiązaniem koreluje treść art. 477 ¹⁴ § 1 i 2 k.p.c. Zgodnie z tym przepisem sąd oddala odwołanie, jeżeli nie ma podstaw do jego uwzględnienia, a w razie uwzględnienia odwołania sąd zmienia zaskarżoną decyzję w całości lub w części i orzeka co do istoty sprawy. Zatem Sąd nie dysponuje możliwością dowolnego kształtowania rozstrzygnięcia merytorycznego. Jest związany decyzją i w razie zamiaru jej zmiany nie może orzec o tym, o czym dana decyzja nie rozstrzyga. Dlatego zgłoszone przez ubezpieczoną w odwołaniu żądanie stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji nie mogło zostać uwzględnione. Sąd ubezpieczeń społecznych, jako sąd I instancji, nie ma możliwości stwierdzenia nieważności decyzji, czy to ze względów formalnych, czy jakichkolwiek innych.

Przeniesienie sprawy na drogę sądową ogranicza się jedynie do okoliczności uwzględnionych w decyzji, które są sporne między skarżącym a organem rentowym. W postępowaniu przed sądem odwołujący żądać może jedynie zmiany stanowiska zajętego przez organ rentowy odnosząc się do przedmiotu sporu objętego zaskarżoną decyzją, nie może natomiast żądać czegoś, o czym organ rentowy nie decydował. W odwołaniu brak jest zarzutów co do merytorycznej treści decyzji wydanej przez ZUS.

Zgodnie z art. 5 ustawy o dodatkowym rocznym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów (Dz. U. z 2022.2575) dodatkowe roczne świadczenie pieniężne przysługuje w wysokości najniższej emerytury, o której mowa w art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych obowiązującej od dnia 1 marca roku, w którym wypłacane jest dodatkowe roczne świadczenie pieniężne. Zgodnie z komunikatem Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 15 lutego 2023 roku (M.P. 2023.209) kwota najniższej emerytury wynosiła 1588,44 zł. Zatem Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydał decyzję w oparciu o obowiązujące przepisy prawa.

Jednocześnie zgodnie z §2 pkt 2 załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 marca 2021 r. w sprawie nadania statutu Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 431) Prezes Zakładu może upoważnić pracowników Zakładu do wydawania decyzji w określonych przez siebie sprawach.

Z tych wszystkich względów, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł, jak w sentencji wyroku.